Morgunblaðið - 10.01.2008, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. JANÚAR 2008 29
✝ Jóhanna Eiríks-dóttir fæddist á
Efra-Seli í Hruna-
mannahreppi í Ár-
nessýslu 3. ágúst
1908. Hún andaðist á
Hrafnistu í Reykja-
vík 19. desember síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Eiríkur
Jónsson fjallkóngur
og bóndi að Efra-
Langholti í Hruna-
mannahreppi, f.
1872, d. 1960. Móðir
hennar var Pálína
Margrét Jónsdóttir frá Minni-
Vatnsleysu í Kálfatjarnarsókn, f.
1872, d. 1946. Alsystkini var Ingv-
ar, f. 1909, d. 1909. Hálfsystkini Jó-
hönnu samfeðra voru Sigurður, f.
1903, d. 1994, hann ættleiddi 2
börn; Guðmundur, f. 1906, d. 1908;
Dagbjört, f. 1914, d. 1977, hún eign-
aðist 7 börn; Anna Guðrún, f. 1928,
d. 1931, og Ágústa, f. 1932, d. 1932.
Eiginmaður Jóhönnu var Jón
Ragnar Jónasson, skipasmiður frá
Hlíð á Vatnsnesi Húnavatnsýslu, f.
1903, d. 1983. Börn
þeirra eru: 1) Erna
Sigurbjörg, f. 1929, d.
2006, gift Jón Boða
Björnssyni, þau eiga 4
dætur; 2) Hrefna, f.
1931, gift Sigurði
Gíslasyni, þau eiga 4
börn; og 3) Elfar Haf-
steinn, f. 1935, d. 7.1.
2008, kvæntur Sif
Ólafsdóttur, hann á 1
barn.
Jóhanna og Ragnar
byrjuðu sinn búskap á
Stýrimannastíg 3 í
Reykjavík og fljótlega keyptu þau
hálfbyggt hús á Sólvallagötu 72 og
bjuggu þar allan sinn búskap. Jó-
hanna starfaði við að dreifa fiski á
Grímsstaðaholtinu, og fór svo að
vinna í mjólkurbúðinni á Fram-
nesveginum ásamt þrifum flest
kvöld og jafnvel fram á nætur.
Ragnar starfaði í Slippnum við
skipasmíðar.
Útför Jóhönnu fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elskulega tengdamamma, ég
þakka þér allar ógleymanlegu sam-
verustundirnar frá því að við Erna
kynntumst fyrir 56 árum, minningin
lifir.
Sérhvert vinarorð vermir,
sem vors sólar ljós.
Sérhver greiði og góðvild,
er gæfunnar rós.
Hvort sem leiðin þín liggur,
um lönd eða höf.
Gefðu sérhverjum sumar,
og sólskin að gjöf.
(Höf. ók.)
Guð geymi þig.
Ég vil fyrir hönd fjölskyldunnar
þakka starfsfólkinu á Hrafnistu deild
H-1 í Reykjavík fyrir góða umönnun.
Þinn tengdasonur
Jón Boði Björnsson.
Með þessum orðum vil ég kveðja
ömmu Jóhönnu sem ég á svo margar
góðar minningar um.
Ég fæddist á heimili ömmu á Sól-
vallagötunni, ég bjó þar á fyrstu ár
ævi minnar og þar var einnig móðir
mín með hárgreiðslustofu í kjallaran-
um.
Það voru forréttindi fyrir mig, litla
stúlku, að vera eina barnið á heimilinu
fyrstu ár ævi minnar og hafa ömmu
og afa innan seilingar og mömmu á
neðri hæðinni þar sem hún tók á móti
mörgum skemmtilegum og litríkum
konum í hárgreiðslu, og þar hefur
sennilega vaknað áhugi á framtíðar-
starfi mínu því þar var ég öllum
stundum.
Ég er alnafna langömmu minnar,
Pálína Margrét, en afi tók upp á því
fljótlega að nota Grétu nafnið sem
hefur haldist við mig alla tíð síðan.
Þó að við flyttum frá Sólvallargöt-
unni var ég oft hjá þeim og naut þess
að vera elsta barnabarnið hennar og
var alltaf mjög kært á milli okkar.
Ég á góða minningu af ömmu þar
sem við sátum og spjölluðum og
reyndist hún mér alltaf vel.
Gréta Boða.
Elsku amma Jóhanna, við systurn-
ar þökkum þér öll yndislegu árin,
fyrstu minningarnar um þig eru þar
sem þið afi bjugguð alla tíð á Sólvalla-
götunni og einnig af þér í mjólkurbúð-
inni þar sem þú starfaðir í mörg ár.
Við komum oft í heimsókn jafnt á Sól-
vallagötuna og hin síðustu ár á Hrafn-
istu þar sem þú dvaldir. Alltaf leist þú
jafn vel út, sast og brostir til okkar
eins og drottning, það var ótrúlegt að
þú værir orðin 99 ára.
Takk amma, minning þín mun lifa
með okkur og börnum okkar.
Við minning’ um þig geymum og
aldrei við gleymum, hve trygg þú
varst okkur og góð. Við kveðjum þig
amma, og geymum í ramma í hjarta
okkar minningu um þig Takk amma,
minning þín mun lifa með okkur og
börnum okkar.
Guðbjörg, Hafdís og Jóhanna
Boðadætur.
Jóhanna Eiríksdóttir
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samhug
og hlýju við andlát og útför móður, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu okkar,
SVÖVU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hraunbúðum,
áður Foldahrauni 39b.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Hraunbúða
og Heilbrigðisstofnunarinnar í Vestmannaeyjum
fyrir góða umönnun og alúð.
F.h. aðstandenda,
Sonja Ólafsdóttir,
Kristín Gísladóttir,
Martha Árnadóttir.
Systir okkar,
SIGRÍÐUR ARNLAUGSDÓTTIR,
Öldugötu 25,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans við Hringbraut
föstudaginn 21. desember.
Útför hennar fór fram í kyrrþey hinn 4. janúar
að ósk hinnar látnu.
María Arnlaugsdóttir,
Helgi Arnlaugsson.
árin, verið þeim traustur og góður afi
og þær sakna hans sárt. Síðustu árin
voru Halla ekki auðveld vegna veik-
inda sinna en hann tók þeim með ein-
stöku æðruleysi. Eftir lifir minning
um sterkan og duglegan mann.
Inga og Halli hafa alla tíð verið
ákaflega umhyggjusöm og sinnt fjöl-
skyldu sinni af einstakri alúð og
natni. Fyrir það er ég afar þakklát.
Um leið og ég kveð Halla votta ég
fjölskyldunni mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Björg J. Birgisdóttir.
Kær vinur okkar er nú fallinn frá.
Hann Halli var okkur hér í Bláa Lón-
inu mjög kær, enda óteljandi skiptin
sem hann kom til okkar og kveðjum
við hann með söknuði.
Í hvert skipti sem Halli gekk inn
um dyrnar hjá okkur færðist bros yf-
ir andlitið á okkur öllum. Hann var
alltaf í góðu skapi og frá honum staf-
aði ólýsanlegur hlýleiki sem bræddi
huga og hjörtu allra sem nálægt hon-
um voru. Starfsmenn okkar eiga
margir hverjir góðar minningar af
honum Halla þar sem hann gaf sér
alltaf tíma til að spjalla við alla þá sem
máttu vera að og þá sérstaklega þeg-
ar hann kom upp úr og drakk mal-
tdósina sína, en þær voru ófáar sem
hann teygaði hérna hjá okkur. Það er
þó flestum sérstaklega minnisstætt
hversu hraustur hann var þrátt fyrir
að vera kominn á fullorðinsár en þeg-
ar hann gerði armlyftur hér ofan í þá
var eins og hann væri tvítugur. Þær
eru margar skemmtilegar sögurnar
sem hægt er að segja af honum Halla
en sú sem stendur hvað mest upp úr
er sennilega þegar hann tók loforð af
starfsfólkinu hér þess eðlis að ef hann
hrykki upp af hjá okkur þá ættum við
ekki að reyna að koma lífi í hann aftur
því að hérna liði honum svo rosalega
vel og svo glotti hann út í annað.
Síðasta eitt og hálfa árið hafði ferð-
um Halla fækkað þar sem hann átti
orðið erfitt með að keyra til okkar
alla þessa leið og því sáum við ekki
eins mikið af honum og við hefðum
viljað.
Um leið og við kveðjum kæran vin
okkar þökkum við öll fyrir þær
stundir sem við áttum með Halla,
minning hans mun lifa með okkur öll-
um.
Enn skín mér sólin skæra
og skeið sitt endar nótt,
sem hvíld mér veitti væra
og vel minn hressti þrótt.
Því lyftist lofgjörð mín
á vængjum helgra hljóma
mót hýrum árdagsljóma,
minn góður Guð, til þín.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Við sendum Ingibjörgu og að-
standendum öllum okkar dýpstu
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um.
Fyrir hönd Bláa Lónsins,
Anna Karen, Ingi Gunnar
og Magnús Már.
✝ Jón GunnarStefánsson
fæddist 11. júlí
1975. Hann lést á
heimili sínu, Gull-
smára 1, 3. janúar
síðastliðinn. Jón
Gunnar ól allan
sinn aldur í Kópa-
vogi. Foreldrar
hans eru Þorgerður
Gylfadóttir og Stef-
án V. Jónsson. Syst-
ur hans eru Re-
bekka og Rut, og
dóttir Stefáns og
Agnesar Sigurðardóttur er Sig-
rún Sif.
Jón Gunnar bjó rúm 20 fyrstu
árin í foreldrahúsum í Birki-
grund 22 í Kópavogi, gekk í Snæ-
landsskóla, hóf nám í MK en fór
yfir í nám í trésmíði hjá Bygg-
ingafélagi Gylfa og Gunnars.
Fjölskyldan flutti árið 1997 í Lin-
dasmára 44 í Kópavogi og flutti
svo Jón Gunnar í eigið húsnæði
að Trönuhjalla 5, árið 1999.
Jón Gunnar varð fyrir slysi og
miklu líkamstjóni svo hann varð
að hætta námi í trésmíði, en hélt
áfram með miklum dugnaði og
elju og flutti í nýrra og stærra
húsnæði að Gull-
smára 1 í Kópavogi
árið 2004 þar sem
hann bjó til æviloka.
Eftir slysið missti
hann jafnvægisskyn
og sjón að miklu
leyti, en hélt sér við
með líkamsrækt sem
hann stundaði eins
og vinnu. Þá fór
hann sem sjálfboða-
liði í nokkur ár til
Hjálparstofnunar
kirkjunnar um jól
þar sem hann naut
þess að hlúa að fólki.
Jón Gunnar var mikill
fjölskyldumaður og náttúruunn-
andi, fór í sína fyrstu útilegu 10
mánaða gamall og var í tjaldi
með fjölskyldu sinni á hverju ári
upp um fjöll og firnindi öll sumur
eftir það. Síðustu ár tók Jón
Gunnar sig til og lagðist í ferða-
lög og hefur farið um hálfan
hnöttinn einn sins liðs og skoðað
sig um í heiminum. Jón Gunnar
var mikill fótboltaáhugamaður
og var Liverpool hans lið.
Útför Jóns Gunnars fer fram
frá Kópavogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur
huga þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Elsku hjartans Jón Gunnar, það
er okkar hamingja að hafa fengið að
ferðast í gegnum lífið með þér.
Við munum geyma allar góðu
minningarnar og stundirnar, í gegn-
um árin, sem við fengum að hafa þig
á meðal okkar.
Þú hefur kennt okkur mikið, gefið
okkur mikið og við höfum lært af þér
að það er ekki sjálfgefið að lífið sé
auðvelt.
Minningin um þig mun lifa með
okkur og ylja okkur um hjartarætur.
Þú hefur gefið okkur kjark og
þrek til að halda áfram án þín.
Við þökkum þér samfylgdina, og
biðjum góðan Guð að varðveita þig,
elsku besti sonur okkar og félagi.
Þín
mamma og pabbi.
Elsku besti Jón Gunnar minn.
Stóri bróðir sem alltaf varst að
passa mig. Tókst mig með þér og
vinum þínum í alls kyns leiðangra.
Ég man alltaf eftir kvöldinu sem við
eyddum saman í kjallaraherberginu
þínu heima, þar sem við töldum allt
klinkið sem var í stóru krukkunni
þinni. Ég bara 6 eða 7 ára, alveg í
skýjunum að fá að vaka með stóra
bróður og fá svo að sofa niðri hjá
þér. Svo voru það öll kvöldin og næt-
urnar sem við spiluðum saman,
drukkum gos og hlógum, bæði
heima, í útilegum og í sumarbústöð-
um.
Þegar ég fer að hugsa út í það átt-
um við margar góðar kvöldstundir
saman. Stundum var ég hrædd um
að við myndum vekja mömmu,
pabba og Rebekku þegar við vöktum
fram eftir, horfðum á grínmyndir og
lágum í hláturskasti yfir einhverjum
kjánalátum.
Þú leyfðir mér oft sofa uppi í hjá
þér og þér var alveg sama þó ég lægi
þversum yfir þér og tæki allt plássið.
En þú varst nú líka stríðinn eins
og þegar við vorum lítil og þú vakn-
aðir á undan mér og pikkaðir í mig
og hélst fyrir nefið á mér til að at-
huga hvort ég myndi vakna. Svo
fannst okkur ekki leiðinlegt þegar
þú hélst mér niðri, kitlaðir mig eða
tókst mig í bóndabeygju.
Ég man eftir deginum þegar þú
varst að reyna að gera mig aðeins
gellulegri með því að greiða mér og
setja í mig hátt tagl. Svona eins og
vinkonur þínar voru. Það var gott
veður þennan dag og við röltum út í
Snæland og fórum í fótbolta. Ég var
svo feimin við að vera með hárið
svona en svo tók ég varla taglið úr
mér næstu árin. Ef það hefði ekki
verið fyrir þig þá væri ég líklegast
ennþá í Stjörnugallanum og með
lágt tagl eða fléttu. Svo má ekki
gleyma því að alltaf þegar þú komst
heim frá útlöndum komstu með eitt-
hvað flott handa mér. Van Basten-
bolurinn er samt í uppáhaldi og hef
ég notað hann meira en nokkra aðra
flík.
Ég viðurkenni nú aldrei að ég hafi
verið fýlupúki en þegar ég var leið
eða fúl gast þú alltaf kætt mig. Ég
hljóp upp í herbergi og lokaði, svo
komst þú eftir smástund, bankaðir á
dyrnar og talaðir við mig. Á end-
anum kom ég alltaf út með bros á
vör.
Talandi um fyndin atvik, manstu
þegar við vorum í ferðalaginu um
Evrópu og við gistum saman fjöl-
skyldan í litla kúlutjaldinu. Við héld-
um vöku fyrir öllu tjaldstæðinu því
við komumst alls ekki fyrir í því og
við hlógum og hlógum. Þetta var líka
fyrsta og eina nóttin sem við reynd-
um þetta. Eftir þetta sváfum við tvö
í bílnum. Annað skondið atvik úr
ferðalaginu er þegar við mættum á
tjaldsvæði í Þýskalandi seint um
kvöld og vorum rosaánægð með að
fá svæði undir stóru tré. Svo kom í
ljós daginn eftir að þetta var ekki
eins gott svæði og við héldum …
þegar moldvörpurnar fóru að bora
sig upp í bakið á okkur undir tjald-
inu. Þetta vissu allir nema veslings
Íslendingarnir.
Ég veit þér líður vel núna og þú
horfir niður til mín, passar mig og
hjálpar mér í gegnum erfiða tíma.
Ég á allavega eftir að tala við þig og
biðja um hjálp og ráð í framtíðinni.
Elsku Jón Gunnar minn, það er
frábært að eiga þig sem stóra bróð-
ur og ég hlakka til að hitta þig aftur
seinna.
Þín litla systir
Rut.
Kæri ungi vinur! Lífið getur verið
flókið og erfitt, en alltaf varst þú vin-
ur okkar allra, brostir og sýndir
okkur vinsemd og varst til fyrir-
myndar í klæðaburði og framkomu.
Það er því mjög sárt ættingjum
þínum og vinum að verða að taka því
að bros þitt og vinátta sé horfið á
braut. Að við eigum einungis minn-
ingar um góðan dreng, sem féll frá í
baráttu okkar flókna mannlífs, langt
um aldur fram, er erfitt að jafna sig
á og skilja.
Það fylgir því einlæg von okkar
nánustu fjölskyldu að minningin um
þig verði ljúf og skilningsrík og okk-
ur hefur alla tíð þótt vænt um þig.
Við munum alla tíð minnast þín
með hlýhug og elsku.
Móðursystur.
Frændi okkar og vinur Jón Gunn-
ar er látinn. Hann hélt út á ævi-
brautina fullur bjartsýni og tilhlökk-
unar. Hann var góður og
skemmtilegur drengur sem átti
framtíðina fyrir sér, en hlaut skip-
brot sem ekki var bætt.
Jón Gunnar var mjög sjálfstæður
persónuleiki, fór sinna ferða og
gerði sínar áætlanir þrátt fyrir al-
varlega fötlun sem hann hlaut fyrir
nokkrum árum. Hann naut mikillar
aðstoðar foreldra sinna og systra
ásamt margra annarra á alltof
skömmu æviskeiði sínu. Síðast hitt-
um við Jón Gunnar á Þorláksmessu í
skötuveislu. Blessuð sé minning
hans og við sendum Þorgerði, Stef-
áni, Rebekku og Rut samúðarkveðj-
ur okkar.
Gylfi, Elfa, Engilbert,
Ólafur og fjölskylda.
Jón Gunnar
Stefánsson
 Fleiri minningargreinar um Jón
Gunnar Stefánsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.