Sunnudagsblaðið - 10.04.1966, Blaðsíða 3
Andrew Jobnson var forsefi án
flðkks. Hann var demólrafi. ssm
fók við forsefaembætfinu af rspú-
blikanum Lincoln í upphafi kjör-
límabiis, og allan valdaferil sinn
áfti hann í sívaxandl mæli við að
stríða andsföðu þings og þjóðar.
Fyrir bragðið hefur JohnsonoR hlof-
ið ámæfi manna, en raunverulega
var hann þó um margf mikilhæfur
forsefi. Hér er sögð saga þessa
óiánsama þjóðarleiðtoga.
óvenjulega hæfileika. Hann var
bæjarfulltrúi i tvö kjörtímabil, síð-
an borgarstjóri í þrjú, og 1835
var hann kjörinn í neðri deild
fylkisþingsins. í kosningunum
1837 beið liann ósigur, en vann
Sæti sitt aftur tveimur árum síðar,
og 1841 var hann kjörinn í öld-
ungadeild fylkisþingsins. Johnson
fór þá að hugsa sér til hreyfings
á breiðari grundveli, og 1843 var
hahn kjörinn i fulltrúadeild Banda-
ríkjaþings. Þar átti hann sæti til
1852, en 1853 var hann kjörinn
ríkisstjöri í Tennesee. Því embætti
gegndi liann í tvö kjörtímabil unz
hanu var kjörinn öldungadeildar-
þingmaður fyrir heimafylki sitt
árið 1857. Á þessum árum, frá 1828
til 1857 bauð hann sig samtals
fr#m sautján sinnum og uáði alltaf
ke&ningu nema i eitt tkipti. Þetta
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 8UNNUDAGSBLAÐ 219
mikla gengi hans getur naumast
liafa byggzt á öðru en því, að hann
liafi haft til að bera í ríkum mæli
hæfileika til að ná til fjöldans og
meta pólitisk vandamál á raunsæj-
an hátt.
Johnson var myndarlegur maður
á velli og hinn mesti þrekskrokk-
ur, en slíkt féll í kramið hjá f jalla-
bændunum, sem greiddu liouum
atkvæði. Þá hafði hann til að bera
þrumuraust sem gat heyrzt, þrátt
fyrir talsverða ókyri'ð, en slíkt var
höfuðkostur stjórnmálamanni fyrir
daga magnara og þeirra tækni-
brellna, sem geta látið lieyrast í
lágmæltum mönnum. Hann var
góður fundamaður, fljótur til
andsvara, og lét ekki eiga hjá sér,
cf því var að sldpta. Hntrammur
andstæöingui' hans mælti t. d. á
þesa lei6 á kosmngaímicii árið
1856: „Ég lýsi því yfir hér á fjós-
haugi ríkisstjórans ýkkar, að hann
er svívirðilegur lygari og slefberi
og illgjorn raggeitt. Hann á mik-
inn ættbálk í Norður-Karólínu, allt
saman þjófar og lýgarar. Hann cr
að visu sá skásti af þeirri ætt, sem
ég hef fyrirhitt,' en samt hika ég
ekki við áð fullyröa hér í kvöld, að
margii' ménn belri cn Ándrew
Johnson sitja í fangelsi voru.”
Þarná var hressilega tekið til
orða, en Johnsón sýndi að hann gat
brugðið fyrir sig svipuðu orðfæri,
er hann eitt sinn í sölum Banda-
ríkjaþings lýsti þlantekrucigend-
um á þessa léið: „hórgetinn ringl-
andi gerviaðáll, sém þykist vita
heilmikið, en þcgar blekkingarhul-
umii er svipt af liönum kemur í
ljós, að hanii liefur kvorki til að