Morgunblaðið - 02.09.2006, Blaðsíða 40

40 LAUGARDAGUR 2. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Leifur HreinnÞórarinsson
fæddist á Ríp í
Hegranesi í Skaga-
firði 25. júní 1936.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri að kvöldi
27. ágúst síðastlið-
ins. Foreldrar hans
voru hjónin Ólöf
Guðmundsdóttir, f.
11. mars 1898, d.
28. desember 1985,
og Þórarinn Jó-
hannsson, f. 21. jan-
úar 1891, d. 14. júní 1985. Systk-
ini Leifs eru Ragnheiður (látin),
Jóhanna, Ólafur, Gunnlaugur,
Kristín, Þórður, Pétur, Kristbjörg
og Sigurgeir.
Leifur kvæntist 25. júní 1960
Kristínu Báru Ólafsdóttur, f. 28.
júní 1936, frá Garðshorni í Kræk-
lingahlíð. Foreldrar hennar voru
Ólafur Tómasson frá Bústöðum
og Stefanía Jóhannesdóttir frá
Syðra-Hvarfi. Börn þeirra eru: 1)
Ólöf Leifsdóttir, iðjuþjálfi, f. 31.
janúar 1960. Maki hennar er Al-
hestamaður, synir þeirra eru
Leifur Ingi, f. 9. maí 1999, og
Dagur, f. 15. mars 2003. 6) Álf-
hildur, kerfisfræðingur og kenn-
aranemi, f. 4. mars 1977, maki
Sölvi Sigurðarson, reiðkennari og
tamningamaður, dóttir þeirra er
Halldóra, f. 11. ágúst 2006.
Leifur og Kristín hófu búskap í
Keldudal árið 1962. Hin síðari ár
bjuggu þau félagsbúi ásamt Þór-
arni syni sínum og Guðrúnu konu
hans og sinntu þau einnig ferða-
þjónustu. Leifur var kunnur
ræktunarmaður, sérstaklega í
hrossa- og sauðfjárrækt. Hrossa-
rækt Leifs og hestamennska hef-
ur vakið landsathygli og hafa
hross frá Keldudal tíðum staðið í
fremstu röð á sýningum. Keldu-
dalsbúið hlaut viðurkenningu
landbúnaðarráðherra árið 2001
fyrir farsælan alhliða rækt-
unarbúskap. Leifur tók virkan
þátt í félagsmálum og var meðal
annars í hreppsnefnd Ríp-
urhrepps, sóknarnefnd Ríp-
urkirkju og gegndi margvíslegum
trúnaðarstörfum fyrir Kaupfélag
Skagfirðinga.
Útför Leifs verður gerð frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13. Jarðsett
verður á Ríp í Hegranesi.
freð Schiöth, dýra-
læknir, börn þeirra
eru Kristín Helga, f.
2. júlí 1987, og Axel
Aage, f. 14. sept-
ember 1988. 2) Stef-
anía Hjördís Leifs-
dóttir, bóndi, f. 21.
júní 1965, maki
hennar er Jóhannes
Helgi Ríkharðsson,
bóndi, börn þeirra
eru Ríkey Þöll, f. 7.
febrúar 1996, Krist-
inn Knörr, f. 29.
mars 2000, og Ólafur
Ísar, f. 10. október 2001. 3) Þór-
arinn, bóndi, f. 23. ágúst 1966,
maki hans er Guðrún Lárusdóttir,
bóndi. Börn þeirra eru Þórdís, f.
11. febrúar 1995, Sunna, f. 24.
maí 1998, og Þorri, f. 3. mars
2001. 4) Kristbjörg, félagsráð-
gjafi, f. 1. október 1969, maki
Magni Þór Samsonarson, við-
skiptafræðingur, synir þeirra eru
Máni Þór, f. 22. maí 2000, og Logi
Már, f. 9. janúar 2005. 5) Guðleif
Birna, félagsráðgjafi, f. 22. febr-
úar 1974, maki Eysteinn Leifsson,
Með stáli plógsins reist þú þína rún.
Þú ræktaðir þitt land, þín föðurtún.
Til verka þinna viljans máttur knúði
þá vinarhönd, sem ungum gróðri hlúði.
Frá ystu nöf að efstu hlíðarbrún
bjóst óðal hjartans græna sumarskrúði.
Er vetur kom og blés um bæjarhól,
þá beið þín undir þaki hvíld og skjól.
Þar sást þú móður miðla góðum börnum,
er moldin hlúði sínum jurtakjörnum,
og garður ykkar gerðist höfuðból,
sem gróðri vafið skein mót sól og stjörnum.
Þú fannst, að það er gæfa lýðs og lands
að leita guðs og rækta akra hans.
Í auðmýkt naust þú anda þeirra laga,
sem öllum vilja skapa góða daga.
Í dagsverki og þökk hins þreytta manns
býr þjóðarinnar heill – og ævisaga.
(Davíð Stefánsson.)
Elsku pabbi. Takk fyrir að leyfa
okkur systkinunum að taka þátt í
ævistarfi ykkar mömmu. Takk fyrir
það veganesti sem þú gafst okkur.
Takk fyrir að vera virkur þátttak-
andi í lífi okkar og störfum. Takk fyr-
ir allt.
Ólöf, Stefanía Hjördís, Þór-
arinn, Kristbjörg, Guðleif
Birna og Álfhildur.
Margar góðar minningar koma í
hugann við fráfall Leifs í Keldudal,
tengdaföður míns. Fyrir hartnær
þrjátíu árum heilsaði Leifur mér með
brosi á vör og þéttu handtaki. Hann
virkjaði unglinginn og verðandi
tengdason samstundis í bústörfin; að
leysa hey og gefa, moka út og dytta
að girðingum, taka þátt í sauðburði
og mjólka, vitja um net í Hólmavatni
og Héraðsvötnum, sinna heyskap,
fjárragi, hrossarekstri, smala-
mennsku, réttarstússi og öðrum
hauststörfum. Ekkert skorti á verk-
stjórn, athafnagleði og stórhug hjá
Leifi í Keldudal. Hann kappkostaði
góða fóðrun, umhirðu og aðbúnað bú-
penings. Það var ekki ónýtt fyrir
ungan nema í dýralækningum að
kynnast næmi og athyglisgáfu bónd-
ans í Keldudal á land og búpening.
Hestamennska og hrossa- og sauð-
fjárrækt voru Leifi hugleikin og
hann kynnti til sögunnar hvern gæð-
inginn og kynbótagripinn á fætur
öðrum. Stína stóð þétt við bakið á
sínum manni, vinnusöm með besta
móti. Á lítilli jörð byggðu þau hjón af-
urðamikið stórbýli. Það var margt í
heimili og umsvif mikil.
Stuðningur við börn, tengdabörn
og barnabörn í námi og starfi var
dyggur og stórfjölskyldan ræktuð af
alúð og elsku. Börn okkar Ólafar,
Kristín Helga og Axel Aage, voru í
sumardvöl í Keldudal frá unga aldri
og það er þeim ómetanlegt veganesti.
Leifur var í essinu sínu þegar hann
gat dvalið og spjallað við ættingja,
vini og gesti í veislum sem Stína töfr-
aði fram með engum fyrirvara. Leif-
ur fékk sér gjarnan lúr eftir matinn,
stökk síðan á fætur til að sinna verk-
um og sagði þá oft: „Þetta dugir oss
ei.“
Leifur var einlægur og hispurslaus
í fasi og fullkomlega laus við feimni.
Hann hafði yndi af ferðaþjónustu
sem þau hjón hafa sinnt á seinni ár-
um og eignuðust þau þar góða vini.
Mótlæti og erfiðleikum þegar Leifur
slasaðist alvarlega fyrir þrettán ár-
um tók hann af æðruleysi og fádæma
dugnaði.
Leifur var mælskur og snöggur að
hugsa og hikaði ekki við að koma sín-
um skoðunum á framfæri við hvern
sem var. Hann greip gjarnan símtól-
ið og gaf ráðherrum, þingmönnum,
embættismönnum og öðrum góð ráð
í eyra, stoltur af sinni heimabyggð og
frjáls í hugsun og fasi.
Leifur í Keldudal er kvaddur með
hlýhug, þökk og virðingu.
Alfreð Schiöth.
Kæri Leifur. Nú er komið að
kveðjustund. Mig langar að segja við
þig nokkur orðað skilnaði. Þú varst
stórbrotinn maður og hafðir þína
stóru kosti og galla. Þú hafðir mjög
ákveðnar skoðanir á öllum sköpuðum
hlutum og notaðir jafnan kjarnyrta
íslensku við að koma þeim frá þér svo
ekki fór á milli mála hvað þú meintir.
Þú hafðir alltaf skýr markmið í lífinu,
fylgdir þeim fast eftir og vildir að
hlutirnir gengju hratt og snurðulaust
fyrir sig, þetta kölluðu sumir jafnvel
frekju og yfirgang. Þú varst mjög
pólitískur, einarður baráttumaður
fyrir landsbyggðina og „trúðir“ á
kaupfélagið og Framsóknarflokkinn,
en varst alltaf óragur við að taka upp
tólið og gefa þingmönnunum og öðr-
um góð ráð ef þér fannst þeir fara
villur vegar. Þú varst félagslyndur,
framsækinn í hugsun og gjörðum og
lést ekki fötlun þína stoppa þig í að
lifa lífinu lifandi fram á síðasta dag.
En fyrst og fremst varstu mikill fjöl-
skyldumaður og stoltur af þér og þín-
um afkomendum. Allt þitt líf snerist
á einn eða annan hátt um að búa bet-
ur í haginn fyrir afkomendur þína.
Þetta misskildu sumir og kölluðu
mont.
Allir þessir eiginleikar gerðu það
að verkum að þú fórst ekki hljóðlaust
í gegnum lífið og varst einn af þess-
um mönnum sem setja lit á samfélag-
ið.
Fyrsta myndin sem ég man glöggt
eftir þér var við eldhúsborðið í
Keldudal. Ég þá ólofaður skólapiltur
á Hvanneyri ásamt Tóta syni þínum
og nokkrum bekkjarsystkinum okk-
ar. Þú fórst mikinn eins og þín var
von og vísa, lýstir öllum búskapnum í
Keldudal fyrir okkur mjög ítarlega
og hafðir ákveðnar skoðanir á öllum
sköpuðum hlutum. Hvort sem það
var hrossarækt, pólitík, sauðfjár-
rækt, jarðrækt eða hvað annað sem
brann á þér. Það verður að segjast
eins og er að mér leist nú allavega á
þennan karl. Ekki grunaði mig á
þeirri stundu að nokkrum árum
seinna stæði ég í þeim sporum að
vera tengdasonur þinn, er við Hjör-
dís dóttir þín rugluðum saman reyt-
um og fluttum í gamla húsið þitt í
Keldudal (Leifshús). Frá þeirri
stundu er ég tók að venja komur mín-
ar í Keldudal tók ég þá ákvörðun að
líta fyrst og fremst á kosti þína, en
þeir voru margir, og hafa frekar
gaman af göllum þínum en láta þá
fara í taugarnar á mér. Enda má
segja með sanni að samskipti okkar
undanfarin 12 ár hafi gengið hnökra-
laust. Ég held að ég hefði varla getað
fengið betri tengdaföður en þig.
Þú varst bóndi af lífi og sál og
ræktunarmaður af ástríðu. Hrossa-
ræktin var alltaf í fyrsta sæti hjá þér,
en samt fyrirgafstu mér það hversu
áhugalítill ég var á því sviði enda átt-
irðu tvo aðra tengdasyni sem þú gast
deilt þessu áhugamáli með. Í sauð-
fjárræktinni áttum við hins vegar
samleið og ófá samtölin áttum við um
blessaða sauðkindina, afurðir hennar
og framtíð í gegnum árin. Mér er
minnisstæð ferðin sem þú fórst með
pabba og Hauk á Deplum aftan á
pallinum á fjórhjólinu þínu til að sýna
þeim veturgömlu hrútana í Keldudal
eitt haustið. Þeir voru ekki fyrr búnir
að stíga á pallinn á hjólinu en þú
gafst allt í botn og brunaðir um holt
og hæðir til að sýna þeim hrútana, en
þeir blöktu eins og flögg á öryggis-
grindinni á hjólinu á meðan og þökk-
uðu sínum sæla fyrir að sleppa lifandi
úr þessari útsýnisferð. Svona gat nú
ákafinn verið mikill hjá þér.
Þú sast í sláturhúsráði KS undan-
farin ár og sást þar einn af þínum
stærstu draumum rætast, Sláturhús
KS verða eina tæknivæddustu og öfl-
ugustu afurðastöð landsins. Enda
varstu stoltur þegar þú sagðir mér
frá því fyrir nokkrum dögum að byrj-
að væri að nota róbótann við kjöt-
matið. Ég held að íslenskir sauðfjár-
bændur eigi þér meira að þakka en
margur gerir sér grein fyrir. Eina
ræktunarástríðu áttirðu þér sem
kannski ekki eins margir vissu um,
nema þeir sem í kringum þig voru.
Það var jarðræktin, en á vorin rann á
þig nokkurs konar „æði“ og þú varst
helst ekki í rónni fyrr en þú varst bú-
inn að tæta samfleytt í nokkra sólar-
hringa og láta grafa nokkra skurði.
Það var því ekki slæmt fyrir mig sem
ungan ráðunaut og síðar sem sauð-
fjárbónda að hafa þig sem bakhjarl.
Hún Stína var þín stoð og stytta í
lífinu og þó að þið væruð afar ólík að
mörgu leyti var metnaður ykkar sá
sami í flestum hlutum, sérstaklega
hvað varðar búskapinn og að búa í
haginn fyrir börnin og barnabörnin
ykkar. Óendanleg væntumþykja
ykkar gagnvart fjölskyldunni dreif
ykkur áfram í öllu ykkar starfi og þar
voruð þið svo sannarlega sammála og
samhent.
Þér leist nú ekkert á það í fyrstu að
ég skyldi draga hámenntaða dóttur
þína norður í Fljót að hokra þar með
nokkrar rollur. Í fyrstu var ansi langt
frá Keldudal í Brúnastaði en það
styttist fljótt. Ófáar ferðirnar voruð
þið Stína búin að renna á milli Keldu-
dals og Brúnastaða með alls konar að-
föng fyrir búrekstur eða bara til að
koma í kaffi og spjalla við okkur og
barnabörnin ykkar. Sú síðasta var
nokkrum dögum áður en þú kvaddir.
Hafðu mikla þökk fyrir. Takk fyrir
allan áhugann, hjálpina og ábending-
arnar varðandi búskapinn sem sumir
hefðu getað tekið sem afskiptasemi.
Takk fyrir alla „dílana“ sem þú gerðir
fyrir okkur þegar við þurftum að
kaupa tæki fyrir búið, en þar varst þú
á heimavelli og naust þín til fullnustu
að semja við misvitra sölumenn. Takk
fyrir öll símtölin. Það verða ansi mikil
viðbrigði fyrir okkur og þá sérstak-
lega Hjördísi að heyra ekki í þér í
morgunkaffinu, hádeginu og á kvöld-
in eins og venjan var ansi oft. Ég þarf
ekki lengur að gefa þér skýrslu um
hvernig sauðburðurinn, heyskapur-
inn, göngurnar og allt hitt sem við er-
um að fást við dagsdaglega gengur
fyrir sig. Það verða ansi miklar breyt-
ingar fyrir börnin okkar að það verð-
ur enginn afi Keldudalur í símanum
lengur. Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur og sérstaklega börn-
in í gegnum árin. Verst að þú skyldir
ekki lifa það að sjá nýjasta afkomand-
ann þinn koma í heiminn.
Vertu sæll.
Jóhannes á Brúnastöðum.
Tengdafaðir minn Leifur Þórarins-
son er fallinn frá, sá mikli höfðingi
heim að sækja. Alltaf hefur verið jafn-
notalegt að koma í Keldudal til þeirra
hjóna Leifs og Kristínar, en þangað
kom ég fyrst vorið 2004 stuttu eftir að
við Kristbjörg, ein af heimasætunum
í Keldudal, kynntumst. Leifur var
atorkusamur og dugmikill og hafði
skoðanir á hlutunum. Ef hann fékk
hugmynd um framkvæmdir var þeim
yfirleitt hrint af stað fljótlega. Hann
var sagnabrunnur og hafði frá mörgu
að segja og var oft setið á kvöldin og
spjallað við eldhúsborðið, þar sem
hann ýmist sat eða lá á eldhúsbekkn-
um, landsmálin rædd og leyst. Yndi
hafði hann af að hafa stórfjölskylduna
nálægt sér og var með ótal rök fyrir
að fá fólkið sitt til sín yfir helgar. Yf-
irleitt var veðrið svo gott í Skagafirð-
inum að við urðum að koma norður,
og þegar þangað var komið vildi hann
halda fólki sem lengst hjá sér. Hafði
hann þann háttinn á að segja að færð-
in suður væri ómöguleg og því best að
dvelja a.m.k. einum degi lengur.
Leifs verður sárt saknað. Blessuð
sé minning hans.
Magni Þór Samsonarson.
Í dag kveðjum við tengdaföður
minn, stórbóndann og hestamanninn
Leif í Keldudal. Ég kynntist honum
nokkuð áður en að tengsl okkar urðu
svo náin enda þekktur meðal okkar
hestamanna.
Leifur var mikill bóndi með óbil-
andi áhuga á allri búfjárrækt enda
náði hann afburða árangri á því sviði,
hann var ótrúlega glöggur á skepnur
og fljótur að lesa út ungviðið. Fyrir 13
árum varð Leifur fyrir alvarlegu slysi
og lá lengi á sjúkrahúsi og í endur-
hæfingu en á þeim tíma gengu flestar
dætra hans út og gerðum við tengda-
synirnir góðlátlegt grín að því við
hann að þetta hefði bara gerst af því
að þær sluppu undan verndarvæng
hans.
Hann var mikill fjölskyldumaður
og fátt vissi hann yndislegra en þegar
stórfjölskyldan var mætt eða gesta-
gangur var mikill, þá var hann í „ess-
inu“ sínu yfir veisluborðum. Hann
hafði mikinn metnað fyrir því sem
hann tók sér fyrir hendur enda bar
umhverfi hans þess glöggt merki.
Hann fylgdist vel með sínu fólki og
leiðbeindi og studdi af miklum áhuga.
Hann var ótrúlega fróður og við Leif
gat maður rætt hvað sem var, hann
var alls staðar heima. Þeim mun nú
fækka símtölunum sem maður fær,
jafnvel nokkrum sinnum á dag þar
sem við gátum endalaust rætt um
hross.
Fátt gladdi hann meira en þegar ég
kom með „hestakaupmenn“ innlenda
sem erlenda og við fórum að skoða
hrossin hjá honum, hann var búinn að
undirbúa allt hvar og hvernig væri
best að standa að því að sýna þau,
stoltið yfir hrossunum og útliti þeirra
var mikið, enda var hann afburða
fóðrari og vissi fátt verra en vannærð-
ar skepnur.
Hann var skapmaður og hafði
ákveðnar skoðanir og þótt við gætum
rætt mikið um hross og hrossarækt
vorum við ekki alltaf sammála og háð-
um oft orðarimmu um „stóðhestapóli-
tíkina“ við eldhúsborðið í Keldudal.
Já, mörg vandamálin voru leyst af
hans hendi þar sem hann sat á eld-
húsbekknum með símann í hendinni,
það var hans stíll að leysa málin núna
en ekki á morgun hvort sem það var
fyrir hann eða aðra, og naut ég oft
góðs af.
Hann upplifði stórar stundir í lífinu
á þessu ári, Leifur og Kristín urðu
sjötug á árinu, Ísold frá Keldudal
hlaut heiðursverðlaun á nýafstöðnu
Landsmóti í Skagafirði og sonur
hennar Ísar er í dag með hæst
dæmdu stóðhestum heims. Yfir þessu
var hann svo stoltur og ber að þakka
að hann fékk að upplifa þetta.
Leifur var svo heppinn að eignast
svo frábæra konu sem hún Stína er,
það er ótrúleg kona af dugnaði og
manngæðum. Þau eignuðust sex börn
og þrettán barnabörn, en „í því er
ríkidæmi mitt fólgið,“ sagði Leifur
alltaf.
Ég er þakklátur fyrir kynni mín af
Leifi. Af honum lærði ég margt.
Elsku Stína mín, hugur okkar verð-
ur hjá þér í framtíðinni.
Eysteinn Leifsson.
Elsku Leifur. Þá ertu farinn allt of
fljótt. Annan eins ræktunarmann
efast ég um að Ísland hafi áður alið.
Þú varst snillingur í að ná fram há-
marksafköstum, sama hvort um var
að ræða hestana, kýrnar, kindurnar,
túnin eða að virkja tengdasynina. Þú
varst afburðaglöggur á menn og
skepnur og þekktir ekki bara þínar
kindur heldur líka kindur nágrann-
anna úr fjarlægð. En ég er mjög
óglöggur á fé og þekki afar fáar kind-
ur í sundur. Þú skildir oft ekki í þess-
um sótraftshætti að sjá ekki hver
þessi hvíta var innan um allar hinar.
Fyrir mér voru þær allar hvítar. Ekki
girðum við oftar saman en þær voru
ófáar stundirnar sem við vorum búnir
að brasa saman í þessi ellefu ár sem
við vorum búnir að þekkjast. Kappið
og áhuginn var óendanlegur, langt
umfram líkamlega getu. Þegar ég
kom fyrst í Keldudal var ég á ferð
með Sigga bróður og þýskum hesta-
kaupmanni að leita að efnilegum
trippum. Þetta var nokkrum mánuð-
um áður en ég kynntist Álfhildi. Það
var haust, skítakuldi og fljúgandi
hálka en samt varst þú hlaupandi um
hlaðið að reka trippin til á meðan við
hinir fótuðum okkur varla, slíkur var
áhuginn og kappið.
Þú varst mér sem faðir í einu og
öllu, fylgdist með og hafðir áhuga á
því sem ég var að gera. Eitt er víst að
eftir kynni okkar og samveru er ég
betri maður.
Hvíldu í friði.
Þinn elskandi tengdasonur,
Sölvi Sigurðarson.
Það er sumar í Keldudal. Afi Leifur
situr á sínum stað, á svarta legu-
bekknum með lúna símaskrá á borð-
inu fyrir framan sig. Tengdasynirnir
sitja á móti honum og afi ræðir við þá
um silungsveiði og hesta. Í eldhúsinu
gengur mikið á, það er fullt af konum
og mat. Amma og dæturnar flétta
grillbrauð og undirbúa kjötið á meðan
þær tala og hlæja saman. Barnabörn-
in hlaupa um húsið og leika sér, þau
eldri passa upp á hin yngri. Rétt eftir
að lagt er á borð kemur afgangurinn
af fjölskyldunni inn eftir fjósverkin og
allir borða saman. Svona vildi afi hafa
það – í þessu umhverfi á ég eftir að
muna hann.
Ég lærði margt af afa þau sumur
sem ég eyddi í Keldudal. Hann
kenndi mér að meta þann andans
mann Davíð Stefánsson. Afi sýndi
mér líka fram á mikilvægi þess að
vera vinur vina sinna, traustari félaga
en hann verður erfitt að finna. Það
dýrmætasta sem ég lærði samt af afa
var sýn hans á fjölskylduna. Hann var
stoltur af fólkinu sínu, það fundum við
barnabörnin í hvert sinn sem við hitt-
um hann. Afa leið best þegar hann
hafði alla í kringum sig, þá var hann
ríkur.
Ég naut þeirra forréttinda að
Leifur Þórarinsson