Vikan - 28.06.1979, Side 29

ætlaðir, þ.e. til þess að hlaupa á
þeim, þá er rétt að gæta þess, að
sólinn sé hannaður með tilliti til
þess, hvar á að nota þá, og þá
skiptir þyngdin einnig máli.
Hlauparar, sem æfa mikið, eiga
að nota skó með tiltölulega
hörðum sólum á grasi, en mýkri
sólum, ef hlaupið er á hörðum
brautum. 50 kílóa manneskja
þarf mýkri sóla heldur en sú,
sem vegur 80 kiló.
Yfirieðrið
Skinn og leður er besta efnið,
sem fáanlegt er í yfirleður á
æfingaskó, ef við höfum heil-
brigðissjónarmiðið í huga.
Leðrið hleypir í gegnum sig
rakanum frá fætinum, en
gúmmí, plast eða nælon eru svo
þétt efni, að mestur hluti fótrak-
ans situr eftir í skónum.
Skófatnaður úr næloni og
slíkum efnum er kaldari um
vetur og heitari um sumur
heldur en leður- og skinnskór.
Loks ráða sérfræðingar
mönnum frá því að kaupa of
þunga skó. Hæfileg þyngd
skópars í stærðinni 43 er gefin
upp 500-650 grömm.
Byggt á grein eftir Ingvild Baklid í
norska neytendablaðinu Forbruker-
Rapporten. K.H.
Birt í samráði við Neytendasamtökin.
breiddin hæfði um það 50
þeirra. Þeir yrðu væntanlega of
breiðir fyrir 25 og of mjóir fyrir
25.
Prófifl sveigjanlaika sólans mefl þvi
afl halda annarri hendi um hælinn og
taka mefl hinni hendinni undir tána.
Skórinn ó afl vera tiltölulega stífur
allt fram undir tábergifl.
Breiddin
Fullvaxnir fætur, sem þegar
er búið að aflaga með röngum
skófatnaði, eru ekki jafn styrkir
og eðlilegir fætur. Það er
varhugavert að klæða slíka
fætur i skó með eðlilegu lagi og
hlaupa síðan miklar vegalengdir.
Fæturnir þola illa svo skyndi-
lega áreynslu. Betra er að venja
þá smám saman við.
Skóbreiddin er miðuð við
meðaltal. Ef 100 manns væru
látnir prófa eina gerð æfinga-
skóa nr. 42, má bóka, að
Uppbygging hælsins
Hællinn (þ.e. skóhlutinn
undir hælnum) á æfingaskóm á
að vera lítið eitt hærri en fram-
hluti skósins, 8-11 mm hærri.
Hælhlutinn á að vera u.þ.b. 2.5
sm þykkur, en sólinn annars 1.5
sm á þykkt.
Með þessu móti dreifist
þrýstingurinn meira á fram-
fótinn. Hællinn á hins vegar að
verka eins og hemill, þegar
fóturinn stigur niður. Mikilvægt
er, að skórinn sé nægilega
breiður fyrir hælinn til þess að
stöðugleikinn sé í lagi. Hann á
að vera um 7 sm breiður, þar
sem breiðast er undir hælinn.
Sólinn
Séu skórnir notaðir til þess,
sem þeir eru upprunalega
Sólamir eru mjög ólíkir á þessum tveimur skógerðum. Sólinn á efri skónum
er I einu lagi, hann er þvi óþarflega stífur sem hlaupaskór og getur valdifl
aumum vöðvum i fótiegg. Sólinn á neflrí skónum er hins vegar i þremur
lögum, eins og lýst er nánar I texta.
Fólk mefl lága rist og grannan fót
lendir stundum i vandrseðum með
reimun skónna, þvf ekki er alttaf
nssgilegt bH tá þeas afl hsegt sá afl
reima nógu þátt.
Skórinn til vinstrí er breiður og vel
lagaflur um tsemar. Sá til hsagri
mundi hins vegar kreppast um
tssmar og valda miklum
óþsegbtdum.
Á þessum skó er gúmmikantur allt i kring ofan vifl sólann, og það er til
bóta, veitir stuflning og kemur frekar i veg fyrír, afl bleyta nái afl þrengja sár
inn. Tungan er hins vegar ekki nógu gófl, en hsegt er að bseta úr þvi með þvi
afl snffla tungu úr frauðgúmmíi og líma undir þá sem fyrir er.
NOTKUN OG VIÐHALD
Skó, sem setlafllr eru til hlaupa, setti heist ekki afl nota f öflm skyni.
Þeir sem leggja stund á til dsemis fótboita, handbolta, blak og flelra,
þurfa annars konar stuflning vkJ fótinn.
Flestir slita skónum á sömu stöðum, til dsemis fyrst utanfótar á hsel.
Skómir endast lengur, ef gert er vifl þá strax og neflsta iagifl er slMfl.
Áflur en leflurskór eru teknir i notkun er rétt afl úfla efla bara á þá
nokkrum sinnum efni, sem hríndir frá sár vatni. Leflrifl helst mýkra og
hrindir betur f rá sár.
Þurrkið aldrei vota skó vifl mikinn hrta, til dsemis á ofni efla nálsegt
honum. Hserrí hiti en 38° C fer illa mafl leflrifl.
Troflifl dagblaflapappir i tána á blautum skónum, efla spennið þá út
mefl skójámi, svo afl þeir haldi vel lagi.
Burstifl óhreinindi af skónum og notifl voigt sápuvatn, ef þeir eiu
mjög óhreinir. Munið afl trofla i þá dagblaðapappir, meflan þeir eru
biautir.
Þeir sem hlaupa mikifl, ssttu afl elga tvenna sefingaskó, svo hsegt sá
afl hvila þá til skiptis og þeir fái afl þoma til fullnustu, ef þeir hafa
blotnafl.
Notifl gjama dálftifl þykka sokka, einkum um vetur, til þess afl
vemda hásinamar gegn kulda. Gsetifl þess, afl sokkamir sáu vel
teygjanlegir um tsemar, svo að þair pressi þsar ekki saman.
Þrififl fsstuma alttaf gaumgsefilega.. Þvoifl þá daglega og þurrfcifl
vandlega, ekki sist millf tánna. Skiptifl oft um sokka.
Stígifl af fulkim þunga i skóna, þegar þifl mátifl þá til kaups. Munifl,
afl það er ekki alltaf stóratáin, sam er lengst Einnig er alvanalegt, afl
fstur sáu misstórir. Vinstrí fóturinn er oft stserri en sá hssgri. Þess
vegna er mikilvsegt afl máta báfla skóna, reima þá til fullnustu og
prófa afl ganga i þeim.
Æfingaskór eiga EKKI afi ganga á milli manna, tit dsemis systkina.
26. tbl. Vikan 29