Íslendingaþættir Tímans - 24.05.1980, Blaðsíða 10

Þórarinn Grímsson Víkingur
Minning aldaraf mælis
Þörarinn Grimsson Vikingur á aldaraf-
mæli um þessar mundir, en hann lést I
Reykjavik 24. febrilar 1961.
Fæddur var Þórarinn 6. febrúar 1880 i
Hjaröarhaga I Jökuldal, en báöar ættir
hans eru Ur Noröur-Þingeyjarsýslu. Olst
hann upp og dvaldist aö mestu fram aö
miöjum aldri I Kelduhverfi.
Ariö 1922 gekk hann aö eiga Astrföi
Eggertsdóttur Jochumssonar, hæfileika-
og myndarkonu af hinni þjóökunnu vest-
firskuSkógaætt. Bjuggu þau hjónin fyrstu
bUskaparár sin aö Garöi i Kelduhverfi en
fluttu áriö 1924 vestur um haf til Seattle I
Bandarikjunum, þar sem þau dvöldu um
fimm ára skeiö eöa til ársins 1929 aö þau
fluttust heim til lslands og hófu búskap aö
Vattarnesi I Fáskrúösfjaröarhreppi voriö
1930.
Ég naut þeirrar ánægju aö dvelja á
heimili Þórarins og Astriöar sumariö 1932
og minningar frá þeim skemmtilegu
sumarvikum aö Vattarnesi reka mig til aö
rifja upp kynni min af Þórarni Vlkingi nú
á aldarafmæli hans.
Voriö 1932 lauk ég seinni vetrar námi
vond bók, aö Sveinn læsi hana ekki, og
sagöi hann þá einu sinni, úr þvi aö
maöurinn hefur tima til aö skrifa þetta,
þá ættiég aöhafa tima tilaölesa.
Þetta lýsir skaphöfn. Alit fjöldans er
látiö lönd og leiö. Hann kýs sjálfur aö
greina hismiöfrá kjarnanum, i staö þess
aö láta fóöra sig af fóöurmeisturum Is-
lenskra bókmennta.
Um bókfræöi var gaman aö ræöa viö
Svein Sæmundsson, og var ég auövitaö
enginn jafningi hans á þessu sviöi, og þaö
var einkenni á hinu mikla safni hans, aö
bækurnar voru fagrar og yfirleitt stóö
eitthvaöi þeim lika — og þær voru lesnar.
Sveinn var hamingjumaöur i einkalífi
slnu. Eignaöist góöa konu, efnileg börn,
sem nú eru löngu farin annaö og afkom-
endur hans eru orönir margir.
Ég sé um gluggann minn rautt skip
koma úr hafi. Þaö er kaupfar. Skaftá heit-
ir þaö, og þar er skipstjóri Sæmundur
sonur Sveins. Hann kemur úr hafi um þær
mundir er faöir hans lætur ,úr höfn I
seinustu feröina.
Skip mætast i hafi.
Ég kveö ágætan sjómann, þjóöfélags-
þegn og mann sem haföi ást á bókum, og
ágætan vin. Ég sakna hans og þaö gerum
við öll hér, og óskum þeim sem eftir lifa
blessunar.
Jónas Guömundsson.
10
minu viö Samvinnuskólann. Skltblankur
og skuldugur leitaöi ég allra ráöa aö fá
vinnu I Reykjavik þetta vor en meö litlum
árangri. Eftir langa atvinnuleit heppnaö
ist mér ásamt Guömundi Inga frá Kirkju-
bóli aö fá þriggja vikna vinnu viö aö tína
grjót úr túni Eyjólfs I Mjólkurfélaginu,
sem þá var aö láta brjóta land i núverandi
Garöabæ. En þaö er önnur saga. A meðan
ég beiö eftir vinnu haföi ég skrifaö fööur
minum, sem þá bjó á Höföahúsum I Fá-
skrúösfiröi og beöið hann aö reyna aö út-
vega mér sumarvinnu fyrir austan. Og
um sama leyti og vinnu okkar Guömund-
ar Inga var aö ljúka ÍSilfurtúninu kom bréf
frá pabba þess efnis aö Þórarinn bóndi á
Vattarnesi vildi ráöa mig til kaupavinnu
hjá sér um sumariö. Beiö ég þá ekki boö-
anna aö komast austur.
Samvinnuskólastráknum var strax tek-
iö eins og stórhöföingja viö komuna að
Vattarnesi. Veislumatur var daglega á
boröum, þvl Astrlöur kona Þórarins var
sérstaklega myndarleg viö alla matar-
gjörö og ekkert til sparaö aö afla bestu
matfanga. Þá voru hjónin bæöi ræöin,
fróö og skemmtileg. Laun greiddi Þórar-
inn mér I besta lagi, sem þá þekktist, en
honum virtist þaö meiru skipta aö mér liöi
I öllu sem best, en afrakstur vinnu minh-
ar. Þetta sumar mitt á Vattarnesi var
votviörasamt fyrri hluta sláttar, svo aö
slægja safnaöist mikil á túninu þar til loks
kom þurrkur. En þegar taöan var aö
veröa full þurr kom skyndilega steypi-
regn úr nær heiösklru lofti, sem renn-
bleytti allt heyiö án þess aö viö væri ráöiö.
Ég varö mjög ergilegur, aö mikil vinna
skyldi þannig verða árangurslaus enda
vanur þvl I uppvexti aö flestu öðru
þýöingarmeira aö taöan næöist óhrakin
hlööu. Bjóst ég viö þvl aö Þórarinn létl
ljósi óánægju viö aö fá ofan I þurra töö'
una. En þaö var nú ekki aldeilis ger°
Þórarins.þvlþóhann væri yfirleitt glaður
I viömóti, þá sá ég hann aldrei glaöarie6a
hressari en viöþetta tækifæri. Meö ljdn'1'
andi brosi sagöi hann mér aö nú gæf*s
virkilega tilvaliö tækifæri til aö fá góöa*1
aukakaffisopa inni hjá Astriöi og gefa sór
tlma til aö taka upp skemmtilegt rabb-
Slöar kynntist ég þvi ennþá betur a
Þórarinn átti I rlkum mæli þann sja*e!
gæfa en mikilsveröa hæfiieika aö taka Þv
erfiöa eöa mótdræga meö hressum hug®’
Munþessi llfsspeki, aö mest þörf er bjn*-1'
sýni þegar ský dregur fyrir sólu á veg*f'
um, hafa komiö Þórarni aö góöu haldi vi
úrlausn ýmisskonar félagslegra ver»'
efna, sem komu i hans hlut, svo sem v*
stofnun Kaupfélags Fáskrúösfiröinga’
þar sem hann var einn af aöal forgöng**
mönnum og formaöur félagsstjórnar Þaf
til hann flutti af félagssvæöinu 1942.
Þó aö glettni og kátlna væri rlkur þáttt*r
i eöli Þórarins eins og áöur er aö vikið, Þa
var hann einnig leitandi hugsuöur og ÞaU
hjónin bæöi. Ræddu þau oft viö mig ulU
tilgang llfsins og um llkur fyrir fra*u'
haldstilveru. En þessi mál voru gjarná
rædd I léttum tón og án allrar helgislepl**’
Aö áliti þessara ágætu hjóna var llfiö fyrS
og fremst til aö gleðjast yfir og vonin ulT1
framhald þá ekki slöur.
Þórarinn var einlægur samvinnuma°.
ur. Sagöi hann mér mikið frá starfse*111
kaupfélags Noröur-Þingeyinga, sem han
haföi fylgst gjörla meö allt frá unglin£s
árum. Virti hann mjög mikils Bjur
frænda sinn Kristjánsson kaupféla£s
stjóra, Kópaskeri og sagöi mér frá mar®
háttuöum störfum hans til hagsbóta fyrl.
bændur I Noröur-Þingeyjarsýslu.
Þórarni makleg ummæli þá þjóöþeitlt ,
manns, aö honum dytti þá I hug Björn
Kópaskeri þegar hann heyrði góös ma**n
getiö. 0
Þórarinn Vlkingur var aö mlnu áliti sv
sérstæöur persónuleiki og mannkoSta^
maöur að ég get ekki látiö vera aö setja •
blaö þessar minningar á aldarafn*®
hans. .
Þá vil ég senda hans góöa llfsföruna^
Astrlöi Eggertsdóttur, sem nú dvelur
Elliheimilinu Grund, mlnar bestu kveöj**^
meö þakklæti fyrir ógleymanlega vist
Vattarnesi sumariö 1932.
Björn Stefánsson
Islendingaþ®**1