Réttur - 01.01.1988, Blaðsíða 29

kallað saman fyrr en 9. júlí og þá í her-
teknu landi. Samþykkt þess á hernáminu
nýja var þá knúin fram með ofbeldi byssu-
stinganna, — ólöglegt í alla staði. Og síð-
an hefur innrásarherinn verið hér ólög-
lega í krafti ofbeldis og hervalds — og vill
láta kalla sig „verndara“.
Það er máske rétt að minna á ummæli
tveggja manna í sambandi við hernám
Bandaríkjanna á íslandi:
Sigurður Hlíðar, þingmaður Sjálf-
stæðisflokksins, gerði svofellda grein fyrir
atkvæði sínu 9. júlí, eftir að hafa fyrst
sagt að hann hefði hugsað sér að greiða
atkvæði gegn „samningnum“, er hann var
á leið til þings:
„Mun ekki verða komist hjá að gera
þennan samning við Bandaríkin, því hníf-
urinn er á barka okkar. Þessi ríki hafa ráð
okkar allt í hendi sér og geta bannað alla
flutninga til landsins, þau geta komið í
veg fyrir það, að við getum flutt einn físk-
ugga úr landi og stefnt þannig fjárhag
okkar og lífí í hættu“. — Út frá þessum
forsendum sagði Sigurður já.
Cordell Hull, utanríkisráðherra USA,
var heldur ekkert að fela. Hann segir í
endurminningum sínum. „Við gerðum á
Norður-Atlantshafi meiriháttar ráðstöfun
til verndar okkur sjálfum með því að
senda hernámslið (á ensku: „occupation
force“) til íslands í byrjun júlí til að taka
við af breska herliðinu þar.“
Þannig var það í júlíbyrjun; ólöglegt
hernám íslands — og alla tíð síðan hefur
það verið svo: Hernám áður en forseti og
Alþingi hafa samþykkt það, sem er skil-
yrði slíks í stjórnarskránni.
47 ára ólöglegt hernám, sem stofnar lífí
þjóðarinnar í hættu, ef til styrjaldar
kemur. „Vernd“ er aðeins hræsni og yfir-
drepsskapur.
íslensk þjóð verður að gera sér Ijóst að
Bandaríkin hafa með hótunum rænt landi
voru og reist hervirki sín og halda því
áfram.
Þau búa sig undir að fylla Atlantshafíð
í nánd okkar með eldspúandi kafbátum,
er eitri það og fískinn í sjónum.
Jafnframt býr enskt og þýskt auðvald
sig undir það hægt og hægt að sölsa undir
sig þá 200 mílna fískveiðilögsögu, er við
áunnum okkar með harðri baráttu og
fórnum.
— Og allir þessir aðilar segjast vera
„bandamenn“ okkar og „verndarar“.
Hvort getur meiri hræsni?
Er ekki tími til kominn að við losum
okkur úr þessum félagsskap, sem stofnar
sjálfstæði okkar, lífsafkomu og lífí í hættu
— og reynum með aðstoð Sameinuðu
þjóðanna að fá að lifa?
P.S.
Eftir að þetta var skrifað birtist grein í
Alþýðublaðinu 13. febrúar eftir Magnús
Gunnarsson forstjóra SÍF (Sölusambands
ísl. fiskframleiðenda) undir fyrirsögninni
„Aðild að EBE eða ríki í USA“. Varar
hann þar við að svo gæti farið „að við yrð-
um að innlimast í aðra hvora efnahags-
heildina sitt hvorum megin Atlantshafs-
ins“. Ræðir hann í greininni einkum hætt-
una frá Efnahagsbandalaginu. — Þessi
grein staðfestir hættuna, sem yfir okkur
vofir og nauðsynina á að eignast banda-
menn, sem geti haldið aftur af hinum
svokölluðu „bandamönnum“ okkar
(Nato), sem einungis eru að hugsa um að
gera ísland að nýlendu sinni til arðráns og
herstöð.
29