Tíminn Sunnudagsblað - 25.09.1966, Blaðsíða 22

Hann leit til jarðar með litaspjaldið
í hendinni, en penslarnir, tveir, þrír,
fjórir lágu á gólfinu. Ég gekk fram,
tók penslana upp og staðnaemdist svo
við hliöina á drengnum.
„Svo, það ert þú, sem ert söku-
dólgurinn,“ sagði Múrilló stranglega.
„Þú teiknar á veggina. Þú málar á
léreft nemendanna." Síðan sagði
hann lágt, næstum blíðlega: „En hver
hefur kennt þér? Af hverjum lærð
ir þú listina?“
„Af yður, herra,“ var svarað veik-
um rómi.
„Af mér?“ spurði meistarinn.
„Já, herra. Þér voruð að kenna öðr-
um. Ég hlustaði og svo fór ég að
æfa mig.“
„Og þú hefur lært vel,“ sagði Múr-
illó.
Svo spurði hann nemendurna í
vingjarnlegum tón: „Herrar, mínir,
hvað verðskuldar hann? Þið megið
ráða. Refsingu eða laun?“
„Laun, herra. Laun, herra,“ hróp-
uðu allir einum munni.
„Já, laun skaltu fá, Sebastian. Hvað
viltu fá? Hvers óskarðu?"
Litli negrinn stóð þarna og kom
engu orði upp. Hann gat hvorki hugs-
að né talað. Eftir langa þögn voru
nemendurnir farnir að gerast óþolin-
móðir og fóru að hjálpa honum.
„Biddu um köku og mola,“ sagði
nýi nemandinn.
Hinir fóru að brosa. Einn hló jafn-
vel hátt.
„Tíu gullpeninga,“ ráðlagði Alfons.
„Biddu um vinnuborð hér í kennslu
stofunni," stakk Róbert upp á.
„Já, þar sem bjart er, þarna hjá
stóra glugganum," bætti annar við.
Hans vinnuborð var þar sem
skuggalegast var í salnum.
„Jæja, komdu með það, sem þér
býr í brjósti. Vertu ekki hræddur,"
Framhald af 818. blaðsíðu.
er Garún Garúu greip til klukkna
strengsins. Nú hefur sáluhliðið ver
ið fært á suðurvegg garðsins, sem
veit að bænum, og garðurinn um
leið verið stækkáður, en við þá
framkvæmd missti garðurinn sína
upprunalegu hringmyndun. Á
myndinni má greina Drangafjall i
SSæm mistök
í síðasta blaði urðu þau mistök, að
þar var birt mynd af Þórhalli biskupi
Bjarnasyni í stað Jóns ritstjóra Ólafs-
sonar. Þetta uppgötvaðist ekki fyrr
en um seinan, og biður Sunnudags-
blaðið afsökunar á þessum misgán-
ingi.
sagði Múrilló vingjarnlegum uppörv-
unarrómi.
Ég beygði mig niður og hvíslaði:
„Biddu, Sebastian, biddu meistar-
ann að gefa þér frelsi.“
Það kom glampi í brúnu augun.
Auðsjáanlega hafði Sebastian tekið
ráðlegginguna til greina. Óðar kraup
hann á kné á gólfinu og spennti
greipar. Hann leit upp til Múrillós,
og var beisk sorg í svipnum:
„Meistari, meistari,“ stamaði hann.
„Gefðu . . . gefðu . . föður mínum
frelsi."
Það varð augnabliks þögn. Litli
þrællinn okkar frá deginum í gær var
nú ekki lengur til. Hér höfðum við
alveg nýjan Sebastian á meðal okkar
í salnum.
„Þér líka. Ég gef þér líka frelsi,"
hrópaði meistarinn um leið og hann
beygði sig niður og reisti drenginn
á fætur. Múrilló tók hann í fang sér
og þrýsti honum að brjósti sér.
„Sebastian, Sebastian," sagði hann
næstum biðjandi. „Vertu sonur minn.“
Stefán Sigurðsson þýddi.
Alþjóðleg tungumál -
Framhald af 824. blaðsíðu.
tíð fyrir sér. Stórþjóðir hafa ávallt-
leitazt við að trana fram sín-
um eigin tungum til alþjóðlegra nota,
og hefur það mjög staðið í vegi fyrir
framgangi tilbúins máls. En það
merkilega er, að upptaka tilbúins
máls á borð við esperanto myndi
stuðla að því, að þjóðtungur yrðu
mönnum auðlærðari. Esperanto er
svo einfalt í sniðum og reglubundið,
svo auðvelt í alla staði, að tilvalið
er að nema það fyrst allra framandi
mála á sömu forsendum og samlagn-
baksýn og Hraundranga, sem
þekktastur er úr Öxnadal, en einn
ig mjög sérkennilegur og fagur
úr framanverðum Hörgárdal.
Myrkárgreininni mættu fylgja
nöfn á þeim fjórum staðarkotum
gamla tímans, sem enn eru
geymd: íragerði, Káragerði, Sulti
og Skriðugerði, þar sem bæjar-
hús útjarðarinnar á Myrkárbakka
standa nú.
Lausn
29. krossgátu
ing er lærð á undan margföldun.
Og þörfin fyrir alþjóðleg hjálparmál
er brýn, því að sá, er mælti, að
mikið af böli á jörðu stafaði af því,
að þjóðir heims skildu ekki hver
aðra, hefur ' óneitanlega nokkuð til
síns máls.
(Helztu heimildir: Alþjóðamál
og málleysur eftir Þórberg
Þórðarson og ýmis uppsláttar-
rit.)
Leiðréttíngar
í grein Grétars Fells um franska
heimspekinginn Henri Bergson í síð
asta Sunnudagsblaði Tímans voru
nokkrar prentvillur, og eru þessar
helztar:
Á bls. 808: „Það er vissulega ein
leiðin“ o. s. frv., á að vera: „Það er
vissulega eina leiðin“. Og rétt á eftir
„Átti það sér einhverja sérstaka
stærð í heilanum“ o. s. frv., á að
vera: „Átti það sér einhverja sérstaka
stöð í heilanum".
Á bls. 809 hefur brot úr setningu
fallið niður og á öll setningin að
vera á þessa leið: Hvort hægt er að
gefa þessa innri lífsfyllingu cða ckki,
er aftur á móti mál, sem deila má
um“.
Á bls. 811: „----og sannleikur-
inn er einn og sannur" — á að vera:
„-----og sannleikurinn er einn og
samur".
★
Sú villa hefur slæðzt inn i grein
mína í Sunnnudagsblaði Tímans 10. 9.
þ. m., Fyrir neðan Fljót, að Bakka-
vaðs sé getið bæði í Njálu og Fljóts-
dælu, en það er aðeins í Fljótsdælu.
Annars breytir þetta engu um efni
greinarinnar.
Ilalldór Pétursson.
2? ;
A N £ S J fi >
\ \ I Ð \ ó V M
H R. fi 7 L \ z
\ V \ G fí R D
1 \ fl L \ K A *
\ló \ P E S' •fl fí G B \ V
\ T \ \ \ E K L fi \ 6 K L
\ í s \ ‘M y L K fi \ B R fí U D
\ S f) F fí \ 5 I 6 R Ú N \ M s
\ K L Æ M s K \ U R T \ E I K
R U T \ M fi L fí R \ fí N D R I
\ L fí fl fl B E T i R \ E P \ P
\ £ R fi \ fi D \ N fi U M fí S T
\ K i S fí \ P 6 N S K fí \ V 1
\ N N \ R A 1 IM \ K y \ E I N
\ I N N I s K ó H \ M 0 R Ð \
\ R \ E N \ 0 T fi R \ K R i rr
\ \ K V E N N fí \ S ö K N fí
\ T R fí L L & D i \ N fí M L
\ fí fí \ D M \ \ i N N R 1 rr A
Tveir gamlir steinar -
838
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ