Andvari - 01.03.1968, Blaðsíða 153
ANDVARI
SONATORREK
151
torreki. Saga skáldamjaðarins gengur eins og rauður þráður gegnum þrjár fyrstu
vísurnar, og í kvæðislok þakkar Egill „gjyf Öðins“ (Sn.-E.).
Kenningin Náins hals (3. v.) er reist á sáttum dverga og jötna, þ. e. fyrstu
eigendaskiptum mjaðarins. Önnur eigendaskipti urðu, þegar Óðinn samrekkti
Gunnlöðu Suttungsdóttur og þýfi hans (I. v.) varð lastalaust á nfikhvers npkkva
og lifnaði hragi (3. v.). Þetta gerðist ár eða í árdaga, og Óðinn bar mjöðinn heim
ór Jptunheimum (2. v.). í Ásgarði nefndist fengur Óðins fagnafundr (2. v.). —
Athyglisvert er, að Egill rekur söguna aftur á bak. Þegar hann hefur nefnt
hnossið Viðris þýfi (1. v.), byrjar hann söguna í Ásgarði (fagnafundr ása, 2. v.),
hverfur til Jptunheima (2. v.) og staldrar við beð Gunnlaðar (npkkvers npkkva,
3. v.), en hafnar í heimi dverga (Sbr. Náins hals, 3. v.). Niðurlag kvæðisins
tengir Egill upphafinu með sama efni. Allt ber þetta vitni um lotningu Egils
fyrir hinni helgu gjöf, er hann nefndi iþrótt vammi firrða (23. v.). Hún ein
gerði lílið bærilegt, þegar allt annað brást.
Merkileg er sú undiralda, sem gætir í upphafserindum Sonatorreks. Pundari
(1. v.) er orð, sem komið er beint úr viðskiptalífi fornmanna. Þýfi, né hógdrœgt
ór fylgsni (1. v.), bendir til rána. Orðið auðþeystr, notað um „mjöð“ (2. v.),
varðar drykkjuskap (Sbr. npkkvers npkkva, 3. v.). Og orðtakið „flota skipi“ (3. v.)
lýtur að siglingum. Nefnd orð úr vísurn Egils snerta alla höfuðþætti í lífi vík-
ingsins: 1) verzlun, 2) rán, 3) svall og 4) siglingar. Þau eru runnin úr brjósti
manns, sem stundaði ýmist friðsamleg viðskipti eða lá í víking.
4. visa.
Esa karskr maðr, sá es riðr þpglan frænda hrprs herr af fletjum, því at ætt
mín stendr á enda sem marka hlumþrr harnar hræ.
1 vísunni er orsakarsetningin undansett. Setningaskipun er hér mjög svipuð
setningaskipun 15. vísu.1)
1) Sbr. enn fremur síðari hluta 22. vísu Hamðismála:
„Því at þat heita,
at hlýðagi myni,
megu tveir menn einir
tíu hundruð of Gotna
hinda eða herja
í borginni hýur“
„Megu tveir menn einir binda eða berja tíu hnndruð of Gotna í borginni h(>u, þvt at þat
heita, at hlýðagi myni?"