Íslendingaþættir Tímans - 07.03.1973, Qupperneq 4

Guðrún Gunnlaugsdóttir Briem
Fædd 23. 9. 1887
Dáin 23.1. 1973
GuBrún SigriBur Gunnlaugsdóttir
Briem, Barónsstig 65, Reykjavik, lézt
á sjúkradeild Elliheimilisins Grundar
aB morgni þriBjudags 23. janúar á 86.
aldursári.
GuBrún var fædd aB KiBjabergi i
Grimsnesi hinn 23. september áriB
1887. dóttir hjónanna Soffiu
Skúladóttur og Gunnlaugs Þorsteins-
sonar hreppstjóra. — Hún var elzt af
sex börnum þeirra hjóna. — Yngri
voru bræBurnir fimm, Skúli bóndi I
BræBratungu látinn 1966, Steindór lög-
fræöingur látinn 1971, en á lifi eru Jón
fyrrv. stjórnarráösfulltrúi, Halldór
hreppstjóri og bóndi á Kiöjabergi og
Ingi fyrrum bóndi I Vaönesi og slöar
á ýmsum atburöum fremur skiliö aö
varöveitast frá gleymsku. Meöan börn
hans voru enn I foreldrahúsum réöist
Einar bóndi á Hróðnýjarstöðum I það
stórvirki að kaupa heimili sinu hljóð-
færi, nánar tiltekið orgel. Og hann lét
ekki þar við sitja, heldur fékk til þess
kennara að kenna börnunum að leika á
hljóðfærið. Þessi kennari var Jón
Einarsson, slðar bóndi I Tungu i
Hvammssveit. Þarna fékk Kristján
sina fyrstu tilsögn i orgelleik, siöar
stundaðihann frekara nám hjá Kristó-
fer Jónssyni i Galtarholti I Borgar-
firði. Á uppvaxtarárum Kri'stjáns var
frá leitt að hugsa sér, að fátækur
sveitapiltur gerði tónlistarkennslu að
ævistarfi. Ekki er að efa, að við aðrar
og betri kringumstæður hefði Kristján
kosið aðhelga tónlistinni ævistarf sitt.
Engum, sem hann þekkti, gat blandazt
hugur um, að hún átti hug hans allan
og að störf hans að tónlistarmálum
veittu honum sérstaka unun. Kunnug-
ur maður segir mér, að Kristján hafi
jafnan minnzt með sérstakri ánægju
vetranna sinna á Staðarfelli.
Eftir að Kristján fluttist til
Reykjavikur gekk hann fyrstu árin að
ýmsum störfum, siðan starfaði hann
hjá Reykjavikurborg meðan kraftar
og heilsa entust. Hann var i eðli sinu
félagslyndur maður, svo sem störf
hans heima I héraði bera gleggstan
vott um, og á Reykjavikurárunum hélt
hann góðu sambandi við frændur og
4
póstafgreiðslumaður I Reykjavik.
Guörún Briem var glæsileg kona og
góðum gáfum gædd. Hún hlaut á unga
aldri ágæta menntun, bæði hér heima
og i Danmörku, en þaö mun að likind-
um hafa veriö ferkar fátitt á þeim ár-
um, að ungar stúlkur ættu þess kost aö
mennta sig erlendis.
Hinn 3. desember áriö 1915 giftist
Guðrún Jóni Guðmundi Briem, syni sr.
Steindórs prests I Hrunamannahreppi,
einstökum gæðadreng og dugnaðar-
manni.
Þau hjónin bjuggu sin fyrstu bú-
skaparár að Galtastöðum I Gaul-
verjarbæjarhreppi, en eftir að þau
fluttust til Reykjavikur stóð heimili
þeirra lengst að Barónsstig 65.
Þeim Guðrúnu og Jóni Briem varð
vini að vestan, þá er hingað voru flutt-
ir. Hann hafði mikið yndi af tafli og
góðar bækur kunni hann vel að meta,
átti hann um tima ágætt bókasafn.
Þau persónuleg einkenni hans, sem
mér verða nú efst i huga, eru létt lund
og bróðurleg hlýja i allri framkomu.
Þeir, sem til þekkja vita, að einmitt
þessir eiginleikar eru ættarfylgja
þeirra Hróðnýjarstaðasystkina.
Miklir kærleikar voru með Kristjáni
og systkinum hans öllum og kom það
ekki hvað sizt fram i þungbærum
veikindum hans siðustu árin. A þess-
um tima urðu margir til þess að sýna
Kristjáni vinarþel, en á engan mun
hallað þó að ég nefni sérstakl. hjón-
in Friðgerði Þórðardóttur og Ragnar
Guðmundsson yfirkennara. Ef hinn
látni vinur minn mætti mæla, þá veit
ég að hann mundi nú vilja þakka þeim
frændræknina, vináttuna og tryggð-
ina. Tvær systur Kristjáns, þær
Salome og Sigriður, voru honum
samtima á Grund, og veit ég að nær-
vera þeirra var honum mikill styrkur,
meðan hann beið þess er verða vildi.
Með Kristjáni Einarssyni er geng-
inn góður drengur og stakur heiðurs-
maður, sem ekki mátti vamm sitt vita
i neinu. Þeir, sem áttu með honum
samleið, munu lengi geyma minningu
hans I þakklátum huga. Ég og fjöl-
skylda min biðjum honum blessunar
guðs og sendum eftirlifandi systkinum
hans hlýjar samúðarkveðjur.
Sigurður Markússon.
þriggja barna auðið, en þau eru:
Gunnlaugur fulltrúi og gjaldkeri
tþróttasambands tslands, Steindór
byggingamaöur og Soffía, frú, öll gift
og búsett I Reykjavlk.
Hiö hlýlega heimili þeirra Guðrúnar
og Jóns Briem á Barónsstig 65 var ein-
stakt. — Fór þar saman frábær gest-
risni húsráðenda og einstök hjálpsemi
við alla, sem þar bar aö garði. —
Frændaliöið var fjölmennt og kunn-
ingjahópurinn stór, flest utanbæjar-
fólk. — Ollum var veittur beini, bæöi i
mat og drykk og flestum, sem lengra
voru að komnir, einnig gisting. —
Annað kom ekki til mála hjá þessum
rausnarhjónum. — Margir voru þeir
bæði skyldir og vandalausir, sem leit-
uðu hollráða hjá Guðrúnu Briem i aö-
steðjandi vandamálum, erfiðleikum
og sorg. — Hjá henni áttu allir, sem
minna máttu sin I lifinu, öruggt at-
hvarf. — Þeir áttu samúð hennar
óskipta.
Guðrún Briem var mikil hamingju-
islendingaþættir