Tíminn Sunnudagsblað - 06.08.1967, Síða 14

Tíminn Sunnudagsblað - 06.08.1967, Síða 14
töluvert af eyjatöðu, ef nytjað er. Upp af norðurströnd Eiríksvogs rísa Klakkarnir, eins og fyrr er sagt: Stóri-Klakkur innar, en Litli- Klakkur utan með voginum. Frá ströndinni gengur aflíðandi brekka upp undir Stóra-Klakk, alþakin brotnum stuðlum, sem hrunið hafa úr Klakknum og myndað urð í hlíðinni, svo að gróður verður þar lítill. En ofan við hlíðina rís upp hár, lóðréttur stuðlaveggur, sem nær langleiðina upp Klakkinn, en hann rís 71 metra yfir sjávarmál. Að austan, gegnt Bæjareynni, er Klakkurinn með stöilum, grasi vöxnum á köflum, og líka að norð- an, en þar er á báðum Klökkun- um hátt standberg í sjó niður og mikið aðdýpi. Efst endar Stóri- Klakkur í strýtu, og uppi á henni er varla rúm fyrir meira en fáeina. menn. Ganga má á Klakkinn víðar en á einum stað, og getur gangan ekki kallazt erfið, en betra er, að göngumönnum sé ekki hætt við svima. Milli Kiakkanna er skarð, sem auðvelt er að ganga upp í frá vog- inum, en niður að sjó að norðan- verðu er skarðið líkast gjá eða gili og þó vel fært. Litli-Klakkur er 58 metrar yfir sjó eða 13 metrum lægri en hinn. Hann er miklu reglulegri en sá stóri, einnig gerður úr stuðlum eins og hann, en meira bunguvax- inn, nema að norðan og vestan, þar sem neðri hlut- inn er standberg í sjó niður. Víðast hvar að sunnan og austan er því hægt að ganga á Litla-Klakk. Úr honum hefur lítið hrunið, og er aðeins mjó fjara frá honum niður að firðinum. .Þó er hægt að komast meðfram honum rétt út fyrir voginn, þegar út fell- ur. Þar sitja stundum ígulker í röð undir berginu, hreyfinga- laus og bíða eftir því, að sjór falli yfir þau á ný. í bjarginu norðan í Klakknum er nokkurt fýlavarp. Eins og ég tók fram áðan, er fremur auðvelt og áhættulítið að ganga á Klakkana, svo að þangað fara menn ekki eingöngu klifurs- ins vegna. Menn klífa Klakkana til þess að njóta útsýnis, sem er dá- samlegt, þegar gott er skyggni. Hvert sem litið er blasa við eyjar, hólmar og sker, nær og fjær. Og ofan af Klakknum að sjá skerast eyjarnar í sundur, sundin milli þeirra verða víðast hvar greinileg. í vestur sér langt á haf út, í norð- ur má grilla í Látrabjarg, en Skor kemur greinilega fram og síðan múlarnir milli fjarðanna við norð- anverðan Breiðafjörð inn að Reykjanesi, en síðan skyggir Klofn ingsfjallið á. Það er í næsta ná- grenni, fallegt, reglulegt fjali með sléttar brúnir. Þá sér í austur inn allan Hv^nmsfjörð og inn í Dali. Þá er í suðri allur Snæfellsnes- fjallgarðurinn með Sátu, Hesti og Skyrtunnum og lengst í vestri hinn bígulegi Ssiæfellsjökull. Úr Bæjareynni séð re;ina eyj- arnar saman í eitt, og í logni og kvöldkyrrð er því líkast sem eyjan sé í stöðuvatni uppi á hásléttu, sem girt er í fjarska hrikalegum randfjöllum. Hvergi getur aðra eins ró og frið. Vestur af Stekkjarey er djúpt sund en ekki ýkja breitt yfir að Skerblu, sem er minnsta eyjan. Hún er að mestu leyti hömrum girt en grösug að ofan. í hömr- unum verpa fýlar, en uppi í hömr- unum er grassvörðurinn sundur- grafinn af lunda. Annað sund skilur Skertlu og Skörðu, mjótt og miklu grynnra en hitt sundið. Skarða er löng og mjó og liggur frá suðaustri til norðvesturs. Suðurendinn er aðeins skammt norður af Hrapps- ey, og skilur þær mjótt sund. Þar er Skörðustraumur. Suðausturendi Skörðu er hömrum girtur, en hún lækkar til vesturs og endar í Skörðuhólmum. Hún er grasgef- in, og fyrir nokkrum árum gengu þar 15—20 kindur algerlega sjálf- ala árlangt og komust vel af. Við getum ekki skilið svo við eyjarnar, að ekki sé rétt minnzt á dýralífið. Selir eru þar oft við- loða á skerjum og flúðum og skjóta upp kollinum á sundunum, en ekki eru þeir margir. Önnur spendýr eru þar ekki að staðaldri nema hagamýs, en alltaf er dálítið slangur af þeim, þó að sagnir gangi um það, að mýs geti ekki þrifizt í varpeyjum. Einstaka sinn- um komast refir í Klakkeyjar, um vetur á ísum, og að vorlagi kemur það fyrir, að þeir syndi út í eyjar og skyggnist um í varp- inu. En sjaldan er það nema einn og einn refur, sem fljótt verður vart við, og er þá ekki að sök- um að spyrja. Á seinni árum hefur það stund- um borið við, að minkur hafi lagt leið sína í Klakkeyjar, en Jón bóndi í Purkey fylgist með ferð- um hans um þessar slóðir og er ekki lengi að koma þessum óboðnu gestum fyrir kattarnef, enda á hann góða veiðihunda. Mestan svip setja fuglarnir á dýralífið í eyjunum. Fyrst skal 6' XÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.