Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1916, Qupperneq 45

39
árin, liðið þolanlega, almennt tekið- Fjöldinn allur af eldri
verkamönnum hefir koinið úr sveitunum, með ekki mjög
veiklaðan þrótt, og optast með dálítil efni. Þeir hafa því
haft af talsverðum forða að taka í nýju stöðunni. Næsta
kynslóðin, sem nú er óðum að koma fram á starfasvið-
ið, hefir af minni forða að taka, og á einnig í flestu
verri aðstöðu. Daglega lífið er því fyrir mörgum alls
eigi gott, og framtíðarhorfurnar fremur skuggalegar, ef
allt er látið ráðast eins og verkast vill.
Þó því sje enn eigi komið svo fyrir verkamannastjett
okkar eins og algengt er í stórbæjum erlendis, þar sem
margir verkamenn eru tímum saman atvinnulausir og
eiga að búa við sárasta volæði, andlega og efnalega, þá
er vissara að taka ráð sín í tíma í þessu efni, ef við
eigi viljum að hjer hrúgist bráðlega saman stórborgasori,
þó í smærri stýl verði en erlendis gerist.
þetta finna og verkamenn sjálfir, sem betur fer. Peir
sjá hættuna og leita að ráðum til þess að komast hjá
henni.
Og ráðin eru hin sömu sem ætíð hafa bezt gefizt
þeim máttarminni: samhjálpln og: samstarfið.
Samhjálpin er ómissandi í daglega lífinu, en nær allt
of skammt á veg, ef hún kemur ekki aðallega fram í
samstarfi. Pað sýna allar stórgjafir auðmannanna, sem
hafa fremur lítil áhrif á almenna neyð fjöldans nú á dög-
um. Allt öðru máli gegnir með ýmsar tilraunir verka- •
manna erlendis á sumum stöðum, í seinni tíð, þar sem
þeir snúa sjer að samstarfi, innan flokksins, undir stjórn
valinna trúnaðarmanna, úr þeirra eigin verkahring. Að
erlendum dæmum eru nú, hjer á landi, óðum að mynd-
ast og festast í sessi verkamannafjelög í kauptúnunum,
sem leita sambands sín á meðal. þessi fjelög hafa nú
sitt sjerstaka blað og margt annað hafa þau með hönd-
um, sem á að efla þekkingu og hagsæld fjelagsmanna.
þetta samstarf er að vísu nauðsynlegt, en það er samt
ekki nema undirbúningur til annara verulegra framkvæmda.