Skírnir - 01.04.1920, Qupperneq 43

Skirnir]
Ráðningastofur.
121
ameríska hernum til að meta hæfileika manna í foringja-
stöður og þótt reynast þar vel.
Um þau verk, sem uunin 'eru í ákvæðísvinnu, ætti
jafnframt að greina í vinnubókinni afköst verkamanns-
ÍQ8 á tilteknum tíma. Um ekkert verk væri slikt auð-
veldara en um síldarverkun, þar sem haldin er á hverri
stöð nákvæm skýrsla um það hve margar tunnur síldar
tver stúlka kverkar og saltar. Til að sýna dugnað stúlku
við síldarverkun í hlutfalli við aðrar á sömu stöð, mundi
einfaldast að miða við meðaltalið. Gerum ráð fyrir að á
einhverri stöð hefðu verið saltaðar 10000 tunnur um síld-
veiðatíraann, en síldarstúlkurnar verið 50. Þá hefir hver
að meðaltali saltað 200 tunnur. Einkunn hverrar stúlku
yrði þá brot, þar sem nefnarinn væri 200, en teljarinn
®ú tunnutala sem hún hefði saltað. Ein hefði t d. saltað
173 og fengi einkunnina ‘73/a0o> önnur 300 og fengi ein-
kunnina 30720o s- írv- Slíkt sýnir í einni svipan hve
langt hver stúlkan er fyrir ofan eða neðan meðaltalið.
Nú gæti það komið fyrir, að stúlka hefði verið v eik
öm skeið, eða forfalla-t á annan löglegan hátt og þvi af-
kastað minna en hún ella mundi, og mætti þá láta þess
getið í athugasemd.
Líkt þessu mætti gefa, einkunnir fyrir fiskþvott í ákvæð-
Lvinnu og fieiri störf.
Hver sem einkunn gæfi í vinnubók ætti að skrifa
nafn sitt og heimili við einkunnina og þann tíma er hún
væri miðuð við. Bókin væri tvírituð og svo um búið, að
kippa mætti út öðru hvoru blaði. öðrum megin á blað-
fflu væri skýrsla sú ot; einkunnir þær eregnú hefigreint,
hinum megin form fyrir umboð til ráðningastofu um að
leita eiganda bókarinnar atvinnu og kaupið sem upp væri
sett. Sá sem vildi leita til ráðningastofu um atvinnu fylti
Þú út þetta form, kipti blaðinu úr og sendi það til ráðn-
iugastofunnar. Hún hefir þá á sama blaði fullgilt vottorð
Um manninn og umboð hans. Vinnubækurnar ættu að
vera til sölu svo víða um land alt, að hver maður gæti
^ueð lítilli fyrirhöfn eignast þær.