Bjarmi - 01.12.1993, Blaðsíða 25

hann sóttist mjög eftir að höndla. Hann var sí-
fellt að lesa í Nýja testamentinu, nánast gegn
vilja sínum, og nam staðar við orðin í Matt.
11,28: „Komið til mín, allir þér sem erfiði hafið
og þungar byrðar og ég mun veita yður hvíld.“
Þessi orð drógu hann að sér með afli sem hann
gat ekki staðið á móti.
Eitt kvöldið var hann að niðurlotum kominn
vegna baráttunnar sem geisaði í hjarta hans. Nú
vildi hann höndla frið áður en dagur rynni -
annað hvort í þessum heimi ellegar þeim sem
við tæki. Um fimm-leytið morguninn eftir átti
járnbrautarlest að fara fram hjá húsinu . . .
En rétt áður en stundin rann upp var sem
bjart ský fyllti herbergið þar sem hann var og
honum fannst hann heyra rödd sem sagði:
„Hvers vegna ertu mér andsnúinn? Ég er frels-
ari þinn. Ég dó á krossinum þín vegna.“
Síðan hvarf sýnin. En Sundar hafði fundið
sjanti og hann vissi hvaðan hann hafði hlotið
það.
Fjölskylda Sundars leit svo á að afturhvarf
hans til kristindómsins væru herfileg svik við
erfðavenjur hennar og hefðir. Faðir hans
kvaddi hann á sinn fund og reyndi að telja hon-
um hughvarf með því að bjóða honum ríki-
dæmi og virðingarstöður. Þegar það kom fyrir
ekki fór hann að tala um þá smán sem þau yrðu
nú öll að þola. Þau orð reyndust Sundar erfið.
En hann minntist orða Jesú um þann sem
elskaði móður eða föður meira en hann. Þess
vegna varð ekki hjá því komist að tengslin
rofnuðu.
Syninum var vísað út af bernskuheimilinu.
Hann var þá á sextánda ári. Honum var gefinn
matur fyrir utan húsið eins og hann væri holds-
veikur eða stéttlaus og þar varð hann lfka að
sofa. Nú hófst píslarferillinn. Seinna átti hann
eftir að venjast þjáningunum.
Glaður í ofsóknum
Prestur í öldungakirkjunni skírði Sundar
daginn sem hann varð 16 ára. Og nú tóku við
lífshættir sem höfðu alltaf heillað hann. Hann
losaði sig við allar eigur sínar, klæddist gulum
kyrtli og lagði af stað í ævilanga ferð til að
boða trúna á Krist.
Hann byrjaði í bænum sínum eins og postul-
arnir forðum og hélt síðan áfram til næstu
sveitaþorpa og allt að landamærum Kasmírs og
Afganistans. Sadú-klæðnaðurinn opnaði hon-
um allar dyr. En þegar hann játaði að hann væri
kristinn var hann jafnan hrakinn á brott. Stund-
um tók hann nærri sér hversu sýnilegur árangur
af starfi hans var oft rýr. Það varð þó aldrei til
þess að hann legði árar í bát. Og sérhver maður,
sem hann hitti, fékk að heyra að Jesús hefði
komið til að frelsa syndara.
I borginni Ilomi var honum bannað að pré-
dika. Hann hlýddi því ekki svo að honum var
varpað í fangelsi. Þar fór hann að dæmi Páls og
Sílasar í Filippí og sagði þjófum og morðingj-
um frá kærleika Guðs. Margir þeirra sneru sér
til Krists og urðu sjálfir vottar hans.
Þegar þetta barst yfirvöldunum til eyrna fóru
þau með Sundar út torgið. Þar mátti hann sitja
nakinn og bundinn á höndum og fótum en
mörgum blóðsugum var kastað yfir hann.
Morguninn eftir var hann enn á lífi og and^
litssvipurinn bar vott um djúpan frið. Böðlarnir
urðu þá hræddir við þennan kraft, sem bjó
innra með honum, svo að þeir létu hann lausan.
Honum tókst með miklum erfiðismunum að
skríða í burtu og leita sér hjálpar meðal nokk-
urra kristinna manna í þorpinu en þeir voru trú-
aðir á laun.
Sundar bar alla ævi merki þessara misþyrm-
inga á ltkama sínum. Seitina sagði hann um
þennan atburð: „Hjarta mitt var svo fullt af
gleði að ég gat ekki annað en sungið og talað.“
Að bjarga lífi sínu
Öðru sinni var hann á ferð í þéttum skógi. Þá
réðust ræningjar á hann og ógnuðu honum með
hnífum. Hann laut höfði til þess að búa sig
undir „náðarstunguna". Við þetta varð höfð-
inginn svo undrandi að hann fór að spyrja fang-
ann. Sundar tók fram Nýja testanientið og Ias
frásöguna um ríka manninn og Lasarus.
Þá varð ræninginn skelkaður. Úr því að ríki
maðurinn hlaut þvílík örlög, hvernig mundi þá
reglulegum stórsyndurum farnast? Sundar lét
ekki tækifærið sér úr greipum ganga og sagði
honum frá blóði Jesú sem hreinsar af allri synd.
Morguninn eftir fór höfðinginn með hann að
gryfju sent var full af mannabeinum. Hann
grét, benti og sagði: „Þarna eru syndir mínar. Á
slíkur maður nokkra von?“ Þá fékk hann að
lieyra um ræningjann á krossinum. Loks krupu
báðir á kné og báðu saman.
Seinna tók ræninginn skírn og þrír gamlir
vinir lians fóru að dæmi hans.
Fjölmörg slík atvik áttu sér stað í starfi
Sundars Singh. Hann skorti því aldrei dæmi til
að útskýra mál sitt þegar hann var að tala. Ég
las sjálfur áhrifamikla frásögu í enskri bók án
þess að ég vissi að einnig hún var úr ævi Sund-
ars Singh. Tildrög voru sem hér segir:
Sundar var einu sinni á ferð yfir fjall í Tíbet
ásamt tíbetskum förunaut. Svo kalt var í veðri
að nærri lá að þeir króknuðu. Þá rákust þeir á
mann sem hafði hnigið niður á veginn og var
nær dauða en lífi.
Sundar vildi hjálpa vesalings manninum á
tætur en félagi hans kvað þá hafa nóg með að
bjarga sjálfum sér, enda hélt hann áfram ferð
sinni.
Ókunni maðurinn var meðvitundarlaus.
Sundar tókst um síðir að lyfta honum upp á
herðar sér og þannig héldu þeir áfram. Þá hlýn-
aði þeim báðum og þeir hresstust. En ekki leið
á löngu þangað til þeir náðu fyrri fylgdarmanni
MERKIR
MENN
Fjölskylda
Sundars leit
svo á að aftur-
hvarf hans til
kristindómsins
væru herfileg
svik við erfða-
venjur hennar
og hefðir.