Vikan - 23.02.1967, Blaðsíða 52

Avon...
Hiosar um hár yðar - skaoar vellíðan
Frísklegt, lifandi — glóandi af stolti yfir fegurð sinni. Og það er
því að þakka, að þér völduð Avon — af því að þér tókuð þessi
3 skref sem fullkomna aðgerðina frá þvotti til hárlagningar.
Avon hefur shampoo fyrir allar gerðir af hári, venjulegt, feitt,
litað og einnig sérstakt flösushampoo. Avon gerir hárið viðráð-
anlegt og meira lifandi.
Nú endist hárlagningin lengur en einn dag. Avon hárlakkið sér
um það.
Haldii hárinu föoru mefl Avun
Avon cosmETics ltd
NEWYORK • LONDON ■ PARIS
í þessum jlugvélum, þar sem
farangurshólfin eru, hann reif
sig lausan. En allt fer Douglas-
inn. Það er bara að leitast við
að halda honum á réttum hraða
og þá fer allt vel.
Við höfum oft lent í ýmsu
skemmtilegu í sambandi við
Grœnlandsflugið. Við gerum
töluvert af því að kasta út vörum
til hinna ýmsu staða þar, og í
fyrra gerðist það í flugi hjá mér,
þegar við vorum að kasta út vör-
um hjá þorpinu á Tobinhöfða, að
ein fállhlifin opnaðist heldur
snemma og lenti á stélhjólinu.
Þar rifnaði pakkinn úr henni en
hún sat eftir. Svo flugum við
yfir að þorpinu við Scoresby-
sund, og þar sögðu þeir: It is
something hanging from your
tailwheél. Ég þóttist vita, hvað
það vœri, því það hafði komið
töluverður hnykkur á vélina,
þegar fallhlífin lenti á hjólinu.
En þetta var allt í lagi, og ég
lenti með hana í Meistaravík,
hirti hana af hjólinu og á hana
nú niðri í kjallara heima.
JÍJr/iðasf flugið, sem við höfum
lagt Douglasinn í, er skíðaflugið.
Við höfðum lent nokkuð víða á
skíðum; við lentum einu sinni á
ísjakanum Arlis, og við höfum
líka flogið töluvert mikið skíða-
flug til Soresbysunds, Meistara-
víkur og Danneborg, sem er veð-
urathugunarstöð um 120 mílur
norður frá Meistaravík, og lengst
norður til Danmarkshavn, sem
er 300 sjómílur fyrir norðan
Danneborg.
Erfiðasta flugið, sem ég hef
farið á Douglas DC 3 var einmitt
í skiðaflugi. Það var í fyrrahaust.
Þá þurfti að koma vörum til
Meistaravikur, Danneborg og
Danmarkshavn. Upprunalega
œtlaði Jóhannes Snorrason að
fara þessa ferð, en gat svo ekki
komið því við að sérstökum á-
stœðum, svo ég var fenginn til
fararinnar, þá hafði ég aldrei
lent á skíðum sjálfur. Aðstoðar-
flugmaður var Geir Gíslason og
Þorkell Þorkelsson vélamaður.
Við biðum í 10 daga eftir veðri
í Reykjavík og komumst loks af
stað á laugardegi. Við vorum
ekki nema rétt hálfnaðir, þegar
við fengum þœr fréttir, að veðrið
væri eitthvað að breytast í
Meistaravík, en við þurftum
nauðsynlega að komast þennan
túr. Við vorum komnir í keppni
við heimskautamyrkrið, því í
nóvember leggst alger nótt yfir
Danmarkshavn og léttir ekki aft-
ur fyrr en síðari hluta febrúar.
Við vorum orðnir það seint, að
sólin kom aldrei upp fyrir sjón-
deildarhringinn. Birtan var að-
eins Ijósaskiftaskíma. En íbúar
staðanna þurftu að fá sinn mat,
tœki og póst. Svo við héldum á-
fram. Það var dálítið spennandi
að sjá, hvernig yrði í Meistara-
vík, hvort við yrðum að snúa
þar við og fara aftur til íslands.
En það bjargaðist, og við gátum
lent í Meistaravík. Þar sátum
við svo. Það þyngdi að og varð
ófœrt veður, en gott norður í
Danmarkshavn, eins og oft er
langtímum saman þar norður-
frá.
Nœsta fimmtudag komumst
við aðeins t loftið, en ekki nema
rétt út í Kong Oskarsfjord, sem
Meistaravík stendur við, en urð-
um þá að snúa við aftur og lenda.
Rétt eftir að við vorum lentir,
brast á kafalds snjókoma. Þegar
ég kom út úr húsi nœsta morgun
sá varla á milli húsa fyrir kaf-
áldi, þótt svo að segja logn væri,
og þá var snjórinn víðast upp í
mitti. Að vísu var sumt af því
gamall snjór, en á tveimur dög-
um féll þarna um 50 sentimetra
snjór jafnfállinn.
Um hádegið fengum við skeyti
um það, að koma með stöðvar-
stjórann í Meistaravík til
Reykjavíkur ef við kæmumst á
loft. Hann átti að vera kominn í
frí fyrir löngu, en það hafði taf-
izt út af töf á þessu flugi. Nú
var bjart í Danmarkshavn en
snjókoma i Danneborg, og um
eittleytið fór að birta upp í
Meistaravík.
Ég fór að huga að vélinni.
Dekkin voru fennt á kaf. Ég fékk
jarðýtu til að skafa hringinn í
kringum hana og þjappa fyrir
framan hana. Svo settum við
hreyflana í gang og hituðum þá
og létum þá blása snjónum frá,
áður en við sópuðum af vélinni
og skíðunum. Svo settum við
skíðin niður og fórum sikk sákk
út á flugbrautina og reyndum
flugták. En vélin fór ekki nema
upp á 35 hnúta hraða og sat þar,
en til þess að fara á loft þarf
Douglasinn um 65 sjómílna
hraða. En með því að draga stýr-
ið eins langt aftur og hægt var
tókst mér að lyfta henni það
mikið í snjónum að hún jók
hraðann og fór á loft. Þá fórum
við beina leið til Reykjavíkur
með stöðvarstjórann og vorum í
Reykjavík fram á þriðjudag, en
fórum þá aftur til Meistaravíkur.
Þar var þá komið bezta veður.
Sama dag fárum við upp til
Danneborg og köstuðum þar út
í falllífum því sem þangað átti
að fara, og fallhlífarlausu því
sem það þoldi, en það er verra
viðureignar, má ekki vera flogið
mikið yfir 100 feta hœð yfir
jörðu og við röðuðum því að
mestu leyti í eina brekku.
Að því loknu fórum við aftur
til Meistaravíkur og vorum œrið
spenntir, hvort við kæmumst til
Danmarkshavn daginn eftir. Ég
var búinn að biðja þá í Meistara-
vík að fara út um hálfátta morg-
uninn eftir og setja rafmagns-
hitara á hreyflana til að hita
þá upp, því það var komið tölu-
52 VIKAN 8 tbL