Tíminn Sunnudagsblað - 23.04.1972, Qupperneq 7

Zóphónías Stefánsson við legsteininn á leiði föður sins i heimagrafreitnum á
Mýrum.
Ættingjamót á
Mýrum í Skriðdal
A siðastliðnu ári, nánar tiltekið þann
6. sept. 1971, voru 100 ár frá fæð-
ingu Stefáns Þórarinssonar, fyrrum
bónda og hreppstjóra á Mýrum i
Skriðdal. Af þvi tilefni komu börn hans
og nánustu ættingjar saman á gömlum
slóðum og minntust þessara timamóta
á eftirminnilegan hátt.
Fyrir forgöngu Zóphóníasar
Stefánssonar á Mýrum urðu systkinin,
sem búsett eru viðs vegar um landið,
sammála um að koma öll saman á
æskuheimilinu á Mýrum, en þar höfðu
þau aldrei i einu saman verið frá þvi
að faðir þeirra lézt 17. janúar 1951.
Laugardaginn 10. júli var á Mýrum
um 90 manns — öll börn Stefáns, er á
lifi voru, og skyldulið þeirra margt,
einnig nokkrir gestir aðrir, þar á
einkum til hinnar almennu
íslenzku glímu, og leiðbeindi skóla-
stjórinn, Jón Þórarinsson þeim oft,
og einnig lét hann þá æfa ýmsa
leikfimi. Þeir piltar og kennarar,
sem ekki tóku þátt í glímunni,
horfðu á, og virtust þeir skemmta
sér vel. í hópi pilta voru margir
ágætir glímumenn. Einn piltanna
er mér þó minnisstæðastur. Sá hét
Ólafur og var Metúsalemsson —
frá Burstarfelli í Vopnafirði, að ég
ætla. Ég sá hann aldrei falla, en
flesta eða alla felldi hann.
Einhverju sinni Skoruðu piltar á
kennara að glíma. Alla setti hljóðtv
um stund. Loks fara þeir út á völl-
inn, Ögmundur og Páll Hjaltalín.
Ögmundur var nokkru hærri,
þreknari og öllu eldri, en efalaust
mjög vel að manni. Páll lægri,
grennri og yngri, kattliðugur og
sjálfsagt allsterkur. Þarna hófust
mikil átök og sviptingar. Þeir
glímdu nokkra stund, og áhorf-
endur, sem voru úr báðum skól-
unum, virtust standa á öndinni.
Glímu þessari lauk þannig,
að hvorugur féll. en báðir voru
allmóðir. Ég held, að þessar frí-
mínútur hafi varað lengst þann
tíma, sem ég var í skóla í Flens-
bong.
Þegar veður var þannig, að allir
urðu að vera inni, nema hvað út
þurfti að fara þarfinda sinna, sem
gat verið allharðsótt, var aðstaða
telpna nokkru lakari heldur en
drengja. Þeir gátu þó ávallt glímt,
meðal séra Guðmundur óli ólafsson,
settur prestur að Vallanesi.
Um klukkan tvö gengu svo allir við-
staddir út að heimagrafreit, þar sem
Zóphónias lýsti tilefni þessa manna-
móts og bauð gestahópinn velkominn.
Þá flutti sóknarpresturinn bæn og
sunginn var sálmur, en að þvi búnu af-
hjúpaði Zóphónias vandaðan legstein á
leiði Stefáns, er þeir bræðurnir höfðu
sett upp og gert að mestu sjálfir. Þá
'kvaddi sér hljóðs Hrólfur Kristbjörns-
son, fyrrum bóndi á Hallbjarnarstöð-
um, og minntistStefáns i bundnu máli.
Var gerður að þvi góður rómur.
Þá var gengið að afgirtu svæði er
undirbúið hafði verið til trjáræktar, og
gróðursettar um 200 plöntur. A þessi
reitur að bera nafnið Stefánslundur.
Að þvi búnu var gengið til bæjar, þar
sem framreiddar voru hinar rausnar-
legustu veitingar. Deginum lauk svo
með þvi, að ekið var að Þingmúla,
gengið i kirkjuna og sunginn sálmur og
siðan staðnæmzt úti i garðinum við
leiði Pálinu Fanneyjar Stefánsdóttur,
húsfreyju frá Geirólfsstöðum, er lézt á
hinn sviplegasta hátt veturinn áður.
En hún var eitt Mýrasystkinanna.
Daginn eftir fór svo allt þetta fólk i
Hallormsstað, skoðaði skóginn og um
hverfi Lagarins. Klukkan átta var svo
sezt að kvöldverðarborði i hinum
glæsilegu húsakynnum barna- og ung-
lingaskólans, sem Skriðdalshreppur er
aðili að, og höfðu þá ýmsir frændur og
vinir bætzt i hópinn, svo um eða yfir
hundrað manns munu hafa setið þar
undir borðum.
Zóphónias bauð gesti velkomna og
stýrði borðhaldi. Kvaðst hann vona, að
þetta yrði ánægjuleg og eftirminnileg
stund i þessum fallegu húsakynnum og
en- það gerðu telpur ekki þá. Hvað
sem nú gerist í þessu efni, veit ég
ekki, en glímt ættu þær að geta
fatanna vegna svona yfirleitt, og
má vel vera, að þær geri það. Þó
var það svo umræddan vetur, að
telpur fundu sér eitt og annað til
gamans, þar eð oftast höfðu þær
nokkurt rúm í austurhluta húss-
ins. Voru það ýmsir smáleikir, og
voru stúlkur úr kennarabekknum
þeim oft hjálplegar í því efni.
Þannig liðu dagar. vikur, mánuð-
ir, án nokkurra sérstakra breyt-
inga. Með lengri degi .iókst útiver-
an í frímínútunum. Ég kynntist
bekkiarfélögunum betur og nánar,
og náðu þessi kvnni í rauninni til
alira krakkanna.
Sunnudagsblað Tímans
319