Íslendingaþættir Tímans - 18.03.1983, Page 6
zsz
EE
Magnús Andrésson
Fæddur 3. júní 1897
Dáinn febr. 1983
Magnús Andrésson fæddist að Fitjamýri t
Vestur-Eyjafjallahreppi 3. júní 1897, sonur hjón-
anna Katrínar Magnúsdóttur og Andrésar Páls-
sonar. Ungur að árum var hann tekinn í fóstur af
hjónunum Friðjóni Magnússyni og Ólöfu Ketils-
dóttur í Skálakoti í sömu sveit.
Fósturfaðir minn var hæglátur maður, búmaður
góður og alveg einstaklega natinn við skepnur, ef
eitthvað var að veðri þá voru hrossin sett inn.
Hann var sérstakt prúðmenni og snyrtimenni,
hver hlutur átti sinn stað þar sem alltaf mátti
ganga að honum vísum.
Ungur að árum kynntist hann eftirlifandi konu
sinni Hafliðínu Hafliðadóttur frá Fossi á Ragngár-
völlum, þau bjuggu á ýmsum stöðum þar til þau
rétt fyrir 1950 fengu leigða jörðina Króktún hjá
Kristni Guðnasyni í Skarði á landi, sem er næsti
bær við Skarð.
Þau hjón eignuðust ekki börn en tóku móður
mína og ólu upp að mestu leyti og síðar systur mína
Ingunni sem kjördóttur. Þegar ég var fjögurra ára
gömul kom ég til þeirra í fóstur og var hjá þeim
fram yfir tvítugt. Ég fylgdi fóstra mínum gjarnan
þegar hann fór í útiverk og leið mér alltaf vel í
návist hans, því skapið haggaðist aldrei, eins var
með alla unglinga sem hann hafði.
Hann kom sér vel við nágranna sína sem alla
tíð reyndust honum einstaklega vel. Árið 1974
þegar kraftarnir voru farnir að þverra, keyptu þau
hjón sér hús á Hvolsvelli þar sem þau bjuggu þar
til 7. október sl. að mamma lærbrotnaði og varð
að fara á sjúkrahús í Reykjavík þar sem hún hefur
dvalið síðan. Heilsu pabba var þá mikið farið að
hraka og hann einn eftir í húsinu, þá komu gömlu
nágrannarnir, hónin Theódóra og Guðni í Skarði,
og tóku hann til sín og önnuðust hann af mikilli
umhyggju og kærleika þar til svo var komið, að
hann varð að fara á sjúkrahús í Reykjavík, þar
sem hann lést 24. janúar síðastliðinn.
Við þökkum hjónunum í Skarði innilega þeirra
óeigingjörnu umönnun.
Árin sem mamma og pabbi bjuggu á Hvolsvelli
voru þau vel ern og hugsuðu um sig sjálf að öllu
leyti, einnig átti hann smá kindahóp sem hann
hugsaði um sér til ánægju og heilsubótar.
Kjördóttir þeirra eignaðist dreng árið áður en
þau fluttust á Hvolsvöll, þá tóku þau bæði móður
og barn inn á sitt heimili og naut drengurinn
ríkulega umhyggju afa síns og ömmu.
Gott þótti okkur hjónunum og litlu dóttur
okkar að heimsækja; afa og ömmu á Hvolsvelli,
þar var alltaf heitt kaffi á könnunni og nóg af
ljúffengum mat eins og þegar þau bjuggu í
Króktúni. Oft var gestkvæmt hjá þeim á Hvolsvelli
og stundum var fullt hús, þá ljómuðu þau af
ánægju því þau voru mikið gestrisin.
Ég á bjartar minningar frá veru minni í
Króktúni og fósturforeldrum mínum mikið að
þakka fyrir að hafa komið mé vel til manns.
Far þú í friði, friður Guðs þig blessi,
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Bjarney Guðrún Björgvinsdóttir
Ásgeir Bjarnason
Fæddur 25. janúar 1924
Dáinn 30. janúar 1983
Það var sunnudaginn 30. janúar s.l. sem vinur
okkar og félagi Ásgeir Bjarnason, verkstjóri, lést
eftir löng og erfið veikindi.
Það er alltaf sárt að sjá á bak góðum vinum
sínum yfir landamæri lífs og dauða, enda þótt
stundum þýði það að loksins linni þrautum og
erfiðum veikindum í þeim mannheimi sem við
lifum í. En þannig var því farið með Ásgeir
Bjarnason. Af mikilli hugprýði og með bros á vör
háði hann baráttuna við veikindi sín, var alltaf
samur og hlýr á sinn hljóðláta hátt gagnvart þeim
sem í kringum hann voru.
Ásgeir var einn af stofnendum Lionsklúbbsins
Muninn í Kópavogi og var þar starfandi og
áhugasamur félagi allt til dánardags.
Hann hafði alla þá kosti til að bera sem prýða
mega'góðan Lionsfélaga. Hann var kærleiksrík-
ur, tillitssamur og kurteis, glaðvær og starfssamur,
áhugavekjandi og traustur félagi og vinur sem
6
miðlaði og gaf öllum þeim sem í kringum hann
voru. í honum áttu yngri klúbbfélagar góða
fyrirmynd og við allir trausta kjölfestu. Hverju
verki var vel borgið sem komið var í hans hendur.
Nú er skarð fyrir skildi í Lionsklúbbnum okkar.
Við höfum mikið misst og söknum hins hugljúfa
og hljóðláta manns - En þakklæti og hlýjar
tilfinningar fylgja Ásgeiri Bjarnasyni félaga okkar
og vini nú og ævinlega - og við eigum ljúfar
minningar um hann.
Fjölskyldu Ásgeirs, ættingum hans og vinum
öllum sendum við Lionsfélagar í Muninn innilegar
samúðarkveðjur og biðjum góðan Guð að styðja
þá og blessa í sorg þeirra.
Vertu svo sæll Ásgeir Bjarnason og góða ferð
yfir í landið hinum megin. Þú skilur eftir þig
dýrmætar minningar hjá okkur félögunum og það
verða fagnaðarfundir, þegar við hittumst á ný í
fyrirheitna landinu handan lífs og dauða. Guð
blessi þig og minningu þína.
Stefán Trjámann Tryggvason.
íslendingaþættir