Pressan - 26.08.1993, Side 34

Pressan - 26.08.1993, Side 34
34 PRESSAN „Hvað ertu að bauka, manni?“ Ég leit upp í undran, sá þessi pottormur ekki að ég var að reyna að leysa reiðhjólið mitt af girðingunni. Það er aldrei oflæst reiðhjólum í þessari borg. Eg svaraði pjakknum bara af skynsemi. Kom þá ekki: „Afhverju?" Jú vissulega ætlaði ég á völlinn, til að hvetja mitt lið áfram. Það jafnast ekkert á við það að eiga sitt uppá- haldslið og fyrir utan það að eiga heima í hverfinu. Olíkt blessuðu Frammmörunum sem finnst best að eiga hvergi heima og þurfa að spila í nágrenni Snobbhill. Sú var tíðin að Fram gat eitthvað með Pésa Orm og Gumma Stínk fremsta en ekki er Geiri Vin, bróðir Drésa, búinn að gera það gott. Enda ætlar hann ekki að setjast að hér. Sjúggh. Nema hvað að ég lærði það að reyna ekki að fara á minn völl á bíl. Djöfulli fiott stúka. Metaðsókn á völlinn, 700 kallinn inn, og bílastæði hjá Gróttu. Ætli íbúar á Kaplaskjólsvegi, þarna í blokkunum séu ekki orðnir leiðir á þessum sem þurfa alltaf að míga utan í húsin þeirra í hálfleik. Eða ætlar KSÍ að beita sér fyrir því að leikhlé sé ekki tekið? Það er alveg boröleggjandi afhverju hléið er tekið. Fótboltakapparnir þurfa jú að míga smá glussa. Níutíu- mínútur án losunar. Ekki hægt. Hafiöi ekki séð hvernig Rúnki Jesús þarf alltaf að flýta sér með boltann þeg- ar’ann fær’ann. Reyna að sóla upp allan völlinn. Það er ekki það sem liggur fyrir honum. Hann er bara í spreng og getur ekki einbeitt sér, veit ekki hvað hann á að gera! Enda þegar hann loksins snertir boltann, svona óvart eftir misheppnaða fyrirgjöf þá steinliggur hann í netinu. Einungis vegna þess að hann var alveg að gera á sig og vildi drifa sig á tojið. Ég, einsog flestir Islendingar, var búinn að bóka gott sumar. Fullt sumarfrí og KR á toppnum. Engin spum- ing? Man United í Englandi og KR á íslandi. Oekkí. Sumarið næstum á enda og ekkert fri í augsýn og enginn titill í augsýn. Jú kannski aumingjatitiil. Minnir mig á þegar Liverpool var hversmanns hugtjúfi með þetta Dalglish gerpi í fararbroddi, einsog það sé ekki hægt aö taka IA í nefið. Þeir framleiða nógu mikiö af sementi þarna uppfrá. Enda er ekkert nema steypa sem kemur út úr þeim. Ég tala af reynslu. Ég bjó þama í nokkrar mínútur. Man enginn eftir Stoke City með Gordon Banks í far- arbroddi?? Þá var nú spilaður almennilegur botti. Núna sjáum viö bara eftirhermur. En ég er viss um að Valdi Lygsa dregur það besta fram úr Stoke og sýnir hinum héma hvernig á að vera meistari. Að minnsta kosti er Geiri Vin orðinn langeygður eftir sigri eða búinn að gleyma hvernig það er gert. Einhver gaukaði því að mér að hinn fomi fjandi Bog- omil Font væri liðtækur spilari. Væri ekki ráð að fá hann til þess að hressa uppá fótmennt KR-inga? Vist hefur hann ært dansfótmennt landans. Eða kannski bara öll liðin? Ég held að ekki veiti af. Núll-núll í Albarv íu! Úá ÍA. Því miður er það of seint, Bógó er horfinn! Efr- aim Zuroff fann nokkur skjöl um hann. Og það sem verra er, er að KGB trúir honum. Ég var helvíti blautur þegar þeir fiskuöu mig uppúr sjónum. Einhver auli hafði gleymt að segja mér að það væri ekki búið að malbika út í Eyjar. Og það væri nauð- synlegt að fara með Ferjólfi ef ég ætlaði að hjóla þang- að. Kannski eins gott. KR vann fjögur tvö. Og hvað er ég að bauka? Ekki neitt. Alls ekki neitt!! Einar Ben. ELDHUS... Fimmtudagurinn 26. ágúst 1993 trúlega munúðarfull Lumi Cavazos í hlutverki Titu, í mexíkósku myndinni Kryddlegin hjörtu. Marc Leonardi fer með hlutverk Pedro en hann kannast margir við úr ítölsku kvikmyndinni Cinema Paradiso. Síðla veturs í fyrra kom út á íslenskum markaði bókin Kryddlegin hjörtu eftir mexíkóska höfundinn Lauru Esquivel. Þar er skrifað um hina ástríðu- fullu Titu sem meinað er að bindast sínum heittelsk- aða Pedro vegna strangra samfélagsreglna. Bannið er þeim mikið áfall en til að vera sem næst meynni giftist Pedro systur Titu, hinni loftmiklu og feitu Rosauru. Tita veit ekki sitt rjúkandi ráð en í stað þess að gera uppst- eyt innsiglar hún ástríðurn- ar og girndina sem hún elur innra með sér í snilld- arlega matseld sína. Ahrifin láta ekki á sér standa og réttirnir hennar hafa ótrúleg áhrif á þá sem þeirra neyta. Sagan er með ólíkind- um lostafull, skemmtileg og bragðmikil að auki en hún hefur nú verið fest á filmu, vonandi með sömu áhrifum. í hlutverki Titu er Lumi Cavazos en með hlutverk Pedros fer Marc Leonardi sem margir kannast við úr ítölsk/frönsku kvikmynd- inni Cinema Paradiso. Myndin hefur fengið fá- dæma viðtökur í Bandaríkjunum en nú vill svo að okkur Is lendingum gefst einnig kostur á að sjá hana. Það kemur til af því að mexíkósk kvik myndahátíð stendur nú yfir í Há- skólabíói, en þar verða sýndar alls sjö mexlkóskar kvikmyndir sem allar falla undir þá skilgreiningu að vera bæði heitar og mu- núðarfullar. Hver mynd verður aðeins sýnd í nokk- ur skipti en hátíðinni lýkur 5. september. I I I I I I Ef einhvern langar að vita hvernig Davíð Oddsson lítur út eftir 20 ár, þá nægir að líta á Hollendinginn Frans Koster. Hann átti í við- skiptum við Stálfélagiö sál- uga, sem lík- lega er skýringin á gráu hárunum, en Davíð er hins veg- : ar öllu lífsþreyttari á ! svipinn. Að öðru leyti j eru þeir eins, víðáttu- ■ miklar nasir sem snúa I beint niður, þykkir og I gerðariegir eyrnasnepl- I ar, breitt enni með lóð- I rétta hrukku á réttum I stað, haka og undirhaka I af sömu ætt. I I landslagsímynd með vötnum, fjöllum og heiðarbýlum. En einhvern veginn passa þessir tveir hutar myndanna ekki saman, eins og sést t.d. af myndinni af Louisu og hund- inum Blaze, sem virðast standa heima í stofu frekar en í Guðs grænni náttúrunni. Myndimar úr Reykjavík henta betur þessum myndstíl, þar sem litrík húsin, sléttir fletir og skuggar gefa tækifæri á sterk- um litasamsetningum. Langbestu myndirnar á sýningunni eru þó kyrralífs- myndirnar (þótt allar myndir hennar séu uppstilltar á einn eða annan hátt), sem er list- form sem Louisa hefur fullt vald á. Myndbygging, litasam- spil og formun hlutanna er eðlileg og áreynslulaus. Ólíkt myndum frá fýrri hluta ferils- ins þá búa kyrralífsmyndir síð- astliðinna tíu ára yfir harð- neskju og efnisfestu. Jafnvel dúkarnir virðast stökkir og ósveigjanlegir. Hlutunum er dreift um borðið og hverjum og einum hlut gerð full skil með ákveðnum pensildrátt- um. Sýningunni hefúr verið fýlgt úr hlaði með eigulegri bók með málverkum Hstakonunn- ar og ágætum inngangi eftir Kristínu Guðnadóttur. Hún kemur með þá athyglisverðu uppástungu að uppstillingar Louisu frá seinni árum eigi sér hhðstæðu í vanitas myndum, sem einkum voru kyrr alífs- uppstillingar sem áttu að minna á hégóma og hverful- leika tilverunnar. Myndir Louisu eru a.m.k. gersneyddar hégóma, það fer ekki mikið fýrir munúð eða upphafningu MYNDLIST Úr eldhúsi Louisu „Á sjálfsmynd frá 1989 er andlitið án augna og munns, en peysan sem hún klœðistfœr ítarlega meðhöndlun. Þetta smáatriði er eitt aförfáum atriðum sem gefa okkur vísbendingu um persónuna að baki, því hún er listakona sem erfrábitin því að draga athyglina að eigin persónu. Annað vœri hégómi. “ á veraldlegum lystisemdum. Borðin sem hún málar eru engin gnægtarborð. Græn- metið er ekki gimilegt, aðeins fallegt. Fegurðarskyn Louisu er skynrænt, en ekki tilfinn- ingaþrungið. Það er heldur engan hégóma að finna í sjálfsmyndum hennar. Hún málar sjálfa sig eins og hvem annan hlut sem hún hefúr fyr- ir augunum dags daglega. Þar er enga miskunnarlausa sjálfs- rýni að finna. Á sjálfsmynd frá 1989 er andHtið án augna og munns, en peysan sem hún klæðist fær ítarlega með- höndlun. Þetta smáatriði er eitt af örfáum atriðum sem gefa okkur vísbendingu um persónuna að baki, því hún er listakona sem er frábitin því að draga athyglina að eigin persónu. Annað væri hégómi. LOUISA MATTHÍASDÓTTIR KJARVALSSTÖÐUM Louisa Mattliíasdóttir hefúr búið mestan hluta ævinnar í New York borg, eða síðan 1941. Þar hefur hún sýnt reglulega í þijátíu ár og hlotið jákvæða dóma. Hér heima hefur hún eignast tryggan hóp aðdáenda. Á Kjarvalsstöðum getur að Hta úrval af málverk- um Hstakonunnar frá tímabili sem spannar yfir fimmtiu ár, en allmargar myndanna eru ffá undanfömum árum. Louisa er málari, hún málar auðkennanlega hluti, með skýrum formum og skærum litum. Verk hennar em sniðin fyrir þá sem vilja hafa málverk einföld, án refja, án „hug- myndafræði”. Verk Louisu hafa verið sett í samhengi við amerískan realisma í málara- listinni, en það hefur ávallt verið til öflugur hópur real- ískra málara í Ameríku þótt þeir hafi oft horfið í bak- grunninn. Má þar nefúa sem dæmi Edward Hopper á fyrri hluta aldarinnar, en mynd Louisu af Vesturgötunni hefúr á sér svipað yfirbragð og götu- myndir Hoppers. Og af rea- Hstum sem nú vekja eftfrtekt í Ameríku má nefúa Eric Fischl, skrásetjara amerísks heimilis- lífs. En Louisa er ekki rétt- nefúdur reaHsti, því hún notar ekki myndir sínar til að rýna í heiminn og afhjúpa hann. Hún heldur sig við hefð- bundnar myndgerðir, kyrraUfs uppstillingar (nature morté), portrett, landslagsmyndir og horgarmyndir, án óvæntra KOLBRÚN BERGÞÓRSDÓTTIR ffávika. Það eru engin óvænt smáatriði sem vekja grun um að eitthvað fleira búi að baki. Yfirborð hlutanna nægja henni. Hún notar ekki mál- aralistina til að rýna og af- hjúpa heldur er heimurinn henni tilefni til að skapa mál- verk. Það má greina stöðuga en hægfara þróun í myndlist hennar og það er athyglisvert að sjá að hún hefur verið að móta sinn stíl allt fram á þennan dag. Myndirnar fá ekki á sig þann afgerandi ka- rakter sem maður kannast við af seinni myndunum fyrr en kemur ffarn á áttunda áratug- inn. Elstu myndfrnar búa yfir mýkt í litum og formum, eins og í myndinni „Drengur að Ieik“ frá 1939, en sú mynd Hk- ist töluvert verkum Nínu Tryggvadóttur ffá sama tíma. En í myndum ffá undanföm- um árum kveður við annan tón. í staðinn fyrir ávala mót- un forma koma einhtir, flatir fletir, homhvassari form, skír- ari birta og sterkar litaand- stæður. Lengst gengur Louisa í landslagsmyndunum. En það er einnig þar sem henni tekst einna síst upp. Landslags- myndimar em langt ffá því að vera sannfærandi. I forgrunni standa stílfærðar myndir hesta og kinda á eirflitum reitum. 1 bakgmnni sést í hefðbundnari

x

Pressan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Pressan
https://timarit.is/publication/298

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.