Tíminn - 28.01.1969, Blaðsíða 6

/
6
TÍMINN
Frá því um jól 'hefur ung-
frú Si'gríður G-eirsdóttir, se_m
kosin var fegurðardrottning ís-
lands árið 1959, dvalið hér á
l'andi í heimsókn hjá foreldr-
um sínum. Sigríður tók þátt í
alheimsfegurðarsamkeppni á
Langasandi árið 1960 og var
ein þeirra sem hlutu efstu sæt-
in í kosningunni. Hún hefur
síðan dvalizt erlendis nær ó-
slitið og starfað í Banda-
ríkjunum, fyrst nokkuð 'sem
kvikmyndaleikkona en nú síð-
ustu árin einkum sem auglýs-
ingafyrirsæta, tízkusýningar-
stúlka og söngkona. Undanfar-
ið ár, hefur Sigríður dvalizt í
Austurlöndum ásamt Önnu syst-
ur sinni og starfað þar. í sum-
ar fór þriðja systirin, Birna, í
heimsókn til þeirra og voru all
ar systurnar í Austurlöndum
um tíma. Skömmu fyrir
fyrir jól komu þær Sigríður
og Birna í jólaleytfi til íslands,
en Aisna dvelur enn hjá vinum
sínum í Hong Kong. Sigríður
hefur raunar ekki dvalið lang-
dvölum hér heima. Sem barn
og ungTingur átti hún heima í
Svíþjóð í tíu ár og á mennta-
skólaárunum var hún flest sum
ur í útlöndum. Hún kveðst
halda að flökkueðlið sé sér í
blóð borið. En það veld-
ur henni nokkrum áhyggjum
að þessi langa fjarvera hafi
valdið því, að hún hafi komizt
úr tengslum við fólk og at-
burði hér heima. Fyrir skömmu
heimsótti blaðamaður Tímans
Sigríði á heimili foreldra henn
ar, Geirs Stefánssonar, for-
stjóra, og frú Birnu Hjalte-
sted. Barst talið einkum að
dvöl hennar og starfi erlendis
síðustu ár, en þó ekki sízt að
veru þeirra systra í suðaustur
Asíu.
— Tildrög þess að við fór-
um í þessa ferð, sagði Sigríð-
ur, voru þau, að umboðsmaður
okkar bauð mér og Önnu syst-
ur minni þriggja mánaða samn
ing, sem áðstoðarstúlkur banda
rísks dávaldis, sem kallar sig
Dante. Kaupið var gott og við
áttum aðeins að koma fram á
beztu skemmtistöðum Austur-
landa, svo okkur fannst freist-
andi að taka boðin.u. Við höfð-
um reyndar komið á svipaðar
slóðir áður, árið 1961 er ég fór
ásamt fleiri stúlkum í sýn-
ingarferð ó vegum fegurðar-
samkeppninnar á Langasandi.
Varð það úr, að Amna fór einn-
ig með mér í þáð sinn. Við
mundum báðar vel eftir fyrra
ferðalagi okkar og langaði til
að kynnast Austurlöndum nán
ar.
— Við lögðum síðan af stað
frá Los Angeles, en 22 tíma
flug er þaðan til Bangkok, ef
fiogið er i einni lótu, en þar
áttum við fyrst að koma fram.
Við léntum hins vegar á Hawai
og aftur í Tokíó og gistum þar
svo ferðin tók tvo daga, auk
þess missir maður um 16 tíma
úr á leiðinni, svo við vorum
heldur ruglaðar er komið var
á leiðarenda.
Á síðustu stundu fengum við
skeyti fná umboðsmannin-
um um að koma 4 dögum fyrr
en áætlað hafði verið til Bang-
kok, það væri mjög mikilvægt.
Því var heilmikið umstang á
síðustu stundu við að búa sig
af stað og tíminn naumur
Slíkir atburðir eru annars ein-
kennandi fyrir „showbusiness.“
— A síðustu stundu verður
einhver breyting. Vinafólk
mítt ætlaði að halda stærðar
kveðjuboð fyrir mig, en því
varð að flýta. Við þurftum að
hafa marga síða kjóla tilbúna
fyrir sýnicigarnar ásmrt hár-
kollum og andlitsfarða fyrir
svið, sem við vissum ekki hvort
við gætum fengið keyptan í
Austurlöndum. Og allt á síðustu
stundu. Þegar á flugvöllinn
kom var farangurinn of mik-
ill og við urðum að skilja helm
inginn af honum eftir.
Skömníu fyrir brottföricna á-
kvað ég að taka hundinn minn
hann Tinka, með. Og var mik-
ið umstang að fara með hann
í allskyns sprautur. Við Anna
þurftum líka að fara til lækna
í sprautur og til hinna ýmsu
ræðismannsskrifstofa áð fá
vegabréfsáritanir. — Tinky
gæti skrifað sína eigin ferða-
Sögu, þvf hann Tenti í ýmsuia
ævintýrum á meðan á ferða-
'laginu stóð.
Ástæðan fyrir þessuni flýti
reyndist svo vera, að við áttum
að vera í dómnefnd við kosn-
ingu Ungfrú Thailands og síð-
an koma fram í sjónvarpsþætti
ásamt stúlkunni, se.m varð hlut
skörpust. Fegurðarsamkeppni
vekur miklu meiri athygli
þarna austur frá en á' Vestur-
löndum, og er mikið veður gert
út af slíku, ef til vill vegna
Sigríður Geirsdóttir (Tímamynd—GE).
Viðtal við Sigríði
þess að austrænar þjóðir hafa
ekki tekið þátt í fegurðarsam-
keppnum eins lengi og vestræn
ar.
— Okkur hafði verið sagt
að það væri vetur á þessum
slóðuim, þetta var í desember-
byrjun ’67, og þess vegna tók-
um við með okkur fremur hlýj-
an fatnað. En þegai við kom-
um til Bangkok seint um kvöld
eftir að hafa millilent í Hong
Kong var svo heitt að svitinn
rann niður eftir bakinu á mér
undir ullarkjólnum, þótt kl.
vaéri 11 að kvöldi. Hins vegar
var kalt í Hong Kong og
Tókíó.
— Bangkok er höfuðborgin
í Thailandi, hinu gamla Síam.
Og hún hefur að sögn tekið
geysilegum stakkaskiptum á
síðustu 7—8 árum. Hún er orð-
in alveg ný borg óþekkjanleg
frá þeirri gömlu. Og öH menn-
ing er á mun hærra stigi, en
jafnvel ég, sem þó hafði komið
til Austurlanda áður hefði hald
ið. Hugmyndir flestra um hag
manna þarna eystra eru yfir-
leitt úreltar orðnar.
— Við bjuggum á Rama
Hotel, nýju hóteli sem tilheyr-
ir Hiltonhótelhringnum, í mið
borg Bangkok, en þar gnæfa
fjölmörg háhýsi víð himinn
innan um gamla hrörlega kofa,
og íburðarmikil musterl.
Við komum einnig fram með
dagskrá okkar þar á hótelinu
og einnig á öðrum skemmti-
stað Café de Paris. En meðan
samningurinn stóð komum við
alltaf fram tvisvar á hverju
kvöldi. en áttum að eiga frí
eitt kvöld í viku, en það stóðst
raunár ekki alltaf. Þessar tvær
sýningar tóku 5—6 tíma og
reyna talsvert á, því við syst-
urnar urðum að ganga um og
tala við fóik á undan sýningu
, og síðan vera á sviðinu dávald-
inum til aðstoðar.
Starf okkar Önnu var fólg-
ið í því, að við reyndum að
fá fólk upp á svið til að taka
þátt í dáleiðslunni. Austurlanda
búar eru feimhir svo venjulega
varð að beita lagni til að fá
þá til þess. Og svo varð að
gæta þess að hlutaðeigandi
fólk talaði ensku, því sýningin
fór fram á ensku. Yfirleitt tókst
dagskráin mjög vel en skemmti
Tegast er þegar sviðsvant fólk
kemur á sviðið. Viðbrögð fólks
við því sem dávaldurinn segir
eru hin furðulegustu, og oft
var hlegið hátt, jafnvel við
Anna skelltum uPP úr eftir að
hafa séð margar sýningar.
En þetta var erfitt starf, síð-
degis þurftum við að fara í
hárgreiðslu. Og fTjótlega fór-
um við einnig að starfa við
auglýsingar o.þ.h., sungum í
sjónvarpi og víðar, stundum
söng ég ein, en stundum söng
Anna með niér millirödd. Á
jólunum og gamlárskvöldi höfð
um við lengri dagski'á en venju
Iega, fram á raúða nótt.
Jólin eru eins og gaimlárs-
kvöld hjá Búddatrúarmönnum.
Fólk ber pappírshatta og hyell
hettur eru sprengdar. Mér
fannst undarlegt að óska syst-
ur minni gleði'legra jóla innan
um allan hávaðann. Þó var
þetta ekki í/fyrsta sinn að við
Vorum á jóíunum í hitabeltis-
landi, árið áður vorum við
Birna að mig minnir í Nassau
og héldum jól á enska vísu.
Meðal áhorfenda á sýning-
unum í Bangkok var fólk af
öllum þjóðernuim, en þó eink-
um bandarískir hermenn í
leyfi frá Vietnam Oftar en
einu sinni rákust gamlir vinir
frá New York, Evrópu og jafn
vel íslandi inn á skemmtistað-
ina þar sem við sýndum. M.a.
hitti ég í eitt sinn Breta, sem
ég hafði kynnzt á íslandi 1958
ög flugfreyjan sem var með
okkur frá Hawai til Tokíó var
íslenzk. Já, oft varð manni hugs
að hvað heimurinn væri í raun
inni lítill.
f eitt skipti hitti é| „make-
up“ mann sem oft hafði mál-
að mig hjá NBC-sjónvarpsstöð
Lnni í Hollywood fyrir mörg-
um árijm. Hann var með hópi
skemmtikrafta undir forystu
Bob Hope, sem fer á hverju
ári og skemmtir hermönnum i
Vietnam. Flaug hópurinn
morgna og kvölds til Vietnam
frá Bangkok, þar sem ejrki var
talið óhætt að fólkið gisti í
Vietnam. Bob Hope og Anna
áttu sameiginlega kunningja,
og við vorum kynntar fyrir
Gary Crosby syni Bing Crosb-
ys. Það varð úr að við áttum
með þeim skemmtilegasta
kvöld, eina fríkvöldið okkar í
þrjár vikur, dönsuðum og
skemmtum okkur langt fram-
aftir nóttu Einnig komu þeir
á sýningu til okkar. Jólin voru
farin að nálgast og þeir komu
upp á svið og sungu með okk-
ur m.a. lög föður Gary, White
Christmas, Gingle Bell o.fl.
Þá buðu þeir okkur líka til
konungshallarinnar þar sem
hópurinn hélt einkasýningu
fyrir Thailandskonung og Siri-
kit drottningu En landið er
sjálfstætt konungsríki þótt
mjög gæti þar áhrifa Banda-
ÞRIÐJUDAGUR 28. janúar 1969.
ríkjamanna. Kínverjar eru auð
ugasta fólkið í Thailandi og
var eigandi hótelsins sem við
dvöldum á kínverskur.
Margoft meðan ég dvaldi í
Austurlöndum var ég spurð
um ísland og reyndi þá að
segja fná eins og bezt ég gat,
og einnig var mikil áherzla
lögð á það í auglýsingum, að ég
væri íslenzk fegurðardrottning.
Já, við hittum ýmist frægt
fólk. Rachel Wel'ch var m.a. í
hópi Bob Hopes og gerði víst
mikla lukku í sínum stuttu
pilsum meðal hermannanna. Og
eitt atvik var dálítið sérstakt
sem átti sér stað í Bangkok. Ég
var að fara í sund eldsnemma
morguns og hitti þá Teikarann
franska, Alain Delon, en hann
var með sólgleraugu og skegg,
og reyndar hélt 'ég að hann
væri sundhallarvörður og bað
hann um handklæði og að vísa
mér á búningsherbergið. Ég
áttaði mig reyndar fljótlega en
lét ekkert uppi lengi vel. Af
þessu spratt svo kunningsskap-
ur milli okkar systranna og
hans. Hann var á skemmti-
ferðalagi um Austurlönd.
— Ætlunin var að við kæm
um einnig fram í bandarísk-
um herstöðvum í ferðinni, en
úr því varð Títið því að gleymzt
hafði að taka það með í reikn-
inginn að til eru lög, sem
banna að dávaldar komi fram
á slíkum stöðvum. Við fórum
því ekki til Víetnam. Sendi-
herra Filippseyja í Saigon
bauð mér reyndar síðar um
veturinn að koma þangað í
heimsókn, en tu allrar ham-
ingju þáði ég ekki boðið þvi
nokkrum dögum síðar varð
hann að flýja frá Saigon og
heim til Filippseyja.
Einnig komum við fram í
Singapore og Hong Kong,
þetta eru mjög vinsælar frí-
hafnir og fólk úr öllum næstu
löndum kemur þar mikið til
að verzla en skemmta sér í
Bangkok. Á báðum stöðunum
gætir mjög brezkra áhrifa,
Singapore varð sjálfstætt sam-
bandsland fyrir tveimur árum
og Hong Kong er einhvers kon-
ar samveldisland Breta að ég
held. Að lokum fórum við til
Taipe á Formósu, og þar lauk
samningnum, en síðan fórum
við systurnar til Manilla á
Filippseyjum.
— Við lentum að kvöldi til
í Manilla, en þar er flugvöll-
urinn inni í borg rétt eins og
í Reykjavík. Ég ætlaði varla að
trúa mínum eigin augum þeg-
ar ég leit yfir Ijósahafið úr
flugvélinni. Gat þetta verið
Manilla. Þetta var algjörlega
orðin ný borg, nærri því ó-
þekkjanleg frá þvi sem hún
var þegar ég kom þar fyrir
átta árum síðan. Litlu fátæk-
legu kofarnir voru horfnir og
í þeirra stað risin upp glæsi-
leg háhýsi. Og í fjarska sá ég
marga nýja borgarhluta.
Eitt þessara , nýju hiverfa
nefnist Makati. Én öll helztu
fyrirtæki; landsins bæði inn-
l'end og útlend hafa flutt skrif-
stofur sínar þangað frá gömlu
Manilla. Getur að líta hverja
skrifstofubygginguna annarri
glæsilegri. Mörg amerísk og
japönsk fyrirtæki eru þaraa,
en þessar þjóðir láta mjög til
sín taka í efnahagslífinu. f
miðri Makati er einnig stærð-
ar verzlunarmiðstöð ásamt leik
húsum, veitingahúsum. Þar er
verið að reisa geysimikið hótel
sem mun nefnast Hotel Tnter-
continental er það verður full-
byggt. Verður pægilegt fyrir
fólk sem er a viðskiptaferða-
lögUm að búa þar.