Tíminn - 21.04.1977, Blaðsíða 17

Fimmtudagur 21. april 1977
17
hljoðvarpí
Fimmtudagur
21. apríl
Sumardagurinn fyrsti
8.00Heilsa0 sumri a. Hjörtur
Pálsson dagskrárstjóri
flytur ávarp. b. Herdls Þor-
valdsdóttir leikkona les
sumarkomuljóö eftir Matth-
ías Jochumsson.
8.10Fréttir. 8.15 VeOurfregnir.
Útdr. Ur forustugr. dagbl.
8.30 Vor- og sumarlög, sungin
og leikin.
9.00 Fréttir
9.05 Morguntónleikar. (10.10
Veöurfregnir). a. „Sumar-
iö” Ur árstíöakonsertinum
eftir Vivaldi. Lola Bobesco
og kammersveitin I Heidel-
berg leika. b. Fiðlusónata I
F-dúr op. 24, „Voráónatan”
eftir Beethoven. David
Oistrackh og Lev Oberín
leika.c.Sinfónia nr. 1 op. 38,
„Vorhljómkviöan” eftir
Schumann. Sinfónluhljóm-
sveit LundUna leikur: Josef
Kripsatj. d. Konsert I E-dUr
fyrir tvö pianó og hljóm-
sveit eftir Mendelssohn.
Vera Lljskova og Vlastimll
Lejsek leika ásamt Sinfón-
iuhljómsveit útvarpsins I
Austur-Berlln (Hljóör. frá
Austur-Þýskalandi).
11.00 Skátamessa I Kópavogs-
kirkju Prestur: Séra Arni
Pálsson. Organleikari:
Guöni Guömundsson. Skát-
ar syngja.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veöurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. A frfvaktinni
Margrét Guömundsdóttir
kynnir óskalög sjómanna.
14.00 Sand og Chopin Friörik
Páll Jónsson segir frá.
Lesari auk Friöriks Páls:
Unnur Hjaltadóttir. í dag-
skrárþættinum er leikin
tónlist eftir Chopin.
15.00 „Nord-klang”: Norrænt
samstarf blandaöra kóra
Guömundur Gilsson kynnir.
16.00 Fréttir. 16.15 Veöur-
fregnir.
16.20 Samleikur I útvarpssal
GuÖný Guömundsdóttir,
Hafliöi Hallgrlmsson og
Philip Jenkis leika Trló I
C-dúr eftir Joseph Haydn.
16.40 Barnatlmi I samvinnu
viö barnavinafélagið
SumargjöfFóstrunemar sjá
um val og flutning á efni.
17.30 Lagið mitt Anne Marie
Markan kynnir óskalög
barna innan tólf ára aldurs.
18.00 Frá afmælistónleikum
Skólahljómsveitar Kópa-
vogsí Háskólabiói 26. f.m.,
— fyrri hluti. Stjórnandi:
Björn Guöjónsson. Kynnir:
Jón MUli Arnason.
19.00 Fréttir. Fréttaauki.
kynningar.
19.35 „Aö hugsa ekki f árum
en öldum” Hákon Bjarna-
son skógræktarstjóri flytur
erindi.
20.00 Óperan „Þrymskviöa”
eftir Jón G. Ásgeirsson
Einsöngvarar, ÞjóöleikhUs-
kórinn og Sinfóníuhljóm-
sveit Islands flytja undir
stjórn höfundar. Persónur
og söngvarar:
Loki ... Siguröur Björns-
son, Þór ... Guömundur
Jónsson, Heimdall-
ur ... MagnUs Jónsr
son.Freyja ... GuörUn A
Slmonar, Þrymur ... Jón
Sigurbjörnsson, Systir
Þryms ... Rut L. MagnUs-
son. Aörir söngvarar:
Hákon Oddgeirsson og
Kris tinn Hallsson .
Þorsteinn Hannesson
kynnir.
21.45 Úr fórum Utvarpsins:
Hestasögur eftir Sigurö
Jónsson frá Brún Pálmi
Hannesson rektor les (Áöur
Utv. I aprll 1949).
22.00 Fréttir
22.15 Veöurfregnir Sumar-
dansleikur Utvarpsins
í'ramhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan
Frú Harris fer
til Parísar ©
?'
eftir Paul Gallico
við í lifinu vegna fátæktar/ ætternis og stöðu, ef henni
tækist að eignast þennan dásamlega grip. Fyrir sömu,
svimháu upphæð gæti hún að vísu fengið skartgrip eða
einn demant, sem væri eilíf ur. En f rú Harris hafði ekki
áhuga á demöntum. Einmitt það, að einn kjóll gæti
kostað svona mikla peninga, jók þrá hennar eftir hon-
um. Hún gerði sér vel grein fyrir að ekki var vottur af
heilbrigðri skynsemi í ósk hennar um að eiga hann, en
það kom ekki í veg f yrir að hún þráði það.
Það sem eftir var af þessum raka, leiðinlega og
þokukennda degi hlýjaði hún sér við minninguna um
kjólana, sem hún hafði séð og því meira sem hún hugs-
aði um þá, þeim mun ákafari varð þrá hennar.
Um kvöldið, þegar regnið helltist niður úr þéttri
Lundúnaþokunni, satfrú Harris íhlýjunni í eldhúsi frú
Butterfields, þar sem þær voru önnum kafnar við þá
mikilvægu athöfn að fylla út getraunaseðilinn.
Henni f annst, að svo lengi sem hún mundi, hef ði þær
frú Butterfield lagt af mörkum sinn þriggja pensa
skerf á viku til þessa þjóðarhappdrættis. Það var ódýr
skemmtun miðað við allar þær vonir, allan æsinginn og
spennuna, sem hægt var að kaupa fyrir þrjú pens á
mann. Um leið og seðillinn var útfylltur og kominn í
póstkassann, var hann ímynd ótakmarkaðra auðæva,
þangað til úrslitin birtust í blöðunum og vonbrigðin,
sem aldrei voru þó alvarleg, því þær áttu aldrei von á
að vinna. Einu sinni hafði frú Harris unnið þrjátíu sill-
inga og frú Butterfield hafði nokkrum sinnum fengið
peningana sína til baka, eða réttara sagt spilað frítt
næstu vikuna, en það var allt. Himinháu upphæðirnar
héldu áfram að vera Ijómandi ævintýr, , sem hægt var
að lesa um í blöðunum öðru hverju.
Þar sem frú Harris hafði ekki áhuga á íþróttum eða
tíma til að fylgjast með knattspyrnuúrslitum, og þar
sem möguleikarnir á samsetningu seðilsins skiptu
milljónum, var hún vön að taka ákvarðanir sínar með
ágizkunum og láta guð um afganginn. Það átti að spá
fyrir um úrslit um það bil þrjátíu leikja, og aðferð frú
Harris var fólgin í að láta blýantinn svífa yfjr hverri
linu og bíða þess að boðskapur utan frá eða innan til-
kynnti henni, hvað hún ætti að skrifa. Heppni, var að
henni fannst eitthvað sem hægt var að höndla, eitthvað
sem f laug um loftið og datt stundum í stórum skömmt-
um niður á einhvern. Heppni gat maður þreifað á, grip-
ið og teygt sig í, hún gat verið rétt hjá manni aðra
stundina og verið horfin þá næstu. Þess vegna reyndi
frú Harris að hleypa því óþekkta inn í huga sinn, þegar
hún útfyllti seðilinn sinn. Ef hún fann enga sérstaka
strauma, kaus hún að merkja jafntef li við viðkomandi
leik.
Þar sem þær sátu þarna um kvöldið í lampaljósinu
með getraunaseðlana fyrir framan sig ásamt tebollun-
um, fannst frú Harris hún umvafin andrúmslofti
heppninnar og að það væri álíka þungt og þokan fyrir
utan. Þegar blýanturinn hékk yfir efstu linunni: —
Aston Villa : Bolton Wanderers, leit hún upp og sagði
ákveðin við f rú Butterf ield: — Þetta er fyrir Dior-kjól-
inn minn.
— Hvað þá, vina mín? spurði frú Butterfield, sem
hafði ekki heyrt nema með öðru eyranu, hvað vinkona
hennar sagði, því sjálf taldi hún að trans-aðferðin væri
heilladrýgst við að útfylla seðilinn og var að því komin
að falla í það ástand, að eitthvað sagði „klikk" í huga
hennar og hún skrifaði i hvern reitinn á fætur öðrum án
þess að draga andann.
— Dior kjóllinn minn, endurtók frú Harris og bætti
síðan við með slíkri áherzlu að engu var líkara, en hún
gæti látið óskina rætast í krafti orðanna:— Ég vil eign-
ast DioKkjól.
— Einmitt? tautaði frú Butterfield, sem kærði sig
ekki um að vakna alveg upp úr því draumaástandi, sem
hún var að líða inn í. — Er það eitthvað nýtt sem þeir
hafa fengið hjá Marks & Sparks?
— Marks &Sparks, en sú della! sagði frú Harris. —
Hefurðu aldrei heyrt um Dior?
— Nei, satt að segja, þá hef ég það ekki, svaraði f rú
Butterf ield, sem ennþá var ekki komin almennilega til
:sjálfrar sín.
— Það er dýrasta verzlun í heimi. Hún er í París.
Kjólarnir þar kosta f jögur hundruð og fimmtíu pund.
Nú glaðvaknaði frú Butterfield í hvelli. Neðri kjálki
hennar datt niður og hökurnar skullu saman eins og
harmonikubelgur.
— Fjögurhundruð og fimmtíu-hvað? sagði hún á inn-
soginu. — Já en vina mín, ertu gengin af vitinu?
Andartak fannst frú Harris þetta líka ótrúlega háar
tölur, en næsta andartak var það einmitt upphæðin,
ásamt þránni, sem sezt hafði að i henni, sem styrkti
hana enn.— Lafði Dant á einn slíkan í skápnum sínum,
sagði hún.— Hún fór í honum á góðgerðarsamkomuna í
kvöld. Ég hef aldrei séð neitt líkt á ævinni — ef til vill þó
i draumi eða bók. Hún lækkaði róminn og sagði íbygg-
in: — Ekki einu sinni drottningin á svona kjól. Síðan
bætti hún við fastri röddu: — Og ég ætla að eignast einn
slíkan!
Frú Butterfield var að jafna sig eftir áfallið og,
venjuleg svartsýni hennar birtist nú. — Já, en vina mín,
hvar ætlarðu að fá peningana?
— Hérna! svaraði frú Harris og stakk blýantinum í
getraunaseðilinn til að örlaganornirnar yrðu ekki i
neinum vaf a um til hvers ætlazt var af þeim.
Frú Butterfield mótmælti ekki, þar sem hún hafði
sjálf komið sér upp löngum lista yf ir hluti, sem hún ætl-
aði að eignast ef hún ynni. En svo datt henni annað í
hug. — Slíkir kjólar eru ekki fyrir okkur, vina mín,
sagði hún döpur.
En frú Harris svaraði af ástriðuþunga: — Mér er
alveg sama! Þeir eru það fallegasta, sem ég hef
nokkru sinni séð og ég vil eignast svona kjól!
Frú Butterf ield létsig ekki. — En til hvers ætlarðu að
nota hann, ef þú getur eignast hann?
Frú Harris varð ráðvillt, því hún hafði ekki hugsað
um neitt annað, en aðeins að eignast kjólinn. Það-eina
sem hún vissi, var að hún þráði það meira en nokkuð
annað og þess vegna gat hún ekki svarað öðru en: — Ég
vil eiga hann! Bara eiga hann!
Blýantur hennar hvíldi á efstu línu seðilsins. Hún
beindi athyglinni að honum og sagði: — Jæja, sjáum nú
til. Og án frekara hiks, rétt ejns og fingur hennar
hreyfðust sjálfstætt fyllti hún út reit eftir reit, þar til
allur seðillinn var Cftfiutltur. Aldrei hafði hún verið
svona f Ijót aðþessu. — Þarna! sagði hún sigri hrósandi.
— Heppnin fylgi þér, vina mín, sagði frú Butterf ield.
Hún var svo hrifin af þessu afreki vinkonu sinnar, að
„Það er samþykkt.... ég lofa aö
syngja ekki „Bi, bl og blaka”, og
þú ferö beint I rúmiö klukkan
níu.”
DENNI
DÆMALAUSI