Morgunblaðið - 29.12.2006, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. DESEMBER 2006 33
Hafið ekki mishá kerti of nálægt hverju öðru.
Hiti frá lægra kerti getur brætt hærri kertið.
Munið að slökkva
á kertunum
i l
Slökkvilið Höfuðborgar-
svæðisins
SÍÐASTLIÐIN 90 ár hefur
Framsóknarflokkurinn verið það
umbótaafl sem hvað mest áhrif hef-
ur haft á íslenskt samfélag. Rétt er
að minnast þeirrar uppbyggingar
sem fyrrum formaður flokksins,
Jónas frá Hriflu, beitti sér fyrir við
uppbyggingu menntunar um allt
land með byggingu héraðsskólanna.
Þar með gáfust æsku
landsins fleiri tækifæri
til menntunar sem
óumdeilt er að hefur
skipt sköpum varðandi
þróun íslensks þjóð-
félag á síðustu áratug-
um. Á þessum tíma-
mótum, við 90 ára
afmæli flokksins, er
erindi framsókn-
armanna brýnt þegar
horft er til mennta-
mála. Enn er verk að
vinna og nú þarf að
gera átak í því að efla
menntun um allt land og auðvelda
fólki að sækja sér menntun í sinni
heimabyggð. Með nútímatækni
hafa möguleikar á því sviði stór-
aukist og framsóknarmenn vilja
beita sér fyrir úrbótum á því sviði
því ekkert kemur í stað öflugrar
menntunar.
Traust og djörfung
Um leið og Framsóknarflokk-
urinn hefur haft mikil áhrif á þróun
íslensks samfélags í 90 ár, þá hefur
hann þróast með íslensku þjóðinni
og tekið breytingum. Flokkurinn
hefur þorað að taka áhættu enda
hafa forystumenn hans gjarnan
verið djarfir hugsuðir og róttækir
nýsköpunarsinnar. Flokkurinn hef-
ur treyst ungu fólki fyrir mikilli
ábyrgð og til góðra verka og hafa
fjölmargir ungir heiðursmenn og
-konur borið kyndla framsókn-
armanna hátt á lofti í gegnum tíð-
ina á grundvelli félagshyggju og
samvinnu. Flokkurinn á nú þrjá
yngstu þingmenn þjóðarinnar sem
öllum hefur verið treyst til þess að
axla mikla ábyrgð og leiða mik-
ilvæga málaflokka til lykta.
Í konum býr mik-
ilvæg auðlind
Jafnréttismál hafa
verið framsókn-
armönnum hugleikin
og enginn flokkur hef-
ur stigið jafn stór
skref í átt til jafnrar
stöðu kynjanna og
Framsóknarflokk-
urinn. Fyrir síðustu
alþingiskosningar
leiddu konur þrjá af
sex listum flokksins. Í
dag sitja þrjár konur á
ráðherrastóli fyrir hönd flokksins.
Framsóknarkonur fögnuðu í nóv-
ember sl. 25 ára afmæli Lands-
sambands framsóknarkvenna enda
hafa framsóknarkonur látið að sér
kveða í starfi flokksins um langt
skeið. Konur hafa þannig haft
greiðan aðgang að pólitísku starfi
flokksins og verið fullgildir þátttak-
endur á þeim vettvangi. Konum
hefur verið treyst til mikillar
ábyrgðar og hafa þær svo sann-
arlega staðið undir væntingum.
Enginn heilbrigðisráðherra hefur
setið lengur á stóli en framsókn-
arkonan Ingibjörg Pálmadóttir og
eins og alþjóð veit gegnir Siv Frið-
leifsdóttir því embætti í dag. Fáar
konur í landinu hafa gegnt jafn
viðamiklum og ábyrgðarmiklum
verkefnum í jafn langan tíma og
Valgerður Sverrisdóttir, núverandi
utanríkisráðherra. Dagný Jóns-
dóttir hefur verulega látið til sín
taka í þinginu, verið formaður fé-
lagsmálanefndar auk þess að sitja í
stjórn þingflokksins. Ekki má þar
undanskilja Sæunni Stefánsdóttur
sem kom af miklum krafti inn í
þingstörfin í haust, svo eftir var
tekið í öðrum flokkum. Sæunn og
Dagný eru með yngstu þingmönn-
um þjóðarinnar.
Framsóknarmenn vilja stórsókn í
menntamálum um land allt, þeir
skilja þörf fyrir nýliðun án þess að
þekkingu og reynslu sé kastað fyrir
róða og þeir skilja mikilvægi þess
að konur njóti sín í hinni pólitísku
stefnumótun og stjórnun ekki síður
en karlar. Á 90 ára afmæli Fram-
sóknarflokksins hefur erindi flokks-
ins við þjóðina sjaldan verið jafn
brýnt og nú og óska ég eftir lið-
sinni þínu við að halda áfram á
braut framfara og velmegunar
enda leggur flokkurinn áherslu á
að skila hverri kynslóð betra þjóð-
félagi en hún tók við, betra lífi,
fleiri tækifærum og ríkari menn-
ingu.
Í orði og á borði
Birkir Jón Jónsson fjallar
um Framsóknarflokkinn » Á 90 ára afmæliFramsóknarflokks-
ins hefur erindi flokks-
ins við þjóðina sjaldan
verið jafn brýnt og
nú …
Birkir Jón Jónsson
Höfundur er þingmaður.
ÞAÐ hefur vakið furðu mína og
gremju að á sama tíma og þörfin
verður æ brýnni fyrir veggöng milli
Eskifjarðar og Norðfjarðar þá
eykst þrýstingur Vopnfirðinga um
göng milli Vopnafjarðar og Héraðs.
Veggöngin undir Hellisheiði munu
liggja um gamla eldstöð og mikilla
rannsókna er þörf áður en lega
ganganna verður
ákveðin. Eftir sem
áður verða 80 km
milli Vopnafjarðar og
Egilsstaða. Göngin
munu því engu
breyta um það að
Vopnfirðingar munu
áfram sem hingað til
að mestu sækja
menntun og þjónustu
til Akureyrar og
Húsavíkur, enda
samgöngur að verða
ágætar þangað.
Í fljótu bragði sé
ég enga möguleika
opnast með Hellis-
heiðargöngum. Þau
munu t.d. engu breyta
um fasteignaverð,
sem er gleggsti mæli-
kvarðinn um framfar-
ir. Verði hins vegar
Fjarðaleiðin boruð
(frá Eskifirði um
Norðfjörð, Mjóafjörð
og Seyðisfjörð til Eg-
ilsstaða), mun fast-
eignaverð á Seyðisfirði þrefaldast, í
Mjóafirði tvöfaldast, hækka um 50%
í Neskaupstað og viðhaldast eðlilegt
miðað við byggingakostnað á Egils-
stöðum, Eskifirði, Reyðarfirði og
Fáskrúðsfirði. Vænta má verulegr-
ar fólksfjölgunar sérstaklega á
Seyðisfirði og í Mjóafirði. Göngin
munu tengja saman í eina þjónustu-
heild 7 byggðakjarna með samtals
12–15 þús. íbúa. Það kalla ég mikinn
og góðan árangur.
Fram til þessa hefur því miður
verið fjölmenn andstaða við veg-
gangagerð á höfuðborgarsvæðinu.
Íbúum höfuðborgarsvæðisins hefur
þótt eðlilegast að þetta einangraða,
þreytta og menningarsvelta fólk
flytji suður og að vegaféð verði
frekar notað til samgöngubóta á
höfuðborgarsvæðinu, öllum fyrir
bestu! Árangur í veggangamálum
fram til þessa má fyrst og fremst
þakka samstöðu Vestfirðinga, Norð-
lendinga og Austfirðinga um for-
gangsröð verkefna. Norðlendingar
voru af öryggisástæðum settir
fremst með Ólafsfjarðarmúlann,
síðan komu Vestfirðingar vegna
nær algerrar vetrareinangrunar
Súgandafjarðar og Flateyrar og þá
Austfirðingar með einhvern sinna
fjölmörgu valkosta. Aðalfundur
Samtaka sveitarfélaga á Austur-
landi (SSA) árið 1985 samþykkti að
lokum samhljóða að Hellisheið-
argöng skyldu vera fyrsti veg-
gangakostur Austfirðinga. Ári síðar
var Vopnfirðingum hins vegar boð-
inn vegur yfir Hellisheiði og upp-
bygging vegarins norður. Innan
SSA var þeim þá rækilega gerð
grein fyrir því að ef þeir samþykktu
að ráðstafa vegafé fjórðungsins í
veg yfir fjallið væru þeir ekki leng-
ur í forgangsröð um að fara síðan í
gegnum það. Þeir völdu veginn yfir
og upphófst þá barátta um Fá-
skrúðsfjarðargöng eða Seyðisfjarð-
argöng. Aftur bökkuðu Seyðfirð-
ingar til að samstaða næðist, nú í
nafni arðseminnar. Fáskrúðsfjarð-
argöngin hafa síðan rækilega sann-
að sig, íbúum fjölgar hratt á Fá-
skrúðsfirði og íbúðaverð hefur
þrefaldast.
Með hliðsjón af því sem á undan
er gengið ættu Seyðfirðingar aug-
ljóslega að fá næstu veggöng á
Austurlandi. En fljótt skipast veður
í lofti og með tilkomu álversins við
Reyðarfjörð verða jarðgöng milli
Norðfjarðar og Eskifjarðar algert
bráðamál. Gríðarlegur vinnuafls-
skortur er Eskifjarð-
armegin og æpandi þörf
fyrir bætt aðgengi að
framhaldsskóla, sjúkra-
húsi og fleiri stofnunum
Fjarðabyggðar Norð-
fjarðarmegin. – Og enn
sætta Seyðfirðingar sig
við annað sætið. Fyrir
tilstilli „Samganga“,
fjölmennra samtaka
áhugafólks af öllum
fjörðunum um veggöng
á Mið-Austurlandi, hef-
ur náðst ný samstaða
um svonefnda Fjarða-
leið. Byrjað verði á
göngum milli Eski-
fjarðar og Norðfjarðar
og endað á göngum
milli Seyðisfjarðar og
Héraðs, göngunum sem
þrisvar hefur verið vik-
ið úr forgangssætinu.
Seinkun Seyðisfjarð-
arganga er ekki vegna
minnkandi þarfar, síður
en svo. Bæjarfélagið
hefur orðið fyrir skelfi-
legum áföllum síðustu tvo áratugi,
margháttuð iðnaðar-, verslunar- og
útgerðarstarfsemi hefur lagst af og
íbúum fækkað úr 1.000 í 750. Afleit-
ar samgöngur valda þar mestu.
Þrátt fyrir það er ótrúlegur kraftur
í samfélaginu, félags- og menning-
arlíf í blóma, einstök félagsaðstaða,
hótel, veitingastaðir, pöbbar, átta
verslanir og vikulegar ferjuferðir
frá Skotlandi og meginlandi Evr-
ópu. Þá býr á staðnum fjöldi iðn-
aðar- og listafólks í hinum ýmsu
greinum þó svo að markaðurinn sé
að mestu handan 630 m hárrar heið-
arinnar. Það verða því engar smá-
framfarir þegar Fjarðaleiðin opnast
og heimamarkaðurinn 10–15 faldast
með samtengingu sjö byggðakjarna.
Það kemur því eins og skrattinn
úr sauðarleggnum að Vopnfirðingar
skuli enn krefjast þess að Hellis-
heiðargöng verði næstu jarðgöng á
Austurlandi. Ég samgleðst þeim að
sjálfsögðu yfir nýja veginum norð-
ur, hann verður ágæt samgöngubót.
En í guðanna bænum hættið að
standa í vegi fyrir mestu samgöngu-
byltingu á Austurlandi fyrr og síð-
ar.
Orð í eyra
Vopnfirðinga
Sigurður Gunnarsson
fjallar um samgöngumál
Sigurður Gunnarsson
»Með hliðsjónaf því sem á
undan er gengið
ættu Seyðfirð-
ingar aug-
ljóslega að fá
næstu veggöng
á Austurlandi.
Höfundur býr á Seyðisfirði og er fyrr-
verandi sveitarstjóri á Fáskrúðsfirði.
Sængurfataverslun, Glæsibæ • Sími 552 0978 • www.damask.is • Opið mán.-fös. kl. 10-18, lau. kl. 10-16
Barnasængur
- barnasett