Morgunblaðið - 15.09.2005, Blaðsíða 30

30 FIMMTUDAGUR 15. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Því gleðin angar frá iðjagrænum hlíðum,
ástin streymir þaðan, með sunnar-
blænum,
tignin ljómar af fjallatindum fríðum,
fjörðurinn safnar gjöfum handa bænum.
loftið er milt og mjöllin hvergi hreinni,
máninn fegri, né stjörnuskinið bjarta.
Hér gætu menn numið af náttúrunni einni
að njóta lífsins – fagna af öllu hjarta.
(Davíð Stef.)
Sannarlega ljómaði tignin „af
fjallatindum fríðum“ fagran júlídag
fyrir skömmu þegar góður sonur
Akureyrar, Ingólfur Þormóðsson,
var kvaddur frá Höfðakapellu eftir
erfið veikindi 69 ára að aldri. Stór-
brotinn Kaldbakur í norðri, Súlur og
Kerling, stærstu fjöll landsins við
byggð, Hlíðarfjall í vestri, mildir lit-
ir Vaðlaheiðar í austri. Eyjafjarð-
ardalir og þessi fjallahringur voru
nú sem fyrr umgerð þess bæjar sem
Davíð Stefánsson yrkir um.
Hér dvaldi Ingólfur allt sitt líf.
Hann tengdist Akureyri miklum
tryggðaböndum sem aldrei rofnuðu
þrátt fyrir alvarleg ytri áföll og
ágjöf í lífinu – mjög í samræmi við
skaphöfn hans og eðli.
Ingólfur var í móðurætt úr
Fnjóskadal, en föðurættin kom úr
suðurdölum Skagafjarðar. Þau voru
INGÓLFUR
ÞORMÓÐSSON
✝ Ingólfur Þor-móðsson fæddist
á Akureyri 29. des-
ember 1935. Hann
lést á Dvalarheim-
ilinu Hlíð á Akur-
eyri 9. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Þormóður
Sveinsson bókari
hjá Mjólkursamlagi
KEA og Björg Mar-
grét Stefánsdóttir
húsfreyja. Þau lét-
ust bæði árið 1980.
Systkini Ingólfs eru:
1) Rannveig, f. 1933, d. 2000. Son-
ur hennar er Ómar Svanlaugsson.
2) Friðrika Þorbjörg, f. 1941, deyr
sama ár. 3) Eiríkur, f. 1943.
Eftir skólagöngu á Akureyri
vann Ingólfur verslunar- og skrif-
stofustörf hjá KEA, síðar iðn-
verkastörf.
Útför Ingólfs var gerð frá
Höfðakapellu 19. júlí síðastliðinn.
næstu nágrannar okk-
ar á Syðri Brekkunni
öll æskuárin, feðurnir
báðir Skagfirðingar
með sterkar rætur
þar og eldri systkinin
tvö á svipuðum aldri
og mikill samgangur.
Þarna var stofnað til
vináttu sem aldrei
rofnaði þó að fjar-
lægðir skildu.
Friðsæld ríkti þótt
stríð geisaði úti í
heimi, æskuárin voru
áhyggjulaus þrátt fyr-
ir nærveru setuliðs fram á fimmta
áratuginn. Af æskuminningunum
ber hæst félagslífið innan skóla og
utan, nokkuð samfelld skíðaiðkun á
vetrum, fjallgöngur, útivist og leik-
ir. Oft var farið upp að Fálkafelli og
stundum á sjálfan Súlutind. Og fyrir
daga skíðalyftanna var takmarkið
að komast upp í Mannskaðahóla
Hlíðarfjalls, sem tók drjúgan tíma,
með vissu um eina „salíbunu“ niður
að Glerá eða frá Fálkafelli niður fyr-
ir Miðhúsaklappir. Á vetrarkvöldum
var legið yfir frímerkjum og vinnu-
bókum, en á björtum sumardögum
tóku hjólreiðar og fótbolti öll völd.
Þess á milli var farið í sveit á Ill-
ugastöðum og Mel.
Mikil leikstarfsemi var á skemmt-
unum skólans. Hvorugur okkar fé-
laganna fékk stórt hlutverk, en á
einni slíkri áttum við að leika ráð-
gjafa konungs, fyrsta og annan.
Ekki vildi þó betur til en svo að í há-
punkti verksins hrundi hásæti kon-
ungs og drottningar sem lágu af-
velta á sviðinu. Fyrsti og annar
ráðgjafi létu sér ekki bregða, en
léku áfram sín hlutverk þar til tjald-
ið féll. Áratugum síðar var setið í af-
mæliskaffi með Ingólfi á Bláu könn-
unni og til að fagna nýrri íbúð. Hann
lék á als oddi, hló mikið þegar leik-
sýninguna bar á góma og lék sér að
því að mæla fram leiktextann úr eig-
in hlutverki, hikstalaust. Bætti
reyndar öðrum leiktexta við, um
fund Vínlands, þó að meira en hálf
öld væri liðin.
Ferðafélagsferðir upp á öræfin, í
Herðubreiðarlindir, vinnuferðir á
Vatnahjalla og styttri ferðir með
KEA, til dæmis í sælureit starfs-
manna í Bjarkalundi, eru perlur í
minningunni. Einnig fyrsta flug-
ferðin með Katalínaflugbát á barna-
stúkuþing í Reykjavík.
Á yngri árum var Ingólfur fé-
lagslyndur, traustur vinur og félagi,
en sækir það í hina skagfirsku föð-
urætt að vera nokkuð dulur og jafn-
vel lokaður. Síðan taka unglingsárin
við, leysa af hólmi tindátaleiki og
stríðsmyndasöfnun barnsáranna
sem mótuðust af aðstæðum þess
tíma. Alvara lífsins tók jafnt og þétt
við. Foreldrarnir, Björg og Þormóð-
ur, létust árið 1980 og skildu aðeins
18 dagar á milli þeirra. Systkinin
Ingólfur og Rannveig héldu saman
heimilinu ásamt yngri bróðurnum
Eiríki í byrjun.
Starfsferill Ingólfs mótaðist á Ak-
ureyri, annað kom aldrei til greina.
Að fenginni reynslu, innan og utan
Kaupfélags Eyfirðinga, gerist hann
starfsmaður á aðalskrifstofu þess og
hlýtur margvíslegan frama. Fram-
tíðin er björt. Allt leikur í höndum
hans. Hann stundar golf af kappi,
oft með sér eldri mönnum og nær
því að verða Íslandsmeistari í 1.
flokki og hann spilaði bridge með
þaulreyndum spilaköppum bæjar-
ins. Vegur hans í starfinu fer vax-
andi og forstjórinn felur honum ný
verkefni.
En stundum eru gæfa og gjörvi-
leiki sitthvað. Í rás áranna er eins
og strengur í lífshörpu Ingólfs taki
að láta undan og gefi sig smám sam-
an. Andstreymis gætir sem fer vax-
andi eftir því sem árin líða.
Eftir sviplegt lát Rannveigar vor-
ið 2000 flyst Ingólfur árið eftir úr
Þórunnarstræti í eigin íbúð, nota-
lega og nýlega í Glerárhverfi. Ný til-
vera, nýtt líf og að minnsta kosti við-
unandi öryggi þrátt fyrir
systurmissinn. Það var ánægjulegt
að upplifa þetta með honum.
En því miður reyndist þetta
skammvinn draumsýn. Örlaganorn-
irnar höfðu ekki lokið verki sínu.
Haustið 2001 var hann fyrirvara-
laust lostinn af heilablóðfalli sem
lamaði vinstri hlið hans og skaddaði
röddina verulega. Við tók dvöl á
Kristnesi, síðar á hjúkrunarheim-
ilinu Hlíð.
Hógværð og æðruleysi, traust og
tryggð voru sterkir þættir í skap-
höfn Ingólfs, samhliða einstakri
gjafmildi. Hann var alltaf hann
sjálfur og kunni ekki að sýnast. Í
erfiðum veikindum kvartaði hann
aldrei, stytti sér stundir við lestur
og útvarp, leitaði ekki eftir fé-
lagsskap á dvalarstað, en fylgdist
með vinum og atburðum úr fjar-
lægð. Hann hafði afburða minni og
framundir það síðasta rifjaði hann
gjarnan upp minningar æskuár-
anna, ekki síst tengdar bekkjar-
systkinunum, en hann fylgdist með
lífsferli þeirra í marga áratugi. Í
sjúkrahúslegu var heimsókn í kaffi-
hús á Glerártorgi velkomin tilbreyt-
ing með Ómari syni Rannveigar og
konu hans Kristrúnu. Þar sat hann í
hjólastól og skynjaði slagæð bæjar-
lífsins .
Hann var ef til vill sterkastur í
þjáningunni með sinni rósemi og
jafnaðargeði. Jafnvel eftir að nýtt
mein kom til sögunnar breyttist
þetta ekki, en röddin varð veikari,
tjáningarskerðingin sárari. Og var
þó nóg komið fyrir.
Síðustu dagana var hann orðinn
mjög veikur. Hugurinn reikaði oft
norður og eitt kvöldið var hringt
beint inn á sjúkrastofuna að Hlíð.
Óvænt var svarað, en röddin sem
næst brostin. Hann bað fyrir kveðj-
ur til allra, en síðan var þögn. Þarna
kvaddi hann í örskotsfjarlægð frá
gamla heimilinu.
Minning hans er fögur og mun
lifa, en í helgu riti segir að hinir hóg-
væru munu landið erfa.
Heimir Hannesson.
Kær bróðir, mágur og frændi,
BJARKI A. UNNSTEINSSON
frá Reykjum í Ölfusi,
Bárugötu 19,
lést á Landspítalanum í Fossvogi mánudaginn
12. september.
Grétar J. Unnsteinsson, Guðrún Guðmundsdóttir,
Hanna Unnsteinsdóttir, Eyjólfur Valdimarsson
og systkinabörn.
Kær frænka okkar og fóstra,
ÓSK SNORRADÓTTIR
frá Hlíðarenda
í Vestmannaeyjum,
lést þriðjudaginn 13. september.
Útförin auglýst síðar.
Ólafía Ásmundsdóttir, Páll Ingólfsson,
Snorri Hafsteinsson, Jónína Ketilsdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær bróðir okkar, frændi og mágur,
MÁR GUÐLAUGUR PÁLSSON
frá Vestmannaeyjum,
sem lést á dvalarheimilinu Hraunbúðum fimmtu-
daginn 8. september, verður jarðsunginn frá
Landakirkju laugardaginn 17. september
kl. 11.00.
Ólafur Pálsson, Þórey Björgvinsdóttir,
Valdís Pálsdóttir,
Brynja Pálsdóttir, Heiðar Marteinsson,
Kristinn Viðar Pálsson, Hrefna Tómasdóttir,
Guðmundur Pálsson, Bergþóra Jónsdóttir,
Snjólaug Pálsdóttir,
Jóhanna Pálsdóttir, Henry Mörkere
og frændsystkini hins látna.
SÆMUNDUR JÓNSSON,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést þriðjudaginn 13. september.
Jarðarför fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
20. september kl. 11.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hins látna, er bent á minningarkort Hrafnistu í Hafnarfirði.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Margrét Magnúsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Árni Geir Þórmarsson.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
LAUFEY ALDA GUÐBRANDSDÓTTIR,
Sleitustöðum,
Skagafirði,
verður jarðsungin frá Hóladómkirkju laugardaginn
17. september kl. 14:00.
Jón Sigurðsson,
Hulda Regína Jónsdóttir,
Reynir Þór Jónsson, Ingibjörg Jónsdóttir,
Íris Hulda Jónsdóttir, Björn Gunnar Karlsson,
Gísli Rúnar Jónsson,
Lilja Magnea Jónsdóttir, Skúli Hermann Bragason
og ömmubörnin.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MATTHILDUR SIGURÐARDÓTTIR
frá Hraunteigi
í Grindavík,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð í Grindavík
laugardaginn 10. september, verður jarðsungin
frá Grindavíkurkirkju laugardaginn 17. september
kl. 13.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á hjúkrunarheimilið Víðihlíð.
Bjarni Ágústsson, Karen Pétursdóttir,
Ólafur Ágústsson,
Sigrún Ágústsdóttir, Guðlaugur Óskarsson,
Hallbera Ágústsdóttir, Gumundur Finnsson,
Bára Ágústsdóttir, Jens Óskarsson,
Alda Ágústsdóttir, Kári Hartmannsson,
Ása Ágústsdóttir, Guðmundur Lárusson,
Þórdís Ágústsdóttir, Marteinn Karlsson,
Sigríður Ágústsdóttir, Sigurjón Jónsson,
Sigurður Ágústsson, Albína Unndórsdóttir,
Hrönn Ágústsdóttir, Þorsteinn Óskarsson,
Bylgja Ágústsdóttir, Walter Borgar,
Sv. Ægir Ágústsson, Sólveig Sveinsdóttir,
Sjöfn Ágústsdóttir, Finnbogi Þorsteinsson
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður, systur, mágkonu, tengdamóður
og ömmu,
GUÐRÚNAR S. MAGNÚSDÓTTUR,
Valhúsabraut 13,
Seltjarnarnesi.
Björn Jónsson,
Heiður Agnes Björnsdóttir, Hákon Óskarsson,
Magnús Jón Björnsson, Ragna Árnadóttir,
Helgi Magnússon, Björg Baldvinsdóttir,
Kjartan Hákonarson,
Brynhildur Magnúsdóttir,
Agnes Guðrún Magnúsdóttir.
Ekkert fær rofið vináttu-
bönd æskuáranna. Minn-
ingin um traustan vin og ná-
granna í leik og starfi í
náttúrufegurðinni á Akur-
eyri lifir áfram.
Blessuð sé minning Ing-
ólfs Þormóðssonar.
Hrefna, Sigríður
og Gerður.
HINSTA KVEÐJA