Bjarmi - 01.11.1996, Blaðsíða 15

BROTIÐ TIL MERGJAR
Á þessum tlma mótast sterkar í lífi mínu köllunin að fara
út í kristilegt starf. Ég hafði verið skiptinemi í Banda-
ríkjunum í eitt ár og haft þar tengsl við Assemblies of God
kirkjurnar, sem ég kunni mjög vel við. Það er stærsta
hvítasunnuhreyfingin í Bandaríkjunum. Ég ákvað að skrifa
þeim og biðja um upplýsingar um biblíuskóla þeirra.
Siðan sótti ég um í fjórum þeirra og endaði í skóla í Spring-
field, þar sem höfuðstöðvar Assemblies of God eru. Ég
þekkti þetta svæði, því ég hafði verið í þessu sama ríki
sem skiptinemi. Við fórum 1981, þá með tvö börn, og
vorum þar í þrjú ár. Þar kláraði ég BA- og síðan MA-nám,
fór frekar hratt yfir og las allt árið. Ég kom heim sumarið
1984 og byrjaði þá að starfa uppi í Völvufelli í Breiðholti,
en við höfðum verið beðin um það síðasta árið, sem við
vorum úti. Næstu þrjú árin er ég með hálft starf í banka
og hálft starf þarna uppi í Völvufelli. Þetta var bara venju-
legt safnaðarstarf, sem við byrjuðum frá grunni með
barnastarfi og öllu, sem þvi fylgdi. Árið 1987 veikist síðan
Einar J. Gíslason, forstöðumaður okkar, en þá var ég
beðinn um að koma í fullt starf á vegum kirkjunnar,
helminginn þá hérna niður frá og hinn helminginn í
Völvufelli. Mitt hlutverk var m.a. að sjá um allar athafnir,
giftingar og fleira, svo ég var orðinn mjög virkur í starfinu.
Frá 1987 er ég kominn í fullt starf og sinnti ásamt öðrum
forstöðu í Filadelfíu. Árið 1990 er ég síðan beðinn að taka
við sem aðalforstöðumaður safnaðarins.“
Voru pað mikil umskipti?
,Já, það var stór ákvörðun. Þetta er svo umfangsmikið
starf, mjög frábrugðið starfinu upp í Völvufelli. Hópurinn,
sem við höfðum byggt upp þar, var miklu minni, um 70-
80 manns, og andrúmsloftið var mjög indælt. Héma var
allt hins vegar miklu stærra og mun fleiri þættir til að
hugsa um. Ég sakna þess alltaf, hve lítið ég hafði starfað
náið með Einari, en veikindi hans komu upp mjög snögg-
lega. Það hefði verið mjög gagnlegt að fá meiri tíma til að
starfa við hlið hans. Einar var þó alltaf mjög hjálplegur, og
eftir því sem heilsan leyfði var hann fús að veita ráð og
hjálpa. En þetta voru mikil umskipti og það tók mig
langan tíma að komast að þeirri niðurstöðu, að starfið
passaði fyrir mig og ég passaði inn í starfið. Guð hefur þó
verið með og þetta hefur blessast.“
Hvar eru söjnuðir hvítasunnumanna hér á landi?
„í Stykkishólmi, á ísafirði, Siglufirði, Ólafsfirði, Akur-
eyri, Vopnafirði, í Kirkjulækjarkoti, Vestmannaeyjum, á
Selfossi, í Keflavík og Reykjavík. Þar er formlegt starf."
Eru einhverjir íslenshir knstniboðar starjandi erlendis á
vegumykkar?
„í augnablikinu er enginn íslendingur kristniboði. Lilja
Óskarsdóttir var í Eþíópíu, en hún kom heim á síðasta ári.
En við tökum þátt í að styðja við kristniboð og kristni-
boða á þónokkram stöðum. Til dæmis höfum við styrkt
og byggt upp skóla í Svasílandi áratugum saman.“
samband?
„Við höfum haft mikil samskipti við hvítasunnu-
hreyfinguna á Norðurlöndum, í Svíþjóð og Noregi þó
meira. Við höfum einnig haft samband við Bretland en
helst þó við Assemblies of God í Bandaríkjunum, en ég hef
tengsl þangað. Á 60 ára afmæli safnaðarins hér í vor kom
Thomas Trask og predikaði, en hann er æðsti yfirmaður
Assemblies of God, stærstu hvítasunnukirkjunnar í heim-
inum. Við erum hluti af Pentecostal European Fellowship
og Pentecostal World Conference, sem er alheimsmót
hvitasunnumanna, haldið á þriggja ára fresti. Það er hins
vegar engin alheimshreyfing hvitasunnumanna til. Þetta er
ekki ein hreyfing. Hins vegar teljast rúmar 200 milljónir til
hinna klassísku hvítasunnusafnaða, sem sækja þetta mót,
en þá tel ég hvorki með náðargjafavakninguna né þriðju
bylgjuna. Vöxtur hvitasunnuhreyfingarinnar á þessari öld
hefur því verið geysimikill, en hún er ekki orðin 100 ára
gömul.“
Hver er ajstaðaykkar til peirra hvítasunnumanna, sem
kallast „onenessistar“?
„Við höfum mjög lítið af þeim að segja og þekkjum lítið
til þeirra. Þær kirkjur eru ekkert með í þessu almenna
samstarfi hvítasunnuhreyfingarinnar, enda hafa þær sjálfar
15