Nýtt kirkjublað - 01.11.1911, Blaðsíða 2

242^
hefðum Iesið saman þennan texta, mundi eg spyrja þau til
hvers saltið væri, hvaða verkanir það hefði.
Þau mundu svara af sinni reynslu og sinni sjón. Þau
muudu koma með það, að bragðið yrði betra af ýmsum mat,
þegar saltið ki'yddaði hann, og svo niundu þau fljótt finna
dæmi þess, hvernig lífsbjörgin geymist og varðveitist þegar
hún er söltuð, en mundi annars spillast og grotna niður.
Og enn hægra væri að tala við börnin um ljósið. Hverj-
ar verkaqir þess væru og gagnsemdir. Hvernig það lýsir og
hitar.
Það yrði ljóst af samtalinu, bve dýrmætt hvorttveggja
þetta væri — bæði saltið og Ijósið. Langt mál þyrfti ekki
til þess um blessað ljósið, hvort beldur tendrað inni í húsum
vorum eða lýsandi oss af himni guðs. En eg kynni að þurfa
að segja börnunum sögu af styrjaldaráruuum miklu á Norð-
urlöndum fyrir 200 árum síðan, með siglingaleysi og viðskifta-
banni, þegar saltspónninn var orðinn eins dýr og heill máls-
verður.
Þér eruð salt jarðarinnar! Þér eruð ljós heimsins! Jörð
og heimur eru hér í sönm merkingu. Lærisveinar Jesú Krists
eru og eiga að vera umheiminum, sem þeir lifa i, alt hið
sama og saltið og Ijosið oss mannanna börnum.
Víða er það annarslaðar í Nýja testamenlinu og i munni
frelsarans að dæmi eru dregin frá Ijósinu og saltinu. Hér
eru samlíkingarnar tengdar saman ákveðnu hugsanabandi og
með sérstakri áherslu, að saltið og ljósið verði að vinna sitt
verk í heiminum. Lærisveinarnir mega ekki ekki dofna, þeir
mega ekki draga sig í hlé og fela sig. Þessi orð Jesú urði
lærisveinahópnum svo sérstaklega minnistæð er ofsókuirnar
fóru að byrja.
Hlutverkið sem Jesús Kristur hefir lagt fyrir lærisveina
sína á öllum tímum er þá þetta, að hafa hressandi og bæt-
andi áhrif og afstýra spilling og rotnun, sem í einu orði mætti
kalla heilnæmi eða heilbrigði lífsins, og i annan stað er hlut-
verkið það, að gjöra lífið bjartara og veita hlýjustraum inn
í það.
Það væri töluvert í því að tala um saltið sem ímynd
sannleikans og Ijósið sem ímynd kærleikans.
NÝTT KlRKJtJBLAÐ