Tíminn - 07.10.1973, Blaðsíða 32

32
Sunnudagur 7. október 1973.
il
iflM T..
ntiimriiw
M
m
NJ
m

Risinn
og Gréta litla
(gamalt ævintýri)
EINU SINNI var fátæk-
ur skógarhöggsmaður.
Hann átti heima langt
inni i skóginum. Þar bjó
hann með dóttur sinni,
sem hét Gréta. Hún var
falleg og góð stúlka. En
hún var fátæk og þvi
varð hún alltaf að vera i
bættum og slitnum föt-
um. Og aldrei fékk hún
að fara til þórpsins með
öðrum stúlkum, til þess
að skemmta sér.
Dag nokkurn var
skógarhöggsmaðurinn
úti i skógi að fella tré.
Vildi þá svo illa til, að
hann datt og fótbrotnaði,
svo að félagar hans urðu
að hjálpa honum heim.
Þegar heim kom, sagði
hann við Grétu:
,,Þú verður að fara til
hallarinnar, kæra barn,
og segja konunginum
frá óhappi minu. Hann
mun hjálpa mér, þvi að
ég frelsaði einu sinni lif
hans i ófriðnum. Það
man hann”.
Gréta vildi helzt ekki
yfirgefa föður sinn, en
hér var ekki um annað
að gera. Hún lagði þvi af
stað og fór skemmstu
leið, af þvi að hún þurfti
að flýta sér svo mikið.
Hún vildi ekki láta
pabba sinn vera lengi
Gréta lætur stóra risann
fá aftur buxnahnapp-
ana, sem hann týndi.
einan úti i skógarkofan-
um þeirra. Brátt komst
hún út i skógarbrúnina,
en þar hafði hún aldrei
komið áður. Henni hafði
verið bannað að fara
þangað, af þvi að þar bjó
voðalegur risi, sem hét
Gramur. Það gengu
margar sögur af Grami,
og allir voru mjög
hræddir við hann.
Allt i einu sá hún
glampa á eitthvað undir
tré einu Þetta voru þá
tveir stórir tindiskar, að
hún hélt. Það voru að
visu tvö göt á botninum
á þeim, en þeir voru al-
veg eins i laginu og disk-
ar.
„Þetta hljóta að vera
silfurdiskar kóngsins.
Ég ætla að fara með þá
til hallarinnar”, hugsaði
Gréta með sér.
Það stóð nú þannig á
heima i kóngsrikinu, að
konungur og drottning
voru ekki heima þennan
dag, en kóngssonurinn
stjórnaði rikinu á með-
an. Þar var i heimsókn
kóngsdóttir ein, frænka
kóngssonarins. Hún var
ákaflega falleg, en hún
var lika þóttafull og
drambsöm. Það var
sagt, að hún ætti að gift-
ast kóngssyninum siðar
meir.
Þegar Gréta kom til
hallarinnar, var hún svo
heppin, að varðmaður-
inn var ekki á sinum
stað við hliðið. Hún
komst þvi inn i höllina,
án þess að nokkur sæi
hana. Hún gekk nú i
gegnum marga stóra og
skrautlega sali, og allt i
einu stóð hún frammi
fyrir ungu, fallegu og
drambsömu kóngsóttur-
inni.
Gréta féll á kné og
sagði: „Fyrirgefið mér,
góða prinsessa! Ég er
dóttir skógarhöggs-
mannsins, sem einu
sinni frelsaði lif kóngs-
ins. Nú er ég komin til
þess að biðja um hjálp
handa föður minum.
Hann beinbrotnaði og
liggur i rúminu sinu i
kofanum okkar úti i
skóginum. Ég fann
þessa diska á leiðinni.
„Snautaðu burt”, sagði
prinsessan þóttalega.
Kóngurinn á þá vist.
Kóngsdóttirin horfði
þóttalega á Grétu litlu
og sagði: „Snautaðu
burtu, ræfillinn þinn.
Hvað kemur faðir þinn
mér við! Farðu með
þessa diska lika. — Við
notum ekki annað en
gulldiska hérna i höll-
inni. Farðu, annars siga
ég hundunum á þig”.
Gréta auminginn varð
dauðhrædd og flýtti sér
eins og hún gat að kom-
ast út með diskana sina.
Fyrir utan höllina mætti
hún kóngssyninum.
„Af hverju ert þú
svona sorgmædd?”
spurði hann.
Gréta sagði sem var,
að faðir hennar hefði
meitt sig, og að hún
DAN
BARf?V
'Ætlarðu að látáTT Auðvitað, Tatai. -
| jarðar búana 'yf Komdu ég verð að
f*eyJa’ Renaldo?^fara LUngUneruað
Hver ert þú og
hvemig komstu
vum borð?
W Það er neyðar
"hleri aftan á \
Komdu með mér.
Renaldo kafar aftur
Hann skal ekki
koma mér T
i klipu. y Í
■^Tatai,?^
bannsettur
.svikarinnj
CONTINUEP
y 7 ***+ '**& *:?*.