Tíminn - 24.06.1972, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Laugardagur 24. júni 1972
Hefnd ungfrú Kitty Winter
sem vakti mest umtal og
hneyksli. Stundum sagðihann við
mig með sinni mjuku röddu og
Ieit fast á mig um leið: „Hann dó
innan mánaðar”. — Ég tók litið
eftir þessu, þvi að þá elskaði ég
hann. Ég samþykkti allt, er hann
gerði, eins og þetta flón gerir nú.
Aðeins eitt var sem fyllti mig
hryllingi. Já, það var aðeins hið
silkimjúka, eitraða tungutak
hans, sem hindraði mig i að
hlaupast á brott frá honum þaö
sama kvöld. Nánar tiltekið var
þetta vegna bókar, sem hann á.
Hað er bók með brúnum leður-
spjöldum, lokuð með spennu og
utan á er skjaldarmerki hans,
dregið með gulli. Ég held að hann
hafi verið hálfdrukkinn þetla
kvöld, annars hel'ði hann ekki
farið að sýna mér bókina”.
„Hvað hafði hún þá inni að
halda'?”
„Hér skuluð vita, herra Holm-
es, að þessi maður er safnari.
Ilann safnar konum á sama hátt
og aðrir menn safna fiðrildum og
flugum. Hann er stoltur af þessu
salni, og þaðerallt skráð i þessa
bók. Har eru ljósmyndir, nöfn,
skýringar og frásagnir. Hað er
svivirðileg bók, sem jafnvel hinn
spilltasti flækingur mætli
skammast sin íyrir. Kn þetta er
bók Adelberts Gruner, og mætti
hún með réttu bera nafnið: „Sál-
ir, sem ég hef tortimt”. Harflaust
er svo að fara fleiri orðum um
bókina, þér munduð litið gagn
hafa af henni, þótt hún kæmi yður
i hendur, sem er óhugsandi að
verði”.
„Hvar er hún geymd?”
„H vernig get ég vitað, hvar hún
er nú? Það er meira en ár, siðan
ég yfirgaí hann. Ég veit, hvar
hann geymdi hana þá. llann er
mjög reglusamur um smámuni,
svo vel má vera að bókin sé enn
geymd i litlu hólfi dragkistunnar i
innri stofunni. Hekkið þér husið
hans?”
,,Ég hef komið i skrifstofuna”,
sagði llolmes.
,,Nú, er | það svo, þér látið
þá hendur standa fram ur erm-
um, og kannski hefur Adelbert
loks fundið jafningja sinn i bragð-
visi. I ytri stoluhni er safn af kin-
versku postulini i slórum gler-
skáp milli glugganna. Bak við
skrifborðið eru dyr inn i innri
stofuna, sem er minni en hin. Har
geymir hann skjiil sin og ýmis
Pkigg”.
,,Er hann ekki hræddur við inn-
brot?”
„Adelbert er engin skræfa,
verstu óvinir hans gætu ekki borið
honum það á brýn. Hann er lika
við öllu búinn. Bjölluhringing
gerir vart við innbrot að nætur-
lagi. Auk þess er þar ekkert, sem
freistar innbrotsþjófa, nema þá
að þeir gæti haft á brott með sér
kinverska postulinið”.
„Tómt skran og hégómi,” sagði
Shinwell Johnson með öryggi sér-
fræðingsins i þessum efnum.
„Engir sækjast eftir sliku dóti,
sem er illt meðferðar og ómögu-
legt að selja”.
„Itétt er það,” sagði Holmes.
„Heyrið þér ungfrú Winter. Ef
þér viljið koma hingaö klukkan 5
á morgun, þá mun ég hafa ráðið
við mig, hvort við eigum að reyna
að ná fundi ungu dömunnar. Ég
þarf ekki að taka fram, að öll að-
stoð veröur rikulega borguð”.
„Nefnið ekki slikt, herra Hom-
es. Ég er ekki að sækjast eftir
pemngum. Égóska aðeinseftir að
sjá hrakmennið i duftinu og að
geta sparkað þar i hann, þá er
mér að fullu launað. Ég er með
yður á morgun og alla aðra daga,
meðan þér leitið bragða við hann.
Shinwell getur ávallt sagt yður,
hvar mig er að finna”.
Ég sá ekki Holmes fyrr en að
kvöldi næsta dags, þá borðuðum
við aftur i Strand-matsölunni.
Hegar ég spurði hann, hvað gerzt
hefði, yppti hann öxlum kæru-
leysislega. t>vi næst sagði hann
mér sögu þá, sem hér fer á eftir:
„Hað var engum erfiðleikum
bundið að fá stefnumótið”, sagði
llolmes, „þvi að slúlkan er fyrir-
mynd að háttprýði, kurteisi og
hlýðni við föður sinn með þeirri
einu undantekningu, er varðar
trúlofun hennar. Ilershöíðinginn
simaði til min að allt va>ri i lagi,
og hin ákallynda ungfrú Winter
kom stundvislega eftir þvi, er
ákveðið var. Klukkan hálfsex
komum við i hestvagni til hússins
104 i Berkelay Square, þar sem
gamli hershöfðinginn býr. Hetta
er gömul og ljót bygging með
kastalalagi. I>jónn visaði okkur
inn i dagslofu með gulum glugga-
tjöldum, og þar beið okkar hin
unga hefðarmær, fölleit, þögul og
róleg. Ilún var svo óaðgengileg og
köld, að hún minnti helzt á jökul-
hettu á fjallstindi. Ég veit ekki
hvort ég á að lýsa henni frekar,
Watson. Má vera, að þú eigir eftir
að sjá hana sjálfur áður en lýkur
þessu máli. Hún er engilfögur og
svipmótið minnir helzt á æðri
veru. Ég hef séð sama svip á
helgimálverkum snillinga frá
miðöldunum. Ég fæ með engu
móti skilið, hvernig mannhundur
þessi hefur getað náð tökum á
slikri konu. Hú hefur sjálfsagt
tekið eftir þvi, hvernig mestu
andstæður dragast stundum hvor
að annarri. Frummaðurinn
dregst að englinum, og hið dýrs-
lega að andlegri göfgi. Hér var
eitt slikt átakanlegt dæmi. Hún
vissi, hvert erindi okkar var.
Auðvitað hafði þrjóturinn búið
hana undir komu okkar. Hún
furðaði sig nokkuð á komu ungfrú
Winter, fannst mér, en hún benti
okkur á sæti, likt
Ég hef séð sama svip á helgi-
málverkum snillinga frá mið-
öldum. Ég fæ með engu móti
skilið, hvernig mannhundur þessi
hefur getað náð tökum á slikri
konu. Þú hefur sjálfsagt tekið
eftir þvi, hvernig mestu and-
stæður dragast stundum hvor að
annarri. Frummaðurinn dregst
að englinum, og hið dýrslega að
andlegri göfgi. Hér var eitt slikt
átakanlegt dæmi. — Hún vissi,
hvert erindi okkar var. Auðvitað
hafði þrjóturinn búið hana undir
komu okkar. Hún furðaöi sig
nokkuð á komu ungfrú Winter,
fannst mér, en hún benti okkur á
sæti, likt og abbadis i klaustri
mundi hafa gert við likþrá
sjúklinga. Fáir þú snert af mikil-
læti, Watson minn góðúr, þá getur
þú haft sem fyrirmynd hana
Violet de Merville.
„Gott og vel, herra minn ",
mælti hún með rödd, sem minnti
helzt á kuldagust frá isbreiðu,
„ég hef áður heyrt nafn yðar.
Koma yðar hingað skilst mér
vera gerð i þeim tilgangi að
ófrægja unnusta minn, Gruner
barón. Það er aðeins fyrir beiðni
föður mins, að þér fenguð að
koma á minn fund, en ég segi
yður fyrirfram, að hvað sem þér
nokkur minnstu áhrif á fyrir-
ætlun mina, huga minn eða
hjarta.”
Ég kenndi sárt i brjósti um
hana, Watson. Um stund fannst
mér sem væri hún min eigin
dóttir. Það er sjaldan, sem ég er
mælskur. Venjulega tala ég út frá
klandri skynsemi, sjaldan frá
hjartanu. En i þetta skipti reyndi
ég að leggja alla þá hlýju og sann-
færingu i orð min, sem ég bezt
kunni. Ég benti henni á það
ægilega ástand konu,sem vaknar
til meðvitundar um spillingu
manns sins þá fyrst, þegar þau
eru orðin hjón. Hún má þola að
hann fari um hana höndum, sem
flekkaðar eru blóði, og hlýða á
lygar hans. —Ég var miskunnar
laus i lýsingu minni á skömminni,
óttanum, angistinni og ör-
væntingunni, er slikri konu væri
fyrirbúin. En öll hin magn-
þrungnu orð min megnuðu ekki
að hleypa nokkrum votti af roða
fram i hinar hvitu kinnar ung-
frúarinnar, eða glampa af til-
finningu i fjarræn augu hennar.
Mér kom i hug það sem
þorparinn hafði sagt um dá-
leiðsluáhrif, þvi að helzt var að
sjá, að stúlkan lifði i einhverri
leiðslu eða draumheimi, þó að
hún væri með fullu ráði.
„Ég hef hlýtt á yður með þolin-
mæði, hr. Holmes”, sagði hún.
„Orð yðar eru nákvæmlega eins
og ég bjóst við, og áhrif
þeirra nákvæmlega engin, eins
og ég bjóst lika við. Ég veit að
Adelbert, unnusti minn, hefur átt
stormasama ævi, irðið fyrir
miklu hatri og röngum ásökunum
og dómum. Þér eruð hinn siðasti,
sem hefur fært mér slikar slúður-
segið eða gerið, mun ekki hafa
1137.
Lárétt
1) Bál - 6) Labb,- 8) Hrós,- 9)
Hærra,- 10) Vond,- 11) Spil,-
12) Málmur.- 13) Hár.- 15)
Mann.-
Lóðrétt
2) Hangandi laus,- 3) Titill.-
4) Hljóðfæri,- 5) Skipalest,-
7) Sparkaði.- 14) Ofug röð,-
Háðning á gátu Nr. 1136
Lárétt
1) Astar,- 6) Tón.- 8) Ala.- 9)
Der,- 10) LIV,- 11) Nál,- 12)
Auð.- 13) Urr.- 15) Fráir.-
Lóðrétt
2) Stallur,- 3) Tó,- 4) And-
vari,- 5) Barns,- 7) Gráða,-
14) Rá,-
HVELL
D
R
E
K
I
„Konungur og dóttir hans hlóu
aðbiðlunum en guðirnir reiddust
slikri illmennsku.

LAUGARDAGUR
24. júní
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Óskalög sjúklinga
Kristin Sveinbjörnsdóttir
kynnir.
14.30 I hágir. Jökull Jakobsson
bregður sér i ökuferð meö
ferðafóninn i skottinu.
15.00 Fréttir.
15.15 i hljóniskálagaröi
16.15 Veðurfregnir. A nótuni
/Kskunnar Hétur Stein-
grimsson og Andrea Jóns-
dóttir kynna nýjustu
dægurl.
17.00 Fréttir. Siingvar i léttuni
(lúr Norman Lubolf kórinn
syngur vinsæl lög.
17.30 ir Ferðabók Þorvalds
Tlioroddsens Kristján Arna-
son endar lesturinn (12).
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Kinsöngur: Benedikt
Benediktsson syngur lög
eftir Weyse, Kjerulf og Árna
Thorsteinson. Guörún
Kristinsdóttir leikur undir á
pianó.
18.30 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Þjóöþrif Gunnlaugur
Astgeirsson efnir til gaman-
sams þáttar um þjóðþrifa-
mál. ’
19.55 llljómplöturabb Þor-
steinn Hannesson bregður
plötum á fóninn.
20.50 Jónsniessuvaka meö
bændum: inkum viötöl af
Vestfjöröum Agnar Guðna-
son ráðunautur sér um dag-
skrána og talar viö Guðjón
Halldórsson i Heiðarbæ, Jó-
hann Nielsson i Kálfanesi,
Ólaf Sigvaldason á Sand-
nesi, Vermund Jónsson i
sunnudal, Kristján Alberts-
son á Melum, Guðmund
Valgeirsson i Bæ og Egil
Ólafsson á Hnjóti. Höfundar
annars efnis: Guðmundur
Jósafatsson og Jón Arn-
finnsson.
21.40 llarmonikuleikur
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Dansaö á
Jónsmessu (23.55 Fréttir i
stuttu máli).
01.00. Dagskrárlok.
Laugardagur 24. júni.
Frcttir.
20.20 Vcöur og auglýsingar.
20.25 Skýjum ofar. Brezkur
gamanmyndaflokkur.
Keimleikar i Skotlandi.
Þýðandi Dóra Hafsteinsdóttir.
20.50 Myndasafniö.
Umsjónarmaður Helgi Skúli
Kjartansson.
21.25 „llarpa syngur hörpu-
Ijóö” Pólýfónkórinn syngur
islenzk vor- og sumarlög.
Stjórnandi Ingólfur Guð-
brandsson.
21.40 Gulleyjan. (The Trea-
sure Island) Bandarisk bió-
mynd frá árinu 1934, byggð
á samnefndri skáldsögu eft-
ir Robert Lousi Stevenson.
Leikstjóri Viktor Fleming.
Aöalhlutverk Wallace
Beery, Jackie Cooper og
Lionel Barrymore. Þýðandi
Jón Thor Haraldsson.
Enskur unglingspiltur
kemst yfir uppdrátt, sem
sjóræningjar hafa gert, og
þar er sýnt. hvar þeir hafa
falið fjársjóði sina. Hann
fær nú fjársterka vini til
þess að manna skip og halda
i leiðangur til gulleyjunnar.
en brátt kemur i ljós, að
skipshöfnin hefði mátt vera
valin af meiri fyrirhyggju.
23.20. Dagskrárlok.
Auglýsið í Tímanum