Ísafold - 28.09.1901, Síða 1

Ísafold - 28.09.1901, Síða 1
Kemur ut ýinist einu sinm eÖa tvisv. i viku VerÖ árg. (80 ark. minnst) 4 kr., eriendis 5 kr. eða 11 /* doll.; borgist fyrir miðjan júli (erlendis fyrir fram). ISAFOLD. Uppsögn (skrifleg) bundin við áramót, ógild nema komin sé til útgefanda fyrir 1. október. Afgreiðslustofa blaðsins er Austurstrœti 8. Reykjavík laugardag'inn 28. sept. 1901. 05. b!ao. Bidjið ætíð um OTTO M0NSTBD S DANSKA SMJ0RLIKI, sem er alveg eins notadriúgt og bragðgott eins og smjör. Verksmiðjan er hin elzta og stærsta i Danmörku, og býr til óefað hina beztu vöru og ódýrustu í samanburði við gæðin. Fæst hjá kaupmönnum. XXVIII. árg I. 0 0. F. 83IQ48*/2 III.____ Forngripas. opið md., mvd. og ld. 11—12 Lanasbókasafn opið hvern virkau dag k].12—2 og einni stundu lengur (til kl. 3) md., mvd. og ld. til útlána. Okeypis lækning á spítalsnum á þriðjud. «g föstud. kl. 11 —1. Ókeypis augnlækning á spítalanum fyrsta og þriðja þriðjud. hvers mánaðar k'. 11-1. Ókeypis tannlækning 1 búsi Jóns Sveins- sonar bjá Uirkjunni 1. og 3. mánud. hvers mán. kl. 11—1. Landsbankinn opinn hvern virkan dag k 11—2. Bankastjórn við kl. 12—1. ».!> --T- -t*. ‘ *xix"*i>"^i>F‘?ix"jýi>"xi>,‘<í>"<i>,Vi>.,Vi>.’Vi> Vix Háseta á fiskiskip ráðum við undirritaðir, fyrir næstkom- andi útgerðartíma (1902), upp á hálf- drætti og mánaðarkaup. Atvinnaii borgast að öllu leyti í peninarum. Menn snúi sér til Sigfúsar Bergmann í Hafnarfirði, sem gefur nánari upp- lýsiugar og semur um vistráðin. Bíldudal í ágúst 1901. P. J. Thorsteinsson & Co. l000-1200 "is fyrirtaks-skemtisögur (Vendetta, í lieljar greipum) alveg ókeypis. BjÍT Nýir kaupendur að ísafold 29. árgf., 1902, 80 ark. stórar, fá í kaupbæti Vendettu alla, um 40 arkir samtals, og auk þess söguna I heljar greipum, það sem út verður komið um áramót, á að gizka 12—15 arkir. Þetta verða alls 1000—1200 bls. Sögur þessar báðar eru heimsfrægar skáldsögur. Af V e n d e 11 u seldust 200,000 eintök í Vesturheimi á örstutt- um tíma. Sjálft er blaðið, Isafola, hór um bil helmingi ódýrara, árgangurinn, en önn- ur innlend blöð yfirleitt, eftir efnismergð. Forsjállegast er, að gefa sig fram sem fyrst með pöntun á blaðinu, áður en upplagið þrýtur af sögunum.— Þetta eru hin mestu vildarkjör, sem n o k k u r t ísl. blað hefir n o k k u r n tfma boðið. Handa skólum s Bökverzl. ísafoldarprentsm. (ATJSTURSTRÆTI 8) hefir miklarbirgðir af margs kouar kenslu- bókum, íslenzkum og útlendum, svo og. ritföng alls konar, mjög ódyr. Meðal ísl. kenslubóka má nefna marg- ar í dönsku, ensku, íslenzku, mannkyns- Sögu, landfræði o. fl., o. fl. Ennfremur Biblíusögur, Lærdóms- kver, Vitnisburðarbækur o. fl. Nýtt blað á Norðurlandi. Ekki er það yfirleitt með tíðindum tsljaudi, þótt blað fæðist einhverstað- ar á landi hér. Það er ekki svo fátítt orðið. Þau spretta nærri því eins og liljur á lækjavbökkum, og — eiga séi alloft jafnskamma æfi. Þau eiga og fæst nokkurt skyldarerindi í heiminn eða nytsemdar, enda tíðum feigðarsvipur á þeim undir eins í vöggunni. Öðru vísi er, sem betur fer, háttað um blað ])að, sem verið er að koma á stofn um þessar mundir á Norðurlandi. Þeim eru engir gullhamrar slegnir, Norðlendingum, þótt taldir sóu að ýmstt leyti hinn gervilegasti og myndarleg- asti hluti þjóðarinnar. Það er eins og hreinviðrin nyrðra hafi gert kynslóðina þar bragðlegri og fjörmeiri en f hin- um landsfjórðungunum yfirleitt. Menta- líf hefir þar verið oft og tfðum og er enn í sumum greinum öllu fjöl- breytilegra og engu þróttminna en í hinum landsfjórðungununi. Þar hefði þvf mátt búast við góðum gróðrarskilyrðum fyrir nýtilega blaða- mensku. Sú var og tíðin, fyrir rúmum fjórðung aldar og meir, að þar voru samdar og birtar beztar blaðagreinar á landi hór, þótt blaðamenskunni þeirri væri að öðru leyti heldur ábótavant. En nú um langa hríð hefii Norðurland ver- ið sama sem blaðlaust, og jafnvel ver en blaðlaust. Þess var von, að Norðlendingar yndu því ekki til langframa, að vera bór eft- irbátar annarra laudsbúa. Enda hafa þeir nú tekið rögg á sig, stofnað mynd- arlegt hlutafólag til að halda úti al- mennilegu blaði, og látið sór ekki lynda minna en úrvalsmann til að hafa á hendi ritstjórn þess. Þeir hafa haft gloggan skilning á því, að því að eins var vit í að ráðast í annað eins fyrir- tæki; því að eins von um, að því yrði meiri þrifnaðar auðið en »liljunum«, sem fyr var á miust. Þeir hafa ráðið sór ritstjóra E i n a r Hjörleifsson, eitm hinn færasta og snjallasta blaðarithöfund á vora tungu. Blaðið á að verða vikublað, í lítið eitt minna broti en Isafold, og hefja göngu sína í byrjun næsta mánaðar. Það á að heita »Norðurland«, og verður prentað í hinni nýju prentsmiðju hr. Odds Björns- sonar. Hr. E. H. lagði á stað héðan norður í byrjun þessa mánaðar, meðfram til að undirbúa útkomu þess, kom til Akureyrar 11. þ. mán. og er seztur þar að. Fólk hans fer norður með strandskipi 9. næsta mán. Hlutafélagið nefnist og »Norðurland« og meðal stjórnenda þess eru þeír nafn- greindir, alþingismennirnir Ólafur I|i'iein og Stefán Stefánsson kennari á Möðru- völlum. Ekki þarf þess að geta, að ísafold muni meir en lítil eftirsjá í hr. E. H, En því að eins er þessi breyting á orðin, og það með vilja og ráði eiganda og áhyrgðarmanns þessa blaðs, að það var leiðin til að tryggja sér lið hans á- fram í baráttunni, —hinni hörðu og örð- ugu barattu fyrir viðreisn landsins, í móti hinum mörgu skaðræðisöflum, sem halda vilja þjóðinni niðri í hinu sama fetii örbirgðar og umkotnuleysis, mentunar- skorts og ósjalfstæði, er hún hefir í leg- ið um langatt aldur, eða jafnvel vilja sökkva henni enii dýpra. Hr. E. H. hefir með þessari breytingu ekki gert nema fært sig úr stað í fylkingunni, fært sig út í annan fylkingarartninn, þar sem var forustu vant, en á enguni völ honum jafnsnjölhtm, og mttn hattn berjast þar engu óvasklegar ett áðttr. Fyrir því er það, að ytn leið og Isa- fold minnist með miklu þakklæti margra ára frábærlega lipurrar samvinnu og ó- metanlegs fulltingis meðritstjóra síns, er henni það mikið gleðieffii, að vita svo vel skipað rúm það, er nú hefir hann að sér tekið. Kapt. Hovgaard Og botnvörpungar. Ar eftir ár hefir verið mikil fiski- ganga upp að suðurströnd landsins í febrúar og marzmánuði. Eftir fornri venju hefir því verið útlit fyrir góðæri fyrir fiskimenn við Faxaflóa. En síð- an botnvörpuskip fóru að venja kom- ur sínar til þessara fiskistöðva hafa þessar vonir brugðist. Fiskimennirnir hafa ár eftir ár séð strandgæzluskipið koma, og væntu sér verndar af því framan af. En svo hefir sú vernd reynst allsendis ónóg. Hinir útlendu yfirgangsseggir hafa eftir sem áður farið með þennati atvinnuveg fjölda manna, enda hefir strandgæzlan verið svo stopul, að þeir hafa haft g’ott næði til að fiska í landhelgi. Við og við hefir strandgæzluskipinu tekist að hremma sökudólgana, og hefir það að vísu verið fagnaðarefni; en Htilsvirði hefir það verið, þó að nokkur skip af öllum þeim hóp, sem spilt hafa fiski- veiðum opnu bátanna, hafi orðið fyrir lítils háttar útlátum, — í samanburði við hitt: hefði landhelgissviðið verið varið svo, að hinir útlendu botnvörpu- veiðendur hefðu aldrei haft frið til að vera þar að veiðum. f>að var því samkvæmt reynslu undanfarandi ára orðin trú manna, að í raun og veru væri ekkert gagn að komu strandgæzluskipsins. Og verður því ekki neitað, að slælegri framgöngu varðskipsins var um kent, þó að for- menn þess muni yfir höfuð hafa látið sér ant um, að reka vel erindi sitt. Skipið lá oft tímuuum saman inni á höfnum, og enskir fiskimenn vissu nær því ávalt, hvar þess var von, og gátu svo athafnað sig í næði. Jpegar sú fregn barst hingað, að kapt. Hovgaard væri væntanlegur til að vera foringi Heimdalls, vöknuðu nýjar vonir í brjóstum íslenzkra fiski- tnattna. þessi maður hafði, meðan hanu stýrði póstskipum hér við land, getið sér þann orðstír hjá íslendiug- um, að þeir þóttust mega við góðu búast; og þær vonir hafa sannarlega ekki brugðist. það kom fljótt í ljós, þegar kapt. Hovgaard kom í vor er leið, að hann hagaði sér gagnólíkt því, sem áður hafði tíðkast. Hanu hefir í stuttu máli alla tíð síðan hann kom verið á verði, svo að botnvörpungar hafa engan frið haft í landhelgi; þeir hafa aldrei vitað, hvar sá ndanski djöfulh (svo nefna þeir hann) var, og hvergi verið örugg- ir fyrir honum. í öskuroki og frost- hörkum hefir hann haldið skipi síuu til hafs og aldrei legið á höfnum stundu lengur, nema í nauðsynja-er- indum. Og er það eftir kunnugum haft, að nóg hafi verið boðið Heim- dalli og skipverjum í þeim svaðilför- um vetrarmáuuðina. Skipið er illa lagað til slíkra vetrarferða, og mundi jafnvel flestum íslenzkum sjómönnum þykja ill æfi sú, er undirmenn og yfir- menn áttu við að búa, þegar veðrin voru verst, þar sem ekkert viðlit var að halda hlýju í skipiuu; alt hélaði innan skips, jafnvel legurúm manna; rann svo alt út í vatni, íverufatnaður og rúmföt, þegar frostin linuðu. En með þessari harðneskju, með þessari dæmalausu elju og atorku hefir kapt. Hovgaard tekist svo að vernda landhelgissvæðið, að það er ein- mælt meðal fiskimauna, að útlendir fiskimenn hafi þetta ár engar skemdir gert á fiskimiðum í landhelgi. Hann hefir þanuig sýnt, að það má takast, að veita nægilega vernd með einu skipi. Oft hafði áður verið orð á því gert, að nokkrir íslendingar styddu útlend- ingana í yfirgangi þeirra. Með þeim áhuga, sem kapt. Hovgaard hefir á því, að halda hlífiskildi yfir fiskimiðun- um, gat hann ekki látið þessa menn aftkiftalausa. Haun hefir og gert sitt til þess, að þvo þann smánarblett af íslendingum, að þeir hjálpuðu sjálfir til þess, að spilla atvinnuveg sínum með því, að rótta útlendum ránsmönn- um hjálparhönd, og það er óhætt að segja, að þessir botnvörpunga beininga- menn eru einu mennirnir hér á landi, sem hafa ímugust á honum; allir aðr- ir hljóta að kunna honum hinar beztu þakkir fyrir frammistöðuna í sumar, og óska einkis framar en þess, að oss mœtti auðnast að njóta hans við á- fram nœsta ár að minsta kosti. í einhverju dönsku blaði var þess getið í surnar (að oss minnir í »Berlingi«), að Englendingar hefðu fundið ný fiski- mið suður og austur af Vestmanneyj- um og hefðu aflað þar mikið í vor. |>etta er vitleysa. Fiskimið þessi eru löngu kunn, og hafa staðið í sjóbréf- um vtsc um 20 ár. En sannleikurinn

x

Ísafold

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.