Tíminn - 10.08.1968, Blaðsíða 11

LAUGARDAGfcK 10. ágúst 1968.
11
Ftyrsti róni: „Ég fann skúnk
um daginn og fór me'ð hann
heim í hoiuna mína og kom
honum fyrir í litlum kassa rétt
við rúmið iflitt.“
Annar róni: ,„Hvað um ó-
þefinn?“
Pyrsti róni: „Oh, hann venst
því með tímanum eins og ég
gerði.“
Guðspj al 1 a'hróparinn stóð á
kassanum sínum á torginu og
var í miklu stuði: — Allt sem
guð gerði er fullkomið —
þrusnaði hann.
Krypplingur nokkur í mann
þrönginni kallaði þá til pré
dikarans. — Hvað um mig?
— Hvað er þetta, sagði pré-
dikarinn, þér eruð sá fullkomn
asti krypplingur sem ég hef
Kokkum tíma séð.
— Er það satt, að konan þín
sé stokkin frá þér?
— Já.
— Og hvað sagði hún, þegar
hún fór?
— Eru saumarnir á sokkun-
um mínum nú beinir?
Maður nokkur, sýnilega ákaf-
lega slæmur á taugum sagði
við sálfræðing sinn: — Ég á
við mjög erfitt vandamál að
stríða. Ég á son í Menntaskól
anum á Akureyri og annan í
Háskólanum. Ég er búinn að
kaupa handa þeim báðum Ford
Mustang sportbíl og ég á ein
býliShús í Laugarásnum, sumar
bústað á Þingvöllum og vetrar
kofa inn í Kerlingafjölilum.
— Nú þetta hljómar allt sam
an stórvel, sagði iæknirinn.
Hvað er eiginlega að?
— Mitt mikla vandamál er
það, að ég hef aðeins 12 þús.
á mánúði í kaup.
— Hvernig veistu að þetta
er karlköttur? spurði drengur-
inn.
Eftirvæntingafull þögn varð
í strætisvagninum meðan all
ir biðu eftir því að heyra hvern
ig hin unga og feimna móðir
myndi snúa sér út úr þessari
vandasömu spurningu. Loks
kom svarið.
— Auðvitað af því áð hann
er með yfirvaraskegg, er það
ekki.
Jóhann var afskaplega hrædd
ur um konu sína.
Eitt sinn er hjónin voru að
rífast varð honum að orði:
— Ég skal segja þér það í
eitt skipti fyrir öll, að ef þú
hættir ekki að dufla við hvern
karknann sem þú sérð, getur
þú farið að líta í kringum þig
eftir nýjum eiginmanni.
Lárétt: 1 Kemur ekki fyrir 5
Fýk 7 Öðlast 9 Krot 11 Nafars 13
Nýgræðingur 14 Dýralíffæri 16
Tónn 17 Heimslhlutann 19 Land.
Krossgáta
Nr. 88
Lóðrétt: 1 Bik 2 Titill 3 Mag
ur. 4 Keyrð 6 Eyja 8 Fiska
10 Öndin 12 Betur 15 Vond
18 Tónn.
Riáðning á gátu nr. 87.
Lárétt: 1 Drasli 5 Aka 7
Ak 9 Ofsi 11 Róg 13 Ann
14 Fram 16 É1 17 Smári 19
Sa, lit.
Lóðrétt: 1 Djarfa 2 AA 3
Sko 4 Lafa 6 Einlit 8 Kór
10 Snéri 12 Gasa 15 MMM
18 Ál.
TÍMINN
51
— Ég skal komast að hvar þú
sefur og þú getur heyrt mig
blístra fyrir neðan gluggann, —
sagði Dix hlæjanöi.
— Ég held, að við ættum ekki
að gera það, — sagði Alloa hik-
andi, en það var þó auðheyrt að
hún var að linast
— En kastalinn? — spurði Dix.
— Fannst þér hann stórkostleg-
ur?
— Hann er fallegasta hús, sem
ég hef nokkurn tíman séð, — svar
aði Alloa. — Segðu mér frá hon-
um, — sagði hann í skipunartón.
— Ég get ekki lýst honum, —
svaraði Alloa. — Ég hef aldrei
séð veggteppi, myndir og
húsgögn, sem hvert og eitt ein-
asta átti heima á safni en til-
heyrðu samt svo fullkomlega á
einkaheimili.
— Þetta hljómar eins og þetta
sé íburðarmikili staður, — sagði
Dix.
— Nei, hann er það ekki, eða
það fannst .nér a.m.k. ekki, —
mótmælti Alloa.
— Það var eitthvað við húsið,
sem kom mér til að finnast eins
og ég ætti þarna líka heima. and-
rúmsloftið er þrátt * fyrir það þó
húsið sé gamalt virðulegt og
glæsilegt, heimilislegt eins og á
stað, sem fólk hefur búið elskað
og dáið. — Hún þagnaði smá-
stund og andvarpaði eins og hún
myndi eftir einhverju dásamlegu
og hún hélt áfram. — Málverkin
í stóra salnum og neftóbaksdósa
safnið í herberginu inn af hon-
um var alveg frábært. Þær voru
málaðar og gimsteinaskreyttar og
hver dós átti sína sögu.
— Þú verður að segja mér frá
þeifp, — sagði Dix. — Hver veit
nema þú getir sýnt mér þær?
— Hvernig gæti ég það . . .?
— spurði Alioa, en hætti skyndi-
lega við að segja fleira. Illar
grunsemdir vöknuðu í huga henn
ar. Hvers vegna hafði hann svona
mikinn áhuga? Hvers vegna vildi
hann fá allt að vita um kastal-
ann? Því var hann svona ánægð-
ur með að hún tæri þangað svona
langt frá Biarrizt?
Það má vera. að hún hafi
stirnað upp, þegar hún hugsaði
um þetta. En e.t.v var samband
þeirra svo sterkt að hann gat
lesið hugsanir hennar áður en
hún hafði lokiö þeim til enda.
Hún sneri sér vib og sá reiðisvip-
inn á andlit hans, þegar hann
sagði: — Svo bað er það, sem þú
grunar mig um, — og rödd hans
var lág og það kom henni á ó-
vart, hvað hun var hvöss. — Nei,
nei, — sagði hún og teygði hend-
urnar í áttina til hans.
— Það var bað sem þú held-
ur, — sagði hann ósveigjanlegur.
— Þú veizt bað Þú treystir mér
ekki. Þú elskar mig ekki til að
vita, að ég elska þig. — Það er
ekki satt, — sagði Alloa.
— Jú, — hélt hann áfram. —
Dettur þér í hug að ást mín sé
svo fölsk að ég léti mér detta í
hug að gera þig samseka í öðru
eins og þessu? Ó Alloa og ég,
sem hélt að þú værir öðru vísi.
— Ég er það Ég á við . . Ó,
Dix, horfðu ekki svona á mig.
Hvað ertu að reyna að segja mér?
Ég skýl petta ekki
— Ég held, að þú skiljir þetta
vel, — sagði hann
Hann setti oUinn í gang og
þau óku af staó og hún fylltist
örvæntingu, begar hún sá a
hann valdi stytztu leið heim á hót
elið. Það yrðu örfáar mínútur
þangað til þau væru komin að
hliðunum og hún yrði að yfirgefa
hann.
— Dix, viltu, — sárbændi hún
hann, — viltu reyna að skilja.
— Ég skil, — sagði hann ónota
lega.
Hann ók inn í innkeyrsluna
fyrir framan garðhliðið. Bflljósin
frá bílunum, sem komu yfir
hæðina með fólkið, sem hafði ver-
ið að skemmta sér í spilavítun-
um, blinduðu bau. Alloa sneri sér
að Dix.
— Dix. vertu ekki reiður við
mig, — grátbað hún hann.
— Ég er ekki reiður, — svar-
aði hann.
— En þá ertu særður, sem er
ennþá verra, — sagði Alloa. —
Ó, Dix, okilurðu ekki, að_ mig lang
ar til að treysta þér. Ég treysti
þér og samt .
— Og samt, — sagði hann, —
veiztu nvorki í þennan heim né
annan.
Aumingja Alloa litla. Þú getur
ekki hjálpað þér sjálf, og ég get
ekki hjálpað bér heldur. — Hvað
áttu við, — sagði hún skelfd.
__ Ég á við, að þú hefur ekki
skrifað foreldrum þínum ennþá,
— sagði hann. Hann fór út úr
bflnum og opnaði hurðina fyrir
Allou. Hún gat ekkert gert ann-
að en farið út úr bflnum. Hún
fann næturkulið leika um sig.
Hún leit oænaraugum á Dix.
Hann faðmaði hana ekki að sér.
Þess í átað kyssti hann á hönd
hennar 3g áður en hún gat komið
upp orði og beðið hann að vera
lengur og fala við hana,
hafði hann stigið inn í bílinn.
— Farðu inn Alloa. annars get
ur slegið að þéi — sagði hann.
— Dix, bíddu. Elsku Dix, viltu .
En áður en hún gat lokið við
setninguna var hann farinn. Hún
sá bílinn renna fram hjá og að
hann jók hraðani. smátt og smátt
þangað til hún greindi ekkert
nema rauðan biarmann frá aftur-
ljósunum, þar sem hann ók niður
hæðina.
Alloa fann tárin koma fram í
augun á sér og hún vissi, að
hún gat ekki grátið hér útí á
götu svo hún hljóp inn í hótel-
ið og vissi, að kvöldið var eyði-
lagt Henni fannst hún aldrei
hafa verið eins einmana á ævinni.
Ellefti kafli.
Alloa vaknaði þreytt og kjark-
laus. Hún hafði grátið sig í svefn.
Dökkir baugarnir undir augun-
um og fölt andhtið báru vott um
svefnlitla nótt. Hvernig gat hún
verið svona miidll kjáni? Hvern-
ig gat hún látið Dix geta sér til
um eða æsa hugsanir hennar? Og
hvers vegna vai hún svo vitlaus
að láta sér detta þetta í hug um
hann?
Henni fannst grunsemdir henn-
ar í hans garð vera henm sjálfri
óviðkomandi. Þær voru .eins og
illir andar, sem freistuðu henn-
ar og reyndu að ræna hana ham-
ingju sinni og trausti.
— Ég elska hann! Ég elska
hann- hvíslaði húr hvað eftir ann
að, en rissi þo að i gærkvöldi
hafði haan haft £ réttu að standa.
þegar hann sagði að hún elsk-
aði hann ckki nógu heitt.
Hvers vegna gai hún ekki treyst
honum? Því skyldi hún láta sér
til hugar koma, þó hann væri
bílasmyglari og vandræðamaður á
mörgum sviðum að hann notaði
hana, svo hann gæti drýgt sína
glæpi?
Andlit hans ai rautt af reiði.
þegar hann ók burtu. Hún fann
enn, hve handtak hans hafði ver-
ið þvingað og aossinn lauslegur.
þegar hann kvaddi. En hvað hann
'var ólíkur þeim ástríðufullu koss
I um, sem hún bcKkti svo vel, þeg-
ar hann kyssti hana blíðlega og
ástúðlega. vegna þess. hve hann
elskaði hana
— Ó, Dix, Dix. hrópaði hún
og fann, hvernig tárin brutust
fram í augu henuar
j Það var barið að dyrum og
■ henni færður morgunverður. í
fyrsta .únn síðan hún kom til
Frakklands. fann hún ekki til
neinnar ánægju af að finna ilm-
inn af nýjum stökkum brauðsnúð
unum og angandi kaffilyktin gat
ekki komið hcnni til að reisa
höfuðið frá koddanum. .
Þess í stað lá hún og rifjaði
enn einu sinni upp atburði kvölds
ins. Hún sá íyrir sér rauðan
bjarma afturljósanna, sem hurfu
yfir hæðina og tann til vonleysis-
ins, sem fyllti nana eins og hún
væri að horfa á eftir einhverju
dásamlegu, sem hún hefði misst.
En hvað þetta var allt vonlaust.
Hún gat ekki hringt til hans. Hún
vissi ekki, hvar nann var að finna
og ekki einu smni, hvað hann
hét. Það var eins og hann væri
ekki raunverulegur heldur ein-
hverjar hillinear hugarburður
hennar siálfrar. sem hafði aldrei
verið til.
Ef hún sæi hann nú aldrei aft-
ur? Hún vissi, að það var þetta,
sem hafði haldið fyrir henni vöku
alla nóttina. Hafði hann yfirgefið
hana og horfið tyrir fullt og allt?
Hvernig gat nann efazt um ást
hennar fyrst aflur líkami hennar
kvaldist af vonieysi. vegna þess
; að hún nafði móðgað hann? Bara
að hún gæti nu náð i hann og
sagt honum, hvc leiðinlegt henni
fyndist netta allt og að hún iðr-
aðist að haía ekki treyst
honum.
Hún spurði sjálfa sig hvað eftir
■ annað, hvers vegna hún hefði ekki
neitað þessu og játað því, sem
þó var ekki nema getgáta ein á
vörum nans. Ot samt vissi hún,
að hún gæti aldri logið að Dix.
Hún varð að segja honum sann-
leikann. því hút elskaði hann.
Hún var hvorki slæg né séð. Hún
hafði gefið honum hjarta sitt og
um leið allt annaö.
Hún andvarpaði. en um lei'ð
hringdi síminn. Svolitla stund lá
hún grafkyrr. en svo tók hjart
að kipp í brjósti nennar. Húd
□tvarpið
Laugardagur 10. ágúst
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há
degisútvarp.
18.00 Óskalög
sjúklinga.
Kristin Sveinbjörnsdóttir kynn
ir. 15.00 Fréttir 15.15 Laugar
dagssyrpa I umsjá Hallgríms
Snorrasonar 17.15 Á nótum
æskunnar. Dóra Ingvadéttir og
Pétur Steingrímsson kynna
nýjustu dægurlögin 17.45 Lesti
arstund fyrir litlu börnin. 18.
00 Söngvar í léttum tón. Rav
Conniff kórinn syugnr. 18.2C
Tilkynningar 18.45 Veðurfregr
ir 19.00 Fréttir Tilkynningar
19.30 Daglegt lif Valdimar Jt
hannesson ritstjórnarfulltrúi
sér um þáttinn. 20.00 Tónleik
ar i útvarpssal: Sinfóníuhljóm
sveit fslands leikur 20.15 Leii
rit: „ I Bogabúð" gamanleikui
eftir St. John G Ervine. Þýð
andi: Rasnar lóhannesson. Leil
stjóri' Rrjoi Hó^ínsdóttir. 22
00 Fréttir og veðurfregnir. 22
15 Danslög. 23.55 Fréttír :
stuttu máli. Dagskrárlok.
I DAG

1