Réttur - 01.06.1937, Blaðsíða 13

KjósiO Einar á þing!
Eftir Kristinn E. Andrésson.
Við kommúnistar erum litlir persónudýrkendur. Við
vitum, að sagan er ekki sköpuð af nokkrum einstak-
lingum, heldur baráttu og vilja fjöldans. En við vitum
einnig, að fjöldinn án góðrar forystu getur enga stór-
sigra unnið. Við greinum ekki að stórmennið og fjöld-
ann, segjum ekki, að annar aðilinn vinni allt. Við segj-
um: mikilmennið, borið uppi af vilja og óskum fjöld-
ans, þarf til að skapa sögu hverrar þjóðar.
Við höfum ekki aðhyllzt þá kenningu, að mikil-
mennin ein sköpuðu alla sögu. Við höfum hafnað
henni algerlega, kennslubækurnar með dýrkun kónga
og keisara (sem reyndar engin stórmenni hafa verið)
hafa vakið andúð hjá okkur. Sú andúð hefir verið svo
sterk, að hún hefir jafnvel hrakið okkur út í andstæð-
una, að afneita áhrifum einstaklingsins.
Við höfum gert mjög lítið að því, að halda fram
okkar beztu mönnum. Af misskilinni hæversku höf-
um við ekki einu sinni látið þá njóta sannmælis, ekki
kunnað við að bera þeim það lof, sem þeir hafa átt
skilið. Eg fæ ekki séð, að neitt réttlæti slíka hæ-
versku. Hún leiðir beinlínis til þess, að dylja fyrir
fólkinu kosti þeirra, en í þess stað hampa andstæðing-
arnir jafnvel mest hinum verstu skaðsemdarmönnum.
Eg leyfi mér að brjóta þessa reglu kommúnista, og
bið að líta ekki á það sem persónudýrkun, þó eg skrifi
fáein orð um Einar Olgeirsson í tilefni af næstu kosn-
ingum.
Hann er efstur á lista okkar í Reykjavík. Þar ætlum
við að koma manni að. Við álítum sigur vinstri flokk-
anna vera lífsmál þjóðarinnar. Við vitum þann sigur
ekki öruggan nema atkvæði kommúnista komi að not-
um. Barátta okkar stendur í Reykjavík. Hún stendur
um Einar Olgeirsson.
Þó menn hafi ekkert lesið nema andstæðingablöð
141