Vikan - 15.02.2000, Blaðsíða 56

Eg var búin að vera í nokkrum misheppnuðum
samböndum begar ég kynntist Sigga. Við
vorum mjög hamingjusöm til að byrja með en
fljótlega fór að síga á ógæfuhliðina. Ég gerði mér
Ijóst að hann drakk mikið og varð brjálaður með
víni. Þegar ég var gekk með barnið okkar og var
komin sjö mánuði á leið henti hann mér niður stiga.
Ég lifði fallið af en barnið sem ég gekk með dé.
íf mitt hefur verið
ein hörmungar-
saga frá því ég
man eftir mér. Eg
hef aldrei hitt
pabba minn en mamma átti mig
mjög ung. Ég þvældist á milli
staða með henni og hún giftist
öðrum manni og eignaðist fleiri
börn. Þegar hann var búinn að
berja hana sundur og saman
skildi hún við hann og fann sér
nýjan. Ég er elst af sex hálf-
systkinum og bar því oft mikla
ábyrgð á yngri börnunum.
Mamma er ágætis kona en hún
hefur alltaf látið aðra kúga sig.
Ég flutti að heirnan sextán ára
gömul, harðákveðin í að verða
ekki eins og mamma mín. Ég
leitaði fljótlega eftir viðurkenn-
ingu karlmanna og fann að að-
dáun þeirra gaf mér aukið
sjálfstraust. Stuttu eftir að ég
flutti að heirnan var ég komin í
sambúð með miklu eldri manni.
Eftir nokkra mánuði var hann
farinn að hóta því að berja mig
og þá flýði ég. Ég hugsaði með
mér að ég skyldi aldrei láta
karlmann leggja hendur á mig.
Ég hafði svo oft orðið vitni að
því þegar sambýlismenn
mömmu voru að berja hana.
Mitt stóra lán í þessu lífi er
hún frænka mín sem hefur
56 Vikan
alltaf verið mér til halds og
trausts. Eftir að ég flutti að
heiman bauð hún mér að búa
hjá sér gegn því skilyrði að ég
færi í skóla. Hún var fyrsta
manneskjan sem reyndi að
koma mér í nám. Ég bjó hjá
henni á meðan ég var í mennta-
skóla og mér tókst að lokum að
ljúka stúdentsprófi. Mig langaði
að borga frænku minni til baka
eitthvað af þeim peningum sem
hún var búin að leggja í mennt-
un mína.
Á þeim tíma var ég með
strák úr gömlum vinahópi og
við byrjuðum að búa saman. Ég
sá fljótlega að þetta myndi
aldrei ganga. Ég sleit sambúð-
inni og var komin á byrjunar-
reit eina ferðina enn. Frænka
mín kom í heimsókn og reyndi
að tala um fyrir mér. Hún stakk
upp á þeirn möguleika að ég
færi til útlanda og byrjaði þar
upp á nýtt eða drifi mig í
frekara nám. Hún minntist
aldrei einu orði á alla strákana
sem ég var búin að kynna hana
fyrir og hætta svo með. Ég vissi
ekkert hvert ég stefndi í lífinu
en mig langaði helst til að eign-
ast mann, barn og hús. Þessi
draumur var svo sterkur í huga
mínum, kannski vegna þess að
ég hafði alltaf farið á mis við
öruggt og gott fjölskyldulíf. Ég
ákvað að hlusta á orð frænku
rninnar og innritaði mig í Há-
skólann. Um leið og ég byrjaði
fékk ég hálfgert áfall. Mér
fannst námið og stofnunin vera
mér svo framandi að ég ætti
ekkert erindi þangað. Ég ákvað
samt að þrauka í svona einn
mánuð og sjá svo til.
Hitti draumaprinsinn
Á fjórða degi hitti ég Sigga.
Mér fannst hann öðruvísi en
allir aðrir karlmenn sem ég
hafði hitt í lífi mínu. Hann var
fullkominn. Ég er með ágæta
reynslu í að spjalla við karl-
menn og átti ekki erfitt með að
brydda upp á samræðum við
hann. Fljótlega byrjuðum við
að vera saman og við tóku sælu-
stundir. Ég hélt á þessum tíma-
punkti í lífi mínu að þetta væri
hin eina sanna hamingja. Við
ákváðum að leigja íbúð rétt hjá
skólanum og ég naut þess út í
ystu æsar að gera litla heimilið
okkar hlýlegt. Við ákváðum að
halda innflutningspartí fyrir
vini og kunningja eitt föstu-
dagskvöid. Ég var búin að
leggja mikia vinnu í að útbúa
mat fyrir gestina okkar og gera
íbúðina fína. Siggi skrapp út
áður en partíið byrjaði og var
ókominn þegar gestirnir byrj-
uðu að streyma til okkar. Ég
var orðin áhyggjufull en iét
ekki á neinu bera. Ég afsakaði
fjarveru hans og reyndi að
brosa eftir bestu getu. Um mið-
nætti birtist hann og var þá svo
drukkinn að hann hvorki sá né
heyrði. Það eina sem ég gat gert
var að koma honum inn í rúm.
Ég ákvað að halda áfram að
vera hin hamingjusama sambýl-
iskona og fór með fólkinu í bæ-
inn að loknu partíi. Næsta dag
fékk ég þá skýringu að hann
hefði hitt kunningja sinn og
þeir drukkið sig ofurölvi. Hann
var mjög leiður yfir þessu og
hét því að ekkert líkt myndi
gerast aftur. Smám saman fór
sannleikurinn að renna upp fyr-
ir mér. Siggi drakk allar helgar,
hann var ekki alltaf ofurölvi en
hann hafði enga stjórn á
drykkjunni. Okkur leið mjög
vel saman í ntiðri viku en á
hverjum föstudagsmorgni var
ég komin með hnút í magann
og spurði sjálfa mig: Hvað ger-
ist í kvöld?
Skapofsinn samhliða drykkj-
unni jókst sífellt. Eitt kvöldið
sat ég ein og horfði á sjónvarpið
þegar hann kom mjög drukkinn
heim. Hann var svo reiður og
pirraður að ég fann að ég óttað-
ist hann. Hann braut húsmuni,
barði í veggi og öskraði stans-
laust. Ég læddist út í nóttina og
þorði ekki að koma inn fyrr en
hann var sofnaður. Næsta
morgun fékk ég að heyra sömu
Siggi skrapp út áður en partíið pyrjaði og uar okomínn pegar gestirnir
hyrjuðu að streyma til okkar. Eg uar orðin áhyggjufull en lét ekki á
neinu bera. Eg afsakaði fjarueru hans og reyndi eftir bestu getu að
brosa. Það eina sem ég gat gert uar að koma honum inn í rúm.