Íslendingaþættir Tímans - 18.03.1983, Qupperneq 2
Jóhanna Guðný Pálsdóttir
Útför Jóhönnu Pálsdóttur var gerð frá Neskirkju
mánudaginn 28. febrúar kl. 15, mæt kona hefur
kvatt jarðlíf sitt og er horfin sjónum okkar yfir
móðuna miklu.
Jóhanna Guðný Pálsdóttir var Önfirðingur að
ætt, fædd 14. september 1892 og var þvt á 91.
aldursári er hún lést.
Hún var dóttir hjónanna Skúlínu Stefánsdóttur
og Páls Rósinkranssonar, en þau hjón bjuggu
rausnar og myndarbúi á Kirkjubóli í Korpudal í
Önundarfirði. Þau eignuðust 14 börn og lifa nú
aðeins fjögur af þeim Kirkjubólssystkinum, Sig-
ríður, Málfríður, Skúli og Páll.
Jóhanna var næst elst og á Kirkjubóli steig hún
sín fyrstu bernskuspor. Þar ólst hún upp í
glaðværum hópi við leik og störf. Systkinin voru
mjög samrýmd og gagnkvæm virðing og hjálpscmi
var þeim í blóð borin.
Á þrítugsaldri fór Jóhanna til Reykjavíkur og
Ólafur
síðustu árin áttu þau aðeins nokkra tugi kinda.
Þau eignuðust 4 mannvænleg börn, 3 dætur og 1
son. Þau eru: Jón Ólafsson bóndi í Eystra-Geld-
, ingaholti, kvæntur Margréti Eiríksdóttur frá
Steinsholti, og eiga þau 5 börn. Inga Ólafsdóttir,
girft Stpfáni Björnssyni fyrrverandi framkvæmda-
stjóra Mjólkursamsölunnar, búsett í Reykjavík
og eiga þau 2 börn. Guðrún Ólafsdóttir gift
Haraldi Pálmasyni, sjómanni, og átti hún eina
dóttur. Þau voru búsett í Reykjavík, en Guðrún
dó fyrir 2 árum. Hrefna Ólafsdóttir, gift Guð-
mundi Sigurdórssyni bifreiðastjóra og húsverði
Félagsheimilisins á Flúðum í Hrunamannahreppi
og eiga þau tvo syni.
Það var mikil hamingja fyrir þau Ólaf og Pálínu
að Jón sonur þeirra skyldi fara að búa með þeim
í Eystra-Geldingaholti árið 1950. Hann stofnaði
þá nýbýli á hálfri jörðinni og byggði þar íbúðarhús
áfast gamla bænum. Það var því mikill samgangur
milli bæjanna og ekki versnaði heimilisbragurinn
þegar Margrét Eiríksdóttir frá Steinsholti kom að
Geldingaholti og tók þar við búsforráðum. Ég
held að þær tengdamæðgurnar hafi verið einstak-
lega samhentar og Eystra-Geldingaholt hélt áfram
að vera sá hlýi reitur, sem það hafði verið alla tíð,
sem ég man.
Þegar ég nú kveð Ólaf hinstu kveðju, þá er mér
efst í huga hve góður granni hann var okkur á Hæli
alla tíð og svo óeigingjarn og hjálpfús að lengra
verður ekki komist. Honum auðnaðist að ljúka
löngu og merkilegu æfiskeiði og rækja sitt góða
bóndastarf með heiðri og sóma. Hann unni
jörðinni sinni, Eystra-Geldingaholti og svéitinni
sinni, Gnúpverjahreppi og þar má sjá árangur
hans miklu og góðu starfa á langri og farsælli æfi.
Um leið og ég þakka honum tryggð hans og
vináttu við mig og mína og. æskuheimili mitt, þá
sendi ég börnum hans, tengdabörnuin og barna-
bömum mína innilegustu samúðarkveðjur.
Hjalti Gestsson.
i
réðist þá til starfa á nokkrum þekktum heimilum
hér í borg. Má þar nefna heintili Steindórs
Björnssonar frá Gröf. þar starfaði hún í þrjú ár.
Mér er kunnugt um að Steindór mat störf hennar
mikils og var ávallt þakklátur fyrir það, sem hún
vann honum og börnum hans.
Jóhanna giftist 16. nóvember 1934 Jóni Brynj-
ólfssyni. Jón var Vestfirðingur að ætt og uppruna,
traustur dugnaðarmaður. Þau hófu búskap sinn í
Reykjavík, en árið 1942 fluttu þau heim til
átthaganna að Flateyri við Önundarfjörð og
bjuggu þar til ársins 1949. en þá lá leið þeirra aftur
til Reykjavíkur og eftir það bjuggu þau lengst af
í Austurkoti við Faxaskjól.
Ekki eignuðust Jóhanna og Jón börn, en
snemma í hjúskap sínum tóku þau til sín stúlku á
fyrsta ári Önnu Guðrúnu Hannesdóttur og gengu
henni í foreldra stað og var hún ávallt sem þeirra
eigið barn. Jón lést fyrir þremur árum síðan.
Mikið ástríki var milli Önnu og þeirra og sýndi
Anna það best með því hve vel hún hugsaði um
þau á efri árum. Anna er gift Georg Stefánssyni
Scheving skipstjóra og eiga þau þrjú börn. Georg
var þeim umhyggjusamur og góður tengdasonur
og barnabörnin veittu mikið yndi.
Ávallt við andlátsfregn setur okkur hljóð.
Nú fær hvíld fullorðin kona, sem lifað hefur
langa ævi. Eðlisþættir hennar voru slíkir að mér
finnst sem yfir lífi hennar öllu hafiu ríkt birta og
fegurð.
Hún átti mikla fórnarlund og hlýju og var alltaf
tilbúin að veita og gefa öðrum af hjartagæsku
sinni.
Jóhanna var móðursystir rnín og ég ein af þeim
sem naut ástúðar og hlýju þessarar góðu konu.
Kemur þá fyrst í huga minn þegar ég var barn
heima á Kroppstöðum í Önundarfirði. Þá varð
faðir minn og við systkinin ung að árum. fyrir
þungu áfalli. Elskuleg eiginkona og móðir Ágústa
Pálsdóttir féll frá í blóma lífsins. aðeins 42 ára
gömul. Þessar Ijóðlínur frá föður mínum lýsa því
vel hvernig Jóhanna frænka mín reyndist okkur
þá.
„Þtí liðsinntir og gladdir þegar lífsins kröppu fjöll
lögðust eitts og mara á hug okkar og sinni"
Góð og einlæg vinátta var alla tíð með föður-
fólki mínu og Jóhönnu og féll aldrei skuggi þar á.
Frænka mín var mjög trúhneigð kona og í þeini
efnum sem öðrum var hún heilogsönn. Hún trúði
á æðri og betri mátt, en við mennirnir búum yfir
og það var eins og trúin væri henni meðfædd, svo
rík var hún í vitund hennar.
Jóhanna var sviphrein og ljúf í framkomu,
brosið hennar var milt. Oft var hún glaðvær og gat
þá slegið á létta strengi. Hún var mikil hannyrða-
kona á sínum yngri árum og hafði gott fegurðarskyn,
fáguð í öllum sínum verkum og myndarleg
húsmóðir. Ég sem barn og unglingur man vel hve
ég hreifst af fallega heimilinu hennar frænku
minnar á Flateyri. Þegar ég kveð Jóhönnu frænku
hinstu kveðju er mér efst í huga þakklætið fyrir
allt sem hún var mér og mínu fólki.
Ég lýk þessum línum með erindi eftir föður
minn Halldór Þorvaldsson, úr kvæði sem hann
orti til Jóhönnu er hún varð sextug.
„Og svona er öll þín saga með sólarhlýjum yl,
þú svalað getur öllum, sem hönd þín ncer að lilúa.
Pú ert ein af konunum, sem kœrleik eiga til
að kveikja Ijós og hjálpa þeim er skuggamegin
húa. “
Önnu, Georg og börnum þeirra, svo og eftirlif-
andi systkinum votta ég dýpstu samúð..
Guð blessi minningu þína
Kristín Halldórsdóttir
Peir sem
skrifa
minningar-
eða afmælis-
greinar
í íslendinga
þætti, eru
vinsamlegast
beðnir um
að skila
vélrituðum
handritum
íslendingaþsettir
2