Morgunblaðið - 04.02.2006, Qupperneq 40

Morgunblaðið - 04.02.2006, Qupperneq 40
40 LAUGARDAGUR 4. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Jón Elías Vagns-son fæddist á Látrum í Aðalvík 3. mars 1929. Hann lést á heimili sínu 26. janúar síðastlið- inn. Foreldrar hans voru Anna Jakobína Hallvarðsdóttir, f. 19.12. 1896, d. 2.12. 1990 og Vagn Jóns- son, f. 26.7. 1895, d. 4.7. 1965. Systkini Jóns eru Sigríður, Jóhannes, d. 1945, Brynhildur, d. 1980, Guðmundur, Rósa, d. 2002, Hin- rik, Þorgerður og Svanhildur. Eiginkona Jóns er Jóhanna Unnur Reimarsdóttir f. 25.5. 1929. Börn þeirra er 1) Guðrún, maki Unnsteinn Halldórsson. Börn: Arna Vigdís, í sambúð með Guðna Þór, börn þeirra eru tvö, Arey Rakel og Darri Þór, Jón Elí- as, Egill Már og Unndís Ýr. 2) Erla, maki Víðir Ólafsson, börn þeirra eru Andri, Snævar og Elena Dís. 3) Jó- hannes, f. 29.3. 1962, d. 3.8. 1962. 4) Vagn Jóhannes, maki Pálína Eyja Þórðardóttir, börn þeirra eru Margrét Unnur, Jón Þór og Stella Þóra. Fyrir átti Jóhanna eina dóttur, Vigdísi Petrínu Berg- mundsdóttir, f. 3.2. 1944, d. 13.8. 1973. Útför Jóns fer fram frá Hnífs- dalskapellu í dag og hefst athöfn- in klukkan 11. Elsku pabbi, það er erfitt að setjast niður og skrifa. Maður er svo tómur þessa stundina. Efst í huga okkar er þakklæti fyrir allt, þú varst þessi þögla rólega týpa eða eins og við systkinin minnumst þín, algjör klett- ur, alltaf hægt að treysta á þig. En svo kom fyrsta áfallið 2003 þegar þú tilkynntir okkur að þú værir með krabbamein. En það fór betur en á horfðist, þú fórst í erfiðan uppskurð en náðir að jafna þig nokkuð vel. Gast farið í Aðalvíkina sem var þér svo kær, þú fórst þangað hvenær sem færi gafst. Af því að fylgjast með ykk- ur Gerðu og Hinrik þar sást vel hve ykkur þótti vænt um víkina góðu. Enda tveir síðustu bátarnir þínir nefndir eftir örnefnum þaðan, Ritur og Darri. Í nóvember síðastliðnum kom svo annað áfall, veikindin höfðu tekið sig upp aftur en þó verr í þetta skiptið, af mun meiri alvöru. En fegin erum við að hafa átt góð jól og áramót með þér. Í byrjun janúar fór þér ört hrak- andi en eina ósk þín var að fá að liggja heima og fá að enda ævina í húsinu sem þú byggðir og bjóst í í 39 ár. Þessi síðasti hálfi mánuður er okkur systkinum mjög kær þar sem við átt- um mjög góðar stundir saman og er- um við þakklát fyrir að hafa getað uppfyllt síðustu óskina þína. Það er erfitt að koma á Dalbrautina þessa dagana og sjá klossana þína í forstof- unni, þína uppáhaldsskó, og svo tóm- an stólinn í stofunni en þar sast þú oftar en ekki með kaffibollann. Þú varst maður vanans, sast yfirleitt allt- af á sama stað í eldhúsinu og hoppaðir yfir girðinguna til að fara á bílastæð- ið. Elsku pabbi, takk fyrir allt. Við og barnabörnin eigum góða minningu í hjörtum okkar um góðan mann. Þín börn, Guðrún, Erla og Jóhannes. Jón Vagnsson, já, ertu tengdason- ur hans, voru fyrstu viðbrögðin sem ég fékk hjá vinnufélögum og fleirum þegar verið var að spyrja mig út úr hver ég væri og hverra manna þegar ég kom til Ísafjarðar fyrir 22 árum. Jón var vel þekktur á Ísafirði og allir höfðu sömu sögu af honum að segja; hann er traustur eins og klettur og talar ekki af sér. Þetta var sú mynd sem allir höfðu af honum. Ég hins vegar hef alltaf verið mjög ólíkur Jóni, frekar hætt til að tala of mikið og fleira í þeim dúr. Þrátt fyrir þenn- an mun á okkur og eins aldursmuninn þá náðum við strax vel saman. Við vorum komnir í bátasmíði og útgerð innan árs frá því að ég kem vestur og stendur það enn. Jón var nýjunga- gjarn og tæknisinnaður, meira en margur yngri maðurinn og kunni hann hvergi betur við sig en um borð í Darranum, hvort sem hann var á handfærum eða að skjóta fugl. Jón var einn af þessum mönnum sem allt- af halda ró sinni sama á hverju geng- ur. Lífið hjá honum var einfalt, hann þurfti ekki að þeytast til útlanda eða um landið til að leita að lífsfyllingu. Honum nægði að vera heima hjá sér eða þá í Aðalvíkinni með fjölskyldunni og gömlu æskuvinunum þeim Frigga og Kristbirni. Það dugði alveg og meira til. Eftirminnilegt er þegar þeir félagarnir héldu upp á 60 ára ferm- ingarafmælið í Aðalvík, þá stóð elda- mennskan hjá Kristbirni upp úr og talaði Jón mikið um það hve gaman hefði verið hjá þeim félögum. Það var lýsandi fyrir Jón hve stað- fastur hann var í því að eyða síðustu dögunum heima hjá sér hjá börnum sínum og fjölskyldu. Þar sannaðist hið fornkveðna að heima er best. Víðir Ólafsson. Elsku afi, það er erfitt að setjast niður og skrifa minningargrein um þig, góðar minningar fylla huga minn og ég veit ekki hvar ég á að byrja. Það hefur skapast tómarúm í hjarta mínu, því þar áttir þú vissulega stórt pláss. Ég er svo þakklát fyrir að hafa átt þig sem afa, er þakklát fyrir allar góðu stundirnar þegar ég var yngri. Það var alltaf fastur punktur að koma á Dalbrautina, henda af sér úlpunni og beint inn í stofu. Þar sast þú oftast með kaffið þitt og mola. Það er óhætt að segja að þú hafir dekrað mig svolít- ið enda var ég ófáar stundirnar hjá ykkur ömmu. Þegar ég var lítil þá sóttir þú mig reglulega til að fara á rúntinn og eftir því sem ég eltist kenndir þú mér svo margt, þegar ég var tæplega 5 ára kenndir þú mér að lesa, Mogginn var kennslubókin, stuttu seinna kenndir þú mér á klukku og að tefla og ég fékk að smíða báta í bílskúrnum. Þú kenndir mér líka að sjóða fisk, þú varst svo ánægð- ur með eldamennskuna og sagðir að svona ætti fiskur að vera. Við gerðum svo margt bara tvö saman, fórum í göngutúra upp í fjall, söfnuðum frí- merkjum og fórum í Aðalvík, horfðum á sjónvarp eða áttum þöglar stundir í stofunni. Þú hafðir svo góða nærveru. Alltaf gat ég treyst á þig, þú varst alltaf til staðar og boðinn og búinn að gera allt fyrir mig. Ég sakna þín svo sárt. Þú hafðir svo mikið yndi af barna- börnunum þínum. Þú bjóst til hatta, báta og skutlur sem vöktu mikla lukku, þú hændir okkur hljóðlega að þér. Ég er svo ánægð með að þú hafir náð að kynnast börnunum mínum. Darri Þór fékk að kynnast þér stutt en það var gaman að sjá þig ljóma gegnum veikindin þegar þú heyrðir nafnið hans. Þér fannst börnin mín svo góð og spurðir iðulega hvort Arey Rakel væri ennþá jafn stillt. Þér og Guðna kom líka vel saman, áttuð sam- eiginlegt áhugamál, glænýir bílar voru oftar en ekki aðalumræðuefnið í heimsóknunum. Ég vildi óska að ég hefði fengið lengri tíma með þér og að börnin mín fengju að alast upp með þér eins og ég. En í staðinn lifi ég fyrir góðar minningar og ég mun segja þeim frá þér. Ég vildi óska að ég hefði sagt þér oftar hvað þú skiptir mig miklu máli, hvað mér þótti rosalega vænt um þig, en það vissir þú líklega og ég veit hvað þér þótti vænt um mig. Ég fann þetta ljóð og mér finnst við hæfi að kveðja þig með því. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð. Þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir.) Elsku afi, takk fyrir allt, þín Arna Vigdís. Hann afi Jón var alltaf tilbúinn til að gera hvað sem mig vantaði, hvort sem það þurfti að skutla mér í bæinn eða leyfa mér að gista yfir helgi. Á sumrin fórum við saman á sjó á Darr- anum og veiddum fisk í soðið. Einnig vorum við oft saman í Aðalvíkinni. Þar fór afi með mig um allt og sagði oft sögur af því þegar hann var að vinna á fjallinu. Skemmtilegt var líka að fara í ökuferðir á fjórhjólinu með afa. Bíltúrarnir í bæinn á sunnudög- um eru líka eftirminnilegir, þá feng- um við okkur alltaf kók og pylsu í Krílinu. Elsku afi Jón, ég á eftir að sakna þín mikið. Þín afastelpa Elena Dís Víðisdóttir. Elsku afi, takk fyrir allar góðu stundirnar sem við áttum. Mér fannst alltaf mjög gaman að vera útí Hnífs- dal hjá þér og ömmu, leið alltaf mjög vel hjá ykkur enda varstu alltaf rosa- lega góður og þolinmóður við mig, t.d. þegar þú sást að mér líkaði ekki það sem var í matinn þá fórstu alltaf með mig útí sjoppu eftir mat. Þegar ég var 12 ára og þú byrjaðir að leyfa mér að koma með þér á skak, sama þó ég væri sjóveikur, bauðstu mér alltaf aft- ur með nokkra túra í þrjú sumur. Ég hafði rosalega gaman af því. Vonandi líður þér betur núna eftir erfið veikindi. Gleymi þér aldrei. Snævar. Jón vinur minn Vagnsson er látinn. Hann lést á heimili sínu í Hnífsdal 26. janúar sl. Jón hafði greinst með ill- vígan sjúkdóm fyrir um það bil þrem- ur árum. Kynni okkar urðu fyrst 1938 þegar ég kom að Látrum, frá Sæbóli. Þau hafa staðið allar götur síðan og ekki margir skuggar fallið á. Jón var fæddur og uppalinn að Látrum og var níu ára er við hittumst. Hann var rúmum tveimur árum eldri en ég og hafði oft frumkvæði að gerðum okkar, meðan við vorum á barnsaldri. Við lékum okkur eftir því sem tími vannst til, á skíðum, skautum og sleða. Á stundum vorum við látnir aðstoða fullorðna fólkið, eftir getu. Vetur var oft langur á Hornströndum og ljós- meti af skornum skammti, þannig að ekki höfðum við góða aðstöð til lær- dóms. Jón var meðalmaður að vexti, þrekinn og fylginn sér við öll störf. Hann var áræðinn og lét ekki hlut sinn ef áræðni var þörf. Klettamaður var hann góður og fór á því sviði það sem við félagar hans treystum okkur ekki til að fara. Hann var ekki sérlega málgefinn en ef hann var í hópi æsku- félaga sinna var margt skrafað um menn og málefni liðins tíma. Á síðustu árum höfum við fjórir æskuvinir frá Látrum farið þangað einu sinni til tvisvar á ári og haft yndi af. (Fjórmenningarnir voru þessir: Jón, sem sá um farkost, Kristbjörn, Hinrik og ég.) Við Jón áttum heima í nábýli að Látrum í 10 ár og að auki unnum við saman í níu mánuði árið 1956, þegar verið var að byggja radarstöð á fjallinu fyrir ofan byggð- ina (Straumnesfjalli). Eftir að aldur færðist yfir okkur félagana fór ég margar ferðir með þeim bræðrum, Jóni og Hinrik, til æskustöðvanna og ég held að við höfum allir haft ánægju af. Þeir bræður áttu saman fiskibát sem þeir skírðu Rit og réru á honum til fiskjar, sér og sínum til fram- færslu. Þeir réru á fiskimið út af Aðal- vík og fékk maður stundum að fljóta með ef þannig stóð á. Eftir að þeir hættu sameigninni um Rit keypti Jón sér hraðfiskibát sem hann skírði Darra. Margar ferðir voru farnar á Darra til Látra. Fyrir allan vinskapinn og ferðirnar færi ég mínar bestu þakkir. „Takk fyrir ánægjustundirnar Nonni minn!“ Mig langar til að segja frá ferð sem við fórum 1942 út Straumneshlíð. Þeir sem fóru þessa ferð voru: Jón 13 ára, Halldór 15 ára, Árni 13 ára og ég 11 ára. Ferðin farin til að sækja kind- ur, sem gengið höfðu á hlíðinni um sumarið (þetta var í september.) Kindurnar voru ljónstyggar og gekk á ýmsu við að koma þeim áleiðis heim. Ég varð fyrir því óhappi að renna á lausu grjóti niður eina skriðuna og munaði ekki miklu að ég færi fram af hengifluginu. Mér varð svo mikið um þetta að ég átti í miklum erfiðleikum með að komast heim. Þá var gott að eiga góða félaga. Jón var fær kletta- maður og var hann mér mikið hjálp- legur. Fyrir svona 5–8 árum vorum við Jón á leið með Straumneshlíð á Darra. Þá segir hann við mig og bend- ir upp í hlíðina: „Manstu þegar þú varst nærri búinn að drepa þig hérna?“ Ég mundi það, ekkert meira um það talað. Með þessum orðum votta ég Jóni Elíasi virðingu mína. Aðstandendum votta ég samúð. Hvíl þú í friði vinur. Friðrik. JÓN ELÍAS VAGNSSON ✝ Bragi Vilhjálms-son fæddist á Siglufirði, í Eyrar- götu 12, hinn 4. febrúar 1938. Hann andaðist á Heil- brigðisstofnun Sauðárkróks hinn 20. janúar síðastlið- inn. Faðir hans hann var Vilhjálmur Guðmundsson, f. á Þúfu í Skagafirði 30. janúar 1898, d. 18. janúar 1980. Móðir hans var Elín Hermannsdóttir, f. á Hofsósi 8. apríl 1903, d. 3. september 1982. Systkini Braga eru 7. 1) Aðalheið- ur Bára, f. 31. október 1922, d. 3. október 1960, 2) Klara, f. 27. jan- úar 1924, d. 9. september 2004, 3) Hermann Skarphéðinn, f. 29. jan- úar 1927, d. 24. apríl 1990, 4) Grindavík, Vestmannaeyjum og Keflavík. Hann var til sjós á nokkrum bátum sem Hofsósingar áttu, þar á meðal á Halldóri Sig- urðssyni, Erninum, Skapta, Haf- borg og Berghildi. Bragi var til heimilis að Háaskála þar sem hann bjó ásamt móður sinni og Her- manni bróður sínum. Þau ólu upp í sameiningu Elínu Vilborgu Frið- vinsdóttur og seinna son Elínar, Óðin Má, sem Bragi leit á sem afa- barn sitt. Seinni ár var Bragi til heimilis að Kárastíg 5, hjá Elínu og hennar manni, Jóni Sævari Sig- urðssyni. Hinn 15. maí 1980 var Hafdís SK 147 sjósett, var hún seinni Hafdísin þeirra, en hún var smíðuð fyrir hann og Hermann bróður hans. Gerðu þeir bátinn saman út þar til Hermann féll frá árið 1990. Árið 1997 hætti hann útgerð og seldi Hafdísi SK 147. Frá 15. september 1995 hóf hann störf í Stuðlabergi jafnhliða út- gerðinni, en hætti allri vinnu hinn 3. febrúar 2005. Útför Braga verður gerð frá Hofsóskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 11. Kristín Guðrún, f. 8. apríl 1930, d. 2. des- ember 1955, 5) Guð- mundur Jóhannes, f. 18. desember 1931, 6) Jón Helgi, f. 19. febr- úar 1935, og 7) Ingi- björg, f. 19. febrúar 1939. Bragi var næst- yngsta barn Vil- hjálms og Elínar. Fjölskyldan bjó fyrst á Siglufirði en fluttist svo í Skagafjörðinn, fyrst að Ingveldar- stöðum 1951 en færði sig svo til á ströndinni. 1955 flutti hún svo í Hofsós. Bragi byrjaði snemma að vinna og vann hann bæði til sjós og lands. Hann var meðal annars við flekaveiðar í Drangey. Eins og tíðkaðist þá fór Bragi á vertíðir á veturna í Grundarfirði, Ólafsvík, Nú kveð ég góðan vin og frænda sem fallinn er frá eftir skammvin en erfið veikindi. Það er sárara en tár- um taki að horfa uppá frænda sinn og vin veikjast svona, mann sem alla tíð hafði verið afar heilsuhraustur. Það er þó ekki spurt um slíkt á stundum sem þessum. Minningar um liðna atburði fljúga í gegnum hugann og er Bragi í stóru hlut- verki. Hann var góður sjómaður og ég leit mjög upp til hans, hæglátur og barst ekki mikið á, góður vinur og hélt tryggð við ætt sína. Allt til loka var hann að spyrjast fyrir um fiskirí og hvað við feðgarnir værum að gera. Hann gladdist yfir vel- gengni annarra og öfundaðist aldrei útí neinn. Ég var svo heppinn að geta verið með Braga til sjós í nokk- ur ár og seinna að kaupa af honum Hafdísi SK 147 sem hann og Her- mann létu smíða fyrir sig hjá afa mínum, Þorgrími Hermannssyni. Aldrei heyrði ég Braga nokkurn tímann blóta eða hallmæla nokkrum manni, ekki einu sinni þegar hann sat í uppvöfðum, rifnum og slitnum grásleppunetum sem hann hjálpaði mér við að greiða, skera af og fella. Mikil verður breytingin nú að sjá þá bræður ekki, Braga og Jón, rölta niður á bryggju, eða geta ekki hringt og spjallað við hann um eitt og annað. Kæri Bragi ég hefði viljað hafa þig svo miklu lengur. Tómarúmið sem þú skilur eftir þig verður ekki fyllt. Minningarnar varðveitast þó. Elsku Ella, Jón og Óðinn Már missir ykkar er mestur og votta ég ykkur og öðrum ástvinum innilegrar samúðar og bið guð að styrkja ykk- ur í sorginni. Þorgrímur Ómar Unason. BRAGI VILHJÁLMSSON Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana. Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is (smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum). Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr- ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak- markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur renn- ur út. Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum - mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvadd- ur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna. Myndir Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minning- argrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina vita. Minningargreinar
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.