Tíminn - 29.03.1977, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 29. marz 1977.
15
og 10.00. Morgunbæn kl.
7.50. Morgunstund barn-
anna kl. 8.00: Knútur K.
Magnússon les söguna
„Gesti á Hamri” eftir Sig-
urð Helgason (4). Tilkynn-
ingar kl. 9.30. Þingfréttirkl.
9.45. Létt lög milli atriöa.
Hin gömlu kynni kl. 10.25:
Valborg Bentsdóttir sér um
þáttinn. Morguntónleikar
kl. 11.00: Michael Ponti og
Sinfóniuhl jóms veitin 1
Hamborg leika Pianókon-
sert i fis-moll eftir Srkjabín:
Hans Drewanz stj./ John de
Lancie og Sinfóniuhljóm-
sveit Lundúna leika Kon-
sertsinfóniu fyrir óbó og
strengjasveit eftir Jacques
Ibert: André Previn stj.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Við vinnuna:
Tónleikar.
14.30 Hvað er lifsgeislun?
Þórarinn Jónsson frá
Kjaransstöðum flytur er-
indi.
15.00 Miðdegistónleikar
Yehudi Menuhin og Louis
Kentner leika Fantasiu i C-
dúr fyrir fiðlu og pianó eftir
Schubert. Eileen Croxford
og David Parkhouse leika
Sónötu I g-moll fyrir selló og
planó eftir Rakhmaninoff.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veöurfregnir).
16.20 Popp
17.30 Litli barnatiminn Finn-
borg Scheving sér um tim-
ann.
17.50 Á hvitum reitum og
svörtum Guðmundur Arn-
laugsson flytur skákþátt.
18.20 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Vinnumál — þáttur um
lög og rétt á vinnumarkaði
Lögfræðingamir Gunnar
Eydal og Arnmundur Back-
man sjá um þáttinn.
20.00 Lög unga fólksins Ásta
R. Jóhannesdóttir kynnir.
20.50 Að skoða og skilgreina
Kristján E. Guðmundsson
og Erlendur S. Baldursson
sjá um þáttinn.
21.30 Þjóðleg tónlist á trlandi.
Hallfreöur Om Eiriksson og
Ronnie Wathen tóku saman.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Lestur
Passiusálma (43)
22.25 Kvöldsagan: „Sögukafl-
ar af sjálfum mér” eftir
Matthias Jochumsson Gils
Guömundsson les úr sjálfs-
ævisögu hans og bréfum
(13).
22.45 Harmonikulög Bragi
Hllðberg og félagar hans
leika.
23.00 A hljóðbergi „Tlkarsag-
an” eftir Mark Twain. Dav-
id Wayne les.
23.25 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Þriðjudagur
29. mars
20.00 Fréttir og veöur
20.30 Auglýsingar og dag-
skrá
20.35 Reykingar „Og duftið
hverfur....” Þriðja og sið-
asta myndin um ógnvekj-
andi afleiöingar slgarettu-
reykinga. Meðal annars er
rætt við fólk, sem hefur hætt
að reykja. Þýðandi og þulur
Jón O. Edwald.
21.00 Colditz Bresk-banda-
rlskur framhaldsmynda-
flokkur. „En sú úrhellis-
rigning” Þýðandi Jón Thor
Haraldsson.
21.50 Töfrageislinn Bresk
fræðslumynd um leiser-
geislann. Vlsindamenn
reyna nú að hagnýta hann á
hinum ólikustu sviðum, svo
sem læknisfræði og málm-
iðnaði. Þýðandi og þulur
Ingi Karl Jóhannesson.
22.35 Dagskrárlok
Hættulegt ferðalag

eftir AAaris Carr
hin að nálgast. Roy fór inn og settist og alla máltíðina
reyndi hann að leiða athygli Pennýjar að sér, en án
árangurs. Hún gerði það viljandi að þykjast ekki sjá
hann. Hann reiddist svo að hann missti lystina og skildi
mestan hluta matarins eftir á diskinum, þegar hún fór.
Pennýju létti. Hitt fólkið hafði dæmt hann sekan og fór
ekki dult með það. En það yrði henni ekki jaf n auðvelt.
Gæti hún dæmt hann f yrir þessi hrapallegu mistök hans
án þess að reyna að f inna honum eitthvað til málsbóta?
Hann hafði komið fram sem hugleysingi og hún gæti
aldrei borið sömu tilfinningar til hans aftur. En innst
inni fann húntil meðaumkunar með honum. Ekki gátu
allir verið hetjur. Hún vissi að það þurfti kjark til að
lifa lífinu í frumskóginum og að það voru leyndir
þræðir sem tengdu fólkið hérsaman. Hvernig hefði hún
brugðizt við, ef hún hefði verið hér, þegar slysið varð?
Skyldi hún hafa litiðþaðsömuaugum og allir hinir?
Um leið og hún kom út, sá hún Roy undir banana-
trjánum. Hún vissi að hún gat ekki gengið f ramhjá hon-
um endalaust, svo hún ákvað að ráða f ram úr málunum
strax.
— Ertu að fara í búðina? spurði hún alvarlega. — Sé
svo, þá er bezt að ég verði samferða, því mig vantar
ýmislegt frá Will.
— Hvað er að, Penny? hrópaði hann og greip um
handlegg hennar svo hún stæði kyrr. — Hvers vegna
þóttíst ekki sjá mig við matarborðið?
Hún hikaði og leitaði að orðum. — Ég var dálítið æst.
Það er nýbúið að segja mér allt um dauða föður míns.
Handleggur Roys féll máttlaus niður— Svo þau gátu
ekki stillt sig um að segja þér það á endanum! sagði
hann reiður. — Svo nú býst ég við að ég sé ekki þess
virði að tala við mig.
— Það eru þín orð. Þetta var skelf ilegt áf all og ég er
varla með sjálfri mér ennþá.
— Þau hafa sem sagt ásakað mig fyrir dauða föður
þíns, en þau vita bara ekki hvernig þetta var þarna úti. *
Þessi bannsettu kvikindi voru allt í kring og það getur
hver sem er orðið hræddur við þær aðstæður. Ég hef
alltaf verið sjúklega hræddur við krókódíla. Hvers
vegna þurfti ég endilega að vera með í bátnum þennan
daginn?
— Vertu ekki að kvelja sjálfan þig, Roy. Ég er ekki að
ásaka þig. Hvernig get ég það, þegar ég veit ekki einu
sinni, hvernig ég hefði sjálf brugðizt við undir sömu
kringumstæðum? Þetta var hörmulegt slys. Reyndu að
hugsa ekki um það. Það er löngu liðið ... Ekkert getur
breytt því.
— En það gerir talsverðan mun, er það ekki? spurði
Roy beisklega. — Þú munt aldrei geta hugsað eins um
mig framar.
— Ég var aldrei ástfangin af þér. Það var eitthvert
band á milli okkar vegna bréfanna, en það var líka allt.
Auk þess hef ég ekki haft nægan tíma til að gera mér
grein fyrir tilfinningum mínum. Hún horfði með-
aumkunaraugum á hann. — Ég held að þú haf ir þjáðzt
nóg. Það hlýtur að hafa verið erfitt að halda áfram að
vinna eins og ekkert haf i í skorizt eftir slysið.
— Það hefði verið auðveldara ef hitt fólkið hefði
komið fram eins og venjulega og reynt að skilja, sagði
hann lágt. — Auk þess get ég ekki skilið, hvers vegna
þau þurftu að segja þér það. Nú eru öll sund lokuð f yrir
mér.
— Penny greipandann á lofti.— En þú hefðir líklega
sagt mér það einhverntíma?
— Hvers vegna? Ég vildi kvænast þér. Þú hefðir
aldrei samþykkt það, ef þú hefðir vitað sannleikann.
— Ég skil. Penny horfði hugsandi á hann. — Þá er ef
til vill bezt að fór sem fór. Gott að ég skyldi komast að
sannleikanum áður en kynni okkar urðu nánari. Ég
vorkenni þér, en sé núna, að það var óþarf. Slysið
skiptir þig engu máli, er það? Þú hugsar aðeins um
hvaða áhrif það getur haft á áætlanir þínar.
— Reyndu núað vera svolítiðraunsæ, Penny. Ég væri
fífl, ef ég léti þennan atburðeyðileggja þaðsem eftir er
af lífi mínu. Þess vegna vil ég komast héðan burt. Ég
vil lifa Iffinu með fólki, sem veit ekkert um þetta, því
þá get ég gleymt því.
Penny starði á hann eins og hún tryði ekki sínum eig-
in eyrum, en snerist svo á hæli og fór. Hann reyndi ekki
að elta hana og þegar hún kom í verzlunina, fann hún
Will og þegar hún horfði á hreinskilnislegan svip hans,
fór hún að nýju að öðlast traust til mannkynsins. Það
sem hún hafði uppgötvað um hið rétta innræti Roys,
hafði lamað hana. Hvermg gat hún hafa verið svo
blind, svo skelfilega barnaleg?
Hún eyddi því sem eftir var dagsins i kofanum og
vonaði að Júlía kæmi ekki að spyrja um töflurnar, því
að þær hafði hún ekki fengið.Vincent var óbifanlegur
Frú Matheson er móðursjúk, það væri hættulegt að
gefa henni meira, sagði hann. — Hún er fullkomlega
f rísk likamlega, hef ur ekkert að gera á daginn og sef ur
mikið, svo það er ekki undarlegt að henni gangi illa að
sofa á næturnar líka. Ég hef beðið Mariu að gæta þess
vel að hún nái ekki í nein svefnlyf. Hún er stöðugt að
þvælast í kringum sjúkraskýlið og ég væri þakklátur ef
þú vildir reyna að hafa auga með henni.
Vesalings Júlía, hugsaði Penny, þegar hún dró kjól-
inn upp yfir höfuð sér og skreið undir moskítonetið.
Ég vorkenni konum eins og henni. Það er dásamlegt að
lifa, nóg til að gera og það hlýtur að vera hörmulegt að
þjást af einmanakennd, en eins og læknirinn segir,
maður verður að hjálpa sér sjálf ur að minnsta kosti eru
lyf engin lausn. Hún lokaði augunum og vonaðist til að
geta sofnað dálitla stund, en stöðugt sá hún fyrir sér
brúnt andlit Mikes og hæðnislegt brosið. Hvers vegna
skyldi Júlía vera svo óhamingjusöm, þegar hún hafði
mann eins og Mike til að hugsa um sig? Hún fann að
hana langaði til að heyra rödd hans og f inna hann hérna
í herberginu. Ef mig grunaði eitt andartak, að honum
þætti svolítið vænt um mig, mundi ég stökkva uppí loft
af gleði.
Hún bylti sér órólega í rúminu og þrýsti andlit-
inu niður í koddann. Hún reyndi að gleyma kossinum,
sem hann hafði eitt sinn kysst hana. Ég vildi óska að ég
hefði aldrei komið hingað, hugsaði hún í örvæntingu.
Þá hefði ég aldrei hitt hann og heldur ekki fengið að
heyra sannleikann um dauða pabba. Get ég nokkru
sinni gleymt þvi?
Aldrei höfðu klukkustundirnar fram að kvöldmatn-
um verið svona langar. Hún komst að raun um, að hún
mundi ekki geta horf zt í augu við hitt fólkið þetta kvöld,
svo hún fór í hreinan kjól og gekk yf ir að sjúkraskýlinu.
Venjulega var María að störf um á kvöldin og nú brosti
hún ánægð yf ir að sjá Pennýju og kom því svo fyrir að
þær gátu borðað í skýlinu. Á eftir höfðu þær nóg að gera
að sinna sjúklingunum og Penny gleymdi brátt, hvað
henni hafði liðið illa, en þegar Mike birtist síðar um
kvöldið skall napurleikinn yfir hana aftur eins og hol-
skef la.
Húnfórúrhvita sloppnum. Hann horfði rannsakandi
á hana. Stóru bláu augun voruf ull af sorg og munnvikin
sveigðust niður á við. Ljósa hárið var i hnút i hvirf lin-
um og einhvernveginn fannst honum hún líta út eins og
„Vertu róleg, elskan.hann er bara
aö hósta til a6 yfirgnæfa eitthvert
hljóö sem ekki má heyrast”.
DENNI
DÆMALAUSI