Tíminn - 29.05.1996, Blaðsíða 5

*
5

km
LEIKHUS
GUNNAR STEFÁNSSON
dagslega, þab er líklega þab
sem átt er við með tali um
„hugvíkkandi vangaveltur".
Sá er að vísu munur á þessu
nýja og hinu fyrrnefnda verki
úr Lindarbæ, að einleikurinn
Ég var beðin að koma er ekki
heildstætt verk á sama hátt.
Það er óneitanlega bláþráðótt
og skortir röklega framvindu.
Heildarmyndin er nokkuð
óljós og sú persónugerð sem
hér er leidd fram ekki sérlega
skýr, enda víst ekki ætlunin.
Engu að síður er nægileg dýn-
amík í textanum svo að dugði
þeim Guðjóni Pedersen og Sig-
rúnu Sól Olafsdóttur til að búa
til ásjálega sýningu í Kaffileik-
húsinu á miðvikudagskvöldið.
Það er ýmiss konar sérleikur
í sýningunni, eins og vænta
má af Guðjóni Pedersen. Það
sást þegar í upphafi sýningar.
Venja hefur verið í Kaffileik-
húsinu að leikhússtjóri ávarpi
leikhúsgesti í upphafi og gefi
þeim nauðsynlegar upplýsing-
ar. í þetta sinn steig á gólfið
maður með gítar og söng ræb-
una. Síðan kom konan inn og
neytti leikstjórinn hér vel
ljósabúnaðar sem var einkar
haglega útbúinn, og hreyfilist-
ar, svo að sýningin er býsna
fjölbreytt í sjónrænum skiln-
ingi og rýmib vel nýtt.
Sigrún Sól er álitleg leikkona
og er minnisstæð úr sýningu
Ingu Bjarnason á Trójudætr-
um í Iðnó ekki alls fyrir löngu.
Þessi leikkona hefur svip og
raddblæ með undirtónum sem
gefur sterka nærveru, og hún
nýtti vel þá kosti sína í leikn-
um, rauður búningurinn var
einnig til þess fallinn að undir-
strika hinn ófyrirséba lífskraft
sem ræða konunnar miðlar í
meðförum Sigrúnar. Sumt
skilur maður ekki vel hvaða
tilgangi þjónar, eins og hinn
ítarlegi erótíski kafli sem var í
hreinum vikublabsstíl og
teygður út á ystu nöf af því að
þar brást það íróníska tvísæi í
textanum sem á þarf að halda
til að hann verði ekki klám-
fenginn. En leikkonan skilaði
honum reyndar smekkvíslega.
Það sem best tókst í sýning-
unni var leikurinn með hvers-
dagsklisjurnar. Til dæmis lýs-
ing á því hvernig á að nota
ketil og brauðrist. Textahöf-
undi, leikstjóra og leikara lán-
aðist stundum að lyfta þessu
svo upp, að úr neistaði.
Ég var beöin að koma er lítil
sýning, fagmannlega unninn
„performans", af hálfu þeirra
sem . að henni standa. Hún
sómir sér því vel í einleikjaröð
Kaffileikhússins.
Tímamynd ÞÖK
A5 víkka út
klisjumar
Kaffileikhúsiö: ÉG VAR BEÐIN AÐ
KOMA. Einleikur, samsettur úr á&ur
birtum og óbirtum textum eftir Þor-
vald Þorsteinsson. Leikstjóri: Gu&jón
Pedersen. Leikari: Sigrún Sól Ólafs-
dóttir. Ljós: Jóhann Bjarni Pálmason.
Frumsýnt í Hla&varpanum 22. maí.
Þetta er þriðja einleikssýn-
ingin í Kaffileikhúsinu í þess-
ari lotu. Þorvaldur Þorsteins-
son leggur til textann að þessu
sinni, en svo er að sjá að hann
sé ekki saminn og hugsaður
sem heild, heldur hafi þau
Guðjón og Sigrún Sól sett
hann saman, því þau eru skrif-
uð fyrir „leikgeröinni", sem er
eitt herjans tískuhugtak í leik-
húsi núna og þarfaþing, því að
enginn veit almennilega hvað
það þýðir.
Þetta er verk sem í sjálfu sér
má vel kallast leikgerð. Það
kemur manni fyrir sjónir eins
og sundurleit leiftur, eins kon-
ar landkönnun á mörkum
hversdagsraunsæis og ímynd-
unar. Sem sagt það sem á fínu
máli er kallað póst-módern-
ismi og enginn sem vill tolla í
tískunni má vanrækja.
Konan sem hér stígur á svið
segist hafa verib beðin að
koma. Hún hefur meðferðis
tösku, í henni er teketill,
brauðrist og fleira þess háttar.
Hún er sölukona og falbýður
þennan varning. Sem slíkri
starfsstétt heyrir til er konan
brosmild og hress, en smám
saman kemur í ljós að ekki er
allt sem sýnist. Bak vib sölu-
mannsgervið býr ótti og ófull-
nægja, angist. Hún segir ýms-
ar furðusögur úr lífi sínu, hún
dansar, gerir leikfimiæfingar,
talar um marga hluti og ekki
síst samskipti við karlmenn,
framhjáhald og þess konar. En
með öllu þessu, „sögu- og
samtalsbrotum, kunnuglegum
klisjum og hugvíkkandi
vangaveltum", eins og segir í
kynningu í leikskrá, fer konan
meb áhorfandann um „ólíkar
lendur mannssálarinnar, bæði
vegi og vegleysur", svo sem
þar er líka svo skáldlega að
orði komist.
Þorvaldur Þorsteinsson er
býsna lunkinn höfundur og
kann að skrifa lifandi texta til
leikrænna nota. Síðast sá ég
leikverk sem hann samdi fyrir
Nemendaleikhúsið og sýnt var
í Lindarbæ. í því var liðlega
þræddur stígur milli hvers-
dagsraunsæis og afkárastíls.
Galdurinn er að sýna það fjar-
stæðukennda í hinu hvers-
Sigrún Sól í hlutverki sínu í „ Ég var bebin oð koma".
Frissa fríska
leikarnir
Frissa fríska leikamir verða
haldnir á Akureyri dagana 7.-
9. júní nk. Ef vel tekst til, þá er
fyrirhugaö ab þetta verbi ár-
viss viðburður á Akureyri.
Frissa fríska leikarnir eru
fyrst og fremst barna- og ung-
lingahátíð sem Hestamanna-
félagið Léttir og íþróttadeild
Léttis standa fyrir og er svolít-
ið öðruvísi en venjulegt hesta-
mannamót.
Mótaformið verður fyrst og
fremst þannig að allir geti ver-
ið með og haft jafnframt gam-
an af.
Keppt verður í sex aldurs-
flokkum: flokkur 7 ára og
yngri appelsínuþraut Frissa,
flokkur 8-9 ára eplaþraut
Frissa, flokkur 10-11 ára Frissi
fljóti, flokkur 12-13 ára fána-
þraut Frissa, flokkur 14-15 ára
Frískandi þrautir og að síðustu
Frissa-flokkurinn, sem er ætl-
aður fyrir þá keppendur sem
eru meira vanir. Leikarnir fara
fram á Hlíðarholtsvelli og fyrir
framan samkomuhúsið.
Undirbúningur er langt á
veg kominn og skráningar að
streyma inn bæði frá einstak-
lingum og félögum víða af
landinu. Stefnt er að því að
gera leika þessa sem mest að-
laðandi fvrir keppendur sem
Framkvœmdanefnd Fríssa fríska leikanna og hesturinn Frissi fríski, sem nefndur hefur veríð eftir leikunum.
og áhorfendur. styrktaraðili leikanna, en það framleiðir Frissa fríska drykk-
Kaupfélag Eyfirðinga er aðal- er Mjólkursamlag KEA sem inn góða. ■