Réttur - 01.04.1978, Qupperneq 20

og stjórnmálum. Hins ber vel að gæta að
Alþýðubandalagið hefur nú, ef til stjórn-
arþátttöku kænti, alit öðrum verkefnum
að sinna en urðu afrek þess í tveim síð-
ustu vinstri stjórnum: stækkun landhelg-
innar, útrýming atvinnuleysisins og stór-
feldar félagslegar umbætur. Nú reynir á
það með verkalýðssamtökin að bakhjarli
að vera baráttusveitin við auðugt brask-
valdið í Reykjavík, hefja þjóðina upp úr
skuldafeninu, gera ltana eínahagslega og
pólitískt sjálfstæða á ný, að skipuleggja
atvinnulíf landsins á heilbrigðum grund-
velli samstarfs ábyrgra stétta í þágu þjóð-
arheildar, auk allra Jreirra annarra sviða,
sem vinna Jrarf á og ekki eru gerð að um-
talsefni í þessari grein.
Eina aflið, sem nú getur bjargað ís-
landi, eru samstarfandi verkalýðsflokkar,
er héðan af haldi um stjómvöl íslensks
Jrjóðfélags, með samstillt og stórhuga
verkalýðs- og starfsmannasamtök að baki.
Það verða vafalaust ýmsar veilur í fram-
kvæmd til að byrja með, ágreiningur um
ýms mál, sem leysa þarf í bróðerni, óþol-
inmæði með seinagang ýmissa fram-
kvæmda - og aðrir mannlegir veikleikar
að verki. En aðalatriðið er að gefast ekki
upp, sundra ekki samstarfinu, hefja í sí-
fellu baráttuna af fullri hörku að nýju,
ef of mikið hefur verið á slakað.
Nú vofir atvinnuleysið, Jrjóðargjald-
þrotið, tortíming efnaliagslegs sjálfstæðis
og allt, sem af Jressu leiðir, yfir. Þá er
gott að minnast Jress heits er Alþýðusam-
bandið gaf 1934, þegar miklar hættur
vofðu einnig yfir. Það liljóðaði svo:
„Fyrir því skorar 12. þing Aiþýðusam-
bands íslands á flokka þá, sem fara með
völdin í landinu, að neyta valdanna til
þess að forða alþýðu þessa lands frá
þeim örlögum (er áður var lýst E. 0.) og
heitir til þess fuiltingi þeirra mörgu þús-
unda vinnandi manna og kvenna, sem
Alþýðusambandið skipa, og öliu því
harðfylgi, er alþýðusamtökin hafa yfir að
ráða.“
Það hef ég fyrir satt að orðið „harð-
fylgi' hafi í Jiessa ályktun, sem einróma
var samþykkt, komið frá þeim gætna og
varkára forseta sambandsins, Jóni Bald-
vinssyni.
Þegar svona var hugsað, mælt og sam-
þykkt 1934 — þegar verkalýðsflokkarnir
voru aðeins 28% þjóðarinnar og aiþýðu-
samtökin eru í bernsku miðað við nútím-
ann — hvað mega þá ekki verkalýðsflokk-
ar með 45% þjóðarinnar og samtök
launafólks, er ná til alls verkalýðs og
allra launamanna — yfirgnæfandi meiri-
hluta þjóðarinnar — hugsa, ákveða og
gera, þegar lífsafkoma alþýðu, efnahags-
legt sjálfstæði þjóðar og framtíðarfrelsi
íslands og íslendinga liggur við.
Með valdbreytingunni miklu 1978,
krefst aljrýðan þess að gengið sé inn á
nýja leið í íslenskum stjórnmálum. Þrjá-
tíu ára hjaðningavígum, Jrar sem yfir-
stéttin ætíð beitti ríkisvaldinu til að
vinna upp ósigra sína í kaupdeilum, ætti
nú að vera lokið - og örugg sókn fram á
við tryggð, ef rétt er undirbyggt atvinnu-
lífið og af viti stjórnað.
Vissulega verður leiðin skrykkjótt og
mun oft valda vonbrigðum - ])að er Jrví
miður svo erfitt að „brjótast Jrað beint“.
En það verður að feta þá leiðina áfram
til enda, því hún er þrátt fyrir alla erfið-
92