Fálkinn - 10.02.1939, Blaðsíða 2

2
F Á L K I N N
GAMLA BÍÓ.
Næsta kvikmynd, er Gamla Bíó sýn-
ir er frönsk og heitir Ballkortið
(Un Carnet De Bal). Þetta er áhrifa-
rik og falleg kvikmynd bygð á ör-
lögþáttum ungrar konu, sem Marie
Bell leikur.
— Nóvemberdag einn líður lítill
gufubátur yfir tjarnsljett, italskt
stöðuvatn. Hann kemur frá þorps-
kirkjugarðinum og legst við bjartar
marmaratröppur, er liggja upp að
trjágarðinum, þar sein vænir kypr-
usviðir rísa hátt. Ung kona i sorg-
arbúningi stígur á land. Það er frú
Ivristine, falleg kona, 3G ára gömul.
Hún er að koma frá jarðarför manns
síns.
Frú Kristine er einmana í heim-
inum, þar eð hún á engin börn, og
hvorki ættingja nje vini.
Hún á einn vin að vísu, Bremond,
sem heimsækir hana öðru hvoru og
á marmaratröppunum tekur hann á
móti henni.
Kristine hafði aldrei unnað manni
sínum mikið, svo að söknuðurinn
grípur hana ekki djúpt. í einver-
unni sökkvir hún sjer niður í gami-
ar minningar, og þegar hún gengur í
gegnum gömul hrjef finnur hún
gamalt hallkort frá þvi hún var 1G
ára.
Hún minnist hans nú mannsins,
sem hún elskaði, Gérard Dambreval
hjet hann. Það standa mörg nöfn á
ballkortinu. Allir voru þeir einu
sinni ungir og skemtilegir menn og
allir ástfangnir af henni. Hvar voru
jieir nú? Hún verður að heimsækja
þá.
Og nú lýsir kvikmyndin því þegar
hún heiinsækir hina gömlu fjelaga
einn af öðrum. Og það verða von-
brigði á vonbrigði ofan.
Fyrst heimsækir hún Georg Audie.
Hún hittir aðeins móður hans, geð-
veika manneskju. George er löngu
dáinn. Hann framdi sjálfsmorð vegna
óhamingjusamrar ástar til Kristine.
Næstur á kortinu er Pierre Ver-
dier. Hann var ungur og efnilegur
lögfræðingur, hefur lent á villigöt-
um og lögreglan tekur hann fastan
sem sakamann, þegar hún er ný-
kominn inn úr dyrunum hjá honum.
Þá er það Alain Regnault. Hún
frjettir að hann hafi afneitað heim-
inum og gengið í klaustur. Hann er
óþekkjanlegur. Hann hafði verið
efnilegur hljómlistamaður, en vegna
Iíristine, sem ekki hafði þýðst ástir
hans, hætti hann á þeirri braut og
liafnaði innan klausturmúranna.
Hann vill ekki tala um liðna tíð.
Eric Irvin er fjórða nafnið á kort-
inu. Hann er í raun og veru sjálfum
sjer líkur, glaður og reifur eins og
á unglingsárunum. Hann ætlaði að
verða skáld, en hann gat ekki gleymt
Kristine meðan hann gekk með
skáldagrillurnar. Hann þurkar þær
burt, fer upp í háfjöllin og stundar
þar íþróttir. En fundur þeirra verð-
ur stuttur af ýmsum ástæðum.
Næstur er Francois Patusset
Hann er orðinn feitur og ellilegur
og giftist eldhússtúlkunni sinni, rjett
í sama mund og hann fær heimsóku
Kristine.
Ekki tekur betra við er hún heim-
sækir þann sjötta Thierry Raynal.
Hann hafði verið ungur og gáfaður
læknir, er þau kyntust, en nú var
hann kominn niður í skarnið og
hafði tekið saman við skækju.
Sjöundi var Fabien CoutisseJ.
Hann er vinsæll og vel þektur hár-
greiðslumaður. En eitthvað finst
Kristine hann innantómur og hefur
nú litla ánægju af nærveru hans.
Frú Kristine snýr heim án þess
að hafa frjett af Gérard Dambreval.
En á meðan hafði Bremond náð i
utanáskrift hans. Og hann býr þá
skamt frá Kristine eftir alt saman.
Framh. á bls. 15.
Skjaldarglíma Ármanns.
Jón B. Stefánsson, Hofi, Eyrar-
bakka verður 50 ára i dag.
ttbreiðið Fálkann!
Annar merkasti glimuviðburður
ársins, skjaldarglíma Armanns, fór
fram 1. febrúar að vanda, að við-
stöddum mörgum áhorfendum.
Að þessu sinni var skjaldarglim-
an upphafsþáttur að miklum hátíða-
höldum, er Ármann efndi til, i til-
efni af hálfrar aldar afmæli sínu,
en Árinann er elsta starfandi íþrótta-
fjelag hjer á landi, eins og öllum
iþróttavinum er kunnugt.
Ingimundur Guðmundsson.
Þátttaka í skjaldarglímunni að
þessu sinni var fremur góð. Kepp-
endur 10. Sem kappglímumenn voru
þeir mjög misjafnir, og kom þar til
misjöfn æfing, munur afls og þyngd-
ar o. fl.
Heildarsvipur glímunnar var frem-
ur ljettur og fáar glimur voru ljótar,
en of mikið bar á daufum glímum,
sem stafar af nokkrum skorti á fjöl-
hæfni í hrögðum og vörnum.
Úrslit urðu þau að Ingimundur
Guðmundsson vann skjöldinn með 9
(öllum) vinningum, en næstur hon-
um varð' Skúli Þorleifsson, fyrv.
glímukonungur með 8 vinningum.
Báru þeir Ingiinundur og Skúli
mjög af sem kappglímumenn. Þrenn
fegurðarverðlaun voru veitt. Hlaut
Skúli fyrstu verðlaun, Ingimundur
önnur og Njáll Guðmundsson (úr
Kjós) þriðju. Ingimundur Guðmunds
son er Rangæingur að ætt, en hefur
verið búsettur í Reykjavík í ail-
mörg ár. Hann liefur æft glímu lengi
og er orðinn mjög snjall glímumað-
ur. Sniðglimu á lofti tekur hann með
miklum glæsileik, en sá er galli á,
að hann beitir henni óþarflega oi't,
svo að glíma hans verður of einhliða
fyrir bragðið. —
Allir keppendur eiga þakkir skilið
fyrir glímuna, og prúðmensku þá er
þeir sýndu.
Þeim er þetta ritar fanst nokkrir
smágallar á glímunni að þessu sinni
sem oft áður, en auðvelt er að laga.
Það á ekki við að glímumenn sjeu
altaf að rápa út af sviðinu meðan
á glímunni stendur. Það heyrir held-
ur ekki til að keppendur sjeu að
tala við starfsmenn glímunnar með-
an á sýningu stendur.
Það er vitað að glíman á nú erfitt
uppdráttar víðast hjer á landi og
er það til lítils sóma, þegar i hlut
á hin eina gamla þjóðaríþrótt okkar.
Það á að útvarpa frásögn uin glím-
una til að minna á hana, enda mundi
það vel þegið af fjölda útvarps-
hlustenda.
Á undan skjaldarglímunni hjelt
síra Helga Hjálmarsson, einn af
slofnendum Ármanns og landskunn-
ur glímumaður á sinni tíð, erindi
um glímuna eins og hún tíðkaðist
fyrir 50 árum.
Skúii Þorleifsson.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Skúli Skúlason.
Sigurjón Guðjónsson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Simi 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-G.
Skrifstofa i Oslo:
Anton Schjötsgade 14.
Blaðið kemur út hvern laugard.
Áskriftarverð er kr. 1,50 á mán.,
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millim.
Ilerbertsprent.
Skraddaraþankar.
Ameríkanskur hagfræðingur hefir
komist að þeirri niðurstöðu, eins
og reyndar fleiri, að það sjeu vinnu-
vjelar nútímans, sem fyrst og fremsl
valda atvinnuleysinu í lieiminum.
Þetta er gömul saga, því að meira
en hundrað ár eru liðin síðan al-
múginn í Englandi mölvaði vinnu-
vjelar til þess að þær tæki ekki
brauðið frá þeim.
En það hlýtur að vera eitthvað
bogið við þetta.
Vjelarnar eru gerðar til jiess að
ljetta störfin og auka afköstin. Þær
geta unnið ódýrar en mannshöndin
og framleitt ódýrari vöru. Náttúru-
auðæfin eru ótæmd enn, uppskera
jarðarinnar stóraukin fyrir bættar
aðferðir og vísindalegá þekkingu
— en samt: fólkið sveltir og verður
að ganga iðjulaust svo tuguin mil-
jóna skiftir. Hinum síbatnandi sam-
göngum er hrósað að verðleikum,
en sarat brenna menn stundum korn
í báli, eða nota það til eldsneytis á
sama tíma og fólkið sveltur ann-
ars staðar á hnettinum,
Einu löndin, sem þykjast hafa
yfirbugað atvinnuleysið eru einræð-
islöndin: Rússland, Þýskaland og
Ítalía. En það mun mála sannast,
að allur almenningur í þessum
löndum lifir við þröngan kost og
hefir lítið aflögu fyrir mikið erfiði.
í lýðræðislöndunum er meiri ójöfn-
uður í Jiessu tilliti. Þar líður fjöld-
anum sæmilega, en svo sem tíundi
hluti hefir úr engu að spila, enga at-
vinnu og ekkert lífsviðurværi nema
það; sem þvi er úthlutað af sveitinni,
eða sem atvinnubótastyrkur frá rík-
inu. —
Þetta er í fylsta máta alhugunar-
vert og ýmsir hafa freistast til að
spyrja, hvort Jietta sie stjórnarfvrir-
komulaginu að kenna. Að vissu leyti
er það Jiví að kenna. Það er kom-
inn ójöfnuður á úthlutun vinnunn-
ar. Og i mörgum löndum eru það
vjelarnar, sem hrint liafa þessum
ójöfnuði á stað. Vjelarnar, sem auka
afköstin og áttu Jiessvegna að auka
lifsþægindi mannkynsins. Það er ein-
falt reikningsdæmi, að með aukn-
um afköstum vjelanna er liægt að
gera atvinnu einstaklingsins arð-
meiri - því að annars væru vjel-
arnar ómagar. Og liað er jafn auð-
velt reikningsdæmi, að hægt er að
skifta Jiessari afkastavinnu vjela og
verksmiðjufólks svo jafnt, að allir
fái atvinnu. Ef atvinnugreinarnar
þola ekki hækkað kaup, til þess að
framleiðslan beri sig, Jiá er úrræðið
það, að stytta vinnutímann svo að
allir geti fengið vinnu, Jió að kaupið
verði hlutfallslega minna, hjá þeim
sem vinnuna höfðu áður. Það er
jafnaðarstefna i framkvæmd.