Vikan - 24.07.1941, Blaðsíða 8

8
VTKAN, nr. 30, 1941
i
Gissur ætlar í útilegu.
Gissur: En, góða Rasmína. Þú veizt að mér
leiðist að ligg'ja x tjaldi. Hvers vegua þarf ég
endilega að fara?
Rasmína: Vegna þess að við viljum öll fara.
Þar að auki vU ég ekki styggja herra og frú
Árbakka og herra og frú Mókot.
Tengdasonurinn: Drottinn minn, við, sem erum
búin að undirbúa þetta svona lengi.
Dóttirin: Pabbi, þú verður að koma með. Þú
getur ekki verið svona illgjarn. Við, sem höfum
eytt stórfé í allan útbúnaðinn. Þú sérð það, þegar
þú færð reikninginn.
Gissur: Gott og vel, ef ég verð að fara, þá fer ég.
Ég býst við að mýflugurnar komi og taki á móti mér
á brautarstöðinni.
Rasmína: Haltu þér saman! Farðu að hátta og mundu
það, að allir eiga að vera komnir á fætur klukkan sex
í fyrramálið, svo að við getum farið tímanlega af stað.
I
Klukkan sex næsta morgun.
Gissur: Ég býst við, að ég hafi verið dálítið
ónærgætinn, að vilja ekki fara með þeim. Þegar
ég er kominn á fætur, þá líkar mér þetta ágæt-
lega. Jæja, ég er tilbúinn, en hvar eru hin?
DOLurin: Pabbi, mér þykir það leitt, en ég get
ekki farið. Ég mundi allt í einu eftir, gð ég þarf að
fara í boð í dag og Hósías á að spila ,,golf“ í dag.
Gissur: En hvað það var skemmtilegt!!!
/
Gissur: Rasmína, klukkan er oröm yíir sex.
Rasmína: Farðu burtu. Ég hefi hræðilegan höfuð-
verk. Ég get ekki farið. Ég er svo veikluð. Og ef
þú kemur þér ekki út mfeð þessa pípu, þá fer ég
fram úr rúminu og hendi þér og pípunni út um
gluggann.
miður ekki farið, þvi að þau verði að fara annað. Þeim þykir það mjög leiðinlegt.
Gissur: Mér líka!
2. þjónn: Herra og frú Mókot geta því miður ekki farið, því að sonur þeirra er ný-
kominn í bæinn. — Neðri myndin: Gissur: Ég fer ekki einn! En ég ætla samt að
nota þennan útbúnað, sem ég verð hvort sem er að borga.