Vikan - 17.06.1982, Qupperneq 37

■ ■lUfllllih
röi ég
likillar
^lnhrfpffflundr^ndi á rr
;ninnf7 sem áJ eftir
rjúr ég Susari hrópa

að gera
E
■mw
víst átt að ná í lækninn eftir allt
saman.” w<:'
Ég reif mig af homirn. „Betra
hefði verið að ná í lögregluna. Eða
er kannski venjulegifsö fólk verði
fyrir svona áföllpm hérna? ”
7* G VEIT EKRIHVAÐ
lolli því að ég sagði
þetta. Kannski var það nærvera
Williams eða óróleiki sjálfrar
mín. Hvað sem öðru leið var þetta
óskiljanleg og ófyrirgefanleg
athugasemd og þau létu að sjálf-
sögðu eins og þau hefðu ekki tekið
eftir neinu.
„Segðu okkur nákvæmlega frá
því sem fyrir kom,” sagði WUliam^.
þess í stað.
Ég lýsti öUu sem gerst fiáfSi, frá
þeirri stundu er ég sá rósrauta
klútinn út um herbergisgluggann
minn.
„Það er mikið af runnum og
greinum þatna,’/ saAi William
lokin. „Og Bömll pUvJðartrén eri
með greinar sem getajslegið mai
eins og sviímr í rokim
„Þetta wjirjekki gpéin,
ðin.^
[tv míru-hvgfihéfði það'
annars átt að vera?” Röddin var
róleg og næstiug_egnandien^sai
fann ég aö undir niðri var hann
svolítið spenntur og beið eftir því
sem á eftir kæmi.
andi á m ig og í
I ylgdi,
upp:
„ -----,, r- -idur þó
^ekkirr/?” \
„Ég veit ekki hvað^éíf á aðj
halda,” sagði ég þreytulega. „Og
Framhaldssaga
24. tbl. Vikan 37