Skírnir - 01.04.1920, Qupperneq 68

146 Um fatnað. [Skírnir
helzt svo, að almenmngur ,rgeti gert þá úr innlendu efni.
Það er erfitt fyrir oss að samrýma, alt þetta.
Fyrst má þá nefna, að tréskór eru minna notaðir
en skyldi. Þeir eru tiltölulega ódýrir og endast vel, ef
þeir eru strax varðir með járni eða þvíl. Heitir eru þeir
og vatnsheldir, venjulega vel lagaðir eftir fætinum. Þyngsl-
unum venjast menn. Hvað beztir eru tréskór með yfir-
leðri. Auðvitað henta ekki slíkir skór við alla vinnu,
fjallgöngur, smalamensku og þvíl. En miklu meira mætti
nota þá en gert er. Því miður eru þeir hvergi smíðaðir
hér, en ekki virðist slikt smíði ofvaxið hverjum lagtæk-
um manni.
Ef tréskóm er slept, eru sterkir, útlendir vatns-
leðurskór hvað beztir (verkamannaskór). Þeir eru
auðvitað úr sútuðu leðri, en ófóðraðir. Það ætti að geta
orðið heimilisiðnaður hér á vetrum að gera slíka skó,
engu síður en í norsku sveitunum, og sútunarsmiðjur
þyrftum vér að fá, svo bændur gætu látið súta leður sitt
til skógerðar. Við þetta sparaðist leðrið stórum, því sút-
að skinn endist miklu betui' en ósútað, og kynni almenn-
ingur til skógerðar, þá væri auðvelt að gera við skó með
útlendu sniði Þá þarf alþýða að læra að hirða slíka skó,
bera á þá og þvíl. — Vatnsstíg\él úr góðu leðri
verða hentugustu skórnir í slark og ferðalög, en vatns-
heldar ytri buxur verða að ganga niður á þau, eða búa
8vo um á annan hátt, að vatn nái ekki að renna ofan í
8tígvé]in.
Eflaust má og endurbæta íslenzku skó-
gerðiria. Oumflýjanlegt yrði þó að súta skinnið. Sólana
mætti gera úr leðri, og beygja það upp með fótjöðrunum,
en sauma við rendur þess þynnra skinn (sauðskinn) sem
hlífði ristinni upp að öklum. Komið gæti og til tals að
festa (negla með sérstökum nöglum) slitsóla neðan á aðal-
sólann. Norðmenn hafa skó af líkri gerð, sem endast vel.
Lag og snið skófatnaðar er allajafna herfilegt. íslenzku
skórnir ganga í odd að framan, og eru alls ekki sniðmr
eftir fætinum. Ef þeir harðua, einkum leðurskór, beygja