Nýja dagblaðið - 01.12.1936, Blaðsíða 2

2
N Ý J A
DAGBLAÐIÐ
Beztu kertin framleíðir
Verksmiðjan Sjöfn
Akureyrí.
J” ólakerti
Brúarfoss
Skrautkerti
ler á föstudagskvöld
4. desember til Vest-
A.ltariskerti.
Samband isl. samvinnufélaga
Simi 1080
Ijaröa, en ekki norður.
Mðlierkisfiiu
Jóns Þorleifssonar
Fullveldisfagnað
heldur Knattspyrnufélag Reykjavíkur
1. desember kl 9 síðd. í K.-R.-húsinu
SKEMMTISKRÁ s
1. Einsöngur. Hr. Jakob Havsteen. Yið hljóðfærið Skúli
Hallddrsson.
2. Danssýning. Rigmor Hansson og Sigurjón sýna nýj-
ustu tízkudansa. M. a. „Thrucin“ og nýjan Vínarvals,
3. D A N Z. — Hin ágæta og fjöruga hljómsveit K. R.-
hússins leikur.
Aðgöngumiðar seldir í K. R- húsinu 1. desem.
ber kl. 4—8 síðdegis.
Stjórn K. R.
í vinnustofunni að Blátúni
við Kaplaskjólsveg, er op-
in daglega frá kl. 11—9.
TS. a u p i ð

1. desember
Kl. 10,30. Skrúðganga stúdenta frá Garði niður á
Austurvöll. Lúðrasveit Reykjavíkur spilar.
Kl. 11 Ræða af svölum Alþingishússins: prófessor
Ólafur Lárusson.
Kl. 11,20 Skrúðganga frá Austurvelli suður að grunni
háskólans. Lagður hornsteinninn að háskóla
byggingunni.
Kl. 2,30 Skemmtun í Gamla Bíó:
Ræða: Gunnar Thoroddsen, alþm.
Upplestur: Sigurður Skúlason, magister
M.A.-kvartettinn
Pianosolo: frk. Jórunn Viðar.
M.A.-kvartettinn.
Aðgangur kr. 2,00.
Kl. 7 hefst dansleikur stúdenta með borðhaldi að
Hótel Borg.
abússm jör
frá Akureyri og Húsavík alltaf til nýtt og gott,
í V, kg. stykkjum, 5 kg. pinklum og kútum á 25
og 50 kg.
Samband ísl. samvínnufélaga
Sími 1080.

Sír Austin Chamberlain
England og Þýzkaland
þegar von Ribbentrop, hinn nýi sendiherra þjóðverja í Lon-
don, kom þangað til þess að taka við stöðunpi, lét hann þau orð
íalla, að England og þýzkaland œtti að standa saman, vegna
þess að þau hefðu sameiginlegt áhugamál, þar sem vœri barátt-
an á móti kommúnistum. Nokkru seinna mótmœlti hann við
Eden utanríkismálaráherra orðum, sem féOu í brezka þinginu
um júnímorðin í þýzkalandi. Eden svaraði með því einu, að
vel mætti vera að orðin hefðu verið óheppileg, en brezkir þing-
menn hefðu málfrelsi og við það yrði að setja. —
Meðfylgjandi grein Sir Austen Chamberlain fyrv. utanríkis-
ráðherra og eins áhrifamesta manns enska íhaldsflokksins, má
skoða sem svar Englendinga við tilmælum þjóðverja um sam-
eiginlega baráttu gegn kommúnismanum og afskiptum þjóðverja
af ensku stjórnmálalífi.
Höfuðþunginn í grein Chamberlain er þó um nýlendukröfur
þjóðverja og ummæli Görings í því sambandi. þó Chamberlain
hagi orðum sínum með meiri varkámi og stiOingu, gefa þau
engu siður fuOkomna vitneskju um afstöðu hans, en hún mun
í fullu samrœmi við skoðanir enskra íhaldsmanna yfirleitt.
ÞA Ð leið nokkur tími, sem
sendiherraembættið þýzka í
London var óskipað. Svo kom
von Ribbentrop. Hann er eng-
anveginn ókunnur okkur. Á
síðari árum hefir hann komið
oft til London, bæði sem opin-
ber fulltrúi og óbreyttur ferða-
maður. Hann hefir áunnið sér
bæði pólitíska og persónulega
vini í Englandi. Og engu síður
vegna persónulegrar fram-
komu en hæfileika sinna til
þess að vera fulltrúi voldugrar
þjóðar, á hann alltaf vissar
hjartanlegar móttökur.
En það er slæmt, að fyrstu
orð hans, þegar hann steig á
enska grund sem þýzkur sendi-
herra, skyldu verða sú, að
Þýzkaland og England ættu að
tengja vináttubönd sín með því
að skoða þriðja stórveldið
(Rússland) sem sameiginlegan,
svarinn óvin. Slík orð í munni
sendiherra eru jafn óvenjuleg
og þau eru illa valin. Sækist
einhver eftir vináttu okkar,
verður það að vera vegna okk-
ar sjálfra. Gagnkvæm samúð
og sameiginleg áhugamál er
\aranlegri og heilbrigðari
grundvöllur vináttu en hleypi-
dómar og andúð. En enginn í
þessu landi óskar eftir því að
gera úlfalda úr mýflugunni eða
fást við nokkuð það, sem get-
ur komið af stað illu, hættu-
legu og óréttmætu slúðri.
Hann hafði rétt fyrir sér,
sem sagði: „Ég hefi aldrei iðr-
ast þess, sem ég hefi ekki sagt,
en ég hefi oft fengið tilefni til
þess að sjá eftir því, sem ég |
hefi sagt“.
I Englandi er engin sa'múð 1
með korí.múnisma til. í því til- '
liti er bæði aðstaða jafnaðar- '
flokksins og verkalýðsféiag- i
anna jafn ákveðin og ósveigj- j
anleg eins og allra enskra :
hægrimanna. Kommúnisminn
er jafn ósamræmanlegur erfða-
kenningum okkar og þjóðlífi
sem nazisminn. Hjá okkur rík-
ir fullkomið þingstjórnarlýð-
ræði, sem hefir fest djúpar
rætur í þjóðlífinu á síðastliðn-
um öldum. Við getum vel við-
urkennt þær umbætur sem
báðar þessar stjómmálastefn-
ur koma á heima fyrir, án þess
að við þurfum að apa eftir
þeim á nokkum hátt. Við leys-
um vandamál okkar eftir eig-
in geðþótta og álítum okkar að-
ferðir beztar, án þess þó að
taka þær upp eða skipta okkur
neitt af innanríkismálum
þeirra. Við erum jafnlítið
hrifnir af Þýzkalandi Hitlers
og Rússlandi Stalins. Okkur
l’innst ekki meiri ástæða til
þess að predika krossferð gegn
kommúnismanum en fasism-
anum. Við viðurkennum, að
báðar stefnumar virðast hafa
náð fótfestu, hver á sínum
stað. En við látum okkur nægja
að lifa og láta önnur lönd um
að vinna fyrir framtíða, hvert
a sinn hátt, svo framarlega
sem þau vilja varðveita friðinn
og unna öðmm jafnréttis og
frelsis. Rifrildið á milli nazista
og bolsjevikka er ekki sæm-
andi brezkum þegnum.
En vinátta voldugrar þjóðar
er mikils virði, og okkur er
sagt að það sé í vinsamlegum
erindagjörðum, sem von Rib-
bentrop er kominn. Þessvegna
er það miður, að þýzka stjóm-
in skyldi velja einmitt stund-
ina fyrir hingaðkomu sendi-
herrans til þess að halda tvær
ræður í Berlín, sem síður en
svo eru líklegar til þess að létta
erindi hans hér.
Þegar Göring hershöfðingi
fylgdi hinni nýju fjögra ára
áætlun Þýzkalands úr hlaði, á- ;
ætluninni um að Þjóðverjar
verði sjálfum sér nógir, ,bað
bann landa sína að vera við-
búna að girða fastar sultaról-
ina, leggja á sig nýjar byrðar
og hvatti þá til þess að taka
með gleði á móti þeim skyld-
SIR AUSTIN CHAMBERLAIN.
um, sem nú væru lagðar þeim
á herðar.
Menn verða að hafa í huga,
að ef haftastefnan á nú að
verða ráðandi í heiminum, þá
em það ekki einungis Þjóð-
verjar, sem verða að þola aukn-
ar álögur. Okkur þykir leitt að
Þjóðverjar skuli taka upp
þessa pólitík með auknum
krafti, án tillits til annara, svo
sem Bandaríkjanna, Englands
og Frakklands, sem eru að
streitast við að koma myntinni
á fastan grundvöll og afnema
liömlur á frjálsum alþjóðavið-
skiptum. En við viðurkennum
rétt Þýzkalands til þess að
ráða sjálfir sinni viðskipta-
pólitík engu síður en stjómar-
fyrirkomulagi. Við álítum að-
eins að aðferðir Þjóðverja í
þessum sökum séu ekki þær
réttu, en gerum engar kröfur
til að skipta okkur af þeim né
Framh. á 3. síðu.