Pressan - 05.05.1994, Blaðsíða 5

Ein þeirra sem tengd-
ust Pan-hópnum á sín-
um tíma en passaði sig
á því að vera Utt áber-
andi út á við er Qlódís
Gunnarsdóttir. I dag
þekkja hana margir
sem eróbikkkennara
hiá Magnúsi Scheving.
Hún var ein afþeim
sem ruddu eróbikk-
brautina hérlendis,
ekki síður en þá braut
að sýna undirföt opin-
berlega með hinum
umdeilda Pan-hópi
sem setti allt á annan
endann sumarið ’86.
„Þeir fríkuðu út
innan um alla þessa
ungu bossa“
Glódís, sem nú er tveggja barna
móðir í sambúð, hefur frá ýmsu að
segja frá hálfs árs veru sinni í Pan'-
hópnum. Þó svo að hún hafi ekki
verið með frá upphafi tilheyrði hún
strax kjarnanum sem sýndi hvað
mest á þeim tíma sem sögusagnirn-
ar um Pan-hópinn voru í hámæli.
Þá var Glódís aðeins sextán ára.
Eftir að hafa rekist á smáauglýsingu
í DV sló hún til. Hvað kom til?
„Ég var í einhverju villtu skapi á
þessum árum, enda nýskriðin út úr
mjög erfiðu og þvingandi sam-
bandi. Þegar ég sá auglýsingu í
blaði sló ég til. Ég var líka í góðu
formi, hafði verið í likamsrækt frá
Ijórtán ára aldri, og í upphafi leit
þetta aðeins út fýrir mér sem ein-
hverjar nærfatasýningar. Það sem
skipti mig mestu máli var að fá fýr-
ir þetta góðan pening.“
Aðeins hennar nánustu vissu af
uppátæki hennar. „Mamma vissi af
þessu og nokkrir vinir mínir.
Kannski skildi hún þetta ekkf eða
vissi ekki hvað þetta gekk út á.
Henni fannst að minnsta kosti allt í
lagi að ég kæmi mér á ffamfæri og
féngi peninga fýrir. Mamma er svo
líberal og svo treysti hún mér alveg.
Kærastinn minn, sem ég byrjaði
með skömmu eftir að ég byrjaði í
hópnum, var líka voða líbó í fyrstu.
Margur hefði ekki viljað sjá stelp-
una sína í þessu. Einhvern tíma
þegar svo birtist óvart af mér hóp-
mynd í Mogganum ffíkaði hann
út. Það var grynnra hjá honum og
fleirum á þessu ffjálslyndi en ég
hélt. Ég man t.d. að foreldrar hans
voru alltaf að hneykslast á þessum
Pan-hópi.“
Strax fýrsta kvöldið sem hún
sýndi með hópnum leið henni ekki
vel. „Fyrsta sjóið sem ég tók þátt í
var fýrir karlaklúbb. Við byrjuðum
á að taka á móti yfirhöfnum þeirra
í fatahenginu og svo áttum við að
setjast til borðs með þeim. Við vor-
um bara tvær. Það var auðvitað
mjög gaman hjá þeim, enda við
bara í lífstykkjum einum fata, nær-
buxum og sokkaböndum. Körlun-
urn fannst þetta svo geggjað að þeir
ortu meira að segja til okkar ljóð.
Síðan mætir Haukur á svæðið með
fleiri stelpur með sér og hefur upp-
boð á víbratorum. Hann var með
allskonar brandara að vanda. Ég
man að hann kallaði m.a. þann
stóra mammút. Allir karlmennirnir
sem þama komu að skemmta sér
voru giffir. Okkur var uppálagt að
sýna þeim nærföt sem þeir gætu
keypt handa konunum sínum, vera
með sexí hreyfingar og svo ffam-
vegis, sem mér fannst í raun alger
óþarfi. Það fóru strax einhver ónot
um mig.“
Skömmu eftir þessa uppákomu
hófust svo sýningar með regluleg-
um hætti á skemmtistaðnum Uppi
og niðri. ,VElti það hafi ekki verið
yfir fimmtán manns sem tilheyrðu
sýmngarhópnum þegar mest var.
Færri komust að en vildu. Ég veit
ekki hvað það sóttu margir um að
komast í hópinn þegar auglýst var,
en þeir voru að minnsta kosti mjög
margir. Kjarninn sem sýndi hvað
oftast og skiptist í tvo hópa var átta
manns, konur jafnt sem karlar. Við
vorum flest sextán ára svona plús
mínus tvö ár. Jafnvel í dag -— þegar
engin fýrirsæta telst með mönnum
fýrr en það hefur birst af henni
nektarmynd í PRESSUNNI og eng-
inn hneykslast lengur yfir undir-
fatasýningum — held ég að svo
ungu fólki yrði varla leyft að taka
þátt í svona.“
Hvernig varþessi hópur?
„Hann var mjög furðulega sam-
ansettur. Margir voru ósköp sak-
lausir eins og kærustuparið Bryndís
og Óskar. Þau voru bara ung og
sæt að byrja að búa og vantaði pen-
ing. En margir voru afvegaleiddir.
Einn strákur úr hópnum þurfti t.d.
að fara í meðferð út af amfetamín-
neyslu og sumar stelpurnar voru
hreinlega með brókarsótt. Svo var
þarna annar strákur í hópnum,
sem nú er lífvörður í Bandaríkjun-
um. Af því að hann var ekki til í að
dilla sér eins og hinir fór hann í
taugarnar á Hauki, sem gerði
óspart grín að honum, og það fýrir
framan alla á sýningum. Mér
fannst þessi strákur ósköp sætur og
heiðarlegur og okkur varð vel tfl
vina. Þetta er svotil eina manneskj-
an sem ég hef hitt síðan ég hætti að
sýna með hópnum.“
Nú fóru sögur af miklu part-
ístandi í kringum hópinn.
„Ég var aldrei með í þessum
partíum. Þegar Haukur var ein-
hvern tíma að telja upp fýrir mér
með hveijum hann hefði verið og
benti á hinar og þessar — þar á
meðal eina mjög unga — spurði ég
hann hvort hún væri ekki bara
fimmtán. „Jú,“ svaraði hann, „en
hún er algjör Jdsa. Hún vill bara
kela við mig.“ Þá hryllti mig við og
ég fór að sjá betur og.betur að það
var eitthvað meira í gangi, einhver
orgía. Hann átti samt erfitt með að
segja mér frá þessu. Upp frá þessu
fór ég að spá í Uutina. Síðan var
það Akureyrarferðin, sællar minn-
ingar, sem hleypti öllu í bál og
brand. Við áttum að fljúga til Ak-
ureyrar rétt fýrir miðnætti á föstu-
degi til að halda sýningu. Við fór-
um beint inn á herbergi að skipta
um föt og áttum að koma tvö og
tvö saman ffam. Síðan komum við
öll saman inn í loldn. Þá fer þetta
út í það að tvær stelpnanna bara
hreinlega byija þama á sviðinu. Ég
varð svo reið að allt endaði í
hörkurifrildi á eftir uppi á herbergi
á milli mín og annarrar stelpunnar
sem tók þátt í þessu. Þær voru að
eyðfleggja fýrir hópnum með ein-
hverri brókarsótt. Þá sá ég hver
mórallinn var orðinn. Fljótlega eftir
þetta tór ég að kúpla mig út úr
þessu og hætti skömmu síðar.
Reyndar tók ég svo þátt í olíusiagn-
um í Kremlarklúbbnum síðar.“
Var eitthvert vændi tengt sýning-
unum, eins og haldið hefur verið
fram?
„Ég veit það satt að segja ekki. Ég
hefði örugglega getað komist að
því. Það eina sem ég veit er að aflt í
kringum hópinn varð æ subbu-
legra eftir að ég hætti. Af sumu
þarna að dæma hefði ég getað trú-
að því að eitthvert vændi væri
stundað. Annars voru mennirnir á
bak við hópinn, eins og Haukur og
Vilhjálmur, eðalmenn. Vilhjálmur
kom þarna hvergi nærri nema að
borga launin, en því miður létu
Guðmundur og Haukur stjórnast
um of af hormónunum. Þeir ffík-
uðu hreinlega út í kringum alla
þessa ungu bossa. Ég veit svosem
ekki hvaða þátt Vflhjálmur átti í
þessu að öðru leyti en því að halda
utan um hópinn og staðinn. En
Haukur og Guðmundur og fleiri
voru bara veikgeðja og því fór sem
fór. Haukur var reyndar mjög
skondin týpa sem átti stóra
drauma. Hann gekk oft um í kjól-
fötum, reykti vindla og átti sér
þann draum að eiga hvíta limósínu
sem hann ætlaði að setja ffaman á
gullsleginn mammút. Mér fannst
Pan-hópurinn mjög sniðug hug-
mynd hjá þeim. Ég er viss um að ef
kona hefði haldið á spöðunum
hefði þetta haldið miklu lengur
áffam.“
Heldurðu að þeir hafi fitnað af
þessu fjárhagslega ?
„Nei, það held ég ekki. Að vísu
var þarna smáuppgangstími, en ég
held að peningarnir hafi að mestu
farið í sukk og svínarí.“
Eftir að Glódís sleit sig lausa frá
hópnum vildi hún lengi vel ekki að
neinn vissi af þessu œvintýri. „Ég
vissi hins vegar að þetta ætti eftir að
verða „in“ á íslandi einhvern tíma,
eins og nú er rautún. Nú þykja sýn-
ingar sem þessar ekkert tiltökumál,
en ég fór inn í skel eftir þetta. Mér
fannst sem þetta gæti eyðilagt fyrir
tnér ástarsambönd, í sambandi við
allt. Maður hafði á tUfmninguntti
að maður hefði verið í ræsinu. Ef
fólk vissi að maður hajði verið í Pan
leitþað mann öðrutn augum.“
Gaf þér þetta eitthvað þegar upp
var staðið?
„Ég er búin að vera mikið í per-
formansi á einn eða annan hátt og
þetta gaf mér t.d. ekkert meira en
eróbflddð. Þegar ég hætti í Pan-
hópnum byrjaði ég svo að segja
strax að kenna og sýna eróbikk
með Jónínu Ben. Það þótti nú líka
saga til næsta bæjar þegar við ásamt
fleirum vorum að kynna eróbflddð
fáklæddar á skemmtistöðum,
þ.e.a.s í svokölluðum „tights“. Það
hefur margt breyst síðan 1986.“
EhIiJHjJ jjysJUj' jjj-jJ I '
HH ’7íJ/ jjUi) 1iJj'Jj/
fyjjjy D'j H'jJJi]') y/
5 yJiJn Jyjj'juj-ímJijJjjj
liyjjjjjj íj j iy í)UjjjJ j'Jý
m/yJi Jí/JíiyJíJííji)u
y i\ jjíj u yjhjjJ
luj íJijj'jjjffiiJj jjiyiiJ
|u <jn iJJ jjyyj'-J/
3jj í !jy/'J*EjB|jj'jJ'jy-
UJjjJíJ/jjJíffl^xiJ
HJU/jJ ú L3 ingmEijr iJ
11'jilJJ'Jj j^eJBTbJíJjJ-'
f UiJ 'J i) IJ/|ffl vfr) yjj J !J/
j yýjjjjjjlgjjjlpyjjjy,
ui) tj/yjJjjjjjj UJijjJU-*
Haukurog
komnar út fyrir 81
laidfl ftjHjr mL,,
veiti pvi ui iyrtíf miS9
sýninga f efnkasa
í veittngastaðurinn
Batóotf tmori
BFoit hanit niæöf M
HL«Ih>Í ftííía II-,
h þa3 væri veítenil. J
Efik fsstta tmmiijW
lívaö hann gat að iíÍH
m. jLm8 gewy ■
sínar.
tláitj: 11,11 JjKPwÍmli!"!
uiu iv. i úWmmEsMK
skSltérá:
nsyndum.
imn efti