Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1980, Page 16
80 ára
Jónas Jóhannsson
Það má segja að 20. öldin hafi heilsaö
Islensku þjóðinni sem sólbjartur sumar-
morgunn. Hugur þjóðarinnar var heillað-
ur af eftirvæntingu, vissi að nýja öldin
myndi koma með fangið fullt af fyrirheit-
um, sem henni bæri að fagna með heilla-
skeytum og leggja fram sitt lið til sigurs.
f þessu andrúmslofti fæddist Jónas
Jóhannsson í Skógum, 18. des. 1899. Jólin
voru I nánd og ný öld á næsta leiti. For-
eldrar Jónasar voru merkishjónin Jóhann
Jónasson og Júliana Sigmundsdóttir. Þau
bjuggu allan sinn búskap i Skógum, yfir 50
ár. Þau eignuðust 10 börn og Jónas er
þeirra næst elstur. Heimiliö i Skógum var
rótgróið regluheimili, ekki auðugt en allt-
af veitandi: vinnan i ehðri höfð og bók-
fræðsla ekki siöur.
Fyrsta árið sem ég var hér I sveit,
minnist ég þess, að einn dag voru margir
bændur úr hreppnum komnir saman i
stofunni á Breiðabólsstað. Ungur maður
var að halda þar fyrirlestur. Það var
Jónas i Skógum, liðlega tvitugur að aldri,
nýútskrifaður búfræðingur frá Hvann-
eyri. Hann var þarna að miðla bændum af
þeim fróöleik, sem hann hafði aflað sér.
Mér fannst til um þetta. En þannig hefur
Jónas alltaf veriö, ekki legiö á liöi sinu, en
með áhuga og ósérplægni lagt fram krafta
sina i félagsmálum sem til heilla horfði.
Fyrst sem unglingur gekk hann i ung-
mennafélagiö „Dögun” og starfaði þar
lengi sem formaður. Siðar hlóðust á hann
ýmis störf i hreppsnefnd, i búnaðarfélagi
o.fl. Fyrir lestrarfélag hreppsins hefur
hann mikið unnið. Þegar sem ungur bú-
fræðingur var Jónas ráöinn sem plæg-
ingarmaður hjá Búnaðarfélagasamb.
Snæfellsnes og Dala; fór hann þá viða
með plóg sinn og hesta. Siðar þegar drátt-
arvélar komu til nota, var Jónas með
þeim fyrstu, sem keyptu eina og vann
með henni mörgum bændum til gagns.
Ariö 1952 staðfesti Jónas ráð sitt: hann
kvæntist ágætri konu, Guðbjörgu Andrés-
dóttur og hófu þau búskap á Valþúfu. Þau
bættu þar húsakost og ræktun jaröarinn-
ar. Arin liöu i ró og farsæld. Þau eiga tvo
sonu, Andra, lyfjafræðing I Reykjavik,
hann er giftur Hellen Benónýsdóttur, þaU
eiga ungan son og Rúnar, sem nú hefur
tekiö viö búskap á Valþúfu. Hann er gift-
ur Hrefnu Ingibersgsdóttur og þau eiga 3
ungar dætur.
Þó að Jónas sé hættur að búa, mun hann
ekki algjörlega setjast i helgan stein held
ur, meðan heilsan leyfir, leggja hönd að
verki þar sem þörf er.
Jónas hefur átt sin hugðarefni og haft
ánægju af að hugsa og skrifa. Fyrir fáum
árum keypti hann sér ritvél. Nú, þegar
timi gefst, mun Jónas sitja viö ritvélina
sina og skrifa niður frumsamdar stökur
og ljóð og fróöleiksmola aldamótamanns-
ins.
Með þakklæti fyrir margra ára góð
kynni, óska ég þeim hjónum Guðbjörgu og
Jónasi langra lifdaga og að ókomin ár
verði þeim björt og hlý.
St.Þ.
klUlk
Kolbeinn Pétursson stofnandi og f ram kv æmdast jóri málningaverksmiðjunnar Atiantis, f. 11. jdli 1925, d. 16. ágdst 1978
Sumargesta á langar leiðir Svo var það á sumri og vetri:
M leggja á vængjum flokkar hljóðir. sér það heldur aldrei leyndi,
Heldur kólnar, haustið breiðir að hann reyndist ávallt betri
húmsins blæju á norðurslóöir. eftir þvi sem meir á reyndi.
Sakna ég fleira en sumarsmildi: Þegar skuggar loppur lengja,
i ;:.v. svona þetta tiöum gengur, lýist dáð af brostnum vonum
j>Æ& Jfl kveðja þeir sem vist ég vildi geymi ég minning mætra drengja
að væru i okkar samfylgd lengur. mér til yls á frostnóttunum.
Kolbeins var min kynning þannig: Hlýjar kenndir hugann gleöja:
hvergi brást hann minum vonum. handtök siðust.ljúf I minni.
Þeir sem albest þekktu manninn Enginn veit nær vinarkveðja
mv ÆM þvl munu seinast gleyma honum. veitist manni hinsta sinni.
16
islendingaþættir