Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1980, Side 7
Ingunn Aradóttir
Fagurhólsmýri
Heimilanna hljóöi reitur
hann er ykkar fagra sviö,
þar sem dagsins ást og annir
unaöslega beriö þiö.
(G.I.K.)
Hinn 2. des. 1979 lést Ingunn Aradóttir
Fagurhólsmýri, 92 ára aö aldri, fædd 4. á-
gúst 1887. Siguröurog'Ingunn voru tvibur-
ar og þaustóöu alla ævi hliö viö hliö, bæöi
i uppvexti, heimilisstörfum og á ævi-
kvöldinu. Ævistarf beggja var tengt Fag-
urhólsmýri og öræfasveit. Kalliö kom til
Sigurðar fjórum mánuöum fyrr en Ing-
unnar. Hann haföi oröið aö vikja aö heim-
an um tveggja mánaða skeiö, hdn dvaldi
heima, nema siöasta dægriö fyrir andlát-
iö.
Foreldrar Ingunnar voru hjónin Ari
Hálfdánarson og Guðrún Siguröardóttir,
er bjuggu á Fagurhólsmýri. Þau ólu þar
upp sjö sin börn, þrjá sonu og fjórar dæt-
ur. Einn bróöirinn fluttist Ur sveitinni til
bUskapar, en tveir þeirra áttu ætiö heima
U Fagurshólsmýri. Systur Ingunnar gift-
ust og stofnuöu eigin heimili. Ingunn var
börn. Þau eru: Jóhann, starfsmaður
Noröurtangans á Isafiröi, kvæntur Ragn-
heiði Guöbjartsdóttur, Marius, skipstjóri i
Hólmavik, kvæntur Kristbjörgu Jónsdótt-
ur, GuðrUn bUsett i Reykjavik, gift Árna
Ingimundarsyni mUrara og Astriöur, bU-
sett á Höfn i Hornafiröi, gift Sveini Sig-
hvatssyni trésmiö, auk þess ólu þau upp
bróöurdóttur Helgu, Jakoblnu Guö-
mundsdóttur, sem bUsett er á HUsavik,
gift Konráö Eggertssyni bilstjóra.
Þegar við hjónin fluttumst til Hólma-
vikur með börn okkar fyrir tæpum fjórum
Urum man ég vel Utrétta hönd gamals
nianns, sem heilsaði okkur alUölega meö
þöttu handtaki og bauö okkur velkomin.
Þarna var kominn næsti nágranni okkar,
Kári, og varö þessi fyrsti fundur upphaf
aö einkar góöum kynnum okkar viö hann
og Helgu. — Ég man ennhversu mér þóttu
andlitsdrættir gamla mannsins meitlaöir
og svipmótiö allt fast og traust. Osjálfrátt
hugsaöi ég meö mér, aö ef þessi væri
Usýnd byggöarlagsins og byggöarinnar
hér i Strandasýslu væri engu aö kviöa.
Kári var einn af þeirri kynslóöinni, sem
hvergi má vamm sitt vita ogsem tileink-
aöi sér þær dyggöir, sem a.m.k. einu sinni
þóttu prýöa menn, svo sem sannsögli,
islendingaþættir
kyrrheima.lagöi þarfram krafta sina og
naut góöra samvista f hópi vandamanna.
Þegar Ingunn var um þritugt fór hUn aö
heiman til Vfkur I Mýrdal og vann einn
vetur hjá Halldóri kaupmanni Jónssyni.
Þar komst hUn í snertingu viö annaö um-
hverfi og að sumu leyti störf af öðru tagi
en heima. HUn átti æ sföan góöar minn-
ingar um vistina hjá Halldóri I Vik.
Margs þarf bUiö viö. í stórum heimilum
þar sem störfin eru fjölbreytt verður á-
vallt nokkur verkaskipting. A Fagurhóls-
mýri hafa jafnan verið fyrir hendi marg-
visleg verkefni: BUskapurinn sjálfsagt
viöfangsefni. Ari og Sigurður voru for-
ystumenn i byggðarlaginu og þurftu aö
inna af hendi ýmis störf vegna sveitarfé-
lagsins. Helgi var mikill hagleiksmaöur
og vann oft viö smiöar fyrir sjálfan sig
eöa aöra. Þar er veitt ýmis opinber þjón-
usta á vegum rikisstofnana. Bærinn er i
þjóöbraut og þar var oft gestkvæmt.
Þetta heimili var vettvangur Ingunnar
alla hennar ævi, uppeldisstofliun, starfs-
sviö og hvildarstaöur. Þar vann hún jöfn-
um höndum innan húss og utan, m.a. viö
ráödeiid, iðni og nægjusemi. Kári var einn
af þeim hljóölátu, sem aldrei heyrast
kvarta eöa æörast, enda þótt hinni verald-
legu auðlegö hafi ekki verið fyrir aö fara.
Hörö lifsbarátta hafði gert hann og Helgu
að svo gersamlega villausu fólki, aö ég
heyröi þau hvorugt aldrei minnast á, aö
þau vanhagaöi um nokkurn hlut ellegar
ættu á nokkurn hátt erfitt.
Kári var minu heimili sérstök stoö og
stytta. Ef hjálp þurfti til einhvers hlutar
var ætiöleitað til hans og var bóninni ætið
tekið meösama hætti, aösjálfsagt væri aö
rétta hjálparhönd.ef hann gæti. Þegar viö
fórum aö heiman og hugðumst dvelja
nokkra daga, þá gætti KárihUss og blóma
af slikri kostgæfni, aö blómin virtust vera
oröin vinir hans, svo vel döfnuöu þau,
þegar viö komum heim. Fyrir allt þetta
viljum viö hjónin nU þakka af alhug, svo
og öll hin einstaklega góöu kynni og ná-
grenni.Við vottum Helgu, börnum þeirra
og öörum aöstandendum djúpa samUÖ, en
vitum jafnframt, aö minningin um góöan
dreng mildar sorg þeirra.
Guö blessi minningu Kára Sumarliöa-
sonar.
Rúnar Guöjónsson.
tóvinnu á vetrum og viö heyskap á sumr-
in. Börnin I heimilinu annaöist hún með
alUð eins og það væru hennar börn.
Ingunn var aldrei I fyrirsvari vegna
heimilisins eöa annarra manna og hún
sóttist hvorki eftir völdum né auöi. HUn
var heldur ekki eins og vistráöiö vinnu-
hjU, sem gat veriö viö þvi búiö aö hafa
vistaskipti ár hvert. Fagurhólsmýri var
öruggt heimili hennar, hUn var ein af fjöl-
skyldunni, átti hlutdeild I afrakstri bUsins
og naut þeirra lifskjara, sem fjölskyldan
gat veitt sér. Meöal heimilismanna veitti
hún þjónustu af fUsum og frjálsum vilja
og sýndi i þeirri stööu fölskvalausa dyggö
og trúmennsku, sóttist aldrei eftir, heldur
hliöraöi sér hjá, aö vinna önnur verk en
þau, sem hún var viss um aö geta vel af
hendi leyst. En hún gekk til slikra verka
meö svipuöu hugarfari og verkakonan,
sem Daviö Stefánsson hefur reist lofköst I
bragatúni: HUn fer aö engu óö er öllum
mönnum góð og vinnur verk sin hljóö. Og
samt virtist hún i dagfari fara eftir þvi
heilræöi, sem gefið er i helgum fræöum —
að gera verk sin með gleöi, en ekki and-
varpandi.
Svo sem fyrr er sagt var ævistarf Ing-
unnar bundiö viö heimiliö og sveit hennar,
enda varö hvort tvegggja henni hjartfólg-
iö. Heimiliö hinn hljóöi reitur, hann var
hennar fagra sviö. Þar haföi hún þjónaö
af trúmennsku og alUÖ, unaöslega boriö
annir daganna, notiö ágætra samvistar-
manna og heimilisfólkinu, sem nú er á
Fagurhólsmýri, áttihún aö siðustu miklar
þakkir aö gjalda. 1 sveitinni átti hUn
margt frændfólk henni velviljað, og haföi
yfirleitt góö kynni og ánægjuleg af sveit-
ungunum. Slikur gagnkvæmur vinahugur
var lán hennar, enda var hún sjálf rik af
góövild I annarra garö og viömót hennar
vingjarnlegt.
Ingunn haföi á langri ævi naumast vikiö
frá Fagurhólsmýri, en hefur nU á tiræöis-
aldri gengiö ævibrautina til enda. Sveit-
ungar hennar og aörir vinir þakka henni
samfylgdina á liðnum árum og blessa
minningu hennar.
— P.Þ.
7