Vorið - 01.12.1969, Blaðsíða 26

mannahöfn. Og eftir smástund var Gull-
faxi lentur mjúkri lendingu á Kastrup-
flugvelli rétt við Kaupmannahöfn.
Við fórum út úr flugvélinni, út á flug-
völlinn og inn í flugstöðina, en ég undr-
aðist hvað hún var stór. Við gengum
þarna eftir löngum gangi, sem aldrei
ætlaði að taka enda. Loks tók hann samt
enda, og fórum við svo niður stiga nið-
ur á neðstu hæð til að taka farangurinn
okkar. Er við vorum búin að því, fórum
við út á götu og tókum leigubíl eða taxa,
eins og þeir heita í Danmörku. Eftir
stutta stund staðnæmdist leigubíllinn
fyrir utan Missionshótelið Löngang-
stræde 27, en þar ætluðum við að gista.
Við gengum inn en Sveinn hafði pantað
herbergin, og síðan fórum við upp á
aðra hæð hótelsins og inn í herbergi
okkar. Eftir svo sem hálftíma fórum við
öll út og var ferðinni heitið í skemmti-
garðinn heimsfræga, Tívolí.
Við gengum þarna eftir fallegum göt-
um, og staðnæmdust á Ráðhústorginu,
og þar keypti Sveinn handa mér pylsu.
Er við vorum búin að virða Ráðhúsið
fyrir okkur, sem er byggt í gömlum stíl,
héldum við af stað aftur og stönzuðum
loks við innganginn heimsfræga í Tívolí.
Er Sveinn var búinn að kaupa miðana
fórum við inn, og það fyrsta, sem ég sá,
var hljómsveitin sem leikur þarna. Er
við vorum búin að hlusta svolítið á
hana gengum við lengra inn í garðinn
og ég á bágt með að lýsa þeirri dásam-
Iegu Ijósadýrð, sem við mér blasti. —
Alls staðar var þarna fullt af fólki og var
varla hægt að komast áfram. Er við vor-
um húin að ganga dálítið um bauð
Sveinn okkur að koma í bátsferð. Við
þáðum það og fórum ofan í bátinn og
'byrjaði hann fljótlega að mjakast af
stað. Báturinn fór áfram sjálfkrafa og
þurfti ekki að stýra honum. Hann fór
þarna gegnurn koldimm göng með alla-
vegalitum ljósum og fiðrildum og blóm-
um. Ekki stóð þessi bátsferð nú lengi
yfir og brátt stigum við upp úr bátnum.
Síðan gengum yið þarna um í kvöld-
kyrrðinni og sáum margt fallegt. Er kl.
var að ganga ellefu fórum við heim á
hótelið og sofnuðum vært.
Miðvikudagsmorguninn 9. júlí vakn-
aði ég við ógurlega símahringingu. Eg
flýtti mér fram úr rúminu og svaraði i
símann. Þá var þetta Grímur og sagði
hann mér að vera til eftir stundarfjórð-
ung, því að við ætluðum að aka ld
Odense. Skömmu síðar bankaði Sveinn
á dyrnar hjá mér, og sagði mér að koma.
Við tókum síðan leigubíl til Vesterbro-
gade 6, en þar er skrifstofa Flugfélags
íslands til húsa. Við biðum þar þangað
til Sveinn var búinn að fá leigðan bíl-
Er hann var búinn að því, fórum við ut
í bílinn og komum farangrinum fyrir i
honum. Síðan ókum við af stað og bratt
vorum við komin út úr borginni. Sveinn
ók en Grímur var kosinn leiðsögumaður
með öllum greiddum atkvæðum. Það
sem við mér blasti voru falleg bónda-
býli og fagurgræn tún. Við ókum fram-
hjá mörgum bóndabýlum, skærgulum
sinnepsökrum, og fallegum túnum og
mörgum þorpum. Umferð var þarna
mikil. Það sem vakti eftirtekt mína var
að þarna voru engin fjöll, allt saman
flatlendi. Líka fannst mér skrítið að utan
við veginn sem var steyptur; var alltaí
steyptur lítill vegur fyrir hjólreiðamenn.
168 VORIÐ