Fálkinn - 23.03.1951, Blaðsíða 5

FALKINN
5
Via Imperiale hið undurfagra breiðstræti, sem Mussolini tét leggja upp
að Colosseum, sem sést við enda strætisins.
Flori — hann lieitir í daglegu
tali „Bókasafnið“, því að þar
standa þúsundir af flöskum i röð-
um með fram veggjunum, eins
og bækur í skápum, en að vísu
eru læstar grindur fyrir fram-
an. Hér fær maður mat fyrir
skikkanlegt verð og hér er dá-
lítil hljómsveit sem leikur róm-
antiska, dillandi hljómlist og
bregður stundum á leik, ef ein-
hver vill stíga dans.
Sá sem vill eta ódýrt má ekki
fara á staði, sem auglýsa kjöt-
rétt fyrir 400—500 lírur, því að
við þetta bætist salat fyrir 200
og kartöflur fyrir 150 lírur.
Yenjulega er dýrara að borða
á ristorante en á trattoria. En
þó að hin síðari séu íburðar-
minni er ekki þar með sagt að
maturinn sé lakari. Osteria
svara til þess sem kallað mundi
„greiðasala“ og sjást þau eink-
um þegar út í sveitina kemur.
En í horgunum eru staðir sem
heita bottigliera, það eru vín-
búðir sem hafa leyfi til að selja
vín í glösum eigi síður en út úr
búðinni í heilum flöskum, og í
þessum húðum geta menn líka
fengið sér mat, að minnsta kosti
ef þeir eru orðnir kunnugir þar.
Maturinn er góður og vínið kost-
ar sáralitið. Sums staðar í Róm
rekst maður líka á staði, sem
heita pizzeria, þar er sérstak-
lega framreiddur neapolitansk-
ur matur, sem nefnist pizza, en
það er eins konar svellþykk
pönnukaka, með ansjósum, ol-
ívum, rifnum osti og tómötum
í. Ef þú kemur einhverja lcvöld-
stund í Piazza Colonna þá
skaltu koma á Bar Biffi og
hlusta á hrókaræðurnar þar —
þær eru um stjórnmál og svo
háværar að þæ>r lieyrast langt út
á götu. Fyrir utan Bar Biffi er
frægasti skuggamarkaður borg-
arinnaf.
— — — Ferðamaðurinn verð-
ur líklega fyrir vonbrigðum er
liann kemur nálægt Péturskirkj-
unni í fyrsta skipti. Útveggirnir
hylja nfl. hina eiginlegu kirkju,
sem 30 páfar hafa lijálpast til
að byggja, þó að enginn þeirra
sæi kirkjuna fullgerða. Kirkjan
er byggð fyrir peninga, sem m.
a. fengust með sölu aflátsbréfa.
Og byggingameistararnir tóku
við hver af öðrum. Eftir Bram-
ante kom Rafael, síðan Pehuzzi,
Sangallo og Paolo Romano, uns
Michelangelo 72 ára lét tilleið-
ast að lialda verkinu áfram. En
kirkjan var ekki nema hálfgerð
þegar þessi snillingur féll frá,
og það varð Giacomo della
Porta sem fulkomnaði. verkið.
Síðan var Maderna beðinn að
„betrumibæta“ heildarsvipinn
— og því miðnr eyðilagði hann
hann. Það var einkum tvennt,
sem Norðurlandabúinn vill sjá
í Péturskirkjunni; gröf Kristín-
ar Svíadrottningar og listaverk
Thorvaldsens, þ. á. m. gröf Pí-
usar YII. Thorvaldsen var eini
maðurinn mótmælendatrúar,
sem fékk að leggja hönd að
skreytingu í kirkjunni og var
það ekki lítill lieiður.
Það kemur fyrir að ferða-
menn gleyma að skoða Capitoli-
um, — ef til vill vegna þess að
hið mikla minnismerki Victors
Emanuels, „hrúðkaupstertan“
svonefnda, skyggir á það eða
af því að fólki þykir of hratt
að ganga upp þrepin til Araco-
elikirkjunnar. En þó er þetta
þýðingarmesti miðdepill hinnar
fornu Róm. Það var Michel-
angelo sem skóp Capitolium-
torgið, og þar eru ýms bestu
listaverk borgarinnar geymd.
Þaðan að ofan sér maður
best, að leikliús Titusar er hið
stærsta í heimi, með 45.000 sæti
og 8.000 stæði. Enginn skilur
hvernig hinir herteknu Gyðing-
ar gátu komið hjörgunum í
þessu leikliúsi á sinn stað fyrir
1900 árum. Enn eru til kjallar-
arnir, sem villidýrin voru svelt
í og enn er þarna leikvangur-
inn, sem gladiatorarnir böi’ðust
á, upp á líf og dauða.
Frá Colosseum er ekki langt
til Porta San Sebastiano, en þá
tekur við Campagna Romana og
Via Appia, liinn frægasti allra
vega, byi’jar. Þessi hei'vegur var
lagður — með miklu erfiði og
tilkostnaði — af senatoi’num
Appiusi Clausiusi hinum blinda.
Hann lá frá Róm yfir pontisku
mýrarnar til Capua og var síð-
an franxlengdur til Brindisi. Nú
þjóta bifreiðarnar yfir steinana,
sem verið hafa á vegarflórnum
í 2000 ár og sem í’ómverskir
sendihermenn gengu um forð-
uixx. Og þar á ixostulinn Pétur
að hafa íxiætt Jesú og sagt orð-
in: Domine, quo vadis? — en
svo hefir kirkjan þai’na úti ver-
ið skírð. Þar eiga að sjást fór-
spor frelsarans, í gólfinu.
Þarna úti á mýruixuxxi, þar
seixx nxýrakaldan drap niður fólk-
ið forðuxxi eru enn vatnsleiðsl-
urnar fornu — aquaduktarnir
— og þar voru einnig gerðar
katakombur. Enn eru til um 50
katakombuhverfi með ógrynn-
um af gröfum — nálægt fimm
milljónir kristinna manna hvíla
þai’. Katakomburnar voru ekki
aðeins legstaðir heldur líka
fundarstaðir kristinna manna. í
fyrstu var þvi leynt hvar opin
á katakombunum væru, en það
vitnaðist brátt og oft komu ó-
vinii'nir og strádx-ápu kristna
nxenn niðri í göngunum. í kata-
kombum St. Calixtusar einum
eru 23 kílómetra löng göng. E
göngin undir San Sehastian-
kii’kjuxxni hafa haldið sér best,
þau eru alveg eins og á tímum
hinnar fyrstu kristni í Róixi.
Virkisturninn rnikli, sem ekki
er langt frá kikjxmni, er jafn-
framt það gafhýsi, sem hefir
naldið sér einna best, reist ai
Cx-assusi yfir konu hans, Ceciliu
Metellxii —-------
Svo lxöldum við aftur til Róma
boi’garinnar sístarfandi. Því oft-
ar senx íxxaður sér Rónx því bet-
ur fellur manni hún í geð. Sól-
skinsstund á Palatin-hæðinni,
þi’öngt sund í Tíbereyju, stund
í sixtínsku kapellunni, skrautið
á Via Veneto, sólarlagi í Pincio-
gai'ðinunx eða miðixætmtstund
í Colosseum í tunglsljósi •— allt
er það töfrandi. Sá sem hefir
verið í Róm á minningar þaðan,
svo heillandi að hann langar
alltaf aftur.
Robbi er dálitið utan við sig.
Hérna um daginn þegar þjónninn á
Hotel Atlantis rétti lionum nxatseSil-
inn, svaraSi hann:
— Nei, þökk fyrir. Eg les aldrei
meSan ég er aS borða.
— Er rigning úti?
— Hefirðu nokkurn tima upplif-
að að það sé rigning inni?
Skátar eru svo hrifnir af lienni
tengdamömmu. Hún lætur þá lxjálpa
sér fram og aftur urn götuna, þang-
að til þcir liafa allir fengið tæki-
færi fil að gera eitt góðverk þann
daginn.
Þótt að mikið sé af fornum listaverkum í Róm þá var það meira, forðum.
Víða sjást leifar af stórbyggingum, sem tímajis tönn og mennirnir liafa
unnið á. Eins og t. d. þessar þrjár súlur.