Nýja dagblaðið - 25.05.1934, Blaðsíða 2

M t J A
DAOBLABIB
Öfild .OSí
Rcykjavíkur
SAð gefnu tilefni tilkynniat heiðruðum almenningi,
ilo^væmt undangengnum aamningum við Málara-
meistarafélag Reykjavíkur um kaup málarasveina, hefir
Málarameistarafélag Reykjavíkur ákveðið, að seld vinna
skuli vera kr. 2.05 pr. klukkustund fyrir málarasveina
og kaup meistara kr. 2.20 pr. klst. í dagvinnu frá 1
maí 1934,
Frá sama tíma hefir félagið ákveðið að vinna eftir
verðskrá án tilboða eða í tímavinnu.
S t j ó r n i n.
Uianhússmáining
er komin ásamt mjög fjölbreyttu úrvali af allskonar málninga
vörum, Distemper, mattfarvi, löguð málning og allskonar lökk
allir litir o. fl. o. fl. — Allir gera beztu kaupin í
Málning & Járnvörur
Simi 2876 Laugaveg 25 $imi 2876
TYRKNESKAR
CIGARETTUR
Ú(D)STK-
PAKKINN
KOSTAR
FÁST I ÖLLUM VERZLUNUM
Frá
Stórstúkuþinginn
Byggingargamvinnufélag Beykjavikur
Framh. af 1. síðu.
d) Að samþykkt verði lög
um bindindismálanefndir, með
líku fyrirkomulagi því sem er
í Noregi.
e) Að fá presta landsins til
að sameinast tun, að bindindis-
prédikanir verði fluttar í kirkj-
unum, að minnsta kosti einn
sunnudag á ári“.
Stórstúkuþingið fól fram-
kvæmdanefnd sinni að gjöra
sitt ítrasta til þess að koma
í veg fyrir náðanir þeirra af-
brotamanna, er vegna drykkju-
skapar og annarar óreglu hafa
misst rétt til þess að gegma
ábyrgðarmiklum störfum, svo
sem bifreiðastjóm o. s. frv.
Ennfremur var samþykkt tiL
laga þess efnis, að krefjast
blóðrannsókna í bifreiðaslysa-
málum, þegar vafi leikur á um
orsökn slyssins, en líkur gætu
bent til, að það hafi hlotist af
nautn áfengra drykkja.
Útboð
Þeir sem vilja gera tilboð í veggfóðrun og dúk-
lagningar í húsum félagsins, geta fengið uppdrætti og
útboðslýsingu í dag kl. 6—7 hjá Þorláki Ófeigssyni
Laugaveg 97 gegn 10 króna skilatryggingu.

r
artorgi 1 Sími 4260
Forstjóri: Jón Olatsson $.
Býður yður hagkvæmar líftryggingar. — r*
Spyrjist fyrir um ýmsar líftryggingar á L!
skrifstofu félagsins eða hjá tryggingamanni f
þess
Kristjáni Pétnrssyni
Vesturgötn 67 Sfmi í 1 6 0
í embætti reglunnar voru
þessir meim kosnir fyrir næsta
kjörtímabil:
Stórtemplar: Friðrik Ás
mundsson Brekkan rithöfundur.
Höfum til:
Kanslari: Jón Bergsveinsson,
erindreki Slysavamafél. íslands.
Varatemplar: Guðrún Ein-
arsdóttir, frú, Hafnarfirði.
Gæziumaður unglingastarfs:
Steindór Bjömsson, efnisvörð-
ur Landsímans.
Gæzlumaður löggjafarstarfs:
Felix Guðmundsson, kirkju-
garðsvörður.
Fræðslustjóri: Einar Bjöms-
son blaðamaður.
Ritari: Jóhann ögm. Odds-
son, kaupmaður.
Gjaldkeri: Jakob Möller bæj~
arfulltrúi.
Fregnritari: Helgi Helgason,
verzlunarstjóri.
Kapelán: Gísli Sigurgeirsson,
verkstjóri, Hafnarfirði.
Fyrv. stórtemplar: Sigfús
Sigurhjartarson, cand. theol.
Umboðsmaður hátemplars:
Borgþór Jósefsson, fyrv. bæjar.
gjaldkeri.
Girðingarefni
svo serri:
Vírnet
Tréstaura
Járnstaura
Refanet
Garðanet
Hænsnanet
Sléttan vír
Virlykkjur
Samband ísl. samvínnufélaga
Sími 1080.
RAUÐA HÚSIÐ.
liti hans, en hingað til höfðu þau verið hulin undir
skegginu, nú, þegar hann var nauðrakaður, komu þau
í Íjós og hann var vissulega það vesalmenni, sem
hann lézt vera.
— Þú ert alveg prýðilegur, sagði ég.
Hann var einkennilegr og vakti athygli mína á
ýmsum haganlegum smámunum, sem ég hafði ekki
veitt eftirtekt.
Ég leit út í forsalinn. Þar var enginn. Við lædd-
umst inn í bókaherbergið, hann klifraði niður í
ganginn og hvarf. Ég fór aftur inn í svefnherberg-
ið, tók öll fötin, sem hann hafði verið í, vafði þau
saman í einn böggul og kastaði þeim niður í gang-
inn. Síðan settist ég niðtir í forsalnum og beið. -
Þér heyrðuð framburð Stevens, vinnukonunnar.
Strax og hún hafði gengið áleiðis til musterins, fór
ég inn í vinnustofuna. Ég fór með hendina niður í
vasann og greip utan um byssuna.
Hann lézt vera Robert — þvaðraði eitthvað um
það, að hann hefði getað unnið svo mikið inn, að
hann hefði getað komist frá Ástralíu; dálitlar upp-
lýsingar mér til fróðleiks. Þarnæst talaði hann með
sinni venjulegu rödd, þegar hann hugsaði til hinnar
vel undirbúnu hefndar, sem beið miss Noris.
— Nú kemur að mér. Bíddu bara. Það var þetta
sem Elise heyrði. Hún hafði ekkert að gera þang-
að og hún hefði getað eyðilagt allt saman, en eins
og það fór, var það hið allra bezta, sem fyrir gat
komið. Því það var einmitt slíkur framburður, sem
ég þarfnaðist, framburður annarar manneskju, um
að Mark og Robert hefðu verið saman inni í her-
berginu.
Ég sagði ekkert. Ég þorði ekki að eiga það á
hættu að málrómur minn heyrðist inni í herberg-
inu. Ég bara hló að veslings, lítilfjörlega heimsk-
ingjanum og tók upp byssuna og skaut hann. Síðan
fór ég aftur inn í bókaherbergið og beið — ná-
kvæmlega eins og ég sagði fyrir réttinum.
Getið þér ímyndað yður, mr. Gillingham, hvers-
konar hræðsla greip mig, þegar ég allt í einu sá
yður? Getið þér ímyndað yður hugarástand morð-
ingja, sem (að því er hann heldur) hefir gert ráð
fyrir hverjum einasta möguleika, en stendur svo
skyndilega frammi íyrir nýju, óvæntu verkefni?
Hvaða áhrif skyldi koma yðar hafa að lokum? Ef
til vill engin, og þó —
Og ég hafði gleymt að opna gluggann.
Ég veit ekki hvort þér álítið, að ég hafi sýnt
hyggindi við undirbúning morðsins. Ef til vill ekki.
En ef ég verðskulda nokkurt lof því viðvíkjandi,
þá er það fyrir það, hvernig ég bjargaði mér úr
þeirri hættu, sem koma yðar gat haft fyrir mig.
Já, ég gat oþnað gluggann beint fyrir framan nefið
á yður, mr. Giilingham, hinn retta glugga líka,
eins og þér voruð svo góðir að segja. Og lyklarnir
—- já það var skarplega hugsað af yður, en ég- held
að ég hafi verið ennþá slyngari. Ég lék á yður með
lyklana, sem ég komst líka að raun um, þegar ég
hleraði á tal yðar við Beverley á leikvellinum. Hvar
ég var þá? 0, þér megið geta upp á launganginum,
mr. Gillingham.
En hvað segi ég? Hefi ég í raun og veru leikið
á yður ? Þér hafið nú uppgötvað leyndarmálið — að
Robert var Mark — og það er það eina, sem hefir
nokkra þýðingu. Hvemig komust þér að því? það
fæ ég aldrei að vita. Hvar var það sem mér hafði
misheppnast? Ef til vill hafið þér gabbað mig allan
tímann. Kannske þér hafið vitað um lyklana,
gluggann, já, og einnig um launganginn. Þér eruð
skarpur maður, mr. Gillingham. í
Ég þurfti að sjá fyrir fötum Marks. Ég gat ef,
til vill látið þau liggja kyr á ganginum, en leynd-
ardómurnn með ganginn var nú sama sem opin-
ber. Miss Noris vissi um hann. Það var ef til vill
það skammsýnasta í fyrirætlunum mínum, að miss
Noris vissi um ganginn. Þess vegna lét ég fötin í
sýkið, þegar fulltrúinn var svo góðviljaður að slæða
í því fyrst. Nokkrir lyklar hurfu með þeim, en ég
hélt eftir byssunni. Það var vel gert, mr. Gilling-
ham.
Ég held að það sé ekki neitt meira, sem ég þarf
að segja yður. Þetta er orðið langt bréf, en það
er líka það seinasta, sem ég skrifa. Sú var tíðin,
að mér fannst framtíðin brosa við mér, ekki í Rauða
húsinu, og ekki einsömlum. Það var ef til vill aldrei
meira en góður draumur, því ég var hennar ekki
fremur verður, en Mark var. En ég myndi hafa gert
hana hamingjusama, mr. Gillingham. Guð minn
góður, hvað ég hafði lagt mikið að mér til þess að
gera hana hamingj usama! En nú er það ómögulegt.
Að bjóða henni morðingja er jafn svívirðilegt og
að bjóða henni drykkjumann. Og Mark dó sökum