Andvari - 01.01.1996, Síða 61

andvari
BRYNJÓLFUR BJARNASQN
59
ekki fyrr en við hófum þessa samvinnu. Þessi kynni urðu stutt en
ákaflega góð. í samskiptum okkar var hann hlýr og látlaus en jafn-
framt mjög nákvæmur, hann gerði mér strax ljóst að hann vildi ekk-
ert fleipur. En það varð okkur engin þvingun, þvert á móti. Þetta
urðu stutt kynni sem skilja mikið eftir. Ég heimsótti Brynjólf með
handritið að inngangi mínum að viðtalsbók okkar á heimili Elínar
dóttur hans í Kornerup nálægt Hróarskeldu vorið 1989, og það var
síðasta verk hans áður en hann lést að líta yfir þau skrif. Hann lést í
Hróarskeldu 21. apríl 1989, tæplega 91 árs gamall. Þar lést Hallfríður
kona hans líka árið 1968. Þau voru á ferðalagi í Mið-Evrópu þegar
hún veiktist en náðu heim til dóttur sinnar og tengdasonar.
Brynjólfur hafði sagt að pólitískar minningar sínar mundi hann
aldrei gefa út. Hann hefði slæma reynslu af því hversu menn þættust
treysta minni sínu. Hann lét þó til leiðast að ræða við mig en krafðist
þess að fá allar spurningar mínar með nægilegum fynrvara til að
hann gæti undirbúið svörin. í samræðum okkar spurði ég hann íva a
augum hann liti rit yngri manna um þá sögu sem hann var þáttta
andi í. Hann sagði að sér væri raun að lesa þetta þótt flest væn rang-
túlkun í góðri trú. Hann vitnaði í inngang sinn að þriðja bindi nt-
safns síns, Með storminn í fangið: „Jafnvel þótt fólk af eftirstrí s yn
slóðinni geri sér far um að segja satt og rétt eftir bestu vitun , þa
kannast ég yfirleitt ekki við að hafa lifað og reynt þann „veruleika ,
sem lýst er í frásögn þess.“
Aths. ritstjóra
1 næsta árgangi Andvara mun birtast grein um heimspekirit Brynjólfs Bjarnasonar.