Morgunblaðið - 02.06.2004, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 MIÐVIKUDAGUR 2. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Dóra Jóhanns-dóttir fæddist í
Reykjavík 23. október
1930. Hún lést 24. maí
síðastliðinn á krabba-
meinslækningadeild
Landspítalans við
Hringbraut. Foreldr-
ar hennar voru hjónin
Jóhann Bjarni Hjör-
leifsson, f. 15. septem-
ber 1893 á Hofsstöð-
um í Miklaholtshreppi
í Hnappadalssýslu, d.
17. október 1959 í
Reykjavík, vegaverk-
stjóri og þingskrifari í
Reykjavík, og Sigríður Jóhanna Sig-
urðardóttir, fædd 13. nóvember
1897 á Ystu-Görðum í Kolbeins-
staðahreppi í Hnappadalssýslu, d.
20. mars 1975 í Reykjavík. Systkini
Dóru voru: a) Sigurður (1918–1976),
verkfræðingur, vegamálastjóri.
Kona hans var Stefanía Guðnadóttir
(1924–1997). Sonur þeirra er Skúli,
f. 1958, doktor í vísindasagnfræði. b)
Kristjana Elísabet (1919–1920). c)
Kristjana Elísabet, f. 1921. Maki
hennar var Friðjón Ástráðsson
(1926–1993) aðalféhirðir. Dóttir
1956. Þau eiga tvö börn, Dóru, f. 20.
júlí 1980, og Gunnar, f. 4. desember
1985. 2) Sigríður Dóra, f. 13. maí
1959, heimilislæknir á Seltjarnar-
nesi. Maður hennar er Björgvin
Jónsson, f. 17. mars 1964, hæstarétt-
arlögmaður. Þau eiga eina dóttur,
Margréti Erlu, f. 23. apríl 1993. 3)
Gylfi, f. 11. júlí 1966, doktor í hag-
fræði, dósent, á Seltjarnarnesi. Eig-
inkona hans er Hrafnhildur Stefáns-
dóttir, f. 14. nóvember 1969. Þau
eiga þrjú börn, Margréti Rögnu, f.
22. október 1998, Magnús Jóhann, f.
6. september 2001, og Stefán Árna,
f. 22. júlí 2003.
Dóra fluttist ung með foreldrum
sínum á Vesturvallagötu 10 í
Reykjavík. Hún bjó þar áfram með
fjölskyldu sinni allt til ársins 1998,
þegar þau Magnús Ragnar fluttu
heimili sitt að Aflagranda 1 í Reykja-
vík. Dóra lauk prófi frá Kvennaskól-
anum í Reykjavík árið 1948. Hún
vann skrifstofustörf, fyrst hjá Félagi
íslenskra iðnrekenda og síðan Al-
mennum tryggingum til ársins 1955
er frumburðurinn fæddist. Dóra
sinnti síðan barnauppeldi og öðrum
húsmóðurstörfum.
Síðar menntaði hún sig sem tann-
tækni og aðstoðaði Magnús Ragnar
á tannlæknastofu hans allt þar til
þau hjónin hættu störfum árið 2002.
Útför Dóru fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
þeirra er Ásta, f. 1953.
Systkini Dóru sam-
feðra voru: d) Sigurður
Kristinn, f. 1943, tækni-
fræðingur. Kona hans
er Lilja Una Óskars-
dóttir, f. 1943, og á Sig-
urður þrjú börn. e)
Gréta, f. 1953. Maki
hennar er Jón Hólm, f.
1950. Þau eiga tvær
dætur. Móðir Sigurðar
Kristins og Grétu er
Sveinbjörg Guðfinna
Kristinsdóttir, f. 1919.
Dóra giftist hinn 23.
október 1952 Magnúsi
Ragnari Gíslasyni, f. 19. júní 1930,
tannlækni í Reykjavík og síðar yf-
irtannlækni í heilbrigðismálaráðu-
neytinu. Foreldrar hans voru hjónin
Gísli Jóhannsson (1891–1978), sjó-
maður á Eyrarbakka og síðar iðn-
verkamaður í Reykjavík, og Grím-
heiður Elín Pálsdóttir (1895–1986)
frá Óseyrarnesi. Dóra og Magnús
Ragnar eignuðust þrjú börn. Þau
eru: 1) Jóhann Þór, f. 13. mars 1955,
rafmagnsverkfræðingur í Reykja-
vík. Eiginkona hans er Lilja Jó-
hannsdóttir kennari, f. 13. október
Elskuleg tengdamóðir okkar er lát-
in. Hún hafði það á orði nokkru áður
en hún lést, að það væri svo gaman að
taka þátt. Það gerði hún svo sann-
arlega. Hún hugsaði vel um okkur öll,
fylgdist náið með því sem við tókum
okkur fyrir hendur. Spurði með um-
hyggju eftir ættingjum okkar, vinum
og kunningjum.
Hún var sérstaklega vakin yfir
barnabörnunum og bar ömmutitilinn
með reisn. Amma Dóra eignaðist sex
barnabörn á 23 ára tímabili. Hún
sinnti þeim af mikilli væntumþykju.
Elstu barnabörnin, Dóra og Gunnar,
hafa ávallt haldið jól hjá ömmu og afa,
ekki tekið það í mál að breyta því.
Nöfnurnar Margrét Erla og Margrét
Ragna hafa átt athvarf hjá ömmu og
afa eftir skóla og leikskóla. Magnús
Jóhann og Stefán Árni eru enn ungir
en það er næsta víst að þeir eiga eftir
að heyra mikið um ömmu Dóru.
Fyrsta sumarbústaðarferð ársins
var alltaf um páskana og síðan vörð-
um við ófáum sumarhelgum í bú-
staðnum. Dóra yngri hélt upp á af-
mælin sín þar og Gunnari fannst súrt
í broti að geta ekki haldið upp á sín í
desember þar líka. Bústaðurinn er
eins og sniðinn utan um barnabörnin;
leiktæki, fótboltavöllur, afasundlaug
með rennibraut og margt fleira.
Amma stóð vaktina með vöfflur á
færibandi og töfraði fram kvöldmat
fyrir alla sem bar að garði, sama hver
fjöldinn var eða fyrirvarinn.
Það var alltaf hægt að leita til
Dóru, hvort heldur það þurfti hagnýt
ráð eða hjartahlýju. Okkur tengda-
dætrunum fannst við hafa eignast
aukamömmu. Nú er ekki lengur hægt
að leita til Dóru en eftir sitja fallegar
minningar um glæsilega konu og
góða fyrirmynd.
Lilja Jóhannsdóttir og
Hrafnhildur Stefánsdóttir.
Elsku amma Dóra er farin frá okk-
ur. Ég er og hef alltaf verið mjög stolt
af því að vera alnafna ömmu minnar
því að hún var einstök kona. Mér þótti
alltaf svo vænt um ömmu mína og á
eftir að sakna hennar mikið. Um-
hyggjusamari, gjafmildari og fallegri
manneskju er ómögulegt að finna.
Það var alltaf svo hlýtt og gott í
kringum hana og afa enda gerðu þau
allt til þess að manni liði vel hjá þeim.
Margar af mínum kærustu æskuminn-
ingum eru frá Vesturvallagötunni og
sumarbústaðnum þeirra í Grímsnesi.
Afmælin mín þegar ég var lítil voru
alltaf haldin uppi í sumó og var þá öll-
um vinum mínum boðið þangað. Afi og
amma gerðu þá allt sem þau gátu til að
sjá til þess að allir skemmtu sér og liði
vel.
Amma mín reyndi alltaf að sjá til
þess að mann vanhagaði ekki um
neitt. Hún hugsaði alltaf um aðra
fyrst. Hún vildi alltaf vera að gefa
manni eitthvað og sá líka til þess að
uppáhaldsmaturinn minn væri alltaf
til í ísskápnum. Hún hafði mikinn
áhuga á fólkinu í kringum sig og því
sem það var að gera og hún og afi
voru alltaf mætt á staðinn ef ég bauð
þeim á þá atburði sem ég tókþátt í.
Ég leit alltaf mjög mikið upp til
ömmu og hún á alltaf eftir að vera fyr-
irmyndin mín. Hún var svo sterk og
dugleg kona. Hún gaf sér tíma fyrir
alla og lét manni alltaf líða vel.
En nú ertu farin á góðan stað, kæra
amma mín. Ég veit að Guð og engl-
arnir geyma þig og að þér líður vel
núna. Ég á eftir að sakna þín sárt.
Dóra Jóhannsdóttir.
Elsku amma mín.
Ég á eftir að sakna þín mikið. Það
verður erfitt að vera án þín en ég veit
að síðustu árin hafa verið erfið hjá
þér. Við reyndum öll okkar besta til
að halda þér hjá okkur.
Ég mun sakna þess að geta ekki
farið til þín eftir skóla með Möddu að
leika. Það verður tómlegt uppi í sum-
arbústað án þín og engin amma sem
bakar vöfflur. Það var gaman að vera
uppi í bústað með ykkur afa, veiða
með afa, vera úti að leika í trjánum og
heita pottinum og svo gafstu mér
stundum gotterí sem afi mátti ekki
vita um. Ég mun sakna þess að fá
ekki fleiri prjónaðar peysur frá þér.
Ég mun sakna þess að geta ekki farið
með vinkonur mínar í heimsókn til
þín og fá gott að borða.
Ég ætla að reyna að passa afa
Magnús fyrir þig.
Kær kveðja, þín
Margrét Erla.
Nýfætt sumarið brosti svo milt í
síðdegissólinni þegar Dóra frænka
mín kvaddi. Það var hennar tími.
Hafði alltaf verið. Fullur af grósku,
birtu og athafnasemi. Gilti þá einu
hvort hún var heima eða í fallega
sumarbústaðnum þeirra Magnúsar
fyrir austan. Og gilti einu hvort það
varðaði fólk eða gróður, jafnvel hluti.
Dóra móðursystir mín hlúði að öllu og
öllum, ævinlega. Hún var hjarta fjöl-
skyldunnar; vakin og sofin yfir vel-
ferð okkar allra. Hún var móðursystir
mín en miklu miklu meira en það og
ég veit nú að þó lífshlaupi þessarar
einstöku konu sé lokið skilur hún eftir
sig eitthvað óendanlega mikið, djúpt í
okkur öllum.
Dóra frænka mín var af þeirri kyn-
slóð kvenna sem helgaði sig heim-
ilinu, allt þar til börnin komust á legg,
en þá létti hún undir með Magnúsi
sínum á tannlæknastofunni. Hún
kunni líka að hlú að ástinni, þau
Magnús voru ástfangin eins og ung-
lingar, alltaf. Hún bjó þeim fallegt
heimili og allt virtist leika í höndum
hennar enda bjó í henni listamaður.
Hún annaðist alla af sömu alúð;
Magnús sinn, börnin þrjú, sem öll
bera uppeldinu vitni, og ömmu Sigríði
sem bjó hjá þeim þar til síðustu árin
að hún varð að dvelja á sjúkrastofnun
sökum veikinda. Það sama gilti líka
um okkur í litlu fjölskyldunni minni.
Og þegar barnabörnin hennar sex
fæddust eitt af öðru naut hún þess að
sjá sólargeislana sína vaxa og dafna.
Enginn viðburður varð í fjölskyld-
unni án þess að leitað væri eftir holl-
ráðum, uppskriftum eða aðstoð hjá
Dóru frænku og það rennur upp fyrir
mér nú að hún hefur mótað mig meir
og haft dýpri áhrif á mig um árin en
ég hef kannski fyrr gert mér grein
fyrir. Mér verður snöggvast litið í
kringum mig á alla fallegu hlutina
sem hún hefur gefið okkur Ella og
minningarnar sem tengjast þeim, því
hún var vissulega gjafmildur fagur-
keri.
Ég man Dóru; hún var ung og ham-
ingjusöm kona að koma heim frá út-
löndum með Magnúsi; þau voru um-
lukin ævintýraljóma því útlönd voru
enn óendanlega langt í burtu og æv-
inlega eitthvað í farteskinu að gleðja
litla stelpu.
Ég man Dóru lauma peningaseðli í
lófa minn og hvísla; láttu ekki svona,
segðu engum frá þessu, þú átt þetta
skilið. En mér fannst ég aldrei eiga
það skilið.
Ég man Dóru þegar við Elli vorum
nýkomin heim frá námi og bösluðum í
íbúðarkaupum eins og annað ungt
fólk; þá var hún ævinlega að lauma
einhverju að okkur; sagðist alltaf hafa
heitið á okkur ef vel gengi og kom
færandi hendi með „smáaur“ eins og
hún kallaði það fyrir hinu og þessu og
einu sinni fyrir eldavél!
Ég man, ég man.
Ég man Dóru.
Allar þessar björtu minningar,
hlýjan og væntumþykjan sem hún
hefur gefið mér og mínum. Hrósið
hennar, hvatningin, jákvæðnin.
Hvernig hún fylgdist með strákunum
mínum eins og hún væri önnur amma
þeirra í öllu sem þeir höfðu áhuga á
og tóku sér fyrir hendur, alla tíð.
Hvernig þeir hafa notið gjafmildi
hennar, hlýju og væntumþykju.
Dóra var glæsileg kona. Hún var
DÓRA
JÓHANNSDÓTTIR
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGURVEIG JÓNSDÓTTIR,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík miðviku-
daginn 26. maí, verður jarðsungin frá
Bústaðakirkju fimmtudaginn 3. júní kl. 13.30.
Sigurjón Guðnason,
Karl Guðnason, Guðbjörg Einarsdóttir,
Halldór Guðnason, Svanhildur Jónasdóttir,
Kristrún Guðnadóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ELÍAS EYJÓLFSSON
prentari,
Skólabraut 3,
Seltjarnarnesi,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 4. júní kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Samband lungnasjúklinga.
Ragnhildur Sigurjónsdóttir,
Eyjólfur Sigurðsson, Sjöfn Ólafsdóttir,
Jóhanna Sigurðardóttir, Guðmundur Guðjónsson,
Gísli Sigurðsson, Þórdís Brynjólfsdóttir,
Guðrún Sigurðardóttir, Hlöðver Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRUNN JÓNSDÓTTIR
fyrrv. kennari,
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ,
áður til heimilis
á Sléttuvegi 13,
verður jarðsungin frá Grensáskirkju föstu-
daginn 4. júní kl. 11.00.
Jón Atli Kristjánsson, María Þorgeirsdóttir,
Snæbjörn Kristjánsson, Guðrún Garðarsdóttir,
Dagný Kristjánsdóttir, Kristján Jóhann Jónsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGNÝ SIGMUNDSDÓTTIR,
lést laugardaginn 29. maí sl.
Útför hennar fer fram frá Hólmavíkurkirkju
laugardaginn 5. júní kl. 14.00.
Jarðsett verður í Óspakseyrarkirkjugarði.
Sigmundur Sigurðsson, Arndís Birgisdóttir,
Ásdís Jónsdóttir, Jón Gústi Jónsson
og aðrir afkomendur.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURÐUR B. MAGNÚSSON
fyrrum skipstjóri og útgerðarmaður,
(Siggi á Nýjalandi),
Faxabraut 13,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju föstu-
daginn 4. júní kl. 14:00.
Jóhannes Sigurðsson, Soffy Þóra Magnúsdóttir,
Unnur M. Sigurðardóttir,
Magnús Sigurðsson, Guðrún Ósk Ragnarsdóttir,
Jón F. Sigurðsson, Hildur Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.