Tíminn Sunnudagsblað - 11.02.1974, Blaðsíða 10

Hár
°g
höfuðbúnaður
ÍS-V-S
Skeggiö manninn skreytir,
skeggið vangann feitir,
skeggið skýling veitir, o.s.frv. orti séra Þorlákur Þórarinsson
forðum, en þetta er teikning eftir Ebba Sunesen.
Hér bar fyrir augu danskt kver, sem
mér þótti svo skemmtilegt, að mig
langar til að kynna það litilsháttar til
að vega upp á móti þurr-
metinu að einhverju leyti. Kverið
heitir skemmtisagan um hár og hatta.
Lesmálið hefur skrifað danski rit-
höfundurinn R. Broby-Johánsen, en
annars eru myndir mjög látnar tala,
enda er sjón sögu rikari. Svo gefum við
Brobye-Johansen orðið.
Maðurinn er nánast engri skepnu
likur að þvi leyti, að hann er snoðinn.
Þvi hefur einhver orðhvatur náungi
kallað tegundina nakta apann.
En við höfum þó hár á höfðinu, og
fullorðnir karlmenn eru lika loðnir i
framan likt og ýmis karldýr önnur. En
þar sem aðrar skepnur ganga með
það sem á þeim sprettur, eins og það
er, hefur manneskjan ýmislega farið
með sitt hár.
Fyrir 3000 árum höfðu hermenn i
Assýriu og Babýlon mikið alskegg,
sem þeir krulluðu með járni og
púðruðu gulldufti. Skeggflókinn var
þeim brjóshlif gegn örvaskotum. En
það voru bara frjálsir menn, sem báru
skegg. Af þrælunum var það klippt,
svo það flæktist ekki fyrir þeim við
vinnu. Frjálsir menn, sem hegningu
skyldu sæta, máttu stundum velja á
milli, hvort af þeim væri skorið skegg
82
Sunnudagsblaö Tímans