Morgunblaðið - 16.02.2002, Síða 48

Morgunblaðið - 16.02.2002, Síða 48
MINNINGAR 48 LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Ágústa Egilsdótt-ir fæddist á Eski- firði 3.10. 1956. For- eldrar hennar voru Egill Karlsson, f. 1920, d. 1994, og Arnheiður Halldórs- dóttir, f. 1926. Systk- ini Ágústu eru Sól- veig, f. 1949, maki Árni Helgason, Atli Börkur, f. 1960, maki Bea Meijer, Kolbrún Brynja, f. 1962, maki Bernhard Bogason, Karl Ingvar, f. 1963, maki Kristín Krist- insdóttir, og Guðbjörg María, f. 1968, maki Said Mechiat. Ágústa kvæntist árið 1982 eft- irlifandi eiginmanni sínum Jóni Hauki Björnssyni, f. 9.2. 1953. Þau eignuðust fjög- ur börn. Þau eru 1) Agla Heiður, f. 1978, maki Hlynur Ársælsson, sonur Öglu er Ísar Tandri Hallsson, f. 1997. 2) Björn Ívar, f. 1981. 3) Sara Hrönn, f. 1985. 4) Birkir Örn, f. 1988. Jafnframt anna- sömum heimilis- störfum starfaði Ágústa við hlið Atla Barkar bróður síns í rekstri harðfisk- vinnslunnar Sporðs hf. er faðir þeirra stofnaði 1952. Útför Ágústu verður gerð frá Eskifjarðarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Þegar menn þekkja móðurina, vita þeir, hvers vænta má af börnunum. Hver, sem þekkir móðurina og fetar eins og barn í fótspor hennar, hefur ekkert að óttast, þótt líkaminn farist. (Lao-Tse.) Elsku yndislega mamma. Þú sem varst okkur allt. Bjarta fallega minningin um þessi alltof fáu ár sem okkur voru gefin saman verður geymd í hjarta okkar að eilífu. Við vitum að grunnurinn sem þú lagðir með pabba verður það ljós sem lýsa mun okkur í framtíðinni. Takk fyrir allt, við elskuðum þig af öllu hjarta. Það, sem gróðursett er á réttan hátt, verður ekki rifið upp; það verður aldrei á braut borið, sem vel er varðveitt. Það vek- ur virðingu niðjanna. (Lao-Tse.) Agla Heiður, Björn Ívar, Sara Hrönn, og Birkir Örn. Það var mér og minni fjölskyldu alveg hræðilegt áfall þegar við feng- um þær fréttir að þú værir látin elsku Ágústa mín. Þín verður sárt saknað á mínu heimili. Ósjaldan hef ég strokið Ísari Tandra á bakinu en alltaf sagði hann klóraðu mér eins og amma gerir og ég veit að ég mun aldrei geta klórað honum eins vel og þú gerðir, enda leið honum alltaf svo vel hjá þér Ágústa mín. Það var líka oft erfitt að koma Ísari á leikskólann eftir há- degi eftir að hann var búinn að vera hjá þér. Honum fannst alltaf svo gott að vera hjá ömmu og afa. Ég man líka eftir því að ég fór oft með hann í vinnuna til þín þar sem hann fékk að hjálpa til við að vinna harð- fiskinn og veit ég að Ísar var mjög ánægður með það að fá að vera með ömmu í vinnunni og ef maður ætlaði bara að kíkja í heimsókn með Ísar endaði það yfirleitt þannig að hann varð eftir hjá þér. Ég var svo heppinn að fá að búa á fallega heimilinu ykkar, þar sem þú réðst ríkjum og hafðir allt í röð og reglu og það var alveg yndislegt að vera hjá þér og Hauki. Maður beið spenntur eftir hverjum matartíma vegna þess að maturinn hjá þér var algjör snilld, að ég tali nú ekki um kökurnar þínar og allar þær veislur sem þú hélst. Ég gæti endalaust talað um ynd- islega hluti þegar þú átt í hlut Ágústa mín en yndislegri og skemmtilegri konu hef ég ekki kynnst og mér þótti mjög vænt um þig. Það var alltaf gott að tala við þig og vera nálægt þér, það geislaði af þér og eitt veit ég að þú varst besta mamma, amma og tengda- mamma í heimi. Ég veit að þú munt vera með okkur alla tíð og fylgjast með okkur en lífið verður aldrei eins án þín og ég á eftir að sakna þín mikið elsku Ágústa mín. Haukur, Agla, Ísar, Björn, Sara, Birkir og aðrir aðstandendur, ég bið Guð að styrkja ykkur í þessari miklu sorg. Hlynur Metúsalem Ársælsson. Elsku amma. Ég elskaði þig svo mikið og ég veit að þú elskaðir mig svo mikið. Ég vil þakka þér fyrir all- ar góðu stundirnar sem við áttum saman, stundirnar sem þú huggaðir mig ef ég var hnugginn, lékst við mig, fórst með mig í göngutúra, last fyrir mig á kvöldin og klóraðir mér svo á bakinu, raulaðir fallegar vögguvísur og knúsaðir mig þar til ég sofnaði. Ég mun geyma allar þessar fallegu minningar sem ég á um þig í hjarta mínu alla tíð. Ísar Tandri. Okkur langar til að kveðja Ágústu systur okkar með þessum sálmi, því okkur skortir orð. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. Grátnir til grafar göngum vér nú héðan, fylgjum þér, vinur. Far vel á braut. Guð oss það gefi, glaðir vér megum þér síðar fylgja’ í friðarskaut. (Vald. Briem.) Elsku Haukur, Agla Heiður, Hlynur, Ísar Tandri, Björn Ívar, Sara Hrönn, Birkir Örn og mamma. Við biðjum Guð að styrkja ykkur á þessum erfiðu tímum. Þið eigið alla okkar samúð. Atli Börkur, Karl og Kolbrún. Elsku Ágústa mín, nú ertu farin frá okkur fjölskyldu þinni sem þótti svo óendanlega vænt um þig. Ég gleymi aldrei deginum, það var föstudagurinn 8. febrúar, þegar hann Addi, maðurinn minn, náði í mig í vinnuna og sagði að þið hefðuð lent í bílslysi og þú værir dáin. Ver- öldin hrundi, þú sem stóðst í dyr- unum hjá mér fjórum tímum fyrr, eins hressileg og alltaf. Þú varst að fara til Reykjavíkur með honum Hauki þínum og Birkir sonur ykkar ætlaði að vera hjá okkur á meðan. Við fylgdumst með ykkur keyra upp hálsinn og Birkir sagði: „Þau fara nú alltaf svo varlega.“ Ég gleymi heldur aldrei deginum sem þú fæddist og var ekki laust við að ég fyndi fyrir afbrýðisemi út í þetta litla barn sem allt snerist um og allir voru að skoða, en ég varð fljótlega svo stolt af þér og óþreyt- andi við að segja sögur af þér, hversu sniðug mér fannst þú vera og skýr. Við sváfum saman í herbergi og rúmi í mörg ár. Þú varst sjö ár- um yngri en ég og var ég ansi gjörn á að snúa þér í kringum mig og allt- af varstu tilbúin til að gera allt sem ég bað þig um. Svo kom hann Haukur inn í líf þitt. Ég man alltaf eftir því þegar þú varst að lýsa honum fyrir mér, hann var þá fyrir stuttu kominn í bæinn. Ég sá það svo glöggt á þér hve hrif- in og stolt þú varst af honum. Það var þér og okkur öllum mikill fengur að fá hann í fjölskylduna, hann er svo góður og vel gerður maður og þið báruð alltaf svo mikla virðingu hvort fyrir öðru og voruð svo ham- ingjusöm. Svo eignuðumst við börnin okkar og þá vorum við svo nánar, hittumst daglega og fórum oft á göngu með þau. Þú fórst svo að vinna hjá hon- um pabba þínum í fyrirtækinu hans, Sporði, ásamt Atla Berki bróður okkar. Þú varst svo natin og góð við hann pabba þinn og þið mátuð hvort annað svo mikils. Það varð þér svo mikið áfall þegar hann dó árið 1994. Þá tókuð þið Atli Börkur að ykkur fyrirtækið og hafið rekið það síðan með miklum sóma. Alltaf reyndir þú að gera og hag- ræða hlutum eins og pabbi þinn hefði viljað hafa þá. Það verður erf- itt að fylla þitt stóra skarð. Þar, eins og annars staðar sem þú komst að. Einnig varstu henni mömmu svo góð og hjálpleg og eftir að pabbi þinn dó fórstu til hennar á hverjum degi og verslaðir fyrir hana, tókst hana með þér í bíltúr og reyndir að gera allt fyrir hana sem í þínu valdi stóð. Já Ágústa mín, þú varst svo góð og vildir allt fyrir okkur öll gera. Þú áttir svo yndislega fjölskyldu. Svo góðan mann og börn, svo ekki sé tal- að um hann Tandra, litla sólargeisl- ann, barnabarnið þitt, sem þú varst svo stolt af og ljómaðir þegar þú tal- aðir um hann. Þú varst svo stolt af börnunum þínum og honum Hauki. Þið voruð öll svo sérstaklega náin og góð hvert við annað. Mér finnst að þú hafir borið gæfu til að lifa lífinu á þann hátt sem við öll vildum en lát- um of oft undir höfuð leggjast að sýna okkar nánustu fyllstu um- hyggju og ræktarsemi í hvívetna. Það vill gleymast að tíminn er tak- markaður og tækifærin runnin okk- ur úr greipum fyrr en varir. Þú hefur alla tíð staðið eins og klettur við hlið hans Hauks þíns sem búinn er að reyna svo mikið. Missa föður sinn árið 1992, systur sína hana Hjördísi í snjóflóði á Súðavík árið 1996 ásamt tveimur dætrum sínum og nú í nóvember yngstu systur sína hana Brynhildi. Ágústa mín, aldrei hefði mig órað fyrir því að ég ætti eftir að setjast niður og skrifa minningarorð um þig, sem varst litla systir mín. Þú sem alltaf varst svo sterk og dugleg og tókst öllu af svo miklu æðruleysi, eins og þegar stelpurnar okkar, þær Tinna og Sara, ásamt Sonju vinkonu þeirra lentu í því fyrir fjórum vikum að bíllinn okkar valt uppi á Fagradal eftir að þær höfðu keyrt okkur í flug. Þá hringdir þú í mig til Reykja- víkur og varst svo róleg og yfirveg- uð og sagðir að þið Haukur væruð að fara að ná í þær. Ég skyldi ekki hafa áhyggjur, þær væru heilar á húfi. Svona varstu alltaf, svo róleg þegar á þurfti að halda og hugs- unarsöm. Ágústa mín, nú ertu farin í ferð- ina löngu, sem við hin eigum eftir að fara. Nú ertu hjá honum pabba þín- um og föðursystkinum þínum, Lár- usi, Nennu og Öllu, sem öll mátu þig svo mikils og þú varst svo kær. Ég bið góðan Guð að styrkja hana Kristínu tengdamóður þína sem er búin að reyna svo óskaplega mikla sorg á sinni ævi. Hún hefur misst svo mikið við að missa þig, einnig hana mömmu okkar og systkini, sem öll eiga núna um svo sárt að binda. Elsku Haukur, Agla Heiður, Bjössi, Sara, Birkir, Tandri og Hlynur. Guð styrki ykkur og styðji, og hjálpi ykkur að horfa fram á veg- inn. Við munum gera okkar besta í því að styrkja ykkur á allan hátt. Blessuð sé minning þín, Ágústa mín. Þín systir, Sólveig. Elsku Ágústa mín. Mig langar svo til að þakka þér fyrir allar góðu stundirnar okkar saman og ég vildi óska þess að þær hefðu verið svo miklu fleiri. Ég naut líka gönguferð- anna okkar út á sveit í sumar. Við höfðum svo mikið um að tala og hlæja að. Mér þótti líka mjög mikið afrek þegar ég, Vala og Gauti fórum upp á Svartafjall með ykkur Hauk. Það þótti ykkur nú ekki mikið mál, alvönum fjallagörpum. Þið Haukur voru svo sérstaklega samrýmd og miklir félagar að það var aldrei talað um annað ykkar, heldur alltaf sagt „Ágústa og Haukur“ eins og það væri eitt orð. Ég trúi því ekki ennþá að ég eigi ekki eftir að sjá þig, skæl- brosandi í eldhúsdyrunum hjá mömmu að spyrja hvort ekki sé kaffi á könnunni. En nú er komið að kveðjustund, ljúfan mín. Ég veit að Haukur mun hugsa vel um börnin ykkar og varðveita minningarnar um þig og ykkur saman og það mun- um við hin líka gera. Við sjáumst síðar. Ástarkveðja, þín systir Guðbjörg. Þegar ég flutti til Eskifjarðar árið 1976 brunaði Ágústa um á fólksva- gen-bjöllu með flottu númeri, U-55. Ágústa vann á sýsluskrifstofunni, stakk þar dálítið í stúf við sam- starfsmenn sína, fimm karla, týp- íska kontórista. Hún var nýbyrjuð að búa með Hauki og hætti að vinna á skrifstofunni þegar hún eignaðist Öglu Heiði. Ég kynntist Ágústu þó ekki fyrr en seinna eða þegar ég tengdist fjölskyldunni á Jaðri og Ágústa varð mágkona mín. Þá höfðu Ágústa og Haukur einnig eignast Björn Ívar og Söru Hrönn. Birkir Örn kom svo í heiminn nokkrum ár- um síðar. Þótt fjölskylda Ágústu og Hauks sé stór á nútímamælikvarða hafa þau alltaf verið til í að bæta við einu barni eða börnum sem langaði til að dvelja á Eskifirði hjá frænd- fólki. Ekkert mál. Ágústa gaf mikið af sér, ekki síst frændum og frænkum. Hún talaði við krakkana eins og jafningja, las spennandi sögur og sá jafnvel til þess að jólasveinninn sporaði í ný- fallinn snjó þegar spurt var efa- semdaspurninga. Oft dreif hún stóra hópa með sér í gönguferðir um fjöll og firnindi og á Dúlla systir hennar margar góðar minningar úr slíkum ferðum. Mér er minnisstætt þegar þær fóru í Viðfjörð ásamt móður sinni og fleiri konum. Við Egill heit- inn, tengdafaðir minn, sátum tveir í eldhúsinu á Jaðri um kvöldið, orðnir áhyggjufullir, fannst þær vera seint á ferð. Þær komu þó heim áður en við kölluðum út björgunarsveitina, glaðar í bragði, höfðu tafist við að skipta um dekk á jeppanum. Gauti Nils sonur minn fékk að fara með í gönguferð í fyrra og var stoltur af, ekki síst nú fyrir stuttu þegar Ágústa sendi myndir af honum ásamt fleirum uppi á Svartafjalli. Ágústa og Haukur hafa verið samhent hjón. Kraftur og ferskleiki hefur fylgt þeim. Þau hafa verið dugleg við að breyta og bæta við húsið í hlíðinni og alltaf með ný áform á prjónunum. Þau hafa fram- kvæmt skemmtilegar hugmyndir og farið sínar eigin leiðir, sama hvort verið var að hlúa að heimilinu eða skipuleggja ferðalög erlendis. Það var notalegt að sitja í eldhús- inu þeirra, spjalla og ræða málin. Þar hafa oft farið fram fjörugar samræður í litlum sem stórum hópi. Ágústa hafði alltaf ákveðnar skoð- anir á málum en afstaða hennar var jákvæð og umburðarlynd. Fjölskyldan á Jaðri hefur verið mjög samhent og voru Ágústa og systkini hennar mjög náin. Þótt allt landið hafi árum saman verið á milli heimila þeirra systra, Ágústu og Dúllu, hefur samband þeirra alla tíð verið eins og það gerist best. Við fráfall Ágústu verður ekkert sem fyrr hjá Jaðarsfjölskyldunni. Hún var umhyggjusöm og leiðandi per- sóna á sinn hægláta hátt, hafði fjöl- skylduna í fyrirrúmi og góð áhrif á okkur öll. Ég er þakklátur fyrir árin sem við höfum verið samferða, fyrir vináttuna og allt sem Ágústa og fjöl- skylda hennar hefur verið okkur Dúllu og börnunum. Söknuðurinn er mikill en skínandi og björt minn- ingin um Ágústu lifir með okkur ókomin ár. Bernhard Bogason. Það brá skugga yfir litla sam- félagið okkar Eskifjörð og víðar, þegar sú harmafregn barst síðla föstudags 8. febrúar sl. að elskuleg frænka mín og góð vinkona, Ágústa Egilsdóttir, hefði þann sama eftir- miðdag látist í bílslysi í Hamarsfirði á leið til Reykjavíkur. Fyrstu við- brögð mín voru, sem og sjálfsagt flestra, að neita því að slíkt gæti hent hana Ágústu frænku, hún sem var í blóma lífsins, svo lífsglöð, svo jákvæð, svo atorkusöm, já, svo stór- brotinn persónuleiki. Hún, sem átti svo miklu ólokið, jafn hæfileikarík og hún var. Og það sem réði fyrstu viðbrögðum mínum var sú mikla ósanngirni, að hún, langt fyrir aldur fram, skyldi vera hrifin á brott frá fjölskyldu sinni sem hún unni og mat svo mikils, elskulegum eigin- manni, fjórum yndislegum börnum og ungum dóttursyni. Eitt af aðalsmerkjum Ágústu var hversu jákvæð hún var og æðrulaus. Það var með ólíkindum hversu miklu hún kom í verk. Hún virtist alltaf hafa tíma fyrir allt og alla, hvort sem það var innan heimilis eða utan. Bóngóð var hún og nutu þess margir og þar á meðal ég. Það var ekki margt sem var Ágústu mót- drægt í lífinu, en kæmi það fyrir tók hún því með æðruleysi og leysti vel úr. Undir þeim kringumstæðum er mér minnisstætt að hún hafði þá gjarnan á orði: „Morgundagurinn verður bjartari en dagurinn í dag.“ Þau hjónin voru afar samrýmd og ber ekki síst fallegt heimili þeirra vott um það. Ágústa var mikil móðir og ekki síður góður félagi barna sinna. Umhyggjusemi hennar í garð samferðafólks var mikil og fékk móðir hennar, Adda, þess ekki hvað síst notið, einkum síðustu ár. Já, minningarnar hrannast upp. Allar góðu samverustundirnar, hvort heldur á gönguferðum okkar um austfirsk fjöll, í íþróttahúsinu, úti í Halifax eða bara á spjalli yfir kaffi- bolla. Að leiðarlokum vil ég þakka minni elskulegu frænku og vinkonu, Ágústu, fyrir allt það sem hún gaf mér af sér og fyrir allt það sem hún gerði fyrir mig og mína fjölskyldu, ekki síst móður mína. Við biðjum góðan Guð um styrk og huggun til handa Hauki, Öglu, Bjössa, Söru, Birki, Tandra litla, Öddu og ættingjum öllum í þeirra miklu sorg. Blessuð sé minning Ágústu Egils- dóttur. Ágústa Garðarsdóttir (Gússa). Jæja, Ágústa mín. Þetta eru und- arlegir tímar, þú farin frá okkur. Samt sé ég þig svo ljóslifandi fyrir mér, heyri þig svo vel kalla hressi- lega „hæ“ þegar ég kem uppeftir, og á alltaf von á þér koma inn um eld- húsdyrnar hjá ömmu þegar ég heyri útihurðinni skellt. Þú passaðir eitt- hvað svo vel við innréttinguna hjá henni. Ég var ekki gömul þegar þið Haukur fóruð að búa, en ég man samt vel eftir spenningnum og hvað mér fannst litla kjallaraíbúðin á Steinholtsveginum ofsafín. Þegar börnin fóru að koma og við Guð- björg vorum fengnar til að passa vorum við mjög stoltar og fannst það mikið sport. Þá varstu svo mikið eldri en ég en það breyttist. Seinna varð það með fyrstu verkum mínum ÁGÚSTA EGILSDÓTTIR Sérfræðingar í blómaskreytingum við öll tækifæri Skólavörðustíg 12, á horni Bergstaðastrætis, sími 551 9090.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.