Æskan - 01.05.1984, Blaðsíða 20

„FYRST SKOTINN í STELPU ELLEFU ÁRA“
Rætt við Erik Christiansen
Viö sitjum í stofu einni í Reykjavík, tvær 12 ára
stelpur, og viömælandi okkar er Erik Christiansen
sem fyrir tæplega 73 árum fæddist í Kaupmanna-
höfn. Hann óst upp á dönsku heimili, viö danska siði,
gekk í danskan skóla og gegndi herþjónustu í danska
sjóhernum. Þegar hann var á okkar aldri vissi hann
álíka mikið um ísland og viö vitum um Albaníu og
jafnvel minna því aö þá var ekki sjónvarp til þess að
færa mönnum daglegar fréttir frá framandi löndum.
En samt er langt síðan hann tók aö líta á sig sem
íslending og ísland sem ættjörö sína.
Okkur langaöi til þess aö forvitnast um bernsku
hans og ástæöuna fyrir því að hann settist aö hér á
landi. Viö gefum Erik orðiö:
„Ég fæddist árið 1911. Foreldrar mínir voru Herm-
an Christiansen verktaki og kona hans, ída. Ég ólst
upp á heimili foreldra minna á Österbro ásamt tveim
systrum mínum, Tove og Else. Gatan, sem viö bjugg-
um viö, var stór og húsin, sem stóöu við hana há.
Bak viö þau voru bakgarðar sem viö krakkarnir lék-
um okkur í. Þá voru engir bílar en hestvagnar óku um
Elfa Ýr Gylfadóttir og Kristín Helga Þórarinsdóttir og viðmæl-
andi þeirra Erik Christiansen.
götuna, meira aö segja slökkviliðið var meö hest-
vagna og þegar það var að sinna útköllum fóru
vagnarnir svo hægt aö viö krakkarnir gátum hlaupiö
samsíða þeim.
- Hvenær manstu fyrst eftir þér?
„Ég man fyrst eftir mér þegar ég var þriggja ára.
Ég var þá á bóndabæ uppi í sveit ásamt mömmu
minni og eldri systur minni. Eina nóttina vaknaði ég
viö það aö pabbi var kominn iil þess að sækja okkur.
Ég man aö mamma vaföi sæng utan um mig og ég
var borinn út í hestvagn sem flutti okkur heim. Fyrr'
heimsstyrjöldin var skollin á og pabbi óttaðist innrás
Þjóöverja í landiö og taldi öruggast aö hafa okkur
heima.“
- Varstu ekki hræddur?
„Nei, ég var of ungur til þess aö skilja hvað var um
aö vera. Ég man aðallega eftir næturferðinni á hest-
vagninum."
- Hvernig var fjölskyldulífiö heima hjá þér?
„Viö vorum sæmilega vel efnuö, bjuggum í rúm-
góöri íbúð og höföum alltaf stúlkur til þess aö annas*
heimilisstörfin. Pabbi var mikið aö heiman. Hann
vann við hafnargerðir og mamma stjórnaði heimili^
og sá um uppeldi okkar barnanna. Hún var Q°ö
móðir en ströng og lagði mikla áherslu á hlýðni oQ
stundvísi. Á sumrin fórum viö stundum í Tívolí- Þa
borðuöum viö venjulega á einhverjum veitingasta
og svo fengum viö krakkarnir peninga sem vl
eyddum í leiktæki og aðrar skemmtanir á meðan
foreldrar okkar drukku kaffi. Á veturna voru bíófemjr
helsta skemmtun okkar. Ég man mjög vel eftir Pal.
ads kvikmyndahúsinu. Þaö var stórt og mjög gl®51
legt. Þetta var fyrir tíma talmyndanna en í kvikmynd3
húsinu var stór hljómsveit sem lék fyrir sýningar oQ
meöan á þeim stóö. í einni bíómynd, sem viö sáum'
var þaö stórstjarnan Rudolf Valentino sem lék aða
hlutverkiö en tónlistin vakti mesta athygli. Þarna va
lagið „Tango Jalousi" leikið í fyrsta sinn en það va
einmitt hljómsveitarstjórinn Jakob Gade sem sam
lagið. Þetta varð mjög vinsælt lag um allan heim °9